Μπορείτε να Κάνετε Πνευματική Πρόοδο

Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ της πραγματικής αξίας μπορεί να είναι κάτι δύσκολο. Αυτό συμβαίνει στην περίπτωση των διαμαντιών. Μολονότι το στιλβωμένο διαμάντι λαμπυρίζει, το ακατέργαστο διαμάντι έχει θαμπή μόνο γυαλάδα. Ωστόσο, στα βάθη του ακατέργαστου διαμαντιού κρύβεται η αδιάψευστη υπόσχεση για ένα πανέμορφο πετράδι.

Οι Χριστιανοί μοιάζουν με ακατέργαστα διαμάντια από πολλές απόψεις. Αν και απέχουμε ακόμη πολύ από την τελειότητα, έχουμε μια εσωτερική αξία την οποία ο Ιεχωβά θεωρεί πολύτιμη. Όπως τα διαμάντια, όλοι εμείς έχουμε τις δικές μας ξεχωριστές ιδιότητες. Και ο καθένας από εμάς μπορεί να κάνει περαιτέρω πνευματική πρόοδο αν αυτή είναι η εγκάρδια επιθυμία μας. Η προσωπικότητά μας μπορεί να «στιλβωθεί», ώστε να εκπέμπει μεγαλύτερη λαμπρότητα προς δόξα του Ιεχωβά.—1 Κορινθίους 10:31.

Αφού κοπεί και στιλβωθεί, το διαμάντι τοποθετείται πάνω σε ένα κόσμημα, σε μια θέση η οποία αυξάνει τις ανακλαστικές ιδιότητές του. Παρόμοια, ο Ιεχωβά μπορεί να μας χρησιμοποιήσει σε διάφορες θέσεις, ή διορισμούς, αν “ντυθούμε τη νέα προσωπικότητα που δημιουργήθηκε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού με αληθινή δικαιοσύνη και οσιότητα”.—Εφεσίους 4:20-24.

Τέτοια πνευματική πρόοδος φυσιολογικά δεν έρχεται από μόνη της, ακριβώς όπως το διαμάντι στη φυσική του κατάσταση σπανίως λαμπυρίζει όπως ένα πετράδι. Μπορεί να χρειαστεί να απαλλαγούμε από κάποια επίμονη αδυναμία, να διορθώσουμε την άποψή μας όσον αφορά την ανάληψη ευθύνης, ή ακόμη να αγωνιστούμε να βγούμε από ένα πνευματικό τέλμα. Αλλά μπορούμε να κάνουμε πρόοδο αν το θέλουμε πραγματικά, εφόσον ο Ιεχωβά Θεός μπορεί να μας δώσει “τη δύναμη που ξεπερνάει το φυσιολογικό”.—2 Κορινθίους 4:7· Φιλιππησίους 4:13.

Ο Ιεχωβά Ενισχύει τους Υπηρέτες Του

Η κοπή διαμαντιών απαιτεί πεποίθηση η οποία απορρέει από ακριβή γνώση, εφόσον όταν κόβεται κάποιο μέρος του ακατέργαστου διαμαντιού, συνήθως πετιέται. Ακριβό υλικό—μερικές φορές μέχρι και το 50 τοις εκατό της άκοπης πέτρας—χρειάζεται να κοπεί και να πεταχτεί προκειμένου να διαμορφωθεί αυτή με τον επιθυμητό τρόπο. Και εμείς επίσης χρειαζόμαστε πεποίθηση η οποία απορρέει από ακριβή γνώση προκειμένου να διαμορφώνουμε την προσωπικότητά μας και να προοδεύουμε πνευματικά. Ιδιαίτερα, πρέπει να έχουμε την πεποίθηση ότι ο Ιεχωβά θα μας ενδυναμώνει.

