Βρίσκετε Ευχαρίστησι στην Εργασία Σας;
«Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ» είναι ένα θέμα που συζητείται διαρκώς και περισσότερο στη βιομηχανία. Αν είσθε ευχαριστημένος από την εργασία σας πρέπει να είσθε πολύ ευγνώμων. Σήμερα πάρα πολλοί εργάτες σ’ όλο τον κόσμο δεν είναι ευχαριστημένοι από την εργασία τους. Και αυτή η τάσις απλώνεται σ’ όλη την κλίμακα από τον ανειδίκευτο εργάτη ως τον διευθυντή, αν και εκδηλώνεται κυρίως μεταξύ εκείνων που εργάζονται σε εργασίες συναρμολογήσεως.
Έτσι, αν δεν βρίσκετε ευχαρίστησι στην εργασία σας, δεν είσθε ο μόνος. Σύμφωνα μ’ έναν ανώτερο υπάλληλο του Υπουργείου Εργασίας των Ηνωμένων Πολιτειών, αυτό το ζήτημα της δυσαρέσκειας στην εργασία «είναι ένα από τα πιο σημαντικά ζητήματα της ημέρας.» Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι η έλλειψις ικανοποιήσεως από την εργασία θίγει τη διεύθυνσι εκεί που πονάει. Επηρεάζει την παραγωγή, και κάθε τι που επηρεάζει είτε την ποσότητα είτε την ποιότητα της παραγωγής επηρεάζει το κέρδος. Η δυσαρέσκεια στην εργασία προκαλεί κακής ποιότητος εργασία και διχόνοια, προκαλεί καθυστερήσεις και συχνά έχει φυλετικούς αντίκτυπους. Σε μερικά εργοστάσια κατέληξε όχι μόνο σε απάθεια και αδιαφορία, αλλά και σε στασιασμό ως το σημείο του σαμποτάζ, όπως στην περίπτωσι έξη τελειωμένων αυτοκινήτων που βρέθηκαν με τις ταπετσαρίες τους ξεσχισμένες.
Αλλά η κυριώτερη ενδειξις δυσαρέσκειας στην εργασία, αλλά και η πιο επιζήμια, είναι οι απουσίες. Λέγοντας απουσίες εννοούμε την παράλειψι των υπαλλήλων να παρουσιασθούν στην εργασία όταν πρέπει, άσχετα με την αιτία—που μπορεί να είναι ασθένεια, προσποιητή ή πραγματική, κακοκαιρία, φιλονεικία με τον προϊστάμενο, αργοξύπνημα το πρωί επειδή ξενύχτησε σε γλέντι, αλκοολισμός, ναρκωτικά, η επιθυμία να πάνε για κυνήγι ή ψάρεμα. Σήμερα σε πολλές βιομηχανίες οι απουσίες φθάνουν το 5 τοις εκατό, που σημαίνει ότι σε οποιαδήποτε εργάσιμη ημέρα της εβδομάδος πέντε από εκατό υπαλλήλους δεν παρουσιάζονται για εργασία. Και τις Δευτέρες και Παρασκευές, αρχή και τέλος της εργάσιμης εβδομάδος, το ποσοστό σε μερικά εργοστάσια φθάνει από 15 ως 20 τοις εκατό.
Οι απουσίες είναι πιο κοινές μεταξύ των νεαρών εργατών, ηλικίας δεκαοκτώ έως εικοσιπέντε ετών. Οι γυναίκες εργάτριες έχουν ποσοστό απουσιών 36 τοις εκατό ανώτερο από τους άνδρες, και οι κατώτεροι εργάτες, κατά μέσον όρον, απουσιάζουν από την εργασία 57 τοις εκατό πιο συχνά από τους εργαζομένους σε γραφεία. Στα πρόσφατα χρόνια οι απουσίες αυξήθηκαν σε διάφορες βιομηχανίες από 10 ως 41 τοις εκατό. Όσο για τη ζημιά όλων αυτών των απουσιών στη βιομηχανία, αναφέρεται ότι η αύξησις μόνο 1 τοις εκατό των απουσιών σ’ ένα εργοστάσιο που απασχολεί 1.000 εργάτες μπορεί ν’ αυξήση τις δαπάνες κατά 150.000 δολλάρια το χρόνο. Ο πρόεδρος μιας μικρής εταιρίας είπε ότι, λόγω των απουσιών, η επιχείρησίς του έχει 285 εργάτες στα μισθολόγια ενώ στην πραγματικότητα χρειάζονται μόνο 255.
