Καρκίνος—Τι Ελπίς Υπάρχει για Μόνιμη Θεραπεία;

ΑΠ’ ΌΛΕΣ τις ασθένειες που μαστίζουν το ανθρώπινο γένος, ο καρκίνος είναι μια από τις πιο τρομερές. Και δικαίως. Έχει ένα τρομερό αριθμό θυμάτων σε σωματική βλάβη, ψυχική οδύνη και θάνατο. Ειδικά αυτό αληθεύει στον εικοστό μας αιώνα.

Λόγω της φύσεως της ασθενείας, το άτομο που ανακαλύπτει ότι έχει κάποια μορφή καρκίνου υφίσταται συνήθως σοβαρή συναισθηματική έντασι. Το ίδιο και οι προσφιλείς του. Για μερικούς, το να έχουν καρκίνο σημαίνει αυτόματη θανατική καταδίκη.

Αλλά είναι πράγματι έτσι; Όχι. διότι ενώ ο αριθμός των θυμάτων του καρκίνου είναι τραγικά υψηλός και αυξάνει σε γενικό σύνολο, η αναλογία των ατόμων που νοσηλεύθηκαν επιτυχώς έχει επίσης αυξηθή.

Εν τούτοις, αν και έχει γίνει πρόοδος στη θεραπεία του καρκίνου, υπάρχει πραγματική ελπίδα να κατανικηθή μονίμως σύντομα; Πολλές ιατρικές αυθεντίες πιστεύουν ότι η πρωτοφανής μάχη που διεξάγεται τώρα εναντίον του καρκίνου θα φέρη κάποτε θεραπεία. Η Καναδική Αντικαρκινική Εταιρία αναφέρει: «Η επιστημονική επίθεσις κατά του καρκίνου είναι η μεγαλύτερη και δαπανηρότερη που διεξήχθη ποτέ στην ιατρική ιστορία. Το πρόβλημα είναι τόσο ευρύ και βαθύ ώστε ουσιαστικά κάθε κλάδος της σύγχρονης επιστήμης έχει ενασχοληθή στην έρευνα του καρκίνου.»

Αλλά και με όλη αυτή την προσπάθεια, από ιατρικής απόψεως δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα μια πλήρης θεραπεία όλων των ειδών του καρκίνου. Δεν έχει γίνει καμμιά επιστημονική «συγκλονιστική ανακάλυψις» που μπορεί να δώση αυτή την ελπίδα. Εν τούτοις, παρά το γεγονός αυτό, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι αυτή η τρομερή ασθένεια θα εξαλειφθή πλήρως από την ανθρώπινη οικογένεια.

Πριν να εξετάσωμε πώς θα γίνη αυτό, ας ρίξωμε μια πιο κοντινή ματιά στο πρόβλημα. Πόσο εξαπλωμένος είναι ο καρκίνος; Τι ακριβώς είναι; Τι προξενεί την ασθένεια; Πώς θεραπεύεται τώρα;

Ένας Τρομακτικός Αριθμός Θυμάτων

Αν και συναντούμε τον καρκίνο σε κάθε στρώμα της κοινωνίας, είναι ιδιαίτερα διαδεδομένος στα «προηγμένα» βιομηχανικά έθνη. Παραδείγματος χάριν, το περιοδικό Παγκόσμια Ιατρικά Νέα, υπελόγισε ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες υπήρξαν περίπου 665.000 νέες περιπτώσεις καρκίνου το 1973. Ο αριθμός αυτός δεν περιλαμβάνει τις περιπτώσεις καρκίνου του δέρματος. Υπελόγισε επίσης ότι στη διάρκεια του 1973 περίπου 350.000 άτομα πέθαναν από καρκίνο. Και οι στατιστικές υποστηρίζουν ότι, με την παρούσα αναλογία, ένας σε κάθε τέσσερις Αμερικανούς θα προσβληθή τελικώς από κάποια μορφή κακοήθους ασθενείας.

