Μπορείτε να Καπνίζετε κι Ωστόσο ν’ Αγαπάτε τον Πλησίον Σας;

«ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΣΑΣ.» Δια νόμου αυτή η προειδοποίησις πρέπει τώρα να φαίνεται επάνω στα κουτιά των σιγαρέττων που πωλούνται στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το περασμένο έτος ο αποχωρών Γενικός Χειρουργός των Ηνωμένων Πολιτειών Δόκτωρ Ιεσσαί Στάινφελντ είπε: «Το κάπνισμα σιγαρέττων είναι θανατηφόρο.»

Στην Αγγλία, το περιοδικό Γκάρντιαν Ουήκλυ, αφού εσημείωνε βάσει στατιστικών αποδείξεων τους κινδύνους του καπνίσματος, συνεπέρανε: «Δεν μπορεί να λεχθή ότι η Βασιλική Ιατρική Ακαδημία φοβίζει τους άλλους με το να διακηρύττη ότι το κάπνισμα σιγαρέττων είναι ‘τώρα τόσο σημαντική αιτία θανάτου, όσο ήσαν οι μεγάλες επιδημικές ασθένειες όπως είναι ο τύφος, η χολέρα και η φυματίωσις.’»

Ότι το κάπνισμα είναι επιβλαβές για τον καπνιστή έχει σαφώς αποδειχθή. Αλλά τι θα πούμε για το συμφέρον των άλλων; Όταν καπνίζετε, πώς επηρεάζονται εκείνοι που βρίσκονται κοντά σας;

Πολλοί μη καπνισταί δεν θέλουν να πνίγωνται στον καπνό του καπνίσματος. Μερικές φορές ο καπνός διαποτίζει το σώμα των και τα ενδύματά των τόσο πολύ ώστε, όταν επιστρέφουν στο σπίτι, η μυρωδιά του καπνού είναι δυσάρεστη στην οικογένειά των. Αλλά υπάρχει μια ακόμη μεγαλύτερη αντίρρησις.

Ο καπνός των σιγαρέττων κάνει κυριολεκτικά πολλούς μη καπνιστάς ν’ αρρωσταίνουν. Το περιοδικό Τουνταίης Χελθ, του Απριλίου 1972, παρετήρησε: «Μια πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι ένα ποσοστό μεγαλύτερο των 70 τοις εκατό ενός πειράματος υγιών μη καπνιστών που εξετέθησαν σε καπνό σιγαρέττων υπέφερε από ερεθισμό των οφθαλμών, ρινικά συμπτώματα, πονοκέφαλον, βήχα, πονόλαιμο ή άλλα επιβλαβή αποτελέσματα.» Μερικοί καπνισταί δυνατόν να προβάλουν την αντίρρησι ότι οι μη καπνισταί είναι προκατειλημμένοι κατά του καπνίσματος και ότι φαντάζονται ότι τους πειράζει.

Αλλά σκεφθήτε: Πώς αισθάνεται ένα άτομο όταν καπνίζη για πρώτη φορά; Σχεδόν κατά κανόνα αρρωσταίνει από τον καπνό που εισπνέει, μερικές φορές μάλιστα του προκαλεί και εμετό. Είναι εκπληκτικό, λοιπόν, ότι πολλοί μη καπνισταί αισθάνονται άσχημα με την εισπνοή του καπνού από σιγαρέττα των άλλων;

Πόσο επικίνδυνος είναι ο καπνός του καπνίσματος;

Τι Υπάρχει Στον Καπνό

Ο καπνός των σιγαρέττων είναι εξαιρετικά δηλητηριώδης, και μάλιστα περισσότερο από ό,τι είναι η θανατηφόρος εξάτμισις ενός αυτοκινήτου. «Αδύνατον!» μπορεί ν’ αναφωνήσετε. Εν τούτοις κοιτάξτε τι έλεγε ένα κύριο άρθρο του περιοδικού Σάιενς της 22 Δεκεμβρίου 1967:

«Συχνά μέσα σε σταθμούς αυτοκινήτων, σε σήραγγες και πίσω από τα αυτοκίνητα γίνονται συγκεντρώσεις μονοξειδίου του άνθρακος τόσο υψηλής περιεκτικότητος όσο 100 μερών στο εκατομμύριο. Τέτοιες συγκεντρώσεις είναι πολύ μικρές σε σύγκρισι μ’ εκείνες (42.000 μερών στο εκατομμύριο) που βρίσκονται στον καπνό των σιγαρέττων. Ο καπνιστής ζη, διότι τον περισσότερο χρόνο αναπνέει αέρα που δεν είναι τόσο πολύ μολυσμένος.»

Το μονοξείδιον του άνθρακος είναι μόνο μία από τις επικίνδυνες ουσίες που έχει ο καπνός των σιγαρέττων. Αυτός περιέχει επίσης υδροκυάνιον. «Το να εκτεθή κανείς πολύ ώρα σε αναλογίες [υδροκυανίου] άνω των 10 μερών στο εκατομμύριο είναι επικίνδυνο,» εσημείωνε το ανωτέρω κύριο άρθρο του περιοδικού Σάιενς. «Η συγκέντρωσις στον καπνό των σιγαρέττων είναι 1600 μέρη στο εκατομμύριο.»

Σχετικά με το επικίνδυνο διοξείδιον του αζώτου που μολύνει τον αέρα, το περιοδικό Σάιενς λέγει: «Συγκεντρώσεις του ΝΟ₂ [διοξειδίου του αζώτου], υψηλές όσο 3 μέρη στο εκατομμύριο, έχουν σημειωθή στο Λος Άντζελες, και αναλογίες 5 μερών στο εκατομμύριο θεωρούνται επικίνδυνες. Ο καπνός των σιγαρέτων περιέχει 250 μέρη ΝΟ₂ στο εκατομμύριο.»

Έπειτα υπάρχει το κάδμιον, το οποίον, σε μεγάλες ποσότητες, είναι μια εξαιρετικά επικίνδυνη βιομηχανική μολυντική ουσία, η οποία ήδη έχει προκαλέσει θανάτους στην Ιαπωνία. Το κάδμιον στον καπνό του καπνίσματος είναι μια σημαντική πηγή μολύνσεως, σύμφωνα με τον Δρα Χάρολδ Γ. Πέτεριγκ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Σινσινάτι. Καπνισταί και μη καπνισταί ομοίως το απορροφούν με την εισπνοή. Ο δόκτωρ Πέτεριγκ είπε ότι ο κίνδυνος για τον μη καπνιστή είναι συχνά τόσο μεγάλος όσο κι εκείνος του καπνιστού, αφού το μεγαλύτερο μέρος του καδμίου εξαπολύεται με το «πλάγιο ρεύμα» που εκπνέεται από τον καπνιστή.

Η πίσσα και η νικοτίνη πιθανώς είναι οι πιο γνωστές δηλητηριώδεις ουσίες στον καπνό του καπνίσματος. Και είναι ενδιαφέρον να σημειώσωμε ότι η Εφημερίς της Αμερικανικής Ιατρικής Εταιρίας, της 15 Ιανουαρίου 1973, έγραψε σχετικώς με αυτές: «Ο καπνός από ένα σιγαρέττο που σιγοκαίει περιέχει σχεδόν διπλάσια πίσσα και νικοτίνη από τον καπνό που εισπνέεται ή εκπνέεται κατά τη διάρκεια του καπνίσματος. . . . Έτσι, ο καπνός από ένα σιγαρέττο που συγοκαίει δυνατόν να είναι διπλάσια δηλητηριώδης από τον καπνό που εισπνέεται από τον καπνιστή.»

Επίδρασις Στην Υγεία των μη Καπνιστών

Ομολογουμένως, ο καπνός του καπνίσματος περιέχει ένα πλήθος επικινδύνων ουσιών οι οποίες, σε αρκετές ποσότητες, είναι θανατηφόροι. Αλλά συγκεντρώνονται αυτές οι ουσίες αρκετά σ’ ένα δωμάτιο ή άλλη κλειστή περιοχή για να προκαλούν σοβαρή βλάβη ακόμη και σε μη καπνιστάς;

Έχει αποδειχθή ότι οι μη καπνισταί βλάπτονται από τον καπνό που είναι γύρω τους. «Υπάρχουν αναμφισβήτητα στοιχεία ώστε μπορούμε να πούμε ότι ο μη καπνιστής που βρίσκεται σε κακώς αεριζόμενο και γεμάτον από καπνό χώρο θέτει σε κίνδυνο την υγεία του,» είπε ο Δόκτωρ Άλμπερτ Σόφφερ, διευθυντής του Αμερικανικού Κολλεγίου των Ιατρών Στηθικών Νοσημάτων, σε μια συγκέντρωσι των συναδέλφων του τον παρελθόντα Οκτώβριο.

Τα πρόσφατα ιατρικά βιβλία λέγουν το ίδιο. Η Εφημερίς της Αμερικανικής Ιατρικής Εταιρίας έγραψε στις αρχές του έτους 1973: «Όπου η κυκλοφορία του αέρος δεν είναι πολύ καλή, ο μη καπνιστής θα υποστή σημαντική βλάβη της υγείας του από έναν καπνιστή.» Και το Ιατρικό Βήμα, (στην Αγγλική) της 2 Φεβρουαρίου 1972 εξήγησε: «Το κάπνισμα σιγαρέττων είναι βλαβερό όχι μόνο στην υγεία του καπνιστού, αλλά μπορεί να βλάψη επίσης και τον αθώο που είναι κοντά του.»

Αυτό αληθεύει ιδιαίτερα αν ο παριστάμενος υποφέρη από καρδιακή ασθένεια ή πνευμονική διαταραχή. Γιατί; Διότι το μονοξείδιον του άνθρακος στον καπνό παρεμποδίζει την ικανότητα του αίματος στη μεταφορά οξυγόνου, κάνοντας την εργασία της καρδιάς δυσκολώτερη για να στείλη αίμα σε όλο το σώμα. Μερικοί γιατροί έχουν ακόμα απαγορεύσει σε αρρώστους των τις αεροπορικές πτήσεις, εφόσον ο καπνός στους θαλάμους των εμπορικών αεροπλάνων θα μπορούσε να τους φονεύση.

Ούτε τα μικρά παιδιά διαφεύγουν τη βλάβη που γίνεται από τον καπνό των καπνιστών. Η Εφημερίς της Αμερικανικής Ιατρικής Εταιρίας, της 15 Ιανουαρίου 1973, επισύρει την προσοχή σε μια μελέτη σύμφωνα με την οποία «διεπιστώθη ότι τα παιδιά των καπνιστών είναι συχνότερα άρρωστα παρά τα παιδιά των μη καπνιστών, συνήθως από αναπνευστική ασθένεια.» Παιδιά που έχουν αναπνευστικές αλλεργίες, επηρεάζονται ιδιαίτερα δυσμενώς από τον καπνό των σιγαρέττων.

Τονίζοντας τη σοβαρότητα του προβλήματος του καπνίσματος σιγαρέττων, μια έκθεσις που καταρτίσθηκε από την Βασιλική Ιατρική Ακαδημία της Βρεταννίας έλεγε: «Λήψις μέτρων για να προστατευθή το κοινόν από τη βλάβη που γίνεται σε πολλά άτομα από το κάπνισμα σιγαρέττων θα είχε μεγαλύτερο αποτέλεσμα στην υγεία του κοινού αυτής της χώρας παρά οτιδήποτε άλλο που τώρα θα μπορούσε να γίνη σε ολόκληρο το πεδίο της προληπτικής ιατρικής.»

Ο καπνός του καπνίσματος είναι αληθινά επικίνδυνος! Επομένως, νομίζετε ότι ένα άτομο μπορεί να εξακολουθή να καπνίζη, σκορπώντας το δηλητήριο αυτό μέσα στον αέρα, και συγχρόνως ν’ αγαπά πραγματικά τον πλησίον του;

Επίδρασις Στην Οδήγησι και Στην Εργασία

Ένας άλλος παράγων που πρέπει να εξετάζεται είναι η αποδοτικότης της εργασίας ενός ατόμου όταν ο αέρας είναι γεμάτος από καπνό. Μπορεί ένα άτομο, επί παραδείγματι, να οδηγή καλά όταν κάποιος μέσα στο αυτοκίνητο καπνίζη; Οι Τάιμς της Νέας Υόρκης της 16ης Ιανουαρίου 1972 εσχολίαζαν:

«Τα πειράματα δείχνουν ότι οι αναλογίες του μονοξειδίου του άνθρακος σ’ ένα μικρό χώρο όπου καπνίζονται σιγαρέττα μπορούν να υψωθούν σε 50 μέρη στο εκατομμύριον. Σ’ αυτή την ποσότητα, μετά 1 1/2 ώρα, ο μη καπνιστής δυσκολεύεται να διακρίνη τα χρονικά διαλείμματα και της οπτικές και ηχητικές ενδείξεις. Σ’ ένα κλειστό αυτοκίνητο, 10 σιγαρέττα υψώνουν το μονοξείδιον του άνθρακος σε 100 μέρη στο εκατομμύριο. Μη καπνισταί και καπνισταί θα έχουν δυσκολία στον συντονισμό ματιών και χεριών.»

Το πρόβλημα της οδηγήσεως στη διάρκεια του καπνίσματος είναι μεγαλύτερο τη νύχτα, αφού το μονοξείδιον του άνθρακος καταστρέφει τις χημικές ουσίες των ματιών που είναι αναγκαίες για τη νυκτερινή δράσι. Ο δόκτωρ Λώρενς Ε. Λαμπ εξήγησε: «Αν καπνίζετε τρία σιγαρέττα κατά σειράν, η νυκτερινή δρασις μπορεί να ελαττωθή κατά 25 τοις εκατό.»

Δεν είναι ν’ απορή κανείς ότι συνιστάται να μη καπνίζετε κατά την οδήγησι, ή να μη επιτρέπετε σε άλλους που είναι στο αυτοκίνητο να καπνίζουν. Σε μια εκτεταμένη έρευνα, οι καπνισταί βρέθηκε να έχουν διπλάσια αυτοκινητιστικά δυστυχήματα παρά οι μη καπνισταί. Έτσι το 1971 ο Γεωργικός Ασφαλιστικός Όμιλος του Λος Άντζελες άρχισε να κάνη έκπτωσι 20 τοις εκατό επί ασφαλειών αυτοκινήτων σε όφελος ατόμων που μπορούσαν ν’ αποδείξουν ότι δεν είχαν καπνίσει κατά τα δύο τελευταία έτη.

Επομένως, δεν πρέπει να εκπλήττη ότι το κάπνισμα μειώνει την παραγωγικότητα των εργαζομένων. Μια προσεκτική έρευνα στους υπαλλήλους μιας τραπέζης έδειξε, σύμφωνα με μια έκθεσι που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Ρήντερς Ντάητζεστ του Μαρτίου 1972, ότι «οι υπάλληλοι που κάπνιζαν εστοίχιζαν στην τράπεζα ο καθένας $7 την εβδομάδα λόγω χαμηλοτέρας παραγωγικότητος, πολλών απουσιών και καμμένων επίπλων και χαλιών.»

Όταν το κάπνισμα παρεμποδίζη την ασφαλή οδήγησι και την παραγωγικότητα των υπαλλήλων, θα λέγατε ότι είναι ένδειξις αγάπης προς τον πλησίον σας να καπνίζετε;

Επίδρασις Στους Απογόνους

Το κάπνισμα έχει και ένα άλλο ακόμη κακό αποτέλεσμα. Αποδείξεις από έρευνες, που διεξήχθησαν ανεξάρτητα σε εννέα τουλάχιστον χωριστές χώρες, όλες τονίζουν τα ίδια άκαμπτα συμπεράσματα: Κάτι στον καπνό του τσιγάρου που εισπνέουν οι έγγυες γυναίκες επηρεάζει δυσμενώς το έμβρυο, συχνά με τραγικές συνέπειες.

Ο αποχωρών Γενικός Χειρούργος των Ηνωμένων Πολιτειών Ιεσσαί Στάινφελντ εθρηνολόγησε: «Η εμβρυακή φθορά είναι μια τρομερή τραγωδία.» Και εξήγησε: «Η μητέρα που καπνίζει υποβάλλει το αγέννητο παιδί στις δυσμενείς επιδράσεις του καπνού και το αποτέλεσμα είναι να χάνωμε τα βρέφη.» Σύμφωνα με την Έκθεσι της Υπηρεσίας Δημοσίας Υγείας που εκυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 1973, περίπου 4.600 γεννήσεις νεκρών βρεφών ετησίως στις Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν πιθανώς ν’ αποδοθούν στο κάπνισμα των μητέρων των.

Η Βασιλική Ιατρική Ακαδημία της Μεγάλης Βρεττανίας ανεκοίνωσε: «Δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία ότι το κάπνισμα στη διάρκεια της εγκυμοσύνης επιβραδύνει την ανάπτυξι του αγέννητου βρέφους. Διεπιστώθη ότι μητέρες που κάπνιζαν στη διάρκεια της εγκυμοσύνης ήταν πιθανώτερο να έχουν αποβολή, να γεννήσουν ένα νεκρό βρέφος, ή ένα που θα πέθαινε ευθύς μετά τη γέννησι.» Μια ομαδική μελέτη σε 17.400 γεννήσεις στη Βρεταννία απεκάλυψε ότι ακόμη και κάπνισμα ενός σιγαρέττου ημερησίως στη διάρκεια της εγκυμοσύνης επηρεάζει την εμβρυακή ανάπτυξι.

Νομίζετε ότι μια μητέρα που καπνίζει δείχνει αγάπη στο αγέννητο παιδί της όταν η συνήθεια της είναι δυνατόν να καταλήξη σε ασθένεια ή ακόμη και στον θάνατο του παιδιού της;

Ο Δρ. Ντον Μόσσερ ένας γιατρός της Μιννεαπόλεως, σημειώνει ένα άλλο σημαντικό αποτέλεσμα που το κάπνισμα των γονέων έχει στους απογόνους των. «Αν μια μητέρα καπνίζη,» είπε, «το κάπνισμα διπλασιάζει περίπου την πιθανότητα ότι τα παιδιά της οικογένειας θα καπνίζουν.» Είναι κατάλληλο να επιδίδεται σε μια επικίνδυνη συνήθεια που τα παιδιά είναι πιθανόν να υιοθετήσουν; Αν οι νεαροί προσεβάλλοντο από καρκίνο των πνευμόνων σαν συνέπεια, δεν θα φέρατε κάποια ευθύνη γι’ αυτό;

Η Βίβλος παραγγέλλει: «Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν.» (Ματθ. 22:39) Ο καπνιστής, όμως, προκαλεί βλάβη στον εαυτό του, καθώς και στον πλησίον του. Πόσο σαφές είναι, λοιπόν, ότι απλούστατα δεν μπορείτε να καπνίζετε κι ωστόσο ν’ αγαπάτε τον πλησίον σας!

Μπορείτε να το Σταματήσετε αν Πραγματικά Προσπαθήσετε

Ίσως πήτε ότι καταλαβαίνετε ότι το κάπνισμα είναι τελείως ακατάλληλο. Και ίσως έχετε προσπαθήσει να το κόψετε. «Ενενήντα πέντε τοις εκατό των καπνιστών γνωρίζουν τους κινδύνους της συνηθείας των,» λέγει ο πρώην Γενικός Χειρουργός των Ηνωμένων Πολιτειών Λούθερ Λ. Τέρρυ, «και 75 τοις εκατό θέλουν να το κόψουν, αλλά δεν μπορούν.» Εν τούτοις ένα άτομο μπορεί να το κόψη, αν έχη αρκετά ισχυρό ελατήριο.

Ο Τέρρυ ήταν γενικός χειρουργός των Ηνωμένων Πολιτειών στις αρχές της δεκαετίας του 1960 όταν οι αποδείξεις έγιναν εξαιρετικώς σαφείς ότι το κάπνισμα είναι επιβλαβές στην υγεία. Έτσι, το 1963, έπειτα από κάπνισμα εικοσιπέντε ετών, αποφάσισε να το κόψη. Εξήγησε: «Αν το κάπνισμα ήταν επικίνδυνο, και ήμουν πεπεισμένος ότι ήταν, τότε κατάλαβα ότι ο Γενικός Χειρουργός έπρεπε να θέση ένα παράδειγμα για το κοινό.»

Αλλά το σταμάτημα δεν ήταν εύκολο. «Είχα δυσκολίες,» παρατηρεί ο Τέρρυ. «Βρισκόμουν σε υπερέντασι, είχα ανήσυχο ύπνο και μ’ έπιανε ξαφνικός κρύος ιδρώτας. Ευτυχώς αυτά πέρασαν μέσα σε δυο εβδομάδες. Η ψυχολογική εμπιστοσύνη διαρκεί πολύ περισσότερο.» Τώρα ο Τέρρυ προσπαθεί να βοηθήση άλλους να το κόψουν. «Τους παρακινώ να θέτουν μια ωρισμένη ημερομηνία για το σταμάτημα,» λέγει, «και τότε να το σταματούν, εκείνη την ημέρα χωρίς αναβολή.»

Αυτός αναμφιβόλως είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να το σταματήση. Αλλά πρέπει να υπάρχη ένα ισχυρό ελατήριο, αλλιώς θα καμφθή κάτω από τους πόνους της αντιδράσεως και θ’ αρχίση πάλι να καπνίζη. Μια οικοδέσποινα από το Κουήνς της Νέας Υόρκης παρατηρεί:

«Αν είχα πάει σ’ ένα γιατρό και μου έλεγε ότι θα πέθαινα από καρκίνο αν δεν παρατούσα το κάπνισμα, δεν θα το εγκατέλειπα. Το κάπνισμα ήταν το κύριο πράγμα στη ζωή μου, περισσότερο σπουδαίο για μένα παρά η τροφή. Εκάπνιζα σχεδόν συνεχώς. Μάλιστα περπατούσα ακόμα μέσα στο σπίτι μ’ ένα στακτοδοχείο στο χέρι μου.» Εν τούτοις τον Αύγουστο του 1969 αυτό το άτομο το έκοψε και ποτέ πάλι δεν κάπνισε.

Εξηγεί: «Βαπτίσθηκα από τους μάρτυρας του Ιεχωβά τον Ιούλιο του 1967. Ήξερα ότι το κάπνισμα ήταν κακό, και θέλησα να το εγκαταλείψω. Αλλά ήμουν τόσο μανιώδης, ώστε δεν είχα τη δύναμι να το κάμω. Τότε ο σύζυγός μου δέχθηκε τις Βιβλικές αλήθειες που μάθαινε, εγκατέλειψε το κάπνισμα και βαπτίσθηκε. Ήμουν τόσο ευγνώμων! Δεν ήθελα να κάμω κάτι που θα εμπόδιζε την υπηρεσία μας να είναι ευπρόσδεκτη στον Ιεχωβά Θεό και ν’ αποκτήσουμε ζωή στο νέο του σύστημα πραγμάτων. Έτσι αποφάσισα να το κόψω κι εγώ επίσης.

«Τελικά το έκοψα τον Αύγουστο του 1969. Επί ημέρες η αγωνία ήταν σχεδόν ανυπόφορη, αλλά προσευχόμουν στον Ιεχωβά αδιάκοπα και με τη βοήθειά του κράτησα την απόφασί μου ποτέ να μη ξανακαπνίσω. Αν εγώ που είχα τόση μανία στο κάπνισμα μπόρεσα να το κόψω, νομίζω ότι ο καθένας μπορεί να το κάμη.

Αλλά πρέπει να υπάρχη επαρκές ελατήριο. Χρειάζεσθε ν’ αντιμετωπίσετε το γεγονός ότι το κάπνισμα είναι επιβλαβές τόσο στον εαυτό σας όσο και στον πλησίον σας, και είναι μια συνήθεια βδελυκτή στον Ιεχωβά. Τότε, αν πραγματικά αγαπάτε τον Θεό και τον πλησίον σας, θα εγκαταλείψετε το κάπνισμα.