Γιατί η Έλλειψις Ευχαριστήσεως στην Εργασία;
Γιατί η δυσαρέσκεια στην εργασία είναι τόσο διαδεδομένη και αυξάνει συνεχώς; Οφείλεται μήπως στους ανεπαρκείς μισθούς; Όχι, διότι οι μισθοί όχι μόνο αυξάνουν κάθε χρόνο, αλλά και τα έκτακτα επιδόματα έφθασαν πέρα κι από ό,τι θα μπορούσαν να επιθυμήσουν οι εργάτες πριν από λίγα μόνο χρόνια.
Εκείνοι που διευθύνουν τη βιομηχανία, κατά μέγα ποσοστό, νομίζουν προφανώς ότι αυτές οι υλικές αμοιβές θα πρέπει να είναι αρκετές για να ικανοποιήσουν τους εργάτες των, όπως είπε ο πρόεδρος μιας εταιρίας: «Πρέπει να λαμβάνωμε τη δίκαιη ημερήσια εργασία για την οποία πληρώνομε το δίκαιο ημερομίσθιο.» Και οι εργάτες στις εργασίες συναρμολογήσεως πληρώνονται καλά, λαμβάνοντας συνήθως από 3.50 έως 4.50 δολλάρια την ώρα. Αλλά είναι οι καλοί μισθοί και τα άφθονα έκτακτα επιδόματα αρκετά για να δώσουν ευχαρίστησι στην εργασία; Ίσως να ήσαν για μερικούς εργάτες στο παρελθόν, αλλά προφανώς τώρα δεν είναι, τουλάχιστον για πολλούς εργάτες.
Σήμερα ακούεται σ’ ολόκληρη τη βιομηχανία η κραυγή για τη μονοτονία, για την ανία της εργασίας συναρμολογήσεως και για την απογοήτευσι που οφείλεται στην έλλειψι ευκαιρίας προόδου. Ειδικά οι νεαροί παίρνουν τη στάσι ότι δεν είναι απλές μηχανές, αλλά έχουν αισθήματα, επιθυμίες και φιλοδοξίες. Η απεργία που έγινε στην εταιρία Τζένεραλ Μότορς στο εργοστάσιο της στη Λόρτζταουν του Οχάιο απέδειξε αυτό το σημείο. Λέγουν ότι είναι το πιο σύγχρονο και πιο παραγωγικό εργοστάσιο συναρμολογήσεως αυτοκινήτων στον κόσμο, του οποίου τα συνεργεία συναρμολογήσεως έχουν σχεδιασθή να παραδίδουν 101 αυτοκίνητα την ώρα. Γιατί απήργησαν οι εργάτες; Λόγω των μισθών; Όχι, διότι επληρώνοντο καλά. Απήργησαν διότι η εργασία ήταν πολύ πληκτική και η έντασις εφαίνετο υπερβολική. Προφανώς οι σχεδιασταί εκείνου του εργοστασίου είχαν παραβλέψει πολύ το ανθρώπινο στοιχείο. Έτσι η διεύθυνσις έπρεπε να μάθη ότι ακόμη και τα πιο αποτελεσματικά συνεργεία συναρμολογήσεως του κόσμου είναι αποδοτικά μόνον όταν οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να τα επανδρώσουν!