Αν εξαιρέσωμε τα καρδιακά νοσήματα, ο καρκίνος είναι η κυριώτερη αιτία θανάτου στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στους άνδρες, η μορφή του καρκίνου που καταλήγει στους περισσοτέρους θανάτους είναι ο καρκίνος των πνευμόνων. Έχει γίνει επιδημία τα πρόσφατα χρόνια. Μια έκθεσις δείχνει ότι η αναλογία θανάτου απ’ αυτή τη μορφή καρκίνου έχει αυξηθή 1.400 τοις εκατοστά περασμένα σαράντα χρόνια. Στις γυναίκες, το μεγαλύτερο ποσοστό θνησιμότητος οφείλεται στον καρκίνο του στήθους. Και μεταξύ τόσο των αρρένων όσον και των θηλέων, η δεύτερη σε αναλογία αιτία θανάτου είναι ο καρκίνος του παχέος εντέρου και του απευθυσμένου.

Κάποτε, το ποσοστόν επιβιώσεως από καρκίνο ήταν οικτρά χαμηλό. Το Εθνικό Συμβούλιο Ενημερώσεως επί του Καρκίνου των Ηνωμένων Πολιτειών λέγει ότι το 1938 μόνον ο ένας στους πέντε που είχαν καρκίνο επιζούσε—δηλαδή, είχε μια πιθανότητα να επιζήση πέντε χρόνια μετά τη διάγνωσι. Αλλά το 1969, η αναλογία επιζώντων είχε αυξηθή σε έναν στους τρεις. Το 1973, μια έκθεσις έδειξε ότι το 47 τοις εκατό εκείνων που είχαν καρκίνο επέζησε.

Τι Είναι ο Καρκίνος;

Ο καρκίνος δεν είναι μια μεμονωμένη ασθένεια. Στην πραγματικότητα είναι περισσότερες από εκατό διαφορετικές παθήσεις. Επειδή τα κύτταρα του σώματος διαφέρουν, η μορφή του καρκίνου εξαρτάται από τον τύπο του κυττάρου στον οποίο παράγεται. Εν τούτοις, αυτό που είναι κοινό σε όλες τις μορφές του καρκίνου είναι η αφύσικη αύξησις των κυττάρων. Αυτό αναφέρεται ως κακοήθεια, δηλαδή, η τάσις να γίνεται προοδευτικά χειρότερος και να καταλήγη πιθανώς σε θάνατο.

Μια ευρεία κατηγορία μορφών καρκίνου καλούνται καρκινώματα. Αυτά είναι τα πιο κοινά. Δημιουργούνται στα κύτταρα των εξωτερικών ή εσωτερικών προστατευτικών ιστών, δηλαδή στο δέρμα και στο βλεννογόνο διαφόρων οργάνων, όπως είναι οι πνεύμονες, το στομάχι, το γαστροεντερικό σύστημα και το στόμα. Τα σαρκώματα είναι μια άλλη ευρεία κατηγορία, πολύ κακοήθης αλλά όχι τόσο συνήθης. Αυτά παράγονται σε συνδετικούς ιστούς, όπως οι χόνδροι, οι μυώνες και τα οστά. Μερικές άλλες μορφές, όπως η λευχαιμία, δεν υπάγονται σε καμμιά απ’ αυτές τις γενικές κατηγορίες.

Φυσιολογικά, τα κύτταρα του σώματος πεθαίνουν, ενώ άλλα διαιρούνται στα δύο και αντικαθιστούν εκείνα που χάνονται. Αλλά στα καρκινικά κύτταρα η ομαλή διαίρεσις του κυττάρου σταματά. Έτσι μερικά κύτταρα γίνονται καρκινικά. Στην αρχή μπορεί αυτά να είναι μόνον λίγα μεταξύ εκατομμυρίων φυσιολογικών κυττάρων. Αλλά όταν αρχίση, ο καρκίνος, αυτά τα κύτταρα αρχίζουν να αυξάνωνται μ’ έναν αφύσικο και ανεξέλεγκτο τρόπο. Διαιρούνται πολύ γρηγορώτερα από το κανονικό, και με τον καιρό σχηματίζουν μια μάζα ή όγκο.

Καθώς τα καρκινικά κύτταρα πολλαπλασιάζονται, παραμερίζουν τα φυσιολογικά κύτταρα, και μερικές φορές τους στερούν τη διατροφή που χρειάζονται. Μερικοί καρκινικοί όγκοι μεγαλώνουν τόσο ώστε το αίμα που τους παρέχεται δεν επαρκεί κι έτσι μέρη του όγκου μπορεί να εκφυλισθούν από έλλειψι διατροφής και να γίνουν αηδή έλκη μολονότι εξακολουθούν να είναι κακοήθη και αυξάνονται. Τελικά ο καρκίνος καταστρέφει οτιδήποτε βρίσκεται στον δρόμο του. Όταν ο καρκινικός όγκος προσβάλη ζωτικά όργανα, η λειτουργία αυτών των οργάνων γίνεται ελαττωματική. Ο θάνατος συχνά επιταχύνεται από την κακή λειτουργία αυτού του οργάνου.

Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των καρκινικών κυττάρων είναι η ικανότης των να κάνουν μετάστασι, δηλαδή, να αποσπώνται από τον αρχικό όγκο και να ταξιδεύουν σε άλλα μέρη του σώματος. Αυτό μπορεί να γίνη μέσω των αρτηριών και των φλεβών με το αίμα, ή μέσωτων λεμφικών χώρων, δηλαδή εκείνων των αγωγών διά των οποίων ρέει ένα υδαρές υγρό, το λέμφος. Τα κύτταρα που ταξιδεύουν εγκαθίστανται τότε σε άλλα μέρη του σώματος και αρχίζουν να αναπτύσσουν επιπρόσθετους ή δευτερεύοντες όγκους που καλούνται μεταστάσεις.

Εν τούτοις, δεν είναι όλοι οι όγκοι καρκινώδεις ή κακοήθεις. Μερικοί είναι καλοήθεις, δηλαδή μη καρκινώδεις. Ενώ κι αυτοί επίσης είναι υπερτροφίες, παραμένουν όμως εντοπισμένοι και συνήθως περιωρισμένοι. Είναι επικίνδυνοι μόνον αν συνεχίσουν ν’ αυξάνουν κι εμποδίζουν ζωτικά όργανα ή λειτουργίες λόγω μεγέθους ή θέσεως. Παραδείγματος χάριν, ένας σχετικά μικρός καλοήθης όγκος στον εγκέφαλο θα μπορούσε να προκαλέση θάνατο από πίεσι στον εγκέφαλο, εφ’ όσον το σκληρό κρανίο δεν επιτρέπει διαστολή. Κι ένας πολύ μεγαλύτερος καλοήθης όγκος κάπου αλλού μπορεί να μην είναι θανατηφόρος όταν υπάρχη περισσότερος χώρος για ν’ απλωθή.

Υπάρχουν Προειδοποιητικά Σημεία;

Μήπως δίνει ο καρκίνος προειδοποιητικά σημεία ότι αρχίζει; Στο πολύ πρώιμό του στάδιο, δεν δίνει σαφή, ειδική προειδοποίησι. Μπορεί να βρίσκεται κάπου που να μην είναι ορατός ή αντιληπτός.

Επίσης, στα πρώτα στάδια ο καρκίνος είναι συνήθως ανώδυνος. Συνήθως, ο καρκίνος μπορεί να γίνη οδυνηρός όταν έχη προχωρήσει σ’ επικίνδυνο στάδιο. Αυτό συμβαίνει όταν ο όγκος πιέζη κάποια ευαίσθητη περιοχή ή όταν παρεμποδίζεται μια ζωτική εσωτερική δίοδος όπως είναι τα έντερα ή το ουροποιητικόν σύστημα.

Μολονότι είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατον, να εντοπισθή ο καρκίνος στα πρώτα στάδια, υπάρχουν, όμως μερικά σημεία τα οποία ένα άτομο μπορεί να παρατηρήση. Αυτά μπορεί να υποδηλώνουν ότι υπάρχει μια προκαρκινώδης ή πραγματικά καρκινώδης κατάστασις. Η Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρία καταγράφει επτά προειδοποιητικά σημεία.

Φυσικά, μπορεί να είναι υπεύθυνες άλλες ασθένειες γι’ αυτές τις καταστάσεις. Κι αυτές μπορεί να μην έχουν καμμιά σχέσι με τον καρκίνο. Αλλά αφού αυτές οι καταστάσεις μπορεί να είναι προειδοποιητικά σημεία καρκίνου αξίζουν άμεση προσοχή. Και όσο νωρίτερα παρέχεται η θεραπεία, τόσο πιο επιτυχής μπορεί να είναι.

Μήπως κάποια ιδιαίτερη ηλικία φαίνεται να προσβάλλεται περισσότερο από τον καρκίνο; Αν και εμφανίζεται τόσο σε νέους όσο και σε ηλικιωμένους, έχει σαφώς ένα πολύ μεγαλύτερο αριθμό θυμάτων στις πιο προχωρημένες ηλικίες, μολονότι ωρισμένες μορφές καρκίνου συνήθως πλήττουν πιο συχνά τους πολύ νέους. Έτσι, μπορεί να λεχθή ότι, γενικά, ο καρκίνος είναι μια ασθένεια της προχωρημένης ηλικίας.

Τι Προξενεί τον Καρκίνο;

Γιατί τα κύτταρα αρχίζουν ν’ αυξάνουν χωρίς έλεγχο; Και γιατί μερικοί άνθρωποι προσβάλλονται από καρκίνο όταν άλλοι κάτω από τις ίδιες περιστάσεις δεν προσβάλλωνται;

Προφανώς μερικά άτομα είναι πιο ευπρόσβλητα στον καρκίνο απ’ όσο είναι άλλα άτομα. Όταν αναπτύσσεται ένας ωρισμένος παράγων, ή συνδυασμός παραγόντων, εκείνοι που είναι πιο ευπρόσβλητοι μπορεί ν’ αποκτήσουν καρκίνο.

Φυσικά, υπάρχουν βαθμοί ευπάθειας. Παραδείγματος χάριν, στην περίπτωσι του καπνίσματος. Αν κανένας δεν κάπνιζε, κανένας δεν θα αποκτούσε καρκίνο του πνεύμονος από κάπνισμα. Αλλά μεταξύ των μανιωδών καπνιστών, ο κίνδυνος να προσβληθή κανείς από καρκίνο του πνεύμονος είναι δέκα έως είκοσι φορές μεγαλύτερος απ’ ό,τι μεταξύ των μη καπνιστών. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι επηρεάζονται το ίδιο από το κάπνισμα. Ακόμη και μεταξύ των μανιωδών καπνιστών υπάρχουν άτομα που δεν προσβάλλονταιαπό καρκίνο του πνεύμονος. Η αντίστασίς των σ’ αυτόν είναι προφανώς μεγαλύτερη.

Έτσι μπορούμε να δούμε ότι υπάρχει ένας αριθμός ποικίλων παραγόντων που μπορεί ν’ αυξήσουν την πιθανότητα να προσβληθούν μερικά άτομα από καρκίνο. Με τα χρόνια, απεμονώθησαν μερικοί από τους παράγοντες που «προξενούν» ή αυξάνουν την πιθανότητα να προσβληθή κάποιος απ’ αυτή την ασθένεια και αυτοί είναι οι εξής: κάπνισμα, ραδιενέργεια από ηλιακό φως και ακτίνες Χ, μερικά χημικά προϊόντα ή συνδυασμοί αυτών, κληρονομικές και εκ γενετής ανωμαλίες, χρόνιος ερεθισμός των ιστών, ορμονική αστάθεια και ίσως συγκινησιακοί παράγοντες. Τα πρόσφατα χρόνια ευρέθη ότι διάφοροι ιοί «προξενούν» καρκίνο στα ζώα, αλλά δεν εξακριβώθηκε οριστικά ο ρόλος τους στον ανθρώπινο καρκίνο.

Εν τούτοις, για να προκληθή καρκίνος εκεί όπου καμμιά τέτοια «αιτία» δεν υπάρχει, πρέπει να υπάρχη ένα βασικό μειονέκτημα στο σύστημα ανοσίας του σώματος. Αυτό σημαίνει ότι οι αμυντικές δυνάμεις του σώματος εναντίον της ασθενείας είναι μειωμένες κατά κάποιον τρόπο. Όπως λέγει ο Δρ. Ρόμπερτ Άλλαν Γκουντ, του Καρκινολογικού κέντρου Σλόαν—Κέττερινγκ της Νέας Υόρκης: ‘Δεν συναντήσαμε ποτέ κανέναν ασθενή από καρκίνο που να μην είχε κάποια ανωμαλία στο σύστημα ανοσίας.’

Βιομηχανικές Κοινωνίες

Ίσως η πιο σημαντική «αιτία» του καρκίνου είναι ο βιομηχανικός τρόπος ζωής. Αν και ο καρκίνος συναντάται σχεδόν σε όλες τις κοινωνίες, είναι πιο διαδεδομένες στα βιομηχανικά έθνη. Δεν είναι τόσο διαδεδομένος σε αγροτικές κοινωνίες.

Από την εκβιομηχάνισι προήλθε ένα πλήθος αφύσικων συνθηκών. Υπάρχει η μόλυνσις με τη μεγάλη ποικιλία ερεθιστικών χημικών ουσιών που εκχύνονται στον αέρα που αναπνέομε, στο νερό που πίνομε και στην τροφή που τρώμε. Αναφέρεται ότι ο καρκίνος του πνεύμονος είναι δυο φορές πιο συνήθης μεταξύ των κατοίκων της πόλεως απ’ όσο μεταξύ εκείνων που ζουν στην εξοχή. Η εφημερίς Τζόρναλ της Ατλάντα λέγει: «Το Εθνικόν Συμβούλιον Ερευνών . . . κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο αέρας της πόλεως είναι 15 φορές μολυσμένος από τον αέρα της εξοχής. Και, καθώς ανέφερε η έκθεσις, ο καρκίνος του πνεύμονος είναι πιο συνήθης σ’ εκείνες τις αστικές περιοχές όπου η γενική βιομηχανική μόλυνσις είναι χειρότερη.»

Επιπροσθέτως, ο βιομηχανικός τρόπος ζωής δημιουργεί ασυνήθιστες πιέσεις, γρηγορώτερο ρυθμό, περισσότερη συμφόρησι. Με λίγα λόγια δημιουργεί πολύ μεγάλη πίεσι λόγω μεγαλυτέρων απαιτήσεων στο μυαλό και στο σώμα. Όλα αυτά παίζουν το ρόλο τους στην κατάρρευσι του συστήματος ανοσίας του σώματος.

Οι Τάιμς της Νέας Υόρκης αναφέρουν: «Υπολογίζεται ότι το 75 ως 85 τοις εκατό όλων των μορφών καρκίνου προκαλούνται άμεσα η έμμεσα από παράγοντες του περιβάλλοντος—οι περισσότεροι από τους οποίους είναι δυνατόν ν’ αποφευχθούν.» Και ο Δρ. Φρανκ Τζ. Ράουσερ, Τζούνιορ, του Εθνικού Καρκινολογικού Ινστιτούτου, λέγει επίσης:

«Ογδόντα έως ογδόντα πέντε τοις εκατό των μορφών του καρκίνου μας είναι εξωτερικές—δηλαδή, προέρχονται από πηγές εκτός του ανθρωπίνου σώματος.

»Με άλλα λόγια, ο καρκίνος αναπτύσσεται λόγω κάποιου πράγματος που κάνει ένα άτομο, λόγω του τρόπου που ζη, ή επειδή είναι εκτεθειμένο σε κάτι.»

Ένα παράδειγμα εξωτερικών αιτιών είναι ο καρκίνος των πνευμόνων που αναπτύσσεται λόγω του καπνίσματος. Περίπου το 90 τοις εκατό εκείνων οι οποίοι προσβάλλονται από αυτόν τον καρκίνο δεν θα είχαν προσβληθή αν δεν κάπνιζαν.

Ένα άλλο παράδειγμα εξωτερικής αιτίας είναι ο αμίαντος. Επί αρκετό καιρό έχει παρατηρηθή ότι οι εργάται αμιάντου ήσαν πιο επιρρεπείς στον καρκίνο των πνευμόνων και σ’ έναν σπάνιο όγκο του στήθους που ονομάζεται μεσοθηλίωμα. Η ασθένεια εκδηλώνεται ύστερ’ από χρόνια εκθέσεως σε ίνες αμιάντου.

Σχετίζεται μήπως ο βιομηχανικός τρόπος ζωής με τον καρκίνο του στήθους στις γυναίκες; Κατά κάποιον τρόπο, ναι. Οι γυναίκες σε βιομηχανικές κοινωνίες συνήθως έχουν λιγώτερα παιδιά ή και καθόλου, εν συγκρίσει με τις γυναίκες των αγροτικών κοινωνιών. Επίσης, με την αφθονία των διαφόρων «παρασκευασμάτων» γάλακτος και των παιδικών τροφών που είναι διαθέσιμες στις βιομηχανικές κοινωνίες, πολλές γυναίκες που ζουν εκεί προτιμούν να μη θηλάσουν τα παιδιά των. Έχει διαπιστωθή ότι ο καρκίνος του στήθους είναι πιο συχνός σε γυναίκες πουδεν έχουν γεννήσει παιδιά, ή σε μητέρες που δεν εθήλασαν τα μωρά τους. Και πιο συχνά προσβάλλει τις γυναίκες που έχουν περάσει την εμμηνόπαυσι.

Ενδιαφέρουσα είναι επίσης η ακόλουθη παρατήρησις από τον Δρ. Ράουσελ. Λέγει: «Το να έχη κανείς σεξουαλικές σχέσεις σε νεαρή ηλικία μπορεί ν’ αυξήση τον κίνδυνο του καρκίνου του στήθους, και κάνει σαφώς πιο πιθανό τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Αν μια γυναίκα έχη πολλούς συντρόφους, ο κίνδυνος να προσβληθή από καρκίνο του τραχήλου είναι πολύ μεγαλύτερος από ότι μεταξύ γυναικών που δεν έχουν πολλούς συντρόφους και που δεν είχαν σεξουαλικές σχέσεις σε νεαρή ηλικία. . . . ο μεγαλύτερος κίνδυνος προσβολής υπάρχει μεταξύ των πορνών.»

Η υπερβολική έκθεσις στο ηλιακό φως θεωρείται μια «αιτία» του καρκίνου του δέρματος, ειδικά μεταξύ των λαών που έχουν δέρμα ανοιχτού χρώματος. Ιατρικές αυθεντίες προειδοποιούν εναντίον της συνηθείας που έχουν μερικοί άνθρωποι με ανοιχτόχρωμο δέρμα να ξαπλώνουν στον ήλιο επί ώρες προσπαθώντας να μαυρίσουν.

Έτσι, ενώ καμμιά «αιτία» δεν έχει απομονωθή ως μοναδικά υπεύθυνη για τον καρκίνο, πολλοί παράγοντες είναι γνωστό ότι παίζουν το ρόλο τους. Και φαίνεται ότι ο βιομηχανικός τρόπος ζωής επισπεύδει την κατάρρευσι της αντιστάσεως του σώματος στον καρκίνο.

Πώς Θεραπεύεται ο Καρκίνος

Στη θεραπεία των συμπαγών όγκων, η χειρουργική εξακολουθεί να δεσπόζη. Οι περισσότεροι γιατροί πιστεύουν ότι είναι καλύτερο να βγάλουν τον όγκο από το σώμα, και όσο συντομώτερα μπορεί να γίνη η διάγνωσις και να απομακρυνθή, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότης να σταματήση ο καρκίνος και να εμποδισθή να κάμη μετάστασι.

Προσφάτως, υπήρξε διαφωνία μεταξύ των γιατρών ως προς το πόσο εκτεταμένη θα έπρεπε να είναι μια τέτοια χειρουργική επέμβασις σε μερικούