Γνωριμία με το Χονγκ Κονγκ

Από τον ανταποκριτή του «Ξύπνα!» στο Χονγκ Κονγκ

ΤΟΝ Νοέμβριο του 1972 το Χονγκ Κονγκ δέχθηκε με λαμπρή υποδοχή τον εκατομμυριοστό επισκέπτη του για το έτος εκείνο. Ήταν η πρώτη φορά που μέσα σ’ ένα χρόνο ο αριθμός των επισκεπτών αυτής της Βρεταννικής αποικίας έφθασε το ένα εκατομμύριο.

Η πλειονότης των επισκεπτών φθάνει με μια από τις πολλές καθημερινές πτήσεις στο αεροδρόμιο Κάι Τακ. Πολλοί άλλοι φθάνουν με φορτηγά και επιβατηγά πλοία, που είτε δένονται σε μια σημαδούρα ή ρυμουλκούνται κατά μήκος του συγχρόνου Υπερπόντιου Λιμένος στην άκρη της χερσονήσου Κάουλουν που είναι η πύλη προς την περιοχή των τουριστών.

Αν φθάση κανείς με πλοίο τη νύχτα, θα τον υποδεχθή μια φωταψία από πολύχρωμα εμπορικά φώτα που χύνονται και από τις δυο πλευρές του λιμένος. Μπορεί επίσης να δη κάτι που μοιάζει με φωτεινές σαρανταποδαρούσες να κινούνται στο νερό. Στην πραγματικότητα αυτά είναι επιβατηγά φέρρυ-μπόουτ. Αλλά τα φώτα που αντανακλούν από τα παράθυρα τους, καθώς πηγαινοέρχονται μεταξύ των νησιών και της ηπειρωτικής χώρας, τα κάνουν να μοιάζουν με φωτισμένα, πολύποδα έρποντα ζώα.

Πιο Ενδιαφέρουσα Όψις

Πολλοί ξένοι έρχονται για επίσκεψι κι όμως ποτέ δεν «βλέπουν» το Χονγκ Κονγκ. Πώς συμβαίνει αυτό;

Όταν φθάσουν, οδηγούνται κατ’ ευθείαν στο ξενοδοχείο τους στην τουριστική περιοχή και κατόπιν δαπανούν ολόκληρη τη διαμονή τους ψωνίζοντας στην ίδια γενική περιοχή. Έτσι ποτέ δεν βλέπουν κάτι πιο Ανατολίτικο από σουβενίρ, πρόσωπα και Κινέζικα γράμματα. Κι όμως η πιο ενδιαφέρουσα όψις του Χονγκ Κονγκ είναι ο λαός του και ο τρόπος που ζη.

Πίσω από το λούστρο της απρόσωπης εμπορικής επιχειρήσεως του Χονγκ Κονγκ βρίσκονται εργατικοί, ανεξάρτητοι και συνήθως φιλικοί και ευγενείς Κινέζοι. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς μετανάστευσαν κάποτε από την Κίνα ή γεννήθηκαν από γονείς που ήλθαν από εκεί. Οι παλαιότερες γενεές έφεραν μαζί τους τη θερμή, αξιόπιστη προσωπικότητα της επαρχίας απ’ όπου κατήγοντο οι περισσότεροι. Ίσως να είχαν ζήσει σε μικρά χωριά όπου υπήρχαν κοινά ενδιαφέροντα και φιλία και όπου το έγκλημα ήταν ουσιαστικά άγνωστο. Αλλά, δυστυχώς, έγινε μια αλλαγή στους ανθρώπους.

Ηθική Κατάρρευσις και τα Αποτελέσματα της

Τα σεξουαλικά εγκλήματα και η βία, που ήσαν άγνωστα πριν από δέκα μόλις χρόνια, τώρα έγιναν κάτι το συνηθισμένο.

Πριν από την αύξησι του εγκλήματος και τη δυσπιστία που είχε ως συνέπεια, ήταν πολύ συνηθισμένο να καλούν αμέσως έναν επισκέπτη μέσα σ’ ένα Κινέζικο σπίτι για ένα φλυτζάνι τσάι. Δυστυχώς, όμως, τώρα τα περισσότερα άτομα κυττάζουν μέσα από σιδηρόφρακτες πόρτες ή από ειδικά μάτια στις πόρτες για ν’ αφήσουν μόνον τους γνωστούς να μπουν. Μολονότι η αναλογία του εγκλήματος εδώ είναι μικρότερη από μερικά άλλα μέρη του κόσμου, η δυσπιστία και ο φόβος επηρεάζουν σχεδόν όλους που περπατούν στους δρόμους.