Το Μερίδιο της Διευθύνσεως για τη Μομφή
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κατάστασις στα συνεργεία συναρμολογήσεως στα όποια εργάζονται πολλοί υπάλληλοι, μαζί με τη στάσι που εκδηλώνει η ‘διεύθυνσις,’ παίζουν μεγάλο ρόλο για τη δυσαρέσκεια στην εργασία. Πολλοί ψυχολόγοι της βιομηχανίας που έκαμαν μια μελέτη γι’ αυτή την κατάστασι μέμφονται και τους δυο παράγοντες για το «χάσμα κατανοήσεως» μεταξύ της διευθύνσεως και των εργατών. Μεταξύ άλλων πραγμάτων ανέφεραν:
«Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζομε είναι να κάμωμε τη διεύθυνσι να καταλάβη το πρόβλημα των εργατών—και το πιο σπουδαίο να τους πείσωμε να κάμουν κάτι γι’ αυτό.» «Ο χρόνος που τα συμβούλια των εταιριών δαπανούν για να λάβουν ανθρώπινες αποφάσεις είναι ασήμαντος. Πρόσφατα, η βιομηχανία αναγκάσθηκε να σκεφθή γι’ αυτά τα προβλήματα, αλλ’ ακόμη τα θεωρούν δευτερεύοντα.» «Πρέπει η διεύθυνσις να δεχθή πραγματικά την ιδέα ότι η ευχαρίστησις των εργατών είναι ουσιώδης για την αύξησι της παραγωγής. Φοβούμαι ότι πολύ συχνά ενδιαφερόμεθα περισσότερο για τις μηχανές παρά για τους άνδρες και τις γυναίκες που τις χειρίζονται.»
Το ότι αυτές οι παρατηρήσεις είναι σωστές φαίνεται από μια έκθεσι που δημοσιεύθηκε στους Τάιμς της Νέας Υόρκης, της 5 Φεβρουαρίου 1973. Κάτω από την επικεφαλίδα «Οι εργασίες Εναλλάσσονται για να καταπολεμηθή η Πλήξις,» έγραφε για την ευχαρίστησι που αισθάνονταν εξήντα εργάτες σ’ ένα εργοστάσιο παραγωγής τροφών για σπιτικά ζώα, επειδή τους εδίδετο «ευκαιρία να κάμουν όλες τις κύριες εργασίες στο εργοστάσιο.» Αλλά σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη από το Υπουργείο Υγείας, Παιδείας και Ευημερίας των Ηνωμένων Πολιτειών, μόνο 3.000 περίπου περιλαμβάνονται σ’ αυτά τα πειράματα. Περισσότεροι πειραματισμοί αυτού του είδους γίνονται σε Ευρωπαϊκές χώρες. Αλλά βέβαια αυτό δεν αυξάνει κατ’ ανάγκην την παραγωγή. Επί παραδείγματι, σε αρκετά Ευρωπαϊκά εργοστάσια αυτοκινήτων, ομάδες εργατών συναρμολογούν όλοι μαζί ένα ολόκληρο αυτοκίνητο, παρ’ όλον ότι η παραγωγή τους δεν μπορεί να συγκριθή με την παραγωγή των μεγάλων αυτοκινητοπαραγωγών των Ηνωμένων Πολιτειών. Αλλ’ είναι αυτό κατ’ ανάγκη κακό; Δεν θα ήταν καλό αν περισσότεροι άνθρωποι ενδιαφέρονταν γνήσια για το καλό των συνανθρώπων τους;
Το Μερίδιο των Εργατών για τη Μομφή
Εν τούτοις όχι μόνον η διεύθυνσις προχωρεί αργά στο ζήτημα της αυξήσεως της ευχαριστήσεως στην εργασία, αλλά και οι ωργανωμένοι εργάτες συχνά παρεμπόδισαν μάλλον παρά διευκόλυναν αυτές τις βελτιώσεις. Πώς ήταν δυνατό να συμβή αυτό; Ενστικτωδώς είναι φιλύποπτοι για το κίνητρο για οτιδήποτε κάνει η διεύθυνσις. Έπειτα, επίσης, οι αξιωματούχοι των εργατικών ενώσεων φοβούνται μήπως χάσουν τις θέσεις τους και τη δύναμί τους αν βελτιωθούν οι σχέσεις μεταξύ εργατών και διευθύνσεως. Συνέβη επανειλημμένως σε εργοστάσια όπου έγιναν τέτοιες καινοτομίες και η διεύθυνσις έδειξε γνήσιο ενδιαφέρον για τους εργάτες της, οι υπάλληλοι ν’ απορρίψουν τις προσπάθειες των αντιπροσώπων των ενώσεων να τους οργανώσουν.