Εντούτοις, μπορεί να νιώθουμε ανεπαρκείς ή να νομίζουμε ότι δεν είμαστε σε θέση να κάνουμε περισσότερα. Στο παρελθόν, πιστοί υπηρέτες του Θεού ένιωσαν μερικές φορές κατ’ αυτόν τον τρόπο. (Έξοδος 3:11, 12· 1 Βασιλέων 19:1-4) Όταν ο Θεός διόρισε τον Ιερεμία να είναι “προφήτης στα έθνη”, εκείνος αναφώνησε: «Μα εγώ δεν ξέρω πώς να μιλήσω, γιατί είμαι παιδί». (Ιερεμίας 1:5, 6) Παρά τους δισταγμούς του, όμως, ο Ιερεμίας έγινε ένας θαρραλέος προφήτης ο οποίος μετέφερε απερίφραστα αγγέλματα σε έναν εχθρικό λαό. Πώς ήταν αυτό δυνατόν; Έμαθε να στηρίζεται στον Ιεχωβά. Ο Ιερεμίας έγραψε αργότερα: «Ευλογημένος είναι ο ακμαίος άντρας που θέτει την εμπιστοσύνη του στον Ιεχωβά και του οποίου πεποίθηση έχει γίνει ο Ιεχωβά».—Ιερεμίας 17:7· 20:11.

Σήμερα, ο Ιεχωβά ενισχύει με παρόμοιο τρόπο όσους θέτουν την εμπιστοσύνη τους σε αυτόν. Ο Έντουαρντ,a ένας πατέρας τεσσάρων παιδιών ο οποίος έκανε αργή πνευματική πρόοδο, διαπίστωσε πόσο αληθινό είναι αυτό. Ο ίδιος εξηγεί: «Ήμουν Μάρτυρας του Ιεχωβά εννιά χρόνια, αλλά ήταν σαν να παρέμενα στάσιμος από πνευματική άποψη. Το πρόβλημα βρισκόταν στο ότι ένιωθα ελάχιστη υποκίνηση και πεποίθηση. Όταν μετακομίσαμε στην Ισπανία, βρέθηκα σε μια μικρή εκκλησία η οποία είχε μόνο έναν πρεσβύτερο και ένα διακονικό υπηρέτη. Λόγω της ανάγκης που υπήρχε, ο πρεσβύτερος μου ζητούσε να χειρίζομαι πολλούς διορισμούς. Έτρεμα όταν έκανα τις πρώτες μου ομιλίες καθώς και άλλα μέρη στις συναθροίσεις. Ωστόσο, έμαθα να βασίζομαι στον Ιεχωβά. Ο πρεσβύτερος με επαινούσε πάντα και έκανε διακριτικές εισηγήσεις για βελτίωση.

»Παράλληλα, αύξησα τη δράση μου στην υπηρεσία αγρού και άρχισα να ασκώ καλύτερη πνευματική ηγεσία στην οικογένειά μου. Ως αποτέλεσμα, η αλήθεια απέκτησε μεγαλύτερο νόημα για όλη την οικογένεια και εγώ ένιωθα πολύ πιο ικανοποιημένος. Τώρα είμαι διακονικός υπηρέτης και εργάζομαι σκληρά για να καλλιεργήσω τις ιδιότητες του Χριστιανού επισκόπου».

«Βγάλτε από Πάνω σας την Παλιά Προσωπικότητα»

Όπως κατάλαβε ο Έντουαρντ, η πνευματική πρόοδος απαιτεί εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά. Επίσης, είναι απαραίτητη η ανάπτυξη της χριστοειδούς “νέας προσωπικότητας”. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Το πρώτο βήμα είναι να “βγάλετε από πάνω σας” εκείνα τα χαρακτηριστικά που αποτελούν μέρος της παλιάς προσωπικότητας. (Κολοσσαείς 3:9, 10) Όπως ακριβώς πρέπει να αφαιρέσουμε από το ακατέργαστο διαμάντι τις ατέλειες, λόγου χάρη τις προσμείξεις, για να γίνει ένα λαμπερό πετράδι, έτσι χρειάζεται να απορρίψουμε και τα διάφορα χαρακτηριστικά της στάσης «του κόσμου» για να μπορέσει να λάμψει η νέα μας προσωπικότητα.—Γαλάτες 4:3.

