Πώς Συμβαίνει Αυτό;

ΕΝΑ άλλο πρόβλημα που πρέπει ν’ αντιμετωπισθή είναι το εξής: αν η εξέλιξις είναι αληθινή, πώς γίνεται; Τι είναι αυτό που κάνει τα φυτά και τα ζώα ν’ αλλάζουν τόσο πολύ ώστε τα μονοκύτταρα φυτά και ζώα να μεταμορφώνωνται σε διαρκώς ανώτερες μορφές ζωής;

Οι οπαδοί της εξελίξεως λέγουν ότι υπεύθυνες γι’ αυτό είναι οι μεταβολές στο εσωτερικό του πυρήνος. Πιστεύουν ότι οι κυριώτεροι μηχανισμοί που περιλαμβάνονται είναι τα γονίδια, τα μέρη των χρωμοσωμάτων που είναι οι φορείς της κληρονομικότητος.

Αυτές οι μεταβολές των γονιδίων ονομάζονται μεταλλάξεις. Λέγουν ότι είναι υπεύθυνες για την παραγωγή νέων χαρακτηριστικών και η αιτία που μονοκύτταρες μορφές ζωής μπορούν να εξελιχθούν προς τα άνω σ’ όλη την απόστασι ως τον άνθρωπο. Ο καθηγητής Π. Κόλλερ, Βρεττανός γενετιστής, δηλώνει: «Οι μεταλλάξεις παρέχουν μεταβλητικότητα, και γι’ αυτό το λόγο είναι αναγκαίες για την εξελικτική πρόοδο.»

Παράγουν Κάτι ΝΕΟ;

Αλλά παράγουν πραγματικά αυτές οι μεταβολές, οι μεταλλάξεις, νέα χαρακτηριστικά; Όχι, δεν παράγουν. Όπως τονίζει ο Καθηγητής Μουρ: «Οποιαδήποτε μετάλλαξις του γονιδίου δεν καταλήγει σε τίποτα περισσότερο από μεταβολή υφισταμένων ήδη ή γνωστών χαρακτηριστικών.» Έτσι κάθε μεταβολή γονιδίου είναι απλώς μια παραλλαγή ενός χαρακτηριστικού που ήδη υπάρχει εκεί. Προμηθεύει ποικιλία, αλλά τίποτα το εντελώς νέο.

Επί παραδείγματι, οι μεταβολές των γονιδίων μπορούν ν’ αλλάξουν το χρώμα, την υφή ή το μήκος των μαλλιών ενός ατόμου. Αλλά τα μαλλιά θα είναι πάντοτε μαλλιά. Ποτέ δεν θα μεταβληθούν σε φτερά. Το χέρι ενός ατόμου μπορεί ν’ αλλάξη με τις μεταλλάξεις, αλλά θα είναι πάντοτε χέρι, όχι φτερούγα πουλιού. Επί πλέον, αυτές οι μεταβολές κυμαίνονται μέσα σε ωρισμένη ακτίνα, γύρω από ένα κεντρικό μέσον όρο. Για παράδειγμα: οι άνθρωποι μπορεί να φθάνουν σε ύψος 7 ποδών (2,15 μ.) (Βατούσοι) ή σε ύψος 4 ποδών (1,22 μ.) (Πυγμαίοι). Μερικοί θα υπερβούν τα 7 πόδια (η Γραφή αναφέρει έναν τέτοιο άνθρωπο—τον Γολιάθ, που είχε ύψος 9 πόδια και 5,7 ίντσες, περίπου 2,90 μ.) και λίγοι νάνοι είναι πιο κοντοί από 4 πόδια. Αλλά ποτέ οι μεταλλάξεις δεν κάνουν τους ανθρώπους να φθάνουν σε ύψος 20 ποδιών (6 μ.) ή μόνο σε 6 ίντσες (0,15 μ.). Οι περισσότεροι κυμαίνονται γύρω σ’ ένα κεντρικό μέσον όρο μεταξύ 5 και 6 ποδών (1,50 και 1,80 μ.).

