Φθάνοντας Ψηλά στις Άνδεις με τα Αγαθά Νέα

Όπως το αφηγείται ο ανταποκριτής του «Ξύπνα!» στο Περού

ΧΙΛΙΑΔΕΣ απότομες βουνοκορυφές μέχρι ύψους 7.000 μέτρων βρίθουν σ’ ολόκληρο το μήκος του Περού. Διασκορπισμένοι ανάμεσα στα υψηλά οροπέδια και τις εύφορες κοιλάδες αυτής της σιέρρας ή ορεινής περιοχής των Άνδεων, η πλειονότης των δεκατεσσάρων εκατομμυρίων ανθρώπων της χώρας ζουν μια απομονωμένη ζωή. Μερικά από τα οροπέδια είναι τόσο ψηλά, ώστε οι κάτοικοί τους μπορούν να παρατηρούν τη δημιουργία της βροχής και να την βλέπουν να πέφτη πέρα κάτω στις κοιλάδες. Φαινομενικά απύθμενες χαράδρες και απότομες βουνοπλαγιές αποθαρρύνουν τους ανθρώπους που ζουν εκεί να ταξιδεύουν. Έτσι πολλοί έχουν άγνοια ακόμη και συμβάντων που λαμβάνουν χώρα λίγες εκατοντάδες χιλιόμετρα μακρύτερα.

Θα μπορούσαμε στην αρχή να συμπεράνωμε ότι αυτή η άγνοια της κοινωνικής, πολιτικής, φυλετικής και οικονομικής καταρρεύσεως του κόσμου είναι ευλογία γι’ αυτούς. Εν τούτοις, η σημασία αυτών των πραγμάτων είναι κάτι που ακόμη κι αυτοί πρέπει να γνωρίζουν. Αυτή η απόδειξις μιας επικειμένης αλλαγής προς το καλύτερο είναι «αγαθά νέα» γι’ αυτούς τους απομονωμένους ανθρώπους επίσης. (Ματθ. 24:14) Αλλά πώς μπορεί κανείς να τους φθάση;

Σχέδια Ενεργείας

Το Κάσα Λους («σπίτι του φωτός»), ένα τροχόσπιτο από υαλόνημα κατασκευασμένο ειδικά για ταξίδι στις Άνδεις, έχει βοηθήσει. Το Κάσα Λους σχεδιάσθηκε για τέσσερις ολοχρονίους κήρυκες των μαρτύρων του Ιεχωβά. Έφθασε στο λιμάνι Καλλάο στις αρχές του 1972. Κατόπιν άρχισε μια σειρά προσπαθειών για να το προσαρμόσουν στην ορεινή ζωή του Περού. Επειδή το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του επρόκειτο να δαπανηθή στο εσωτερικό, το τροχόσπιτο έπρεπε να ενισχυθή για ορεινούς δρόμους και μονοπάτια.

Προσετέθησαν ειδικές βαρειές σούστες. Μεταλλικές ταινίες για προστασία από τους βράχους προσαρμόσθηκαν επάνω από το κιβώτιο ταχυτήτων και άλλα ευπρόσβλητα σημεία. Τεράστιοι βαρείς προφυλακτήρες κατασκευάσθηκαν και κολλήθηκαν μπροστά και πίσω. Έχουν προστεθή επί πλέον σχάρες στο επάνω μέρος για αποσκευές και πάνω από τον πίσω προφυλακτήρα για τη μεταφορά ενός μοτοποδηλάτου. Στις απομονωμένες περιοχές, μπορεί να περάσουν μέρες πριν βρη κανείς ένα βαρέλι βενζίνη, κι ένα κινητό σπίτι εννέα μέτρων, όπως είναι το δικό μας που ταξιδεύει σε απότομες και βραχώδεις ανηφοριές, θα πρέπει να καλύπτη λίγο περισσότερο από έξη μίλια στο γαλλόνι. Έτσι τοποθετήθηκε ένα επιπλέον τεπόζιτο βενζίνης. Τελικά αγοράσθηκε ένα τζιπ Λαντ Ρόβερ, σαν ταξειδιωτικός σύντροφός του και εφωδιάσθηκε παρόμοια για ορεινά ταξίδια.

