Τι Είναι Αυτοί οι «Πιθηκάνθρωποι»;

ΤΙ ΘΑ λεχθή όμως για τις ειδήσεις στα χρόνια που πέρασαν ότι έχουν ανακαλυφθή υπολείμματα απολιθωμάτων πιθηκοειδών ανθρώπων; Δεν αποτελούν αυτά μεταβατικές μορφές μεταξύ πιθήκων και ανθρώπων;

Αν αυτό αλήθευε, τότε γιατί εξακολουθεί να υπάρχη σήμερα η «κατωτέρα» οικογένεια των πιθήκων, αλλά ούτε ένας μόνον από τους τύπους του «πιθηκανθρώπου,» που υποτίθεται ότι ήσαν ανώτεροι; Δεν θα έπρεπε τουλάχιστον ένας απ’ αυτούς τους ανωτέρους τύπους να έχη επιζήσει από τους κατωτέρους πιθήκους; Σήμερα όμως βλέπομε χιμπατζήδες, βαβουίνους, ουραγκουτάγκους, γορίλλες και ακόμη μαϊμούδες σε αφθονία, αλλ’ όχι ανωτέρους «πιθηκανθρώπους.»

Από την άποψι της εξελίξεως, είναι παράξενο ότι όλοι οι «κρίκοι» μεταξύ πιθήκων και συγχρόνου ανθρώπου έχουν εξαφανισθή, αλλ’ όχι οι κατώτεροι πίθηκοι. Εν τούτοις, δεν είναι καθόλου παράξενο αν κυττάξωμε τα στοιχεία από την άποψι της Γραφής. Η Γραφή δείχνει την απλή αιτία γιατί δεν υπάρχουν σήμερα κρίκοι : Ποτέ δεν υπήρξαν.

Γιγαντιαίο Χάσμα

Είναι αναμφισβήτητο ότι μεταξύ των ζωντανών οργανισμών σήμερα παρατηρούμε ένα γιγαντιαίο χάσμα μεταξύ του ανθρωπίνου γένους και οποιουδήποτε ζώου. Στο βιβλίο Πληθυσμοί, Είδη και Εξέλιξις (στην Αγγλική), ο καθηγητής Ερνστ Μέιρ του πανεπιστημίου Χάρβαρντ, οπαδός της εξελίξεως, λέγει:

«Δεν θα μπορούσε να γίνη τραγικώτερο σφάλμα από το να θεωρήσωμε τον άνθρωπο ‘απλώς ένα ζώο.’ Ο άνθρωπος είναι μοναδικός· διαφέρει από όλα τα άλλα ζώα σε πολλές ιδιότητες, όπως είναι η ομιλία, η παράδοσις, ο πολιτισμός, και μια πολύ εκτεταμένη περίοδος αναπτύξεως και φροντίδος των γονέων.»

Η μοναδικότης του ανθρώπου δεν μπορεί να εξηγηθή από την εξέλιξι, διότι αυτή η διαδικασία θα έπρεπε ασφαλώς να έχη καταλήξει, τουλάχιστο σε λίγα άλλα ζωντανά πλάσματα, να έχουν ιδιότητες κάπως σαν του ανθρώπου. Αυτό, όμως, δεν συμβαίνει. Απ’ όλα τα πλάσματα της γης μόνον οι άνθρωποι έχουν την ικανότητα της αφηρημένης λογικής, μπορούν να χρησιμοποιούν πολύπλοκη γλώσσα, να συσσωρεύουν και να οικοδομούν επάνω στη γνώσι και να μεταβιβάζουν τη βελτίωσι στα παιδιά τους. Μόνον οι άνθρωποι εφευρίσκουν και βελτιώνουν εργαλεία. Μόνον αυτοί εκτιμούν την ομορφιά, συνθέτουν μουσική και ζωγραφίζουν εικόνες.

Επιπρόσθετα, σε αντίθεσι με τα ζώα, μόνον οι άνθρωποι έχουν έμφυτο αίσθημα ηθικής. Μπορούν, βέβαια, να το διαστρέψουν ή ακόμα να ενεργήσουν και εναντίον του, αλλ’ έχουν ακόμη την ελευθερία της συνειδήσεως. Αυτός είναι ο λόγος που σ’ όλες τις κοινωνίες, ακόμη και στις άθεες, υπάρχουν νόμοι που προστατεύουν τα ήθη, την ανθρώπινη ζωή, την περιουσία και άλλα δικαιώματα. Αλλά πουθενά δεν βλέπομε τέτοια συνείδησι να λειτουργή ανάμεσα στα ζώα.

