Τι Συμβαίνει με τις Τιμές;
ΑΝ πηγαίνετε για ψώνια τακτικά, γνωρίζετε τι συμβαίνει με τις τιμές. Σχεδόν σε κάθε χώρα του κόσμου, η τιμή σχεδόν κάθε πράγματος εξακολουθεί ν’ ανεβαίνη.
Είναι αλήθεια ότι κατά καιρούς οι τιμές έμεναν σταθερές ή και έπεφταν λίγο. Αλλά πριν περάση πολύς καιρός ανέβαιναν πάλι σε νέα ύψη. Αυτή ήταν η τάσις για πολλά χρόνια από τον καιρό του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Αυτή η αδιάκοπη άνοδος των τιμών είναι αποθαρρυντική για πολλές οικογένειες με περιωρισμένους προϋπολογισμούς. Τους στενοχωρεί να βλέπουν ότι τα προϊόντα κοστίζουν περισσότερο, τα εργατικά κοστίζουν περισσότερο και ότι οι κάθε είδους φόροι εξακολουθούν να αυξάνουν. Και στη διάρκεια του 1973, οι τιμές σε πολλές χώρες υψώθηκαν πιο γρήγορα από οποιοδήποτε καιρό στις τελευταίες δεκαετίες.
Ο Πληθωρισμός—Ένας Κλέφτης
Η λέξις που συνηθέστερα χρησιμοποιείται για να περιγράψη αυτό που συμβαίνει είναι ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ. Ένα λεξικό το ορίζει ως «σημαντική άνοδο των τιμών.»
Πληθωρισμός σημαίνει ότι όλοι πληρώνουν περισσότερο για τα πράγματα. Σημαίνει επίσης ότι τα έσοδα επίσης ανεβαίνουν. Αλλά—κι’ εδώ ακριβώς είναι που δημιουργείται ένα σοβαρό πρόβλημα—τα έσοδα πολλών ανθρώπων δεν αυξάνουν αρκετά ώστε να συμβαδίζουν με τον πληθωρισμό. Το αποτέλεσμα είναι ότι η στάθμη διαβιώσεώς των κατεβαίνει, αφού δεν μπορούν ν’ αγοράζουν όσα αγόραζαν προηγουμένως.
Σ’ αυτή την ομάδα περιλαμβάνονται πολλοί συνταξιούχοι και ηλικιωμένοι που πρέπει να ζουν με σταθερά ή ελαφρά αυξανόμενα έσοδα και συντάξεις. Έπειτα υπάρχουν πολλοί μισθωτοί της ‘μεσαίας τάξεως’ που αδυνατούν να έχουν μισθούς που ανεβαίνουν αρκετά γρήγορα. Αλλά εκείνοι που συνήθως υποφέρουν περισσότερο είναι πολλοί ανειδίκευτοι εργάτες και φτωχότεροι άνθρωποι. Δεν είναι σε θέσι να ζητούν τα διαρκώς αυξανόμενα έσοδα που χρειάζονται για να συμβαδίζουν με τις ανερχόμενες τιμές.
Ο πληθωρισμός ωφελεί βέβαια μερικούς—εκείνους που οι απολαυές τους ή οι επενδύσεις τους αυξάνουν γρηγορώτερα από την άνοδο των τιμών. Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να έχουν ένα καλύτερο επίπεδο, διαβιώσεως. Αλλά συχνά αυτοί είναι εκείνοι που ήσαν ήδη σε καλή οικονομική κατάστασι.
Έτσι ενώ ο πληθωρισμός ωφελεί μερικούς, είναι μια αυξανομένη καταστροφή για άλλους—για πολλούς ηλικιωμένους, για τη μεσαία τάξι και για τα πτωχά άτομα που δεν μπορούν να συμβαδίσουν. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους ο πληθωρισμός είναι ένας κλέφτης, ένας κλέφτης που ληστεύει τους πιο άπορους.