Επίσης, οι παραλλαγές που οφείλονται στις μεταλλάξεις είναι συνήθως πολύ μικρές και ποτέ δεν καταλήγουν σε τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά. Αυτός είναι ο λόγος που ο συγγραφεύς του βιβλίου Ντάργουιν Ρητράιντ αναφέρει τα ακόλουθα για τον εξέχοντα γενετιστή, τον αποθανόντα Ρίτσαρντ Γκόλνσμιτ: «Αφού παρακολούθησε τις μεταλλάξεις σε μύγες των φρούτων για πολλά χρόνια, ο Γκόλνσμιτ έπεσε σε απόγνωσι. Οι μεταλλάξεις, εθρηνολόγησε, ήσαν τόσο απελπιστικά μικρές ώστε αν συνδυάζονταν χίλιες μεταλλάξεις σ’ ένα είδος, ούτε τότε δεν θα δημιουργούνταν νέα είδη.»

Ένα Σοβαρώτερο Πρόβλημα

Αλλά υπάρχει ένα ακόμη σοβαρώτερο πρόβλημα σ’ αυτό. Σχετίζεται με τη φύσι αυτών των μεταβολών από ό,τι είναι φυσιολογικό. Οι μεταβολές, είτε των χρωμοσωμάτων είτε των γονιδίων, είναι συνήθως ανεπιθύμητες.

Επί παραδείγματι, για τις μεταβολές των χρωμοσωμάτων το βιβλίο Χρωμοσώματα και Γονίδια λέγει: «Πολλές παράγουν τόσο σωματικές όσο και διανοητικές ανικανότητες.» Όταν ένας άνθρωπος γεννηθή με σαρανταεπτά χρωμοσώματα αντί σαρανταέξη, μπορεί να είναι μογγολικός ή να έχη άλλα διανοητικά και σωματικά ελαττώματα. Σαρανταοκτώ χρωμοσώματα δημιουργούν διανοητικές ανωμαλίες και σωματικές παραμορφώσεις στους ανθρώπους.

Το ίδιο πράγμα παρατηρείται στις μεταλλάξεις γονιδίων. Ο οπαδός της εξελίξεως Κόλλερ παραδέχεται: «Οι περισσότερες μεταλλάξεις γονιδίων είναι υποδεέστερες και επιβλαβείς και μπορεί να είναι θανατηφόρες.» Λέγει επίσης! Εκτεταμένες μελέτες έχουν . .. αποδείξει το γεγονός ότι η μεγαλύτερη αναλογία των μεταλλάξεων είναι επιβλαβής για το άτομο που έχει το μεταλλαχθέν γονίδιο. Ευρέθη σε πειράματα ότι για κάθε ωφέλιμη μετάλλαξι αντιστοιχούν πολλές χιλιάδες επιβλαβών.»

Έτσι είναι κοινώς παραδεκτό ότι οι μεταλλάξεις καθιστούν τους οργανισμούς που τις έχουν ασθενέστερους, λιγώτερο γόνιμους και πιο βραχύβιους από τα φυσιολογικά τους αντίστοιχα. Ο Στέμπινς δείχνει ότι όταν έβαλαν μεταλλαχθέντα έντομα να ανταγωνισθούν φυσιολογικά έντομα, το αποτέλεσμα ήταν πάντα το ίδιο: «Ύστερα από ένα μικρό ή μεγάλο αριθμό γενεών τα μεταλλαχθέντα έντομα εξαφανίσθηκαν.» Δεν μπορούσαν να ευδοκιμήσουν, διότι ήσαν εκφυλισμένα.

Αν οι μεταλλάξεις είναι τόσο σημαντικές για την εξέλιξι, τότε θα πρέπει να τις καλωσορίσωμε, και μάλιστα να τις ενθαρρύνωμε. Αλλά σημειώστε τι λέγει ο Ασήμωφ: «Έκθεσις σε αυξημένη ραδιενέργεια δεν μπορεί παρά να αυξήση τον ρυθμό των μεταλλάξεων. Αυτό είναι ένα ενοχλητικό γεγονός, διότι οι περισσότερες μεταλλάξεις είναι προς το χειρότερο.» Αφού όμως τα παραδέχεται αυτά, καταλήγει: «Στο τέλος όμως, είναι βέβαιο ότι οι μεταλλάξεις κάνουν την εξέλιξι να συνεχίζεται και να ανεβαίνη.» Σας φαίνεται αυτό λογικό;

Φαίνεται λογικό ότι όλα τα καταπληκτικά πολύπλοκα κύτταρα, όργανα, άκρα και λειτουργίες στους ζωντανούς οργανισμούς κατασκευάσθηκαν από μια διαδικασία που καταστρέφει; Μη ξεχνάτε ότι, όπως παραδέχονται οι οπαδοί της εξελίξεως, «για κάθε επιτυχή ή ωφέλιμη μετάλλαξι, υπάρχουν χιλιάδες επιβλαβείς.»