Ναι, είναι γενικά παραδεκτό ότι αυτό το γιγαντιαίο χάσμα μεταξύ του ανθρωπίνου γένους και των ζώων πράγματι υφίσταται σήμερα. Αλλά συνέβαινε αυτό πάντοτε; Τι θα πούμε για κείνους τους «πιθηκανθρώπους» που υποτίθεται ότι είχαν ζήσει στο παρελθόν;

Απολιθώματα «Πιθηκανθρώπων»

Απ’ όλες τις ιστορίες που εμφανίζονται στις εφημερίδες, τα περιοδικά και τα βιβλία, και από τα εκθέματα των μουσείων, δημιουργείται η εντύπωσις ότι είναι άφθονες οι αποδείξεις που δείχνουν ότι ο σύγχρονος άνθρωπος εξελίχθηκε από πιθηκοειδή πλάσματα. Αυτό είναι εκείνο που πιστεύει γενικά το απληροφόρητο κοινό. Αλλά είναι αυτή η αλήθεια;

Ο Ρίτσαρντ Λήκυ, διευθυντής του Εθνικού Μουσείου της Κέννυα και πασίγνωστος στον τομέα της ανθρωπολογίας, εδήλωσε τελευταία: «Εκείνοι που εργάζονται σ’ αυτόν τον τομέα έχουν τόσο λίγες αποδείξεις επάνω στις οποίες να βασίσουν τα συμπεράσματά τους ώστε θεωρούν αναγκαίο συχνά να αλλάζουν τα συμπεράσματά τους. Έτσι φαίνεται να μη υπάρχη καμμιά σταθερότης στις ερμηνείες.»

Παρά τη σπανιότητα των αποδείξεων των απολιθωμάτων για την εξέλιξι, οι οπαδοί της, εξελίξεως τα τελευταία χρόνια συμφώνησαν γενικά σε μια γραμμή ανόδου από τον πίθηκο στον άνθρωπο. Ένας ζωτικός κρίκος στην αλυσίδα τους ήταν το πλάσμα που το ωνόμασαν Αυστραλοπίθηκο, του οποίου απολιθώματα βρέθηκαν στην Αφρική. Είχε μικρόν όγκον εγκεφάλου, μεγάλες σιαγόνες, και το παρίσταναν καμπουριαστό και πιθηκοειδές στην εμφάνισι.

Η οπαδός της εξελίξεως Ρουθ Μουρ, είπε γι’ αυτόν: «Σύμφωνα με όλες τις αποδείξεις, οι άνθρωποι συνήντησαν επιτέλους τους επί μακρόν αγνώστους, πρώτους προγόνους των.» Είπε εμφατικά: «Η απόδειξις ήταν συντριπτική . . . ο ελλείπων κρίκος επί τέλους βρέθηκε.» Το 1971 οι Τάιμς της Νέας Υόρκης έγραψαν: «Ο Αυστραλοπίθηκος ήταν εκείνος . . . που τελικά εξελίχθηκε στον Χόμο Σάπιενς, δηλαδή στον σύγχρονο άνθρωπο.»

Ο οπαδός της εξελίξεως Στέμπινς είπε επίσης: «Οι άμεσοι πρόγονοι του Χόμο [ανθρώπου] ήσαν οι αυστραλοπίθηκοι.» Οι περισσότεροι επιστήμονες στον τομέα της εξελίξεως συμφώνησαν, όπως παρετήρησαν οι Τάιμς του Λος Άντζελες το 1972: «Η σύγχρονη εξελικτική θεωρία υποστηρίζει ότι ο Χόμο Σάπιενς—ο σύγχρονος άνθρωπος—εξελίχθηκε τα τελευταία ένα εκατομμύριο χρόνια από τον Αυστραλοπίθηκο, ένα απολίθωμα με σωματικά χαρακτηριστικά τόσο του πιθήκου όσο και του ανθρώπου.»

Αλλ’ επειδή ίσως να υπάρχει κάποια ομοιότης στην κατασκευή των οστών μεταξύ ενός πιθηκοειδούς πλάσματος και του συγχρόνου ανθρώπου, σημαίνει αυτό ότι συγγενεύουν; Αυτό μοιάζει πολύ σαν ένα άτομο σήμερα που εξετάζει τα κόκκαλα ενός χιμπατζή και κατόπιν ενός ανθρώπου που και οι δυο πέθαναν πρόσφατα, και κατόπιν συμπεραίνει ότι ο ένας προήλθε απ’ ευθείας από τον άλλο. Θα μπορούσε να το ισχυρισθή αυτό, αλλ’ απλώς δεν θα ήταν αληθινό.