Επίσης, οι παραδοσιακοί στενοί οικογενειακοί δεσμοί καταρρέουν εφόσον τα νεώτερα μέλη της οικογενείας έχουν τώρα δικά τους χρήματα και συχνά κάνουν ό,τι τους αρέσει. Συχνά οι γονείς, που ήσαν πολύ φτωχοί και δεν πήγαν σχολείο όταν ήσαν νέοι, καταφρονούνται από τα μορφωμένα παιδιά τους. Έτσι ο Κινεζικός οικογενειακός κύκλος δεν διέφυγε την κατάρρευσι που δοκίμασε σε άλλες χώρες.

Ρίχνοντας μια Ματιά Γύρω

Ο επισκέπτης δεν χρειάζεται να πληρώση κάποιο τουριστικό γραφείο για να γνωρίση το Χονγκ Κονγκ. Σχεδόν όλα τα μεταφορικά μέσα, φέρρυ-μπωτ, λεωφορεία ή τραμ, ξεκινούν από μια αφετηρία στο ένα άκρο της διαδρομής και τερματίζουν στο άλλο άκρο. Έτσι μπορεί κανείς να επιβιβασθή σ’ ένα απ’ αυτά τα μεταφορικά μέσα, να ταξιδέψη ως το τέρμα, να περιεργασθή την περιοχή και κατόπιν να επιστρέψη με το ίδιο μεταφορικό μέσον στο σημείο που ξεκίνησε, χωρίς να χαθή.

Το τραμ ή το λεωφορείο στο Χονγκ Κονγκ στοιχίζει μόνο 20 σεντς του Χονγκ Κονγκ, η γύρω στα 31⁄2 Αμερικανικά σεντς, για μια διαδρομή από το ένα άκρο του νησιού στο άλλο. Αν κανείς ταξιδεύση στο επάνω πάτωμα του διωρόφου τραμ, μπορεί να έχη μια άνετη άποψι της ζωής εδώ. Μπορεί κανείς να δη τη νοικοκυρά να κάνη τα καθημερινά της ψώνια, τα πλοία να ξεφορτώνωνται, τα δίτροχα αμαξάκια που σύρονται από ανθρώπους σε λειτουργία, μαγαζιά με θαλασσινά τρόφιμα, και παληά και νέα σπίτια. Οι λεωφοριακές διαδρομές στη χερσόνησο Καουλούν συχνά ανεβαίνουν με στροφές σ’ ένα από τα τεράστια κυβερνητικά συγκροτήματα κατοικιών, όπου ένας μικρός περίπατος αρκεί για να πεισθή κανείς ότι ο μόνος τρόπος οικοδομήσεως που έμεινε στο Χονγκ Κονγκ είναι προς τα ύψη.

Τώρα τι θα λέγατε να ρίχναμε μια ματιά στην πόλι από μια άλλη άποψι; Ένα ταξιδάκι στο Βικτώρια Πηκ, ένα βουνό στο νησί του Χονγκ Κονγκ, προσφέρει μια μεγαλοπρεπή πανοραμική άποψι της αποικίας. Και η διαδρομή κόβει την ανάσα, διότι η μεγαλύτερη κλίσις της διαδρομής του τραμ είναι 45 μοίρες, που θεωρείται η πιο απότομη στον κόσμο.

Και το λιμάνι είναι μαγευτικό και ο καλύτερος τρόπος να δήτε τη ζωή των «βαρκανθρώπων» είναι να πάτε στη θάλασσα. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς τους σκληραγωγημένους ανθρώπους κερδίζουν τα προς το ζην είτε ψαρεύοντας είτε μαζεύοντας στρείδια, ή χρησιμοποιώντας τις βάρκες τους για να ξεφορτώνουν τα πλοία που φθάνουν καθημερινά. Εν τούτοις, ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν στο νερό ελαττώνεται καθημερινά επειδή η κυβέρνησις εγκαθιστά διαρκώς περισσότερους απ’ αυτούς στην ξηρά. Αυτό αρέσει στη νεώτερη γενεά που βρίσκουν την εργασία εκεί πιο ελκυστική, επικερδή και λιγώτερο κοπιαστική.

Σύνδεσις με την Ηπειρωτική Γη

Τα Νέα Εδάφη είναι μια περιοχή που εκτείνεται πίσω από την Κάουλουν προς την ηπειρωτική Κίνα. Είχε εκμισθωθή στη Βρεταννική κυβέρνησι από την Κίνα το 1898, αυξάνοντας την έκτασι της αποικίας σε κάτι περισσότερο από την έκτασι της πόλεως της Νέας Υόρκης.

Η αγροτική ζωή εδώ, από μερικές απόψεις, δεν έχει αλλάξει από εκατοντάδες χρόνια. Μπορεί να δη κανείς γεωργούς να ποτίζουν τους αγρούς των με δυο ποτιστήρια που ισορροπούν σε κάθε άκρη ενός χοντρού καλαμιού μπαμπού που έχουν στον ώμο τους. Ποτίζουν επιδέξια δύο σειρές λαχανικών συγχρόνως! Πάντοτε είναι παρών εδώ ο υδροβούβαλος, το τρακτέρ της Ανατολής.