Στις 21 Μαΐου 1972, οι τέσσερις ενθουσιώδεις διάκονοι άφησαν τη Λίμα φορτωμένοι με προμήθειες, περιλαμβανομένων και πολλών κιβωτίων με Γραφές και έντυπα Γραφικής μελέτης. Κατευθύνονταν σε σημεία που μόνο κατά προσέγγισιν τα έβρισκαν στο χάρτη. Το σχέδιό τους ήταν να φθάσουν όσο περισσότερους ανθρώπους μπορούσαν με τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού, οσοδήποτε απομακρυσμένη κι αν είναι η τοποθεσία τους. Τι είδους ανθρώπους θα συναντούσαν;

Οι Άνθρωποι των Άνδεων

Οι άνθρωποι εδώ, μακρυά από τα κοινωνικά και ηθικά προβλήματα του «πολιτισμού,» είναι ήρεμοι, φιλικοί και φιλόξενοι. Μικρές ομάδες από καλύβες χωρίς παράθυρα απλώνονται στον κρύο ορεινό ήλιο, ενώ στήλες καπνού βγαίνουν μέσα από τις αχυροστρωμένες στέγες. Παιδιά παίζουν έξω με ξαναμμένα τα ανεμοκαμένα μάγουλά τους. Ένα αγόρι φυλάει τα πρόβατά του, ένας γεωργός οργώνει το χωράφι του και πέρα μακρυά ένας γείτονας χάνεται στο μονοπάτι καθώς πηγαίνει στο μαγαζί του πιο κοντινού χωριού που απέχει δυο μέρες δρόμο.

Πριν από αιώνες οι πρόγονοί τους, οι Ίνκας, διέτρεχαν αυτές τις ίδιες κοιλάδες και σκαρφάλωναν τις ίδιες βαθμιδωτές βουνοπλαγιές. Έπειτα, στο 1533, ο Φρανσίσκο Πιζάρρο, που εκπροσωπούσε τη μοναρχία της Ισπανίας, αιχμαλώτισε τον Αταχουάλπα, τον τελευταίο βασιλιά των Ίνκα του Περού. Αυτό άνοιξε το δρόμο για την Ισπανική κυριαρχία. Φέρνοντας μαζί του τη θρησκεία της χώρας του, ο Πιζάρρο εγκαινίασε μια περίοδο βασανιστικών ριζικών μεταβολών, καθώς οι κατακτηταί «έπειθαν» το έθνος των Ίνκα να υιοθετήση την Καθολική θρησκεία.

Το αποτέλεσμα ήταν ένα μίγμα πίστεων και δοξασιών. Έχτισαν ναούς, έστησαν σταυρούς, υιοθέτησαν νέα θρησκευτικά έθιμα, αλλ’ οι αρχικές των ειδωλολατρικές τελετουργίες παρέμειναν. Σήμερα στα πολλά ορεινά χωριά ένας σταυρός ξεπροβάλλει σχεδόν από κάθε στέγη, κι όμως ο θεός του ηλίου τιμάται κάθε χρόνο. Τώρα οι Καθολικοί ιερείς σπανίζουν, είναι σχεδόν ανύπαρκτοι στα μικρά χωριά. Πολλές εκκλησίες έκλεισαν και ο ιερεύς έρχεται μια ή δυο φορές το χρόνο, στις γιορτές. Έχουν διαρκώς λιγώτερη επαφή με τη θρησκεία τους και ακόμη λιγώτερη πνευματική υποκίνησι.

Εν τούτοις αυτοί οι ταπεινοί άνθρωποι προσέχουν το Γραφικό άγγελμα που τους φέρνουν οι διάκονοι που ταξιδεύουν με το Κάσα Λους. Πώς διεξάγουν τη διακονία τους ανάμεσα σ’ αυτούς τους διασκορπισμένους και απομονωμένους ανθρώπους;

Όταν βρίσκωνται έξω στα βουνά, κάθε εργάσιμη ημέρα στο Κάσα Λους αρχίζει στις 5 π.μ., ή και νωρίτερα. Οι τρεις από τους τέσσερις διακόνους κάνουν προετοιμασίες για ολοήμερο κήρυγμα. Ενώ γεμίζουν τις δερμάτινες τσάντες τους με Γραφές και βοηθήματα μελέτης, ο σύντροφός τους, που έχει υπηρεσία στο «σπίτι» την ημέρα αυτή, ετοιμάζει το πρόγευμα. Μετά το πρόγευμα ακολουθεί εξέτασις μιας Γραφικής περικοπής, που είναι ένα διεγερτικό πνευματικό ξεκίνημα για την ημέρα.

Ξεκινώντας με το Λαντ Ρόβερ, οι τρεις προχωρούν εωσότου διακρίνουν σπίτια στις πλαγιές των λόφων. Τότε χωρίζουν πεζοί, με σκοπό να φέρουν τα αγαθά νέα σε κάθε άτομο. Περπατούν επάνω σε βράχους, μέσα από θάμνους, μέσα από ποταμάκια, κατευθυνόμενοι σε κανένα αγρόκτημα ή σε καμμιά αχυροσκεπή καλύβα σκαρφαλωμένη σε κάποιο οροπέδιο. Σχεδόν καθένας, χωρικός, δάσκαλος, αστυνομικός ή δήμαρχος, προσέχει στο άγγελμα της ελπίδας που δίνουν. Αυτοί οι άνθρωποι είναι ανυπόμονοι να διαβάσουν τα έντυπα που τους αφήνουν.

Τόσο πολύ ενδιαφέρον έδειξαν σε μια κωμόπολι ώστε οι χωρικοί έπεισαν τους διακόνους να μείνουν εκεί τρεις μέρες για να μπορέσουν να μάθουν όσο το δυνατόν περισσότερα. Από τότε σχηματίσθηκε εκεί μια μικρή εκκλησία που προχωρεί πολύ καλά. Τέτοια εκτίμησις για το άγγελμα της Γραφής είναι κάτι συνηθισμένο. Σε μια θρησκευόμενη κωμόπολι ένας άνθρωπος είχε πάρει ένα έντυπο το πρωί εκείνης της μέρας. Αργότερα χάρηκε όταν είδε δύο από τους διακόνους να περνούν από το σπίτι του στο γυρισμό τους. Ανυπομονούσε να μάθη για τη χρήσι εικόνων στη λατρεία, που ήταν ένα από τα θέματα των κεφαλαίων που διάβασε. Ύστερα από διαφωτιστική συζήτησι μιας ώρας, μάζεψε όλες τις εικόνες του, τις περιέχυσε με πετρέλαιο και τις έκαψε επί τόπου!

Μαθαίνοντας να Αντεπεξέρχωνται

Οι περισσότεροι άνθρωποι των βουνών ζουν απ’ αυτό που παράγουν από μερικές αυλακιές γης· το χρήμα σπανίζει. Έτσι προσφέρουν προϊόντα για να καλύψουν το κόστος των Γραφικών εντύπων. Καθώς οι δερμάτινες τσάντες αδειάζουν από βιβλία, αρχίζουν να γεμίζουν με πατάτες, αυγά, αβοκάδος ή λίγα πάουντς κόκκους καφέ. Σε μια περίπτωσι άδειασαν στο πάτωμα του Κάσα Λους στο τέλος μιας ημέρας 120 καλαμπόκια! Στην περίπτωσι που προσφερθή ένα κοτόπουλο, ο διάκονος πρέπει να το κυνηγήση και να το πιάση! Πώς θα σας άρεσε να κουβαλάτε ένα κοτόπουλο κάτω από τη μασχάλη σας το υπόλοιπο της ημέρας, κηρύττοντας στα βουνά;

Σπάνια περνά μέρα χωρίς γεγονότα—από το να ξεφεύγης από σκυλιά και βουβάλια ως το ν’ αποφεύγης τους κάκτους. Μερικές φορές πρέπει να περάσουν ένα ποταμό επάνω σε επισφαλώς τοποθετημένους λεπτούς πασσάλους. Τα ξεφουσκωμένα λάστιχα είναι καθημερινό γεγονός. Συνεχώς πρέπει να γίνωνται επισκευές και στα δύο οχήματα. Μερικές φορές αυτό δεν είναι εύκολη δουλειά. Σε μια περίπτωσι έσπασε ο άξων του Λαντ Ρόβερ. Χρειάσθηκαν δώδεκα μέρες με μοτοποδήλατο, λεωφορείο και τραίνο για να πάη ένας από τους διακόνους σε μια μεγάλη κωμόπολι και να γυρίση με το ανταλλακτικό!

Αυτές οι πείρες έχουν προετοιμάσει τους τέσσερις διακόνους για οποιαδήποτε πιθανότητα—από το να μείνουν νηστικοί ολόκληρη μέρα ως το ν’ απολαύσουν ένα απλό γεύμα από βραστές πατάτες με μια οικογένεια Ινδιάνων. Με δέρμα μαυρισμένο από τον ήλιο και τον αέρα, με μυς δυναμωμένους από το καθημερινό περπάτημα και σκαρφάλωμα, μπορούν, τώρα ν’ ανεβούν μια βουνοπλαγιά, σχεδόν χωρίς να σταματήσουν για να πάρουν αναπνοή στην αραιή ατμόσφαιρα. Κι αυτό σε ύψος μέχρι 15.000 πόδια!

Ύστερα από μια μέρα εννέα ή δέκα ωρών, τρεις κουρασμένοι αλλά ικανοποιημένοι διάκονοι γυρνούν πίσω στο τζιπ καθώς το σκοτάδι αρχίζει να πέφτη. Ανταλλάσσουν πείρες καθώς προχωρούν προς το «σπίτι.» Ένα απολαυστικό γεύμα, που το ετοίμασε ο «μάγειρος» της ημέρας, τους περιμένει. Κατόπιν ακολουθεί προσωπική μελέτη ή μια από τις τρεις συναθροίσεις που διεξάγουν κάθε εβδομάδα για να βελτιώσουν τη διακονία τους. Έπειτα τους καλωσορίζει ένα ευχάριστο κρεββάτι ως τις 5 το πρωί, οπότε αρχίζει εκ νέου ο κύκλος. Η ανεύρεσις αυτών των φιλικών και απομονωμένων βουνήσιων ανθρώπων με τα αγαθά νέα αξίζει πράγματι τον κόπο.

Από τα παγωμένα οροπέδια στη σκιά γιγαντιαίων χιονισμένων βουνοκορφών, ως τις καυτές κοιλάδες της ζούγκλας, η μεγαλοπρεπής θέα των βουνών των Άνδεων υπενθυμίζει συνεχώς σ’ αυτούς τους διακόνους τον Δημιουργό τους. Αναγνωρίζουν την επείγουσα ανάγκη όπως οι ειλικρινείς άνθρωποι που ζουν ανάμεσα σ’ αυτή τη μεγαλοπρέπεια μάθουν να εκτιμούν Εκείνον που την εδημιούργησε. Αυτοί οι απομονωμένοι άνθρωποι των Άνδεων ανευρίσκονται. Το μέλλον των ειλικρινών ατόμων που είναι ανάμεσά τους φωτίζεται με ελπίδα καθώς το Κάσα Λους ανεβαίνει ψηλά στις Άνδεις με τα αγαθά νέα.