Ο Μονάρχης Όλων των Πολύτιμων Λίθων

ΜΠΟΡΕΙ να χρησιμεύση σαν στολίδι για διακόσμησι. Βοηθεί στο να προλαμβάνη την πλαγία ολίσθησι (ντεραπάρισμα) στις λεωφόρους και στους διαδρόμους των αερολιμένων. Η βιομηχανία το χρησιμοποιεί σε τόρνους, σε τρυπάνια και σε μηχανήματα για λείανσι και στίλβωμα. Τι είναι αυτό που προσφέρεται για τόσες πολλές χρήσεις; Ο «μονάρχης όλων των πολυτίμων λίθων»—το ωραίο και πολύμορφο διαμάντι.

Τα διαμάντια είναι από τα πιο επιθυμητά ορυκτά του κόσμου. Στις 14 Φεβρουαρίου 1972, ένας εργάτης σ’ ένα ορυχείο της Σιέρα Λεόνε βρήκε ένα διαμάντι, που είχε το μέγεθος του αυγού της χήνας. Διεπίστωσαν ότι αυτό ήταν το τρίτο μεγαλύτερο διαμάντι που είχε εξορυχθή και το μεγαλύτερο γνωστό άκοπο διαμάντι που υπάρχει. Μολονότι εζύγισε μόνον μισό πάουντ, αυτή η πολύτιμη πέτρα πουλήθηκε αρκετά εκατομμύρια δολλάρια.

Τι είναι τα διαμάντια; Γιατί έχουν τόσο μεγάλη αξία; Πώς βρίσκονται και μετατρέπονται σε πολύτιμα κοσμήματα και χρήσιμους βοηθούς στη βιομηχανία;

Τι Είναι τα Διαμάντια;

Όταν κοιτάζετε τη μαύρη καπνιά που είναι επάνω στα ρούχα σας, ή τον γραφίτη του μολυβδοκονδύλου σας, παρατηρείτε την ίδια ουσία που σχηματίζει το διαμάντι. Ποια είναι αυτή; Ο ΑΝΘΡΑΞ! Ο άνθραξ των διαμαντιών, όμως, έχει μια σφιχτοδεμένη, πυκνή και στερεά συναρμοσμένη δομή κρυστάλλων. Αυτή η δομή τον κάνει να διαφέρη από τον γραφίτη που είναι μια άλλη μορφή του φυσικού άνθρακος.

Πώς ήλθαν σε ύπαρξι τα διαμάντια; Κανένας δεν γνωρίζει με βεβαιότητα. Αλλά πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτά σχηματίσθηκαν όταν ο άνθραξ που ήταν στο υπέδαφος υπέστη μεγάλη πίεσι και θερμότητα. Έτσι, στη σύγχρονη εποχή οι επιστήμονες επέτυχαν να συνθέσουν διαμάντια, υποβάλλοντας τον γραφίτη σε πίεσι μεγαλύτερη από 1.500.000 πάουντς στην τετραγωνική ίντσα και θερμοκρασία μεγαλύτερη από 5.000 βαθμούς Φαρενάιτ.

Ένα πράγμα που κάνει τα διαμάντια τόσο πολύτιμα είναι η εξαιρετική τους σκληρότης. Το διαμάντι είναι το σκληρότερο ορυκτό που βρίσκεται σε φυσική κατάστασι. «Ένα διαμάντι μπορεί να χρησιμοποιηθή για το κόψιμο ενός άλλου διαμαντιού. Το μόνο άλλο υλικό που μπορεί να χαράξη ένα διαμάντι είναι η βοραζόνη, μια τεχνητή ουσία που έγινε για πρώτη φορά το 1957,» σύμφωνα με την Παγκόσμιο Εγκυκλοπαιδεία του Βιβλίου. Αυτή η σκληρότης είναι ο λόγος που τα διαμάντια, εκτός του ότι είναι λαμπεροί πολύτιμοι λίθοι, είναι ιδιαίτερα χρήσιμα στη βιομηχανία.