Ένα τέτοιο χαρακτηριστικό είναι το να διστάζουμε να αναλάβουμε ευθύνη επειδή φοβόμαστε ότι θα απαιτηθούν πάρα πολλά από εμάς. Είναι αλήθεια ότι ευθύνη σημαίνει εργασία, αλλά αυτή η εργασία είναι ικανοποιητική. (Παράβαλε Πράξεις 20:35.) Ο Παύλος παραδέχτηκε ότι η θεοσεβής αφοσίωση απαιτεί να “εργαζόμαστε σκληρά και να αγωνιζόμαστε”. Το κάνουμε αυτό με χαρά, είπε, «επειδή έχουμε στηρίξει την ελπίδα μας σε έναν ζωντανό Θεό», ο οποίος ποτέ δεν ξεχνάει το έργο που κάνουμε προς όφελος των συγχριστιανών μας καθώς και άλλων ανθρώπων.—1 Τιμόθεο 4:9, 10· Εβραίους 6:10.

Μερικά διαμάντια υφίστανται «εσωτερική πίεση» η οποία δημιουργείται κατά το σχηματισμό τους, και χρειάζεται να τα χειριστεί κάποιος προσεκτικά. Με τη βοήθεια ενός οργάνου που ονομάζεται πολωσιοσκόπιο, όμως, ο στιλβωτής μπορεί να εντοπίσει αυτή την εσωτερική πίεση και να επεξεργαστεί την πέτρα με επιτυχία. Ίσως και εμείς να υποφέρουμε από κάποια εσωτερική πίεση, από κάποιο ψεγάδι στην προσωπικότητά μας, εξαιτίας του παρελθόντος μας ή κάποιας τραυματικής εμπειρίας. Τι μπορούμε να κάνουμε; Πρώτον, χρειάζεται να παραδεχτούμε το πρόβλημα μέσα μας και να αποφασίσουμε να το υπερπηδήσουμε στο βαθμό που είναι δυνατόν. Θα πρέπει ασφαλώς να εναποθέσουμε το φορτίο μας στον Ιεχωβά με προσευχή, πιθανώς ζητώντας παράλληλα πνευματική βοήθεια από κάποιο Χριστιανό πρεσβύτερο.—Ψαλμός 55:22· Ιακώβου 5:14, 15.

Τέτοια εσωτερική πίεση επηρέαζε τον Νίκολας. «Ο πατέρας μου ήταν αλκοολικός και προξενούσε πολλές στενοχώριες στην αδελφή μου και σε εμένα», εξηγεί ο ίδιος. «Όταν τελείωσα το σχολείο, κατατάχτηκα στο στρατό, αλλά η τάση που είχα να στασιάζω σύντομα μου δημιούργησε προβλήματα. Οι στρατιωτικές αρχές με φυλάκισαν για εμπόριο ναρκωτικών και κάποια άλλη φορά λιποτάκτησα. Τελικά, έφυγα από το στρατό, αλλά τα προβλήματα συνεχίστηκαν. Παρ’ όλο που η ζωή μου ήταν άνω-κάτω εξαιτίας των ναρκωτικών και του ποτού, ενδιαφερόμουν για την Αγία Γραφή και λαχταρούσα να βρω σκοπό στη ζωή. Αργότερα, ήρθα σε επαφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, άλλαξα τον τρόπο της ζωής μου και ασπάστηκα την αλήθεια.

»Εντούτοις, χρειάστηκε να περάσουν χρόνια για να αναγνωρίσω και να θέσω υπό έλεγχο ένα ελάττωμα της προσωπικότητάς μου. Είχα μια βαθιά απέχθεια για την εξουσία και εξαγριωνόμουν όταν μου δινόταν κάποια συμβουλή. Αν και ήθελα να με χρησιμοποιήσει στο πλήρες ο Ιεχωβά, αυτή η αδυναμία με εμπόδιζε. Τελικά, με τη βοήθεια δυο πρεσβυτέρων που είχαν κατανόηση, παραδέχτηκα το πρόβλημά μου και άρχισα να εφαρμόζω τις στοργικές συμβουλές τους που βασίζονταν στη Γραφή. Αν και μερικές φορές φουντώνει κάποια δυσαρέσκεια, τώρα έχω υπό έλεγχο το στασιαστικό μου πνεύμα. Είμαι πολύ ευγνώμων για τον υπομονετικό τρόπο με τον οποίο πολιτεύεται ο Ιεχωβά μαζί μου και για τη στοργική βοήθεια των πρεσβυτέρων. Λόγω της πνευματικής προόδου που έχω κάνει, διορίστηκα πρόσφατα διακονικός υπηρέτης».

