Η Νιγηρία Μετρά τα Εκατομμύριά Της
Από τον ανταποκριτή του «Ξύπνα!» στη Νιγηρία
ΕΠΙ οκτώ ημέρες, από τις 25 Νοεμβρίου ως τις 2 Δεκεμβρίου 1973, η Νιγηρία έκαμε μια κινητοποίησι μαμμούθ για την καταμέτρησι του πληθυσμού της.
Η πρώτη φάσις της απογραφής περιελάμβανε την προετοιμασία ενός καταλόγου όλων των τοποθεσιών της χώρας. Έπειτα η χώρα διαιρέθηκε σε αριθμημένες περιοχές. Όλα τα σπίτια μέσα στην περιοχή κατεγράφησαν και αριθμήθησαν ώστε κανένα να μη παραλειφθή ούτε να αριθμηθή δυο φορές. Οι απογραφείς εκπαιδεύθηκαν επιμελώς εκ των προτέρων.
Η απογραφή που έκαμε η Νιγηρία το 1973 ήταν η δευτέρα από την ανεξαρτησία του έθνους και η δεκάτη τρίτη που αναφέρεται σ’ ολόκληρη την ιστορία της. Ο σκοπός της ήταν να «μπορέση η κυβέρνησις να προγραμματίση επιτυχώς τη βιομηχανική και οικονομική ανάπτυξι της χώρας,» σύμφωνα με τον στρατιωτικό αρχηγό της Νιγηρίας, τον Στρατηγό Γιακούμπου Γκοβόν.
Προ της καταμετρήσεως, η υπηρεσία Εθνικής Απογραφής άρχισε ένα ογκώδες πρόγραμμα διαφημίσεως και κινητοποιήσεως εργατών. Ο Αρχηγός του Κράτους εξήγησε ότι «σε όλη τη χώρα, ο καθένας περιελαμβάνετο—οι στρατιωτικοί διοικηταί, οι κυβερνητικοί υπάλληλοι, οι τοπικές αρχές, οι εμίρηδες και οι αρχηγοί.» Οι 120.000 απογραφείς που διωρίσθηκαν γι’ αυτό το έργο συνωδεύοντο στις επισκέψεις τους από σπίτι σε σπίτι από 130.000 στρατιώτες.
Μερικά Προβλήματα που Έπρεπε να Υπερνικηθούν
Υπήρχαν πολλά προβλήματα να υπερνικηθούν στην εκπαίδευσι και στην προετοιμασία του λαού να συνεργασθή στην απογραφή. Μια ξηρασία στις βόρειες περιοχές της χώρας, που ερήμωνε πολλά χωριά και προκαλούσε θανάτους από πείνα, υποχρέωσε πολλές οικογένειες να φύγουν από τα χωριά τους περίπου τρεις εβδομάδες πριν αρχίση η κυρίως απογραφή. «Το βρήκα πολύ δύσκολο από τη θέσι μου, ως ο εκ παραδόσεως άρχων των, να τους πείσω να μείνουν στα χωριά τους,» παραπονέθηκε ο Αλχάτζι Άντο Μπαγιέρο, εμίρης του Κάνο.
Μερικοί φοβούνταν ότι η απαρίθμησις των παιδιών τους θα προκαλούσε τον θάνατό τους. Σε πολλά μέρη τα σκυλιά ήσαν μια απειλή στους απογραφείς, δυσκολεύοντάς τους να έρθουν στα σπίτια των ανθρώπων για να τους καταγράψουν. Αυτά τα προβλήματα έπρεπε να τα χειρισθούν οι αξιωματικοί πληροφοριών και άλλες αρχές σε κάθε τοπική περιοχή.
Αλλά σύμφωνα με τον Δρα Μ. Ι. Ίρο του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου του Λάγος, ένα ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν ότι «προηγούμενες απογραφές του πληθυσμού. . . δημιούργησαν ασυμφωνία σχετικά με το τι αποτελεί έναν ακριβή πληθυσμό της Νιγηρίας. Πολύς κόσμος εντός και εκτός αυτής της χώρας επίστευαν ότι ο αριθμός των 56.670.052 που δημοσιεύθηκε τον Φεβρουάριο του 1964 ως πληθυσμός της Νιγηρίας μετά την απογραφή του 1963 ήταν ανακριβής και πιθανόν μεγαλύτερος του πραγματικού.»
Γι’ αυτό εδόθη τόση προσοχή στη σημείωσι των περιοχών απογραφής, ώστε να είναι βέβαιον ότι δεν θα καταγραφούν δυο φορές, και την εξάσκησι των απογραφέων και εποπτών. Κατά την αρίθμησι από σπίτι σε σπίτι, απαιτείτο όπως κάθε άτομο παρουσιάζεται στον απογραφέα. Όταν αριθμούντο έπρεπε να σημειωθή ο αριστερός αντίχειρας με ανεξίτηλο μελάνι. Αυτό θα επιβεβαίωνε ότι κανείς δεν μετρήθηκε δύο φορές.
Η κυβέρνησις έπρεπε επίσης ν’ αντιμετωπίση το πρόβλημα των ατόμων να επιστρέψουν στις πόλεις της καταγωγής των για ν’ απογραφούν εκεί. Αυτό ήταν ανεπιθύμητο, διότι αυτή έπρεπε να είναι μια απογραφή «ντε φάκτο.» Δηλαδή, κάθε κάτοικος της Νιγηρίας, είτε Νιγηριανός είτε όχι, έπρεπε να μετρηθή εκεί που βρίσκεται κατά την περίοδο της απογραφής. Έτσι, η κυβέρνησις ζήτησε από τους ανθρώπους σ’ όλη τη χώρα να μείνουν εκεί που τώρα κατοικούσαν. Η αστυνομία είχε οδηγίες να είναι ιδιαιτέρως προσεκτική στον έλεγχο ατόμων και αυτοκινητιστών, κι έτσι κατά την περίοδο της απογραφής σε πολλούς δεν επετράπη να φύγουν από το Λάγος, διότι δεν είχαν σημάδι του μελανιού στον αντίχειρά τους.
Αποφασισμένοι να Μετρήσουν τον Καθένα
Όλοι οι τρόφιμοι των φυλακών, νοσοκομείων και άλλων ιδρυμάτων περιελαμβάνοντο στην απογραφή. Ακόμη και οι χιλιάδες των αστέγων που ζουν στα πάρκα και κοιμούνται κάτω από γέφυρες και στους δρόμους μετρήθηκαν την προηγούμενη νύχτα προτού αρχίση η περίοδος της απογραφής. Ο συνολικός αριθμός περιλαμβάνει και τους άνω των 94.000 μάρτυρας του Ιεχωβά, που βρίσκουν πραγματική απόλαυσι στην επέκτασι των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού σ’ αυτά τα εκατομμύρια των ανθρώπων.
Αλλά τι έγινε με τις χιλιάδες των Μωαμεθανών γυναικών στο «πουρντάχ» [γυναικωνίτη], που είναι περιωρισμένες στα σπίτια τους, σύμφωνα με τη Μουσουλμανική παράδοσι; Κι’ αυτές, επίσης, έπρεπε ν’ απογραφούν. Οι Ντέηλυ Τάιμς της Νιγηρίας ανέφεραν: «Όπου υπήρχαν γυναίκες αστυνομικοί και απογραφείς, αυτές έκαναν την απογραφή στα πουρντάχ. Όπου δεν υπήρχαν τέτοιες, οι γυναίκες του γυναικωνίτη έβγαιναν στον θάλαμο υποδοχής η ‘ζάουρε’ βαρειά σκεπασμένες και η ανεξίτηλη μελάνη της απογραφής αλείφετο στους αντίχειρές των από τους συζύγους των, παρουσία του απογραφέως, συνοδευομένου από τον στρατιώτη.»
Όλα τα δημοτικά σχολεία έκλεισαν επτά ημέρες προ της απογραφής. Όλες οι εργασίες στις πρωτεύουσες των επαρχιών και το δημαρχείο του Γουώρρι έπρεπε να κλείνουν νωρίς κάθε μέρα κατά την περίοδο της απογραφής. Οι Νιγηριανοί σιδηρόδρομοι διευθέτησαν μια επιπρόσθετη καθημερινή αμαξοστοιχία στην περιοχή του Λάγος για να μπορούν οι εργαζόμενοι να πηγαίνουν στα σπίτια τους εγκαίρως για ν’ απογραφούν. Αλλά και αυτά τα μέτρα ήσαν ανεπαρκή. Όταν η κυρίως καταμέτρησις έφθασε την πέμπτη ημέρα της, διεπιστώθη ότι περισσότερος χρόνος και περισσότεροι εργάται χρειάζονταν για τη συμπλήρωσι της απογραφής.
Γι’ αυτό το λόγο εζητήθη να κλείσουν όλα τα δημόσια και ιδιωτικά γραφεία και οι εμπορικές επιχειρήσεις στις δύο μεγαλύτερες πόλεις του έθνους από τις 29 Νοεμβρίου ως την 1η Δεκεμβρίου. Ο αριθμός των απογραφέων ανήλθε σε 150.000 και οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι διδάσκαλοι όλων των βαθμών χρειάσθηκε να προσφέρουν υπηρεσία στην απογραφή. Ως τελικό μέτρο, η περίοδος απογραφής περιέλαβε και την Κυριακή 2 Δεκεμβρίου, κι’ έτσι έγιναν εν όλω οκτώ ημέρες.
Η κυρίως απογραφή είχε μια επιτυχή κατάληξι παρά την προσπάθεια μερικών απογραφέων να ζητήσουν χρήματα για τις υπηρεσίες των. Η κυβέρνησις καταδίκασε αυτή την πράξι αυστηρά και έλαβε αμέσως μέτρα να τιμωρήση τους παραβάτας. Η πλειονότης του πληθυσμού συνεργάσθηκε καλά με τους υπευθύνους και πολλοί απ’ αυτούς που είχαν παραλειφθή από τους απογραφείς παρουσιάσθηκαν στα κέντρα παραπόνων που ιδρύθηκαν για να είναι βέβαιο ότι κανένας δεν παραλείφθηκε.
Ένας ειδικός επισκέπτης του ΟΗΕ επήνεσε την επιτυχία αυτής της απογραφής λέγοντας ότι η μέθοδος που υιοθετήθηκε από την ομοσπονδιακή κυβέρνησι της Νιγηρίας ήταν «μια από τις καλύτερες στον κόσμο.» Ποιο θα είναι το σύνολο, αφού προστεθούν όλοι οι αριθμοί, πρέπει να περιμένουμε για να μάθωμε.