Η σπανιότης είναι ένας άλλος λόγος που υπερτιμά την αξία των διαμαντιών. Είναι σπανιώτερα από τον χρυσό 120 φορές. Σε μερικά μέρη οι εργάτες πρέπει να μετακινήσουν 250 τόννους χώμα, χονδρή άμμο και βράχους για να βρουν διαμάντια που το συνολικό βάρος των θα είναι μόνον ενός ή δύο καρατίων.a

Η αξία ενός διαμαντιού εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την καθαρότητά του, δηλαδή, αν είναι απηλλαγμένο από ελαττώματα, όπως είναι οι πόροι, οι ρωγμές και οι κόκκοι μη κρυσταλλωμένου άνθρακος. Ο μονάρχης των πολυτίμων λίθων υπάρχει σε πολλά χρώματα, από τα οποία τα πιο κοινά είναι το κίτρινο και το καφέ. Αλλά παρουσιάζονται επίσης και σε κόκκινο, πράσινο, μαύρο και μερικές φορές, μολονότι σπανίως, σε μπλε χρώμα. Τα περισσότερα ακατέργαστα διαμάντια έχουν οκτώ πλευρές και έχουν το σχήμα διπλής πυραμίδος. Μερικά έχουν δώδεκα, εικοσιτέσσερις ή σαράντα οκτώ πλευρές. Άλλα έχουν το σχήμα κύβου, με έξη μόνο πλευρές.

Εξόρυξις από τη Γη

Πολλά διαμάντια ανευρίσκονται μέσα στην άμμο και στα χονδρά χαλίκια της κοίτης των ποταμών ή στις ακτές. Κάτω από το έδαφος, τα διαμάντια βρίσκονται μέσα σε βραχώδεις σχηματισμούς, ομοίους με χωνιά, σωλήνες ή καρότα που ονομάζονται «μπλε έδαφος» επειδή έχει αργιλλώδη όψι. Επί αιώνες η Ινδία εφωδίαζε τον κόσμο με διαμάντια. Αλλά τώρα η Αφρική προσφέρει το 80 τοις εκατό περίπου της παγκοσμίου παραγωγής διαμαντιών. Σπουδαίες αδαμαντοφόρες εκτάσεις βρίσκονται επίσης στη Ρωσία και στη Νότιο Αμερική.

Σημαντική ποσότης εργασίας απαιτείται για την εξαγωγή των διαμαντιών από τη γη και την προετοιμασία τους για να χρησιμοποιηθούν στη βιομηχανία, ή σαν λαμπερά στολίδια. Οι εκσκαφείς αφαιρούν κατ’ αρχήν τόννους από χώματα για να φθάσουν στα χαλίκια και τους βράχους που υπάρχουν τα διαμάντια. Το υλικό που περιέχει τα διαμάντια πλένεται κατόπιν σε εργοστάσια με ανάβαθες δεξαμενές, κι έτσι απομένει ένα εμπλουτισμένο μετάλλευμα, το οποίον ένας κρουνός από νερό σπρώχνει επάνω σ’ ένα επικλινές τραπέζι που έχει λιπανθή. Οι πέτρες και τα χαλίκια γλιστρούν λόγω της λιπάνσεως, ενώ τα διαμάντια, που είναι βαρύτερα και απωθούν το νερό, κολλούν επάνω στην επιφάνεια του τραπεζιού. Επειδή μερικά διαμάντια χάνονται σ’ αυτή τη διαδικασία, αρκετοί άνθρωποι εξοικονομούν χρήματα με το ν’ αγοράζουν τα απορρίμματα και να τα κοσκινίζουν για να βρουν μικρά διαμάντια και θραύσματα διαμαντιών.