Μια Κλονισθείσα θεωρία

Αλλά οποιαδήποτε θεωρία που βασίζεται σε σαθρές ή ανύπαρκτες αποδείξεις, ή σε επιπόλαιη λογική, αργά ή γρήγορα καταρρέει. Αυτό έχει αποδειχθή ήδη ότι συνέβη συχνά με πολλά περασμένα παραδείγματα δήθεν «πιθηκανθρώπων.» Έτσι το ίδιο μπορεί τώρα να συμβαίνη και με τον Αυστραλοπίθηκο, λίγα μόνον χρόνια μετά την κατηγορηματική διαβεβαίωσι ότι ήταν ο πιο ζωτικός απ’ όλους τους ελλείποντας κρίκους.

Στο τέλος του 1972, ο Ρίτσαρντ Λήκυ και η ομάδα του βρήκαν στην Αφρική ένα κρανίο και οστά ποδιών ενός πλάσματος που λέγεται ότι έζησε στην ίδια περίοδο με τον Αυστραλοπίθηκο. Αλλά ισχυρίζονται ότι έχει ανθρώπινα χαρακτηριστικά!

Σχετικά με το νέο εύρημα, η εφημερίς Ηστ Άφρικαν Στάνταρντ της Ναϊρόμπι, της Κένυας, ανέφερε:

«Όχι μόνο το μέγεθος και το σχήμα του εγκεφάλου αυτού του νέου ευρήματος, αλλ’ επίσης και τα οστά των άκρων που βρέθηκαν σε αρχαιολογικούς τόπους, που τώρα ερευνώνται από τους ειδικούς στο Ηστ Ράντολφ, είναι αξιοσημείωτα όμοια με του συγχρόνου ανθρώπου.

«Και αυτές οι ανακαλύψεις είναι που έρριψαν νέο φως στη θεωρία της εξελίξεως του ανθρώπου που θα απαιτήση πλήρη επανεκτίμησι και τροποποίησι της ερμηνείας προηγουμένων γνωστών παραδειγμάτων των πρώτων ανθρώπων.»

Σαν αποτέλεσμα αυτού του ευρήματος, ο Λήκυ είπε στους δημοσιογράφους ότι ο Αυστραλοπίθηκος «μπορεί να αποκλεισθή από τη γραμμή της καταγωγής μας.» Και η Ντέιλυ Νιους της Νέας Υόρκης ανέφερε: «[Ο Λήκυ] είπε ότι η ανακάλυψις θα καταστήση αναγκαίο να εγκαταλείψουμε τη θεωρία της εξελίξεως του ανθρώπου που είναι τώρα κοινώς παραδεκτή.» Η κατάληξις ήταν; «Ο Χόμο Σάπιενς [άνθρωπος] δεν εξελίχθηκε από τον Αυστραλοπίθηκο.»

Πόσο Κτηνώδης;

Αλλ’ άσχετα με το ποια αρχαία απολιθώματα τοποθετούνται στην καταγωγή του ανθρώπου, δεν έχουν αυτά πιθηκοειδή, κτηνώδη και ηλίθια εμφάνισι; Δεν δείχνει αυτό μια εξέλιξι από ένα πιθηκοειδή πρόγονο;

Πραγματικά, έτσι τους απεικονίζουν Αλλά ποια βάσι έχουν γι’ αυτό; Στο βιβλίο Δη Μπαϊόλοτζυ οφ Ρέις διαβάζομε: «Η υπόθεσις της κτηνώδους βαρβαρότητος και της χαμηλής ηθικής διαφόρων λαών έχει σαφώς δειχθή στις προσπάθειες που έκαμαν οι παλαιοντολόγοι για να αναπαραστήσουν τους ανθρώπους των απολιθωμάτων.» Κατόπιν δηλώνει: «Η σάρκα και το τρίχωμα σ’ αυτές τις αναπαραστάσεις χρειάσθηκε να συμπληρωθούν καταφεύγοντας στη φαντασία.»

Έτσι η κτηνώδης εμφάνισις που δίνεται στους πρώτους ανθρώπους βασίζεται όχι σε γεγονότα, αλλά στην υπόθεσι ότι θα πρέπει να μοιάζουν σαν να ήλθαν από τους πιθήκους. Η πιθηκοειδής αναπαράστασις, ομολογουμένως, προέρχεται αποκλειστικώς από τη φαντασία, τη φαντασία των επιστημόνων που είναι αποφασισμένοι να υποστηρίξουν τη θεωρία της εξελίξεως, έστω και αν αυτό θα εσήμαινε την εξαπάτησι του μεγάλου κοινού.

Η αλήθεια είναι ότι είναι αδύνατο να καθορισθή από το κρανίο ή άλλα οστά με τι έμοιαζε ένα άτομο. Αυτό αληθεύει είτε ο σκελετός ενός ανθρώπου είναι ηλικίας τεσσάρων μόνον ετών, είτε τεσσάρων χιλιάδων ετών. Τα μάτια, τ’ αυτιά, η μύτη, το δέρμα, τα μαλλιά—στην πραγματικότητα όλα τα εξωτερικά χαρακτηριστικά—δεν διατηρούνται στα παλαιά απολιθώματα.

Αυτός είναι ο λόγος που η προαναφερθείσα έκδοσις παραδέχεται ότι σχετικά μ’ αυτά τα εξωτερικά χαρακτηριστικά «δεν γνωρίζομε απολύτως τίποτα για κανένα προϊστορικό άνθρωπο.» Εν όψει τούτου, πόσο έντιμες θα λέγαμε ότι είναι αυτές οι κτηνώδεις αναπαραστάσεις;

Λόγω, όμως, προσφάτων αποδείξεων που δείχνουν ότι πολλοί πρώτοι άνθρωποι είχαν μια υψηλή σχετικά μορφή πολιτισμού, γίνονται τώρα μερικές αλλαγές στις απόψεις, όπως λέγει το βιβλίο Δη Μπαϊολοτζυ οφ Ρέις: «Πιο πρόσφατα εκείνοι που κάνουν τις αναπαραστάσεις άρχισαν να δείχνουν μια τάσι να εξυψώνουν τους πιο παλαιούς τύπους του ανθρώπου.» Και οι Τάιμς της Νέας Υόρκης ανέφεραν:

«Φαίνεται τώρα ότι οι άνθρωποι, που έζησαν σε ασβεστολιθικά σπήλαια διασκορπισμένα σ’ όλη την Ευρώπη, από το 32.000 π.Χ. έως πριν από 10.000 περίπου χρόνια, ήσαν φυσικώς πολύ όμοιοι μ’ εμάς. Μάλιστα, μερικοί ανθρωπολόγοι ισχυρίζονται ότι ήσαν υψηλότεροι από τον σύγχρονο άνθρωπο και είχαν μεγαλύτερους εγκεφάλους.»

Έτσι μια ειλικρινής ματιά στην ιστορία μάς λέγει το εξής: το τεράστιο χάσμα ανάμεσα στον άνθρωπο και το κτήνος, που είναι τόσο φανερό σήμερα, υπήρχε πάντοτε στο παρελθόν. Οποιαδήποτε απόπειρα να θέσουν πιθηκοειδή πλάσματα στη καταγωγή του ανθρώπου είναι μύθος. Όπως είπε το Νιου Σάιεντιστ, δεν υπάρχει «αρκετή απόδειξις από το υλικό των απολιθωμάτων για να βγάλη τις θεωρίες μας έξω από την περιοχή της φαντασίας.»

Η αλήθεια είναι αυτό που δείχνουν τα γεγονότα, ότι ο Θεός εδημιούργησε τον άνθρωπο χωριστό και διακεκριμένο από τα ζώα και ότι ο άνθρωπος αναπαραγάγει μόνον κατά το είδος του. Αυτό κάνει σήμερα και αυτό έκανε πάντοτε στο παρελθόν. Οποιοδήποτε πιθηκοειδές πλάσμα, που έζησε στο παρελθόν, ανήκε στο είδος των πιθήκων, όχι στο ανθρώπινο είδος. Τα απολιθώματα των πραγματικών ανθρώπων ήσαν απλώς ποικιλίες του ανθρωπίνου είδους, όπως ακριβώς έχομε σήμερα πολλές ποικιλίες φυλών ανθρώπων που ζουν πλάι-πλάι.

Απ’ όσα είδαμε, τα τελευταία επιστημονικά ευρήματα ασφαλώς δεν υποστηρίζουν τη διδασκαλία της εξελίξεως. Αυτή δεν αντιμετώπισε την πρόκλησι που ηγέρθη από τα σύγχρονα επιστημονικά ευρήματα, διότι δεν είναι αληθινή.

Αλλά περιλαμβάνονται περισσότερα στην πρόκλησι που αντιμετωπίζει η εξέλιξις. Επί παραδείγματι, εκείνο που αξίζει προσεκτικής προσοχής είναι η επίδρασις της εξελίξεως στο ηθικό κλίμα του κόσμου. Επίσης, ποια ελπίδα προσφέρει η εξέλιξις για το μέλλον;

Οι απαντήσεις σάς αφορούν.