Δεν πέφτει όλη η μομφή για τη δυσαρέσκεια στην εργασία στους ώμους της διευθύνσεως. Υπάρχει επίσης μια σταθερή πτώσις σ’ αυτό που ορίζεται «εργατική ηθική,» όπως το έθεσε η Δη Γουώλ Στρητ Τζόρναλ: «Τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα, η εργατική ηθική—η πίστις στην αξιοπρέπεια του τίμιου μόχθου, το αίσθημα της ικανοποιήσεως που βοήθησε να παραχθή κάτι αξιόλογο—διέρχεται σαφώς δύσκολους καιρούς.» Υπάρχει διαρκώς λιγώτερη εκτίμησις της Βιβλικής αρχής ότι η τίμια εργασία είναι υποχρέωσις κάθε ανθρώπου που μπορεί να εργασθή. Η Γραφή λέγει: «Εάν τις δεν θέλη να εργάζηται, μηδέ ας τρώγη.» Πράγματι, η Γραφή επανειλημμένως επικρίνει τους οκνηρούς, τους ράθυμους, τους νωθρούς, τους ακαμάτηδες, ειδικά στο βιβλίο των Παροιμιών. Χαρακτηριστικό είναι το πασίγνωστο ρητό: «Ύπαγε προς τον μύρμηκα, ω οκνηρέ· παρατήρησον τας οδούς αυτού και γίνου σοφός.»—2 Θεσ. 3:10· Παρ. 6:6.
Εξεικονιστικό της απροθυμίας για εργασία είναι το ρητό που υπάρχει στον τοίχο ενός μπαρ κοντά σ’ ένα εργοστάσιο συναρμολογήσεως αυτοκινήτων στην πόλι Φόρτ Ντήρμπορν. Λέγει: «Δαπανώ 40 Ώρες την Εβδομάδα Εδώ—Θα Πρέπει να Εργάζωμαι Επίσης;» Κι ένας εργάτης όταν τον ρώτησαν για το είδος της νέας εργασίας του, απήντησε: «Άκουσε, άνθρωπε μου, δεν έχω καμμιά διάθεσι να εργάζωμαι σε μια εργασία που θα με κάνη να αισθάνωμαι κουρασμένος όταν γυρίζω στο σπίτι το βράδυ!» Οι πιο ηλικιωμένοι και δραστήριοι εργάτες συχνά ακούγονται να παραπονούνται γι’ αυτή τη στάσι των νεωτέρων απέναντι στην εργασία.
Ναι, οι άνθρωποι έχουν διαρκώς και λιγώτερη τάσι να εργάζωνται σκληρά, ειδικά αν η εργασία είναι χωρίς ενδιαφέρον. Οι συνθήκες που είχε προείπει η Γραφή—η αύξησις της ανομίας και οι χαλεποί καιροί—που ήλθαν επάνω μας, αναμφιβόλως έχουν κάποια σχέσι μ’ αυτό. (Ματθ. 24:12· 2 Τιμ. 3:1-5) Κάτι που βοηθεί να έλθουν αυτές οι συνθήκες είναι δυο τάσεις. Αφ’ ενός, υπάρχει διαρκώς λιγώτερη πίστις στον Θεό κι έτσι διαρκώς λιγώτερη συναίσθησις ότι είναι υπόλογοι σ’ Αυτόν. Και αφ’ ετέρου, οι οικονομικές συνθήκες έχουν βελτιωθή πολύ. Είτε ένα άτομο θέλει να εργασθή είτε όχι, φαίνεται ότι μπορεί να έχη ασφάλεια ανεργείας ή επίδομα προνοίας.
Τι Μπορείτε να Κάμετε Για την Ευχαρίστησι στην Εργασία
Τι μπορείτε να κάμετε για να βρίσκετε ευχαρίστησι στην εργασία σας; Πρώτα απ’ όλα ν’ αναγνωρίσετε ότι όταν αναλαμβάνετε μια εργασία έχετε να εκπληρώσετε ωρισμένες υποχρεώσεις. Δεν είναι τίμιο να ενεργήσετε διαφορετικά. Έπειτα, στον βαθμό που μπορείτε να το κάμετε, θεωρήστε το ζήτημα φιλοτιμίας να κάμετε καλά την εργασία για την οποία πληρώνεσθε. Η εργασία του καθενός σ’ ένα είδος συναρμολογήσεως πρέπει να γίνεται καλά, αν το τελειωμένο προϊόν πρόκειται να περάση από την επιθεώρησι. Η έλλειψις ενδιαφέροντος λόγω ελλείψεως ευχαριστήσεως στην εργασία είναι υπεύθυνη για το υψηλό ποσοστό των «σκάρτων» που παρατηρείται σε μερικά εργοστάσια, πράγμα που απλώς κάνει το ζήτημα ακόμη χειρότερο για τον ίδιο τον εργάτη.
Αν μπορήτε, βέβαια, ν’ αλλάξετε την εργασία σας, αυτό θα ήταν ίσως το καλύτερο πράγμα. Ίσως να μπορήτε να βρήτε μια εργασία που να σας ευχάριστη. Αρκετοί το κάνουν αυτό σήμερα, και αυτοί που το κάνουν δεν είναι μόνον εργάται σε συνεργεία συναρμολογήσεως. Έτσι, ένας πωλητής στο Οχάιο εγκατέλειψε την εργασία του και μετώκησε στην Αλάσκα όπου βρίσκει ευχαρίστησι σε υπαίθρια εργασία. Ένας πρώην χρηματιστής τώρα μελετά και εργάζεται προς την κατεύθυνσι μιας επιστημονικής καριέρας που θα τον κρατά σ’ επαφή με τη φύσι. Ένας μεσίτης ασφαλειών στη πόλι της Νέας Υόρκης εγκατέλειψε την εργασία του και τώρα διατηρεί μια ταβέρνα που αγόρασε στην Πολιτεία Μέην. Ένας πρώην κτηνίατρος εργάζεται στη φόρτωσι και εκφόρτωσι φορτηγών αυτοκινήτων, λόγω της ευχαριστήσεως που απολαμβάνει από τη χειρωνακτική εργασία, παρ’ όλον ότι κερδίζει μόνο 2.50 δολλάρια την ώρα. Απέρριψε, μάλιστα, τρεις προσφορές για προαγωγή, διότι δεν ενδιαφέρεται για εργασία γραφείου. Υπάρχει, επίσης, ένας αστυνομικός επιθεωρητής που διεπίστωσε ότι γινόταν δυστυχισμένος λόγω των απογοητεύσεων που συνδέονταν με την εργασία του, κι έτσι εγκατέλειψε εκείνη την εργασία και έγινε ζωγράφος και τώρα βρίσκει ευχαρίστησι κερδίζοντας τα αναγκαία για τη ζωή ως καλλιτέχνης.