Επομένως, ακόμη και στο κέντρο της ‘υπερευημερίας,’ μεγάλο μέρος του πληθυσμού παραμένει πίσω και καταλήγει φτωχότερο. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το πλουσιώτερο έθνος της γης, η κυβέρνησις αναφέρει επισήμως ότι 26.000.000 ζουν σε φτώχεια. Ένας στους τέσσερις ηλικιωμένους ανθρώπους ζη σε φτώχεια. Οι μισές απ’ όλες τις χήρες άνω των εξηνταπέντε ετών βρίσκονται στο επίπεδο της φτώχειας ή κοντά σ’ αυτό. Επιπλέον, εκατομμύρια άλλων ανθρώπων έχουν έσοδα τόσο χαμηλά ώστε δεν βρίσκονται μακρυά από τη φτώχεια.
Αφού αυτό μπορεί να συμβή στο πλουσιώτερο έθνος της γης σε ‘καλούς’ καιρούς, πολλοί αναρωτιώνται: Τι θα συμβή σε ‘κακούς’ καιρούς ;
Ο Πληθωρισμός Χειροτερεύει Στις Ηνωμένες Πολιτείες
Ο πληθωρισμός έχει προσβάλει ουσιαστικά κάθε έθνος της γης από τον καιρό του Βʹ Παγκοσμίου Πολέμου. Αλλά οι πολιτικοί και οικονομικοί ηγέτες του Δυτικού κόσμου ανησυχούν για ένα έθνος περισσότερο από τα άλλα—για τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες υπήρξαν το κεντρικό στήριγμα, το θεμέλιο της οικονομίας του Δυτικού κόσμου για περισσότερο από ένα τέταρτο του αιώνος. Επειδή παράγει και πωλεί περισσότερα αγαθά και δαπανά περισσότερα χρήματα στο εξωτερικό από κάθε άλλη χώρα, ότι συμβαίνει εκεί έχει βαθειά επίδρασι σ’ όλα τα Δυτικά έθνη, όπως το διετύπωσε κάποιος: ‘Όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες φταρνίζωνται, ο υπόλοιπος Δυτικός κόσμος κρυολογεί.’
Η οικονομική εικόνα των Ηνωμένων Πολιτειών έχει προκαλέσει μεγάλη ανησυχία τα τελευταία χρόνια. Υπήρξε επίμονη τάσις για διαρκώς υψηλότερες τιμές. Τίποτα απ’ όσα έκαμε η κυβέρνησις δεν μπόρεσε να ανακόψη την πορεία του πληθωρισμού.
Σχολιάζοντας αυτή την κατάστασι το Γιουνάιτεντ Σταίητς Νιους εντ Ουώρλντ Ρηπόρτ λέγει:
«Μια ματιά στην Ιστορία από τον Βʹ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν είναι πολύ ενθαρρυντική για κείνον που χρησιμοποιεί Αμερικανικά δολλάρια για να καθορίση τον τρόπο της ζωής του—και αυτό περιλαμβάνει όλους μας. Στα 28 χρόνια από το τέλος του Βʹ Παγκοσμίου Πολέμου ο ‘δείκτης των τιμών του καταναλωτού’—μια μέτρησις του κόστους διαβιώσεως που συντάσσεται από το υπουργείο Εργασίας των Η.Π.Α.—ανήλθε 144 τοις εκατό.
»Αυτό σημαίνει ότι, κατά μέσον όρον, ένα αντικείμενο που εκόστιζε ένα δολλάριο στο 1945 κοστίζει 2,44 δολλάρια στο 1973. Το δολλάριο που είχατε τότε αξίζει τώρα 41 σεντς.
»Οι τιμές ανέβηκαν στα 26 από αυτά τα 28 χρόνια. Όταν κατέβηκαν, οι πτώσεις ήσαν πολύ μικρές.»
Σ’ ολόκληρη την περίοδο των εικοσιοκτώ ετών από το 1945, ο μέσος όρος αυξήσεως των τιμών κάθε χρόνο ήταν περίπου 3 τοις εκατό. Αλλά στη διάρκεια της τελευταίας δωδεκάμηνης περιόδου που έληξε στα μέσα του 1973, η αύξησις ήταν διπλάσια, περίπου 6 τοις εκατό.
Εν τούτοις, στο τελευταίο ήμισυ του 1973, από τότε που δημοσιεύθηκε αυτή η είδησις, οι τιμές πολλών πραγμάτων αυξήθηκαν ακόμη γρηγορώτερα. Στο τέλος του 1973 οι τιμές αποδεσμεύθηκαν από το «πάγωμα» που είχε επιβάλει επάνω τους η κυβέρνησις προηγουμένως. Το αποτέλεσμα ήταν ότι οι τιμές πολλών πραγμάτων έφθασαν στα ύψη, ειδικά των τροφίμων.