Αφού συλλέξουν τα διαμάντια, ειδικώς εξησκημένοι άνδρες πρέπει να τα ταξινομήσουν. Χρειάζονται περίπου επτά χρόνια για να εκπαιδευθή ένας καλός διαλογεύς διαμαντιών, διότι αυτοί οι πολύτιμοι λίθοι μπορεί να καταταγούν σε μια από τις 2.000 και πλέον κατηγορίες, ανάλογα με το μέγεθός τους, την ποιότητα, το χρώμα και το σχήμα.

Η Κοπή των Διαμαντιών—μια Λεπτή Εργασία

Για να επιτύχουν την πλήρη ικανότητα του διαμαντιού να διαθλά το φως με μια υπέροχη παράταξι χρωμάτων, οι ειδικοί πρέπει να κόψουν πολλές μικρές πλευρές ή «έδρες» επάνω σ’ αυτό. Το κανονικό κόψιμο του «μπριγιάν» έχει πενήντα-οκτώ έδρες. Καθώς το φως εισχωρεί στις διάφορες έδρες αυτού του μονάρχου των πολυτίμων λίθων και διασκορπίζεται μέσω της «τραπέζης» (της κορυφαίας έδρας,) ένα ολόκληρο ουράνιο τόξο από χρωματισμούς αιχμαλωτίζει το έκθαμβο μάτι. Σχετικά με τη λεπτή εργασία της κοπής του διαμαντιού, η Ενσαϊκλοπίντια Μπριτάννικα (έκδοσις 1974) τονίζει τα εξής: «Απαιτείται μεγάλη επιδεξιότης σε κάθε στάδιο, αλλ’ ιδιαίτερα στην κατεργασία των εδρών, διότι οι γωνίες των εδρών πρέπει να είναι ακριβείς για ν’ αποδώσουν τη μεγαλύτερη λαμπρότητα, και το μέγεθός των πρέπει να είναι κανονισμένο με ακρίβεια για να διατηρήται η συμμετρία.»

Προτού ετοιμασθούν για την κατεργασία των εδρών, τα μεγάλα διαμάντια σχίζονται σε μικρότερα διαμάντια. Αυτή η διαδικασία είναι ιδιαιτέρως λεπτή. Ένας ειδικός πρέπει κατ’ αρχήν να κάμη μια προσεκτική εξέτασι για να καθορίση την κατεύθυνσι της υφής του κρυστάλλου. Κατόπιν, σημειώνει γραμμές κατά μήκος, σύμφωνα με τις οποίες μπορεί να σχισθή. Ύστερα, ένας σχίστης χαράσσει μια εγκοπή κατά μήκος της σχισμής που έχει εκλεγή, τοποθετεί το διαμάντι σ’ ένα υποστήριγμα και εισάγει μια χαλύβδινη σφήνα μέσα στην εγκοπή. Κατόπιν ακολουθεί ένα κτύπημα με το σφυρί και, αν όλα έχουν γίνει με τον ορθό τρόπο, το διαμάντι σχίζεται στα δυο. Αλλ’ ένα λάθος στη διαδικασία της κοπής μπορεί να γίνη αιτία να θραυσθή, ή ακόμη και να εκραγή. Πώς συμβαίνει αυτό;

Ένας Βέλγος φημισμένος στην κοπή διαμαντιών εξήγησε:

«Μερικές φορές ένα διαμάντι περιέχει ένα μικρό θύλακα με αέριο που συγκρατείται κάτω από υψηλή πίεσι. Χτυπήστε το διαμάντι εκεί που βρίσκεται ένας απ’ αυτούς τους θύλακες, κι αυτός ο ακριβός λίθος εκρήγνυται και μεταβάλλεται σε σκόνη.

«Πριν λίγους μήνες, είχα ένα διαμάντι 51⁄2 καρατιών, αξίας 500.000 Β[ελγικών] Φ[ράγκων] [περίπου 13.000 δολλαρίων]. Υπήρχε ένα σχεδόν εντελώς δυσδιάκριτο ελάττωμα στο άκρον μιας έδρας του, και ο αγοραστής επέμενε να το διορθώσω. Μόλις το διαμάντι είχε αγγίσει τον τροχό, όταν εξερράγη σε χίλια, κομμάτια.»