Αν μπορήτε να βρήτε μια ευχάριστη εργασία, αυτός είναι προφανώς ο απλούστερος τρόπος να τερματίσετε τη δυσαρέσκεια από την εργασία. Αλλά λίγοι, σχετικά, είναι σε θέσι να κάμουν μια τέτοια ριζική αλλαγή, ή ίσως να φοβούνται ότι τα σχέδια τους δεν θα επιτύχουν. Έτσι, εκτός από το να προσπαθήση κανείς να βρη μεγαλύτερο ενδιαφέρον στην εργασία του, τι άλλο μπορεί να κάμη;
Καθένας μπορεί να προσπαθήση να καλλιεργήση μια βελτιωμένη άποψι για τη ζωή, όπως είπε ένας ψυχολόγος της βιομηχανίας: Ο βαθμός της ανίας εξαρτάται από τη φιλοσοφία που έχει κανείς για τη ζωή. Ακόμη κι αν έχετε μια εργασία που έχει πολύ λίγο ενδιαφέρον ή ευθύνη, δεν χρειάζεται να υποφέρετε από θανάσιμη πλήξι. Θεωρήστε την εργασία σας ως μέσον για ένα σκοπό, που είναι και η αλήθεια. Σας προμηθεύει κάποιο βαθμό ασφαλείας κι αυτά που χρειάζεσθε για να συντηρήσετε τον εαυτό σας και την οικογένεια σας; Μη ξεχνάτε αυτούς τους λόγους για τους οποίους εργάζεσθε.
Επίσης, αν δεν μπορήτε να κάμετε τίποτε άλλο για να κάμετε την εργασία σας πιο ενδιαφέρουσα, ευχάριστη και ικανοποιητική, μπορείτε να προσπαθήσετε να κάμετε την προσωπική και οικογενειακή σας ζωή πιο ενδιαφέρουσα, πλουσιότερη και πληρέστερη. Αν εργασθήτε σκληρά προς την κατεύθυνσι αυτή, είναι πολύ πιθανόν ότι θα ανταμειφθήτε με αγάπη, σεβασμό και συνεργασία, πράγμα που ποθεί η ψυχή σας. Όσο συνεισφέρετε στην ευτυχία των αγαπημένων σας και αυτοί συνεισφέρουν στη δική σας, θα βρήτε τη μονοτονία της εργασίας σας λιγωτέρο βαρετή.
Απ’ αυτή την άποψι μπορεί να λεχθή ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά βρίσκονται σε μια ιδιαίτερα ευνοϊκή θέσι. Γιατί; Διότι προσπαθούν να εφαρμόσουν την εντολή του Ιησού Χριστού να μη θέτουν την καρδιά τους σε υλικά πλούτη. Αντί γι’ αυτό, ‘ζητούν πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού.’ (Ματθ. 6:19-33) Βέβαια κι αυτοί, επίσης, είναι ευγνώμονες όταν η κοσμική τους εργασία τους ευχαριστή προσωπικώς. Αλλ’ αυτή η εργασία δεν είναι το σπουδαιότερο πράγμα στη ζωή τους. Την βλέπουν μόνο ως μέσον για ένα σκοπό. Τους προμηθεύει τις υλικές ανάγκες ώστε να μπορούν να αφοσιωθούν όσο το δυνατόν πληρέστερα στην υπηρεσία του Θεού. Η πραγματική τους ευχαρίστησις είναι να βοηθούν άλλους να μάθουν για τη νέα τάξι του Θεού, ενός νέου συστήματος που δεν θα αμαυρώνεται από την εκμετάλλευσι των συνανθρώπων τους. Η αγάπη για τον Θεό, η αγάπη για τον πλησίον, η δικαιοσύνη και η αλήθεια θα διαποτίζουν τη ζωή σ’ εκείνη τη νέα τάξι. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, η εργασία που θα γίνεται θα είναι αληθινά ευχάριστη. Και η πραγματοποίησις αυτής της ελπίδος δεν εξαρτάται από τις διαπραγματεύσεις συμφεροντολόγων ανθρώπων. Βασίζεται στην υπόσχεσι ενός στοργικού Θεού, στον αλάνθαστο λόγο του Δημιουργού του ουρανού και της γης. Με σταθερή πίστι σε μια τέτοια μεγαλειώδη προοπτική, μπορεί και τώρα ακόμη να έχη κανείς πολύ ευχαρίστησι στη ζωή.—2 Πέτρου 3:13· 1 Τιμ. 6:6-12.