Όπως διαπίστωσε ο Νίκολας, δεν είναι εύκολο να αλλάξει κανείς μια βαθιά ριζωμένη στάση. Μπορεί να αντιμετωπίζουμε και εμείς κάποια παρόμοια πρόκληση. Ίσως είμαστε υπερευαίσθητοι. Μπορεί να έχουμε κάποιο παράπονο ή να δίνουμε υπερβολική έμφαση στην ανεξαρτησία. Ως εκ τούτου, η Χριστιανική μας πρόοδος μπορεί να είναι περιορισμένη. Οι στιλβωτές διαμαντιών αντιμετωπίζουν κάτι ανάλογο με τις πέτρες τις οποίες ονομάζουν νάατς. Αυτές στην πραγματικότητα είναι δύο πέτρες που ενώνονται σε μία κατά το σχηματισμό του διαμαντιού. Ως αποτέλεσμα, τα νάατς έχουν δύο αλληλοσυγκρουόμενες διατάξεις σχηματισμού οι οποίες δυσχεραίνουν πολύ την κοπή σύμφωνα με τα «νερά» των διαμαντιών. Στη δική μας περίπτωση, διαπιστώνουμε ότι τα «νερά» του πρόθυμου πνεύματος μάχονται ενάντια στα «νερά» της ατελούς σάρκας. (Ματθαίος 26:41· Γαλάτες 5:17) Μερικές φορές, ίσως νιώθουμε την επιθυμία να εγκαταλείψουμε εντελώς τις προσπάθειες, σκεφτόμενοι ότι οι ατέλειες της προσωπικότητάς μας δεν έχουν ουσιαστική σημασία. “Εξάλλου”, μπορεί να λέμε, “η οικογένειά μου και οι φίλοι μου εξακολουθούν να με αγαπούν”.

Εντούτοις, για να υπηρετούμε τους αδελφούς μας και να δοξάζουμε τον ουράνιο Πατέρα μας, χρειάζεται να “ανανεωνόμαστε στη δύναμη που ενεργοποιεί το νου μας” με το να ντυθούμε τη νέα προσωπικότητα. Η προσπάθεια αξίζει τον κόπο, όπως μπορεί να βεβαιώσει ο Νίκολας και αναρίθμητοι άλλοι. Ο στιλβωτής διαμαντιών ξέρει ότι ένα ελάττωμα μπορεί να αμαυρώσει ολόκληρο το διαμάντι. Παρόμοια, αν παραμελήσουμε κάποια αδύνατη πτυχή της προσωπικότητάς μας, μπορεί να κηλιδώσουμε την πνευματική μας εμφάνιση. Ακόμη χειρότερα, μια σοβαρή αδυναμία θα μπορούσε να οδηγήσει στην πνευματική μας πτώση.—Παροιμίες 8:33.

Σαν «Φωτιά» Μέσα Μας

Ο στιλβωτής διαμαντιών επιδιώκει να αποκαλύψει τη «φωτιά» που υπάρχει μέσα στο διαμάντι. Αυτό επιτυγχάνεται με το να διαμορφώνει τις έδρες έτσι ώστε να προκαλείται ο λεγόμενος ιριδισμός. Μέσα στο διαμάντι, το πολύχρωμο φως ανακλάται συνεχώς, δημιουργώντας έτσι τη «φωτιά» η οποία κάνει τα διαμάντια να λαμπυρίζουν. Παρόμοια, το πνεύμα του Θεού μπορεί να λάμπει σαν «φωτιά» μέσα μας.—1 Θεσσαλονικείς 5:19· Πράξεις 18:25· Ρωμαίους 12:11.

Αλλά τι πρέπει να κάνουμε αν αντιληφθούμε ότι έχουμε ανάγκη από πνευματική υποκίνηση; Πώς μπορούμε να την αποκτήσουμε; Χρειάζεται να “αναλογιζόμαστε τις οδούς μας”. (Ψαλμός 119:59, 60) Αυτό θα περιλάμβανε το να εντοπίσουμε τα πράγματα εκείνα που μας επιβραδύνουν πνευματικά και στη συνέχεια να προσδιορίσουμε ποιες θεοκρατικές δραστηριότητες χρειάζεται να επιδιώκουμε πιο σθεναρά. Μπορούμε να βαθύνουμε την πνευματική μας εκτίμηση μέσω τακτικής προσωπικής μελέτης και ένθερμης προσευχής. (Ψαλμός 119:18, 32· 143:1, 5, 8, 10) Επιπλέον, καθώς συναναστρεφόμαστε με εκείνους που εργάζονται σκληρά στην πίστη, θα ενισχύσουμε περαιτέρω τη σταθερή απόφαση που έχουμε λάβει να υπηρετούμε τον Ιεχωβά με ζήλο.—Τίτο 2:14.

Η Λουίζ, μια νεαρή Χριστιανή, παραδέχτηκε: «Στην πραγματικότητα, σκεφτόμουν το τακτικό σκαπανικό δύο χρόνια προτού γίνω σκαπάνισσα, δηλαδή ολοχρόνια διαγγελέας της Βασιλείας. Τίποτα δεν με εμπόδιζε, αλλά είχα έναν άνετο τρόπο ζωής και απλώς δεν προσπαθούσα να τον αλλάξω. Κατόπιν, πέθανε ξαφνικά ο πατέρας μου. Κατάλαβα πόσο εφήμερη είναι η ζωή και ότι εγώ δεν χρησιμοποιούσα με τον καλύτερο τρόπο τη δική μου. Γι’ αυτό, άλλαξα την άποψή μου για τα πνευματικά πράγματα, αύξησα την υπηρεσία μου και έγινα τακτική σκαπάνισσα. Σε σχέση με αυτό, έλαβα ιδιαίτερη βοήθεια από εκείνους τους πνευματικούς αδελφούς και τις αδελφές που υποστήριζαν πάντοτε τις διευθετήσεις για υπηρεσία αγρού και οι οποίοι με συνόδευαν τακτικά στη διακονία. Έμαθα ότι, είτε προς το καλό είτε προς το κακό, μοιραζόμαστε τις αξίες και τους στόχους των συντρόφων μας».

Ακόνισμα σαν από Σίδερο

Τα διαμάντια είναι το σκληρότερο φυσικό υλικό που υπάρχει στη γη. Γι’ αυτό, το διαμάντι κόβεται με διαμάντι. Αυτό μπορεί να θυμίζει στα άτομα που μελετούν την Αγία Γραφή την παροιμία η οποία λέει: «Με σίδερο ακονίζεται το σίδερο. Έτσι και ο ένας άνθρωπος ακονίζει το πρόσωπο του άλλου». (Παροιμίες 27:17) Πώς «ακονίζεται» το πρόσωπο κάποιου ατόμου; Ένα άτομο μπορεί να ακονίσει με επιτυχία τη διανοητική και την πνευματική κατάσταση κάποιου άλλου, όπως ακριβώς ένα κομμάτι σίδερο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ακονίσει μια λεπίδα από το ίδιο μέταλλο. Λόγου χάρη, αν κάποια απογοήτευση μας κάνει να νιώθουμε καταθλιμμένοι, η ενθάρρυνση που παρέχει ένα άλλο άτομο μπορεί να είναι πολύ ενισχυτική. Η λυπημένη μας όψη μπορεί έτσι να αλλάξει προς το καλύτερο και εμείς μπορούμε να αναζωογονηθούμε για ανανεωμένη, γεμάτη ζήλο δράση. (Παροιμίες 13:12) Οι πρεσβύτεροι της εκκλησίας, ιδιαίτερα, μπορούν να μας “ακονίσουν” παρέχοντας Γραφική ενθάρρυνση και συμβουλές για βελτίωση. Αυτοί ακολουθούν την αρχή που εξέθεσε ο Σολομών: «Δίνε στον σοφό και θα γίνει ακόμη σοφότερος. Μεταβίβαζε γνώση στον δίκαιο και θα αυξηθεί σε μάθηση».—Παροιμίες 9:9.

Ασφαλώς, η πνευματική εκπαίδευση απαιτεί χρόνο. Επί δέκα και πλέον χρόνια, ο απόστολος Παύλος μετέδιδε την πείρα του και τις μεθόδους διδασκαλίας του στον Τιμόθεο. (1 Κορινθίους 4:17· 1 Τιμόθεο 4:6, 16) Η παρατεταμένη εκπαίδευση που παρείχε ο Μωυσής στον Ιησού του Ναυή σε μια περίοδο 40 ετών ωφέλησε το έθνος Ισραήλ επί μεγάλο διάστημα. (Ιησούς του Ναυή 1:1, 2· 24:29, 31) Ο Ελισαιέ συνόδευε τον προφήτη Ηλία ίσως επί 6 χρόνια, και έτσι απέκτησε ένα θαυμάσιο υπόβαθρο για τη δική του διακονία η οποία επρόκειτο να διαρκέσει 60 χρόνια περίπου. (1 Βασιλέων 19:21· 2 Βασιλέων 3:11) Οι πρεσβύτεροι, παρέχοντας υπομονετικά συνεχή εκπαίδευση, ακολουθούν το παράδειγμα του Παύλου, του Μωυσή και του Ηλία.

Ο έπαινος αποτελεί ζωτικό μέρος της εκπαίδευσης. Οι ειλικρινείς εκφράσεις εκτίμησης για τους διορισμούς που χειρίζονται με επιτυχία οι άλλοι ή για τις αξιέπαινες πράξεις τους μπορεί να τους παρακινήσουν να θέλουν να υπηρετούν τον Θεό πληρέστερα. Ο έπαινος οικοδομεί πεποίθηση, η οποία, στη συνέχεια, παρέχει κίνητρο για να εργαστεί κάποιος ώστε να βελτιώσει τις αδυναμίες του. (Παράβαλε 1 Κορινθίους 11:2.) Επίσης, έρχεται ενθάρρυνση για πρόοδο στην αλήθεια και από την εντατική ενασχόληση με το έργο κηρύγματος της Βασιλείας και με άλλες εκκλησιαστικές δραστηριότητες. (Πράξεις 18:5) Όταν οι πρεσβύτεροι αναθέτουν ευθύνες στους αδελφούς ανάλογα με την πνευματική τους πρόοδο, αυτό τους βοηθάει να αποκτήσουν πολύτιμη πείρα και είναι πιθανό ότι θα ενισχύσει την επιθυμία τους να συνεχίσουν να προοδεύουν πνευματικά.—Φιλιππησίους 1:8, 9.

Βάσιμος Λόγος για να Κάνουμε Πνευματική Πρόοδο

Τα διαμάντια θεωρούνται πολύτιμα. Το ίδιο αληθεύει και για εκείνους που συνταυτίζονται τώρα με την παγκόσμια οικογένεια των λάτρεων του Ιεχωβά. Μάλιστα, ο ίδιος ο Θεός τούς αποκαλεί τα «επιθυμητά», ή αλλιώς «πολύτιμα», πράγματα όλων των εθνών. (Αγγαίος 2:7, υποσημείωση στη ΜΝΚ) Πέρσι, 375.923 άτομα έγιναν βαφτισμένοι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Για να ανταποκριθούμε σε αυτή την αύξηση, υπάρχει ανάγκη να “κάνουμε τη σκηνή μας πιο ευρύχωρη”. Με το να προοδεύουμε πνευματικά—και με το να επιδιώκουμε Χριστιανικά προνόμια υπηρεσίας—είναι δυνατόν να έχουμε και εμείς ένα μέρος στη φροντίδα για αυτή την επέκταση.—Ησαΐας 54:2· 60:22.

Ανόμοια με πολλά πολύτιμα διαμάντια που φυλάσσονται σε θυρίδες τραπεζών και σπάνια τα βλέπει κανείς, η δική μας πνευματική αξία μπορεί να ακτινοβολεί. Και καθώς «στιλβώνουμε» τακτικά και εκδηλώνουμε τις Χριστιανικές μας ιδιότητες, δοξάζουμε τον Ιεχωβά Θεό. Ο Ιησούς πρότρεψε τους ακολούθους του: «Ας λάμψει το φως σας μπροστά στους ανθρώπους, για να δουν τα καλά σας έργα και να δοξάσουν τον Πατέρα σας που είναι στους ουρανούς». (Ματθαίος 5:16) Ασφαλώς αυτό αποτελεί ισχυρό λόγο για να κάνουμε πνευματική πρόοδο.

[Υποσημείωση]