Μερικά Φημισμένα Διαμάντια

Τα διαμάντια, όπως ανεφέρθη προηγουμένως, είναι πολύ σπάνια. Τόσο σπάνια, πραγματικά, ώστε στη διάρκεια όλων των αιώνων που οι άνθρωποι τ’ αναζητούσαν ανακαλύφθηκαν μόνον περίπου 400 μεγάλα διαμάντια. Ανάμεσα σ’ αυτά είναι το φημισμένο διαμάντι Κιούλλιναν, το οποίο, στην ακατέργαστη μορφή του, εζύγιζε 3.106 καράτια (περίπου 605 γραμμάρια). Αυτό κόπηκε σε εννέα μεγάλες πέτρες και σε ενενήντα έξη μικρότερες. Ο Αστήρ της Αφρικής, που προήλθε από τον Κιούλλιναν, παραμένει ακόμη το μεγαλύτερο κομμένο διαμάντι του κόσμου και ζυγίζει 530.2 καράτια.

Το διαμάντι Κοχ-ι-νουρ περιήλθε στη Βρεταννική κατοχή το 1849, αφού προηγουμένως άλλαξε πολλούς ιδιοκτήτες. Εζύγιζε 186 καράτια κατά την άφιξί του, και κατόπιν κόπηκε και πάλι σε 106 καράτια. Ο Κοχ-ι-νουρ προωρίσθηκε για τη Βασίλισσα Μαρία το 1911, και είναι ο κεντρικός πολύτιμος λίθος του βασιλικού διαδήματος της βασιλίσσης.

Πριν δύο αιώνες περίπου ένας άνθρωπος που ωνομαζόταν Ταβερνιέ αγόρασε ένα πολύ σπάνιο διαμάντι σε χρώμα μπλε ζαφειριού. Αυτό πουλήθηκε στον Λουδοβίκο XIV και κόπηκε σε μια τριγωνική πέτρα που ζύγιζε 68 καράτια. Εκλάπη το 1792 και δεν ξαναφάνηκε ποτέ. Αλλά το 1830, εμφανίσθηκε στην αγορά το διαμάντι Χοπ, 441⁄2 καρατίων. Είχε κοπή, από το μεγαλύτερο διαμάντι του Λουδοβίκου XIV; Πολλοί το πιστεύουν.

Μερικοί Αποφάσισαν να ‘Πλουτήσουν Γρήγορα’

Τα διαμάντια έχουν εμφυτεύσει την απληστία στις καρδιές πολλών και αυτό τους έβλαψε. Αρκετοί ιθαγενείς στη Σιέρρα Λεόνε έχουν χάσει τη ζωή των κάνοντας καταδύσεις στον πυθμένα του απατηλού ποταμού Σήβα Ρίβερ σε αναζήτησι μεγάλων διαμαντιών. Πολλοί περισσότεροι χάθηκαν μέσα σε υπόγεια σπήλαια. Η παράνομη εξόρυξις, το λαθρεμπόριο και οι ληστείες είναι κοινές στους τόπους που υπάρχουν διαμάντια.

Μερικοί προσπαθούν να εξαπατήσουν τους πελάτες τους για να κερδίσουν περισσότερα χρήματα με μια έξυπνη απάτη. Βυθίζουν ένα κίτρινο διαμάντι μέσα σε μια διάλυσι υπερμαγγανικού καλίου. Αυτή καλύπτει το διαμάντι με μια πορφυρή μεμβράνη, η οποία εξουδετερώνει το κίτρινο χρώμα και το κάνει να φαίνεται άχρωμο ή «λευκό,» το οποίο πωλείται στην αγορά σε υψηλότερη τιμή από το κίτρινο.

Ένας άνδρας που εγκατέλειψε την εργασία εξορύξεως διαμαντιών μετά από πολλά έτη για να γίνη ολοχρόνιος μάρτυς του Ιεχωβά, παρετήρησε: «Το σκάψιμο για ανεύρεση διαμαντιών γίνεται πάθος στον άνθρωπο, όπως η χαρτοπαιξία. Τον περισσότερο καιρό βγαίνεις χαμένος με την απώλεια χρόνου, ενεργείας και εξόδων, αλλ’ υπάρχει η ακατάπαυστη επιθυμία και η απληστία να βρης το ασύλληπτο ‘μεγάλο διαμάντι.’»

Μερικές φορές δημιουργούνται προβλήματα από τη στιγμή που κάποιος γίνεται ιδιοκτήτης ενός μεγάλου διαμαντιού. Ένας ειδικός για πολύτιμους λίθους παρετήρησε: «Τα μεγάλα διαμάντια και τα μεγάλα αυτοκίνητα έχουν μερικά κοινά σημεία. Είναι θαυμάσιο να τα έχης στην ιδιοκτησία σου, είναι πολυδάπανα για ν’ ασφαλισθούν, και είναι δύσκολο να ξέρης που να τα φυλάξης.» Στην περίπτωσι μιας πλουσίας ηθοποιού του κινηματογράφου, παραδείγματος χάριν, το ασφαλιστήριο συμβόλαιο που έχει κάμει για το διαμάντι των 69.4 καρατίων που έχει, δεν της επιτρέπει να το φορή «περισσότερο από 30 μέρες το χρόνο.» Όταν συμβαίνη να το φορή, πρέπει να την συνοδεύουν δύο ωπλισμένοι σωματοφύλακες.

Φροντίδα για τα Διαμάντια

Αν έχετε ένα διαμάντι, προσέχετε να μη σας πέση ή να μη χτυπήση επάνω σε σκληρή επιφάνεια. Μολονότι τα διαμάντια είναι τα σκληρότερα φυσικά ορυκτά, ένα τέτοιο χτύπημα μπορεί να τα κάμη να σχισθούν, να θραυσθούν ή να χαλαρώσουν από τη θέσι τους. Προσέχετε να μη τοποθετήτε ένα ακάλυπτο διαμαντένιο δακτυλίδι, μια καρφίτσα ή σκουλαρίκια μέσα σε μια κοσμηματοθήκη που περιέχει άλλα αντικείμενα. Μπορεί να τους προξενήσουν αμυχές.

Ένα διαμάντι μπορεί να λερωθή από σκόνη, λιπαρές ουσίες ή καλλυντικά. Αλλά μπορείτε να διατηρήσετε το διαμάντι σας λαμπερό και φωτεινό με το να το πλένετε από καιρό σε καιρό. Χύστε λίγες σταγόνες υγρό σαπούνι μαζί με μια μικρή δόσι αμμωνίας μέσα σε δύο φλυτζάνια ζεστό νερό. Κατόπιν τρίψτε απαλά την πέτρα, χρησιμοποιώντας μια μαλακή οδοντόβουρτσα ή βούρτσα των φρυδιών. Αφού ξεπλύνετε με χλιαρό νερό, βυθίστε το σε οινόπνευμα που χρησιμοποιούμε για εντριβές για ν’ αφαιρεθούν τα υπολείμματα του σαπουνιού, και στεγνώστε το με τσιγαρόχαρτο ή μ’ ένα μαλακό ύφασμα. Είναι καλύτερα να βγάζετε το διαμαντένιο δαχτυλίδι σας όταν κάνετε δουλειές του σπιτιού ή σκάβετε στον κήπο.

Ανάμεσα στα μεγαλεία της φυσικής δημιουργίας του Ιεχωβά είναι και οι ‘πολύτιμοι λίθοι’ της, ιδιαίτερα ο μονάρχης όλων αυτών, το όμορφο και χρήσιμο διαμάντι.—1 Χρον. 29:2.

[Υποσημειώσεις]