Πέρυσι επετράπη σε περισσότερα από 3.000 άτομα να εγκαταλείψουν την Κίνα και να περάσουν τα σύνορα για να ζήσουν στην Αποικία. Επιπλέον, πάνω από 6.000 πρόσφυγες διέφυγαν παράνομα με διαφόρους τρόπους και πέρασαν στον Βρεταννικό τομέα, όπου συνήθως τους επιτρέπουν να μείνουν. Παρά ταύτα, το Χονγκ Κονγκ και η Κίνα διατηρούν γενικά καλές σχέσεις.

Αυτό καταφαίνεται από το γεγονός ότι σε χιλιάδες κατοίκους του Χονγκ Κονγκ επιτρέπεται να ταξιδεύουν τακτικά μεταξύ Κίνας και Χονγκ Κονγκ. Επίσης πάνω από 15.000.000.000 γαλλόνια νερό το χρόνο και μεγάλες ποσότητες τροφίμων, από τα οποία εξαρτάται το Χονγκ Κονγκ, έρχονται συνεχώς από την Κίνα. Το εμπόριο είναι ανεμπόδιστο και τα καταστήματα του Κομμουνιστικού τμήματος της Αποικίας κάνουν χρυσές δουλειές.

Τρόφιμα και Ψώνια

Όποιος του αρέσει να τρώη θα βρη το Χονγκ Κονγκ ένα μέρος που ευχαριστεί τον ουρανίσκο. Φαίνεται να υπάρχη μια ατέλειωτη σειρά διαφόρων φαγητών που μπορεί κανείς να δοκιμάση. Υπάρχουν εστιατόρια που ειδικεύονται σε φαγητά από όλες σχεδόν τις επαρχίες της Κίνας. Πάπια του Πεκίνου, κοτόπουλο του ζητιάνου, αποξηραμένα μανιτάρια, καλαμαράκια με σέλινο, τηγανητά φασόλια με χοιρινό, ή τηγανητό γάλα, είναι λίγα μόνο από τα ενδιαφέροντα φαγητά.

Οι Κινέζοι είναι πολύ φιλόξενοι και κάνουν πολλά έξοδα, ακόμη και όταν δεν έχουν οικονομική άνεσι, για να περιποιηθούν τους επισκέπτες και τους φίλους. Συνήθως πηγαίνουν τους επισκέπτες των σ’ ένα εστιατόριο, διότι δεν θεωρούν το σπίτι τους και το σπιτικό μαγείρεμα αρκετά καλό. Στην πραγματικότητα, όμως, οι περισσότερες νοικοκυρές είναι έξοχες μαγείρισσες, και η σπιτική ατμόσφαιρα είναι πολύ πιο ξεκούραστη από την ατμόσφαιρα του εστιατορίου.

Δεν υπάρχουν ειδικές απαγορεύσεις στην εθιμοτυπία του φαγητού. Συνήθως το φαγητό θα σερβιρισθή σ’ ένα στρογγυλό τραπέζι που χωρεί γύρω στα δέκα άτομα, και όπου κάθε άτομο έχει το δικό του βαθύ πιάτο με ρύζι. Το σουούνγκ, το κύριο φαγητό, τοποθετείται στο κέντρο του τραπεζιού και όλοι παίρνουν από εκεί όσο τους αρέσει, πιάνοντας τα κομματάκια με τα ξυλαράκια τους και τρώγοντας τα μαζί με το ρύζι. Είναι για όλους απόλαυσις αν οι Δυτικοί επισκέπται προσπαθήσουν να δοκιμάσουν τα ξυλαράκια. Ίσως να νομίση κανείς ότι θα μείνη νηστικός, διότι τίποτα δεν μπορεί να φθάση έτσι στο στόμα του, άλλα η επιμονή ανταμείβει και γρήγορα μαθαίνει κανείς να χρησιμοποιή αυτό το Ανατολίτικο πηρούνι.

Η Στάσις Απέναντι στη Θρησκεία

Μπορεί να φαίνεται ότι οι θρησκείες του Χριστιανικού κόσμου είναι μια κινητήριος δύναμις εδώ, αν λάβη κανείς υπ’ όψιν τα πολλά σχολεία, τα νοσοκομεία και τις κοινωνικές λέσχες που συνδέονται με την εκκλησία. Εν τούτοις, για τους περισσότερους ανθρώπους η θρησκεία είναι το μέσον για ένα σκοπό. Αν κάποιο εκκλησιαστικό σχολείο είναι εκεί κοντά και όχι πολύ ακριβό, τότε η οικογένεια είναι πολύ ευτυχισμένη ν’ ακολουθήσουν τα παιδιά τους εκείνη τη θρησκεία για να μορφωθούν. Επίσης, πολλοί ακολουθούν μια θρησκεία διότι, όπως λέγουν, «και οι γείτονές μου την ακολούθησαν.»

Ένας κύριος τρόπος προσελκύσεως στις εκκλησίες είναι η κοινωνική τους δράσις και οι διάφορες μορφές οικονομικής βοηθείας. Δίνουν να καταλάβουν καλά στα μέλη τους ότι όταν βαπτισθούν, δεν μπορούν να εγκαταλείψουν την εκκλησία χωρίς να χάσουν τα υλικά οφέλη όπως είναι η στέγασις, η σχολική εκπαίδευσις, η κοινωνική πρόνοια, ακόμη και η ταφή. Έτσι οι εκκλησίες εξαγοράζουν προσηλύτους.

Τα σχολεία των Καθολικών και Διαμαρτυρομένων απέτυχαν πραγματικά να οικοδομήσουν την πίστι των μαθητών τους στον αληθινό Θεό ή στον Λόγο Του, τη Γραφή. Μάλλον, καταστρέφουν την πίστι. Για παράδειγμα αναφέρομε ότι ένα θρησκευτικό βιβλίο που χρησιμοποιείται στα σχολεία των Διαμαρτυρομένων λέγει ότι η αφήγησις της Γενέσεως για τη δημιουργία είναι μύθος και ότι εγράφη από αμόρφωτους και δεισιδαίμονες Εβραίους που δεν είχαν ιδέα της επιστήμης.

Μήπως, λοιπόν, ο Βουδδισμός και η προγονολατρεία παίζουν σπουδαίο ρόλο στην Ανατολίτικη οικογένεια εδώ; Συνήθως όχι. Γενικά οι περισσότεροι Βουδδισταί και προγονολάτρες καίνε θυμίαμα και κάνουν προσφορές για καλή τύχη και ευημερία. Αλλ’ αυτή η μορφή λατρείας γίνεται μόνο με ιδιοτελείς σκοπούς υπ’ όψιν. Οι νεώτερες γενεές απομακρύνονται διαρκώς, περισσότερο απ’ αυτή την παραδοσιακή λατρεία, αφήνοντας την στα πιο ηλικιωμένα μέλη της οικογενείας. Αντί γι’ αυτό, χρησιμοποιούν τον χρόνο τους είτε για την επιδίωξι απολαύσεων είτε για να κάμουν χρήματα.

Γιατί η θρησκεία δεν ελκύει πια τον λαό του Χονγκ Κονγκ; Ένας παρατηρητικός γελοιογράφος το εξήγησε σωστά: «Το Χονγκ Κονγκ είναι κάτι στο οποίο λάμπει το χρήμα.» Και είναι αλήθεια ότι όλες οι μορφές αποκτήσεως χρημάτων υπάρχουν εδώ, είτε πρόκειται για το χρηματιστήριο, είτε για τον ιππόδρομο είτε για άλλες μορφές τυχερών παιχνιδιών, νομίμων και παρανόμων.

Οι άνθρωποι έφθασαν να πιστεύουν ότι το χρήμα και το χρυσάφι είναι η μόνη πραγματική ασφάλεια. Μια Κινεζική έκφρασις συνοψίζει ωραία τη φιλοσοφία πολλών όσον αφορά τη σχέσι της θρησκείας και του χρήματος: «Τσιν χάου Τουνγκ σαν,» που σημαίνει, «Το χρήμα μπορεί ν’ αγοράση θεούς.»

Υπάρχουν, όμως, πολλοί άνθρωποι, συνήθως νεώτεροι, που διακρίνουν τη ματαιότητα της τυφλής επιδιώξεως του πλούτου, και που θέλουν κάτι πιο διαρκές και ικανοποιητικό. (Εκκλησ. 5:10· 7:12) Αυτοί βοηθούνται από τους 250 και πλέον μάρτυρες του Ιεχωβά στο Χονγκ Κονγκ να μάθουν για τον Δημιουργό και τους σκοπούς του. Πολλά απ’ αυτά τα ενδιαφερόμενα άτομα ήσαν μεταξύ εκείνων που παρακολούθησαν τη διεθνή Συνέλευσι των μαρτύρων του Ιεχωβά «Θεία Νίκη» στο Χονγκ Κονγκ από 8 έως 12 Αυγούστου. Αυτή η συνέλευσις στο Γκράντχαμ Κάλετζ στην Κάουλουν προσείλκυσε εκατοντάδες επισκεπτών που έρχονται να γνωρίσου το Χονγκ Κονγκ.