Αν θέλατε να κτίσετε ένα σπίτι, θα μισθώνατε έναν κτίστη που, για κάθε σωστό μέρος εργασίας θα παρήγε χιλιάδες λανθασμένα; Αν ένας οδηγός αυτοκινήτου έπαιρνε χιλιάδες λανθασμένες αποφάσεις για κάθε μια σωστή όταν ωδηγούσε, θα θέλατε να ταξιδέψετε μαζί του; Αν ένας χειρούργος κάνη χιλιάδες εσφαλμένες κινήσεις για κάθε μια σωστή όταν εγχειρίζη, θα θέλατε να σας εγχειρίση;

Θα Μπορούσαν οι Μεταλλάξεις να Κάμουν Ένα Μάτι;

Θα μπορούσε το ανθρώπινο μάτι, επί παραδείγματι, να έχη κατασκευασθή από μια τέτοια ακατάστατη διαδικασία. Για να μπορή να υπάρχη δράσις όλα τα πολυάριθμα μέρη του οφθαλμού πρέπει να είναι πλήρη και σε τέλεια λειτουργική τάξι. Αν το παραμικρό πράγμα είναι λανθασμένο, ή κάποιο μέρος είναι ημιτελές, το μάτι αδυνατεί να εκτελέση τη λειτουργία του. Είναι άχρηστο.

Οι οπαδοί της εξελίξεως ισχυρίζονται ότι η «φύσις» δέχεται εκείνες μόνο τις μεταβολές που παρέχουν κάποια άμεση χρήσι ή πλεονέκτημα στον οργανισμό. Σύμφωνα με τη θεωρία τους το μάτι ποτέ δεν θα μπορούσε να διαμορφωθή.

Σκεφθήτε επίσης ότι υπάρχουν διάφοροι τύποι ματιών, στους ανθρώπους, στα ζώα, στα έντομα στα πτηνά και στα ψάρια. Μια τέτοια ποικιλία σημαίνει ότι η εξέλιξις του ματιού θα έπρεπε να συμβή, όχι μια φορά, αλλά πάρα πολλές φορές, με διαφόρους τρόπους. Έχετε ποτέ ακούσει να έχουν γίνει διαφορετικές φωτογραφικές μηχανές μ’ αυτόν τον τρόπο,, «συμπτωματικά»; Όχι. Χρειάζονται ένα σχεδιαστή και κατασκευαστή. Κι εν τούτοις, μια φωτογραφική μηχανή είναι πολύ απλή σε σύγκρισι μ’ ένα μάτι.

Έτσι, είναι ευνόητο γιατί ο οπαδός της εξελίξεως Σάλισμπερυ παρετήρησε σχετικά με το μάτι: «Είναι αρκετά κακός ο υπολογισμός ότι ένα τέτοιο πράγμα έγινε έστω και μια φορά, αλλά η σκέψις ότι παρήχθησαν αρκετές φορές σύμφωνα με τη σύγχρονη θεωρία [της εξελίξεως] μου φέρνει ζάλη στο κεφάλι.»

Εξ άλλου, πόσο συχνά συμβαίνουν οι μεταλλάξεις; Η εγκυκλοπαιδεία Γουόρλντ Μπουκ δηλώνει: «Οι φυσικές μεταλλάξεις συνέβησαν τόσο σπάνια ώστε οι ερευνηταί έκαναν μικρή πρόοδο.» Για να μελετήσουν τις μεταλλάξεις αναγκάσθηκαν να τις δημιουργήσουν με ακτίνες Χ και χημικά μέσα, όπως λέγει ο οπαδός της εξελίξεως Στέμπινς: «Ο ρυθμός των μεταλλάξεων ποικίλλει πολύ . . . αλλά είναι πάντοτε χαμηλός. Άμεσα πειράματα για να καθορισθή η αιτία των ‘αυτομάτων’ μεταλλάξεων είναι σχεδόν αδύνατα λόγω του χαμηλού ρυθμού που συμβαίνουν.» Και ο Κόλλερ λέγει: «Η πιθανότης ότι ένα τέτοιο λάθος θα μπορούσε να συμβή σ’ ένα γονίδιο είναι μια στα εκατό εκατομμύρια.»

Εξέλιξις—ή Εκφυλισμός;

Έτσι, μια μετάλλαξις ονομάζεται «λάθος.» Η πιθανότης να συμβή μια τέτοια είναι «μία στα εκατό εκατομμύρια.» Γι’ αυτές που συμβαίνουν, «για κάθε μία επιτυχή ή ωφέλιμη μετάλλαξι, υπάρχουν πολλές χιλιάδες επιβλαβείς.»

Σας φαίνονται όλα αυτά ως πορεία για βελτίωσι των ζωντανών οργανισμών, για την παραγωγή καλυτέρων και νεωτέρων μορφών; Ή μήπως φαίνεται σαν μια διαδικασία που καταστρέφει τις μορφές ζωής που ήδη υπάρχουν; Είναι βελτίωσις ή εκφυλισμός ;

Στο βιβλίο Χρωμοσώματα και Γονίδια διαβάζομε: «Ο Μύλλερ υπολογίζει ότι περίπου το έξη τοις εκατό όλων των ανθρώπων γεννώνται με κάποια φανερή απώλεια καταλληλότητος που οφείλεται σε γονιδιακές μεταλλάξεις. Δεν είναι, επομένως, εκπληκτικό που μερικοί βιολόγοι πιστεύουν ότι ενώ η πολιτιστική και τεχνική εξέλιξίς μας προοδεύει, βιολογικώς το ανθρώπινο γένος εκφυλίζεται μάλλον παρά βελτιώνεται.»

Εν όψει αυτών των αποδείξεων, τι θα συμπεραίνατε; Είναι η ίδια η βάσις της θεωρίας της εξελίξεως, οι μεταλλάξεις, ισχυρή; Ή, αντιθέτως, φαίνεται πολύ πιθανώτερο ότι τα άτομα μέσα στα βασικά είδη των ζωντανών ειδών θα βλαβούν από τις μεταλλάξεις; Και δεν δείχνουν τα γεγονότα ότι οποιεσδήποτε καλές μεταβολές απλώς παράγουν ποικιλίες μέσα σε κάθε βασικό είδος;

Για να συνοψίσουμε το ζήτημα των μεταλλάξεων, που είναι το κύριο στήριγμα της εξελίξεως, σημειώστε τι λέγει ο Καθηγητής Μουρ του Πανεπιστημίου της Πολιτείας Μίσιγκαν;

«Σαν σφάλματα, σαν λάθη, οι γονιδιακές μεταβολές DNA ουσιαστικά καταλήγουν σε βλάβη ή εκφυλισμό ή κατάπτωσι των γνωστών φυσικών χαρακτηριστικών. Απώλεια της βιωσιμότητος, απώλεια της ικανότητος αναπαραγωγής και ακόμη θανατηφόρες συνθήκες αποδεικνύονται εύκολα ότι είναι αποτελέσματα των περισσοτέρων γονιδιακών μεταλλάξεων. . . .

«Ίσως κάποιος να τείνη ν’ αναφέρη τις ‘ευνοϊκές’ γονιδιακές μεταλλάξεις. Μια αλλαγή χρώματος στις πεταλουδίτσες του σκώρου ή αλλαγή τροφής από τα βακτηρίδια θα μπορούσαν ν’ αναφερθούν σαν αποτελέσματα ‘ευνοϊκών’ γονιδιακών μεταλλάξεων. Ωστόσο αυτές οι αλλαγές που έγιναν στις πεταλουδίτσες και στα βακτηρίδια έγιναν μόνον μέσα σ’ ένα είδος του ζωντανού οργανισμού και όχι πέρα από τα όρια των ειδών. . . .

«Κατόπιν αυστηρής εξετάσεως και αναλύσεως, κάθε δογματικός ισχυρισμός . . . ότι οι γονιδιακές μεταλλάξεις είναι η πρώτη ύλη για κάθε εξελικτική διαδικασία . . . είναι σαν να λέμε παραμύθια.

[Εικόνα στη σελίδα 13]

Αν ένας οδηγός αυτοκινήτου ελάμβανε χιλιάδες κακές αποφάσεις για κάθε μια καλή καθώς ωδηγούσε, θα θέλατε να ταξιδέψετε μαζί του; Και όμως, για κάθε χρήσιμη μετάλλαξι υπάρχουν χιλιάδες που είναι επιβλαβείς

[Εικόνα στη σελίδα 14]

Θα μπορούσαν τα ανθρώπινα μάτια να κατασκευασθούν με μια αδέξια διαδικασία όπως είναι οι μεταλλάξεις;