Στη Νέα Υόρκη οι τιμές των τροφίμων ανέβηκαν 41⁄2 τοις εκατό σε μια εβδομάδα στη διάρκεια του Αυγούστου. Την εβδομάδα εκείνη η τιμή του κοτόπουλου ανήλθε 24 τοις εκατό, το ψωμί και τα δημητριακά ανέβηκαν πάνω από 10 τοις εκατό και τα ψάρια περίπου 71⁄2 τοις εκατό.
Στη διάρκεια του 1973 η τιμή πολλών βασικών ειδών, όπως του σίτου, του καλαμποκιού, του λαρδιού, του μαλλιού και του ελαστικού υπερδιπλασιάσθηκαν. Αυτό εσήμαινε, βέβαια, ότι τελικά θα σημειώνονταν περαιτέρω αυξήσεις στα τελικά προϊόντα όταν αυτά τα βασικά είδη θα επεξεργάζονταν σε καταναλωτικά αγαθά.
Η αλλαγή στην κατάστασι των τροφίμων των Ηνωμένων Πολιτειών υπήρξε καταπληκτική. Από χρόνια η κυβέρνησις επλήρωνε γεωργούς να μη καλλιεργούν όλη τη γη τους λόγω τεραστίων πλεονασμάτων τροφίμων. Αλλά τώρα η ζήτησις τροφίμων είναι τόσο μεγάλη, τόσο από τους Αμερικάνους όσο και από ανθρώπους άλλων εθνών, ώστε η κυβέρνησις λέγει στους αγρότες να καλλιεργήσουν όλα όσα μπορούν. Κι’ όμως, οι τιμές των τροφίμων ανεβαίνουν!
Αυτή η κατάστασις ώθησε έναν ανώτερο υπάλληλο του Συμβουλίου Δαπάνης Διαβιώσεως να πη: «Αυτό που πρέπει να κάμωμε είναι να μάθουν οι άνθρωποι—να μάθουν ότι οι μέρες των φθηνών τροφίμων πέρασαν.»
Έτσι ο μέσος Αμερικανός βλέπει ότι χρειάζονται διαρκώς περισσότερα δολλάρια για ν’ αγοράση την ίδια ποσότητα πραγμάτων. Αυτό, βέβαια, σημαίνει ότι τα χρήματα αξίζουν διαρκώς λιγώτερο.
Το Δολλάριο Υφίσταται Πλήγμα στο Εξωτερικό
Εκτός αυτού, στο εξωτερικό η αξία του Αμερικάνικου δολλαρίου υπέστη βαρύ πλήγμα τα τελευταία χρόνια. Η αξία του μειώθηκε εντυπωσιακά εν σχέσει με τα νομίσματα άλλων εθνών.
Ειδικά από την άνοιξι του 1971 έως την άνοιξι του 1973—σε δύο χρόνια μόνο—η αξία του έπεσε πολύ. Επί παραδείγματι, ένα είδος που κόστιζε $100 σε Αμερικανικά χρήματα στο εξωτερικό την άνοιξι του 1971, κόστιζε τα εξής την άνοιξι του 1973 στις ακόλουθες χώρες:
Ελβετία 164 δολλάρια
Δυτική Γερμανία 158 δολλάρια
Αυστρία 154 δολλάρια
Ιαπωνία 154 δολλάρια
Γαλλία 149 δολλάρια
Ισπανία 145 δολλάρια
Αυτές οι συγκρίσεις, βέβαια, ποικίλλουν από μέρα σε μέρα, μερικές φορές υψηλότερα, μερικές φορές χαμηλότερα. Αλλά η μακροπρόθεσμη τάσις τα τελευταία χρόνια είναι ότι το δολλάριο αγοράζει διαρκώς λιγώτερο σε άλλες χώρες, όπως ακριβώς αγοράζει διαρκώς λιγώτερο και μέσα στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η Ιστορία Άλλων Εθνών
Αλλά ο πληθωρισμός δεν είναι μόνον Αμερικανικό πρόβλημα. Τα νομίσματα πολλών άλλων χωρών αγοράζουν τώρα λιγώτερα για τους πολίτες τους επίσης.
Το Αμερικανικό Ίδρυμα Οικονομικών Ερευνών ανέφερε τελευταία: «Οι μεγάλοι πληθωρισμοί δεν είναι κάτι νέο στον κόσμο, αλλά μέχρι τώρα δεν ήσαν παγκόσμιοι. Στα περασμένα εικοσιπέντε χρόνια, με τη βοήθεια των δολλαρίων των Η.Π.Α. σχεδόν όλα τα έθνη συμμετέσχον [στον πληθωρισμό].»
Έτσι για πρώτη φορά στην ιστορία συνέβη μια εντελώς μοναδική οικονομική κατάστασις—πληθωρισμός συμβαίνει σ’ όλο τον κόσμο ταυτοχρόνως! Είναι επίσης αξιοσημείωτο ότι το περασμένο έτος ο ρυθμός του πληθωρισμού των περισσοτέρων εθνών έκαμε μια απότομη στροφή προς τα πάνω. Το Γουώλ Στρητ Τζόρναλ παρέθεσε τα επόμενα παραδείγματα, συγκρίνοντας την εκατοστιαία αύξησι πληθωρισμού ολοκλήρου του 1972 με την τρίμηνη περίοδο από τον Φεβρουάριο έως τον Απρίλιο του 1973:
Ρυθμός Πληθωρισμού Ρυθμός Πληθωρισμού
Χώρα ολοκλήρου του 1972 Φεβρ.- Απριλ. 1973
———————— ————————————— ——————————————————
Ιρλανδία 8.7 18.2
Ιαπωνία 4.5 16.4
Ιταλία 5.7 12.7
Ελλάς 4.4 11.0
Ελβετία 6.7 10.9
Φιλλανδία 7.4 10.7
Ισπανία 8.3 10.0
Έτσι, το θλιβερό γεγονός ήταν ότι ο πληθωρισμός σε πολλές χώρες δεν ανέβαινε πια με ρυθμό 4 ή 5 τοις εκατό, πράγμα που ήταν ήδη αρκετά κακό. Με μια αύξησι στις τιμές 5 τοις εκατό το χρόνο, αυτό που χρειάζεται ν’ αγοράση κανείς σήμερα με $100, θα χρειασθή περίπου $200 σε δεκατέσσερα χρόνια. Αλλά με ρυθμό πληθωρισμού 10 τοις εκατό, οι τιμές θα διπλασιασθούν σε επτά μόνο χρόνια!
Το γεγονός ότι ο ρυθμός του πληθωρισμού διπλασιάσθηκε σε πολλές χώρες θεωρήθηκε πολύ επικίνδυνο. Οι αρχές ανησύχησαν μήπως ο πληθωρισμός γινόταν μια φωτιά που θα ετροφοδοτείτο από τον εαυτό της, όπως εδήλωσε ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως, που είναι ένας όμιλος εικοσιτεσσάρων εθνών με έδρα το Παρίσι:
«Πρέπει να υπάρχη σοβαρός κίνδυνος διότι, όταν στις [δημοκρατικές] κοινωνίες ο ρυθμός του πληθωρισμού διπλασιάζεται, θ’ αρχίση μια προοδευτική επιτάχυνσις, επειδή οι προληπτικές ενέργειες των διαφόρων οικονομικών ομίλων γίνονται πολύ ισχυρές και πολύ εκταμένες, ώστε δύσκολα ελέγχονται αποτελεσματικά.»
Εκείνο που θέλουν να πουν αυτοί οι ειδικοί είναι ότι όταν ο πληθωρισμός εξακολουθή πάρα πολύ διάστημα και φθάνει πολύ ψηλά, οι οικονομικοί όμιλοι, όπως είναι οι αγρότες, οι έμποροι, οι βιομήχανοι, οι εργατικές Ενώσεις και άλλοι, αρχίζουν να πιστεύουν ότι περισσότερος πληθωρισμός είναι αναπόφευκτος. Έτσι όλοι αρχίζουν να ζητούν μεγαλύτερους μισθούς και τιμές. Φθάνομε σ’ ένα φαύλο κύκλο που μεγαλώνει διαρκώς γρηγορώτερα, όπως μια χιονοστιβάδα που κατρακυλά από το βουνό.
Αυτό το είδος του αυτοτρεφόμενου πληθωρισμού είναι δύσκολο να ελεγχθή. Η ανικανότης των Ηνωμένων Πολιτειών να σταματήση τον πληθωρισμό της ακόμη και με κυβερνητική παρέμβασι, αποδεικνύει αυτό το σημείο.
Όπως συμβαίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες, έτσι και σε άλλα έθνη μια από τις μεγαλύτερες αυξήσεις τιμών συνέβη στα τρόφιμα. Σχετικά με το κρέας, το Μπίζνες Γουήκ αναφέρει:
«Ίσως να μη είναι πολύ παρηγορητικό για την Αμερικανίδα νοικοκυρά, αλλά ο θρήνος της για τη διαρκώς αυξανόμενη τιμή του κρέατος αντηχεί ακόμη πιο δυνατά στο εξωτερικό. Και δικαιολογημένα. Στη Βρεταννία, η λιανική τιμή του κρέατος ανέβηκε περισσότερο από 15% τον περασμένο χρόνο, . . . στη Γαλλία οι τιμές των κρεάτων ανέβηκαν ως 40% τους περασμένους 18 μήνες, . . . οι τιμές του Ιαπωνέζικου βοδινού κρέατος ανέβηκαν 25% από το περασμένο έτος.»
Οι Τάιμς του Σηάτλ παρατηρούν ότι στην Ιαπωνία, επί παραδείγματι, μισό κιλό γάλα που κόστιζε 9 σεντς το 1968, κόστιζε 16 σεντς στα μέσα του 1973. Ένα κούρεμα που κόστιζε 35 σεντς, ανέβηκε στα $3.50 μέσα στην ίδια αυτή πενταετή περίοδο. Μια ωριαία τοπική τηλεφωνική συνδιάλεξις που κόστιζε 3 σεντς, πήδησε στα 53 σεντς σ’ αυτό το διάστημα. Και σ’ ένα μόνο χρόνο οι τιμές ξυλείας ανήλθαν στο καταπληκτικό 59 τοις εκατό.
Λόγω αυτής της δυσοίωνου τάσεως παντού, το Μπίζνες Γουήκ έγραψε: «Στην πραγματικότητα, δεν βρίσκεται μόνο το δολλάριο σε δυσκολία. Βρίσκονται όλα τα νομίσματα στον μη Κομμουνιστικό κόσμο.»
Οι Κυβερνήσεις Ανησυχούν
Υπάρχει προφανώς μεγάλη δυσαρέσκεια εκ μέρους των αγοραστών παντού. Αυτό προκαλεί ανησυχίες στις κυβερνήσεις. Φοβούνται πως αν τα πράγματα συνεχισθούν όπως τώρα, οι άνθρωποι θα αγανακτήσουν και θα αναλάβουν δραστικές ενέργειες.
Οικονομικά προβλήματα στο παρελθόν είχαν σαν αποτέλεσμα να καταψηφισθούν κυβερνήσεις και να χάσουν την εξουσία. Σε μερικές χώρες προκάλεσαν τη βίαιη ανατροπή της κυβερνήσεως.
Χαρακτηριστικό της ανησυχίας είναι το σχόλιο που κάνουν οι Τάιμς του Σηάτλ σχετικά με την Ιαπωνία: «Κυβερνητικοί και επιχειρηματικοί ηγέται, συγκλονισμένοι από τα κέρδη των Κομμουνιστών και Σοσιαλιστών στις τελευταίες εκλογές, ανεκοίνωσαν ότι φοβούνται λαϊκή αναταραχή και σοβαρή πρόκλησι στο κεφαλαιοκρατικό σύστημα της Ιαπωνίας.»
Αυτός ο φόβος για ανεπιθύμητες αντιδράσεις αναφέρθηκε επίσης στο Δη Γουώλ Στρητ Τζόρναλ. Έγραψε: «Όπως εξηγεί το βιβλίο του Άλβιν Τόφλερ ‘Μελλοντικός Συγκλονισμός,’ ‘Τα πράγματα συμβαίνουν γρηγορώτερα’ σε πολλούς τομείς της ανθρωπίνης δραστηριότητος. Όταν η αλλαγή σε ζητήματα, όπως είναι η γνώσις, οι μεταφορές, οι επικοινωνίες, η οικογενειακή ζωή και η οικονομική δραστηριότης, επιταχύνεται πολύ γρήγορα, τότε, προειδοποιεί ο Τόφλερ, μπορεί να συμβούν βαθειές αντιδράσεις.»
Το Γιουνάιτεντ Σταίητς Νιούς εντ Γουόρλντ Ρηπόρτ προσθέτει τα εξής σχετικά με τον αυξανόμενο κίνδυνο του πληθωρισμού:
«Ο πληθωρισμός—οι σταθερές και αδιάκοπες αυξήσεις στις τιμές των αγαθών και των εργατικών—είναι καρκίνωμα.
»Καταστρέφει τις αποταμιεύσεις. Αφαιρεί την ασφάλεια από τις ασφαλίσεις γηρατιών. Αφαιρεί τη δύναμι του εισοδήματος και τελικά ελαττώνει τις εργασίες.
»Τι μας αναμένει στο τέλος του δρόμου; Σύμφωνα με την ιστορία, κοινωνική ανωμαλία, κι’ ακόμη ολοκληρωτική οικονομική κατάρρευσις υπήρξαν οι συνέπειες του συνεχιζόμενου πληθωρισμού. Αυτό έχει συμβή επανειλημμένως. Όταν το μέσον συναλλαγής του κοινού αχρηστεύεται, τότε ολόκληρο το οικονομικό σύστημα κλονίζεται.»
Έτσι ο πληθωρισμός είναι σαν ένα μπαλόνι. Ένα μπαλόνι μπορεί να γεμίση με αέρα ως ένα σημείο, ανάλογα με το μέγεθός του και την αντοχή του. Αλλά όταν το φουσκώσουν με περισσότερο αέρα απ’ όσο πρέπει, το μπαλόνι πάντοτε θα ‘σπάση.’ Αυτό αληθεύει επίσης για τον συνεχή οικονομικό πληθωρισμό· τελικά οδηγεί σε οικονομική κατάρρευσι.
Υπάρχει καμμιά πραγματική πιθανότης ότι μια τέτοια οικονομική κατάρρευσις επίκειται; Βαδίζουν τα χρήματά σας προς τα εκεί;
Το Τέλος των Χρηματικών Προβλημάτων
Υπάρχει κάθε λόγος να πιστεύωμε ότι η απάντησις σ’ αυτές τις ερωτήσεις είναι, Ναι. Από οικονομική άποψι και μόνο, οι αρχές συμφωνούν ότι διά μέσου της ιστορίας κάθε περίπτωσις αχαλίνωτου πληθωρισμού κατέληξε στην καταστροφή του χρήματος εκείνου του έθνους. Αυτό συνέβη επανειλημμένως χωρίς εξαίρεσι.
Εφόσον είναι φανερό ότι τα νομισματικά συστήματα του κόσμου έχουν οικοδομηθή σε πολύ εύθραυστα θεμέλια, δεν θα ήταν καλό να έχωμε ένα σύστημα που θα εξήλειφε τις οικονομικές αβεβαιότητες; Αλλά είναι άραγε μια σταθερή οικονομία και το τέλος των νομισματικών προβλημάτων απλώς ένα όνειρο; Όχι, δεν είναι. Στην πραγματικότητα είναι βεβαιότης!
Αυτό είναι εκείνο που μαθαίνομε όταν συμβουλευώμεθα τον εμπνευσμένο Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή. Πολλές από τις προφητείες της έχουν ήδη εκπληρωθή με αλάνθαστη ακρίβεια. Αυτό μας πείθει ότι εκείνες οι προφητείες που έχουν σχέσι με την εποχή μας θα εκπληρωθούν επίσης ασφαλώς. Και αυτός ο προφητικός Λόγος του Θεού δείχνει σαφώς ότι ζούμε στα τελευταία χρόνια αυτού του καταθλιπτικού συστήματος πραγμάτων. (2 Τιμ. 3:1-5) Γρήγορα ο Θεός θα επέμβη στις υποθέσεις του ανθρώπου και θα τερματίση τόσο τα οικονομικά όσο και τα πολιτικά και θρησκευτικά συστήματα που έχουν εργασθή εναντίον των καλυτέρων συμφερόντων του Θεού και των ανθρώπων.—Δαν. 2:44· Αποκάλ. 18:21-24· 19:11-16.
Όταν έλθη ο καιρός να δείξη ο Θεός τη δύναμί του και να εκτελέση τις κρίσεις του, οι παγκόσμιες συνθήκες θα γίνουν οι πιο δύσκολες σ’ όλη την ιστορία. Ο Ιησούς Χριστός, στη μεγάλη του προφητεία για τον ‘καιρό του τέλους,’ που ζούμε τώρα, είπε ότι τότε «θέλει είσθαι θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει.» (Ματθ. 24:21) Αυτή η τεράστια αναταραχή θα σημάνη, βέβαια, τις μεγαλύτερες αναστατώσεις και στον οικονομικό τομέα.
Όπως δείχνει η Γραφή, αυτό θα ανοίξη τον δρόμο για ένα σύστημα κυβερνήσεως που θα λύση για πάντα όλες τις οικονομικές δυσκολίες. Η κυβέρνησις αυτή είναι εκείνη για την οποίαν ο Ιησούς εδίδαξε τους ακολούθους του να προσεύχωνται, η ουράνια βασιλεία του Θεού.—Ματθ. 6:10.
Η εξουσία του Θεού θα εισαγάγη μια άνευ προηγουμένου περίοδο δικαιοσύνης και ευημερίας. Σχετικά με τη Βασιλική κυβέρνησι στα χέρια του Ιησού Χριστού, που είναι μεγαλύτερος του Σολομώντος, έχομε την υπόσχεσι: «Θέλει κρίνει τους πτωχούς του λαού· θέλει σώσει τους υιούς των πενήτων, και συντρίψει τον καταδυναστεύοντα.» Τον καιρό εκείνον «θέλει υπάρχει αφθονία σιτηρών επί της γης· επί των κορυφών των ορέων θέλει είσθαι υπερχείλισις.» Και αφού η τροφή θα παράγεται και θα διανέμεται κάτω από την επίβλεψι μιας κυβερνήσεως θεμελιωμένης στην υπέρτερη σοφία και δικαιοσύνη του Θεού, ποτέ πια δεν θα πλήξουν το ανθρώπινο γένος οι υψηλές τιμές, οι ελλείψεις τροφίμων και η πείνα.—Ψαλμ. 72:4, 16 ΜΝΚ· Λουκ. 11:31.
Λόγω της βεβαιότητος αυτών που θα συμβούν στο εγγύς μέλλον, θα κάμετε καλά να μη θέσετε την εμπιστοσύνη σας και την ελπίδα σας στο χρήμα, ούτε σε άλλα υλικά πράγματα. Στις επερχόμενες κοινωνικές και οικονομικές αναστατώσεις, τα υλικά πράγματα θα μπορούσαν να σαρωθούν σε μια στιγμή. Μάλλον, θα πρέπει κανείς να αποβλέπη στη νέα τάξι που ο Θεός δημιουργεί για επίλυσι όλων των προβλημάτων του ανθρώπου, περιλαμβανομένων και των οικονομικών, που τόσο πολύ στενοχωρούν τώρα τον άνθρωπο.
[Γράφημα στη σελίδα 8]
(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)
Οι τιμές λιανικής πωλήσεως ανέβηκαν δυο φορές γρηγορώτερα από τους βιομηχανικούς μισθούς
ΤΙΜΕΣ ΛΙΑΝΙΚΗΣ ΠΩΛΗΣΕΩΣ
ΜΕΣΗ ΩΡΙΑΙΑ ΑΜΟΙΒΗ
Ιαν. Φεβρ. Μάρτ. Απρ. Μάιος Ιούνι. Ιούλ.
4
3
2
1
0
ΕΚΑΤΟΣΤΙΑΙΑ ΑΝΟΔΟΣ, Η.Π.Α., ΙΑΝ.-ΙΟΥΛ., 1973
[Εικόνα στη σελίδα 9]
New York Post August, 15, 1973
Food Prices Soar 4 1/2 % in 1 week
The Wall Street Journal, August 2, 1973
Rising Inflation, Especially in Food Prices , Can’t be Prevented , Nixon Economists Say
The Seattle Times Sunday, May 6, 1973
Normal consumer loses out
Inflation in cause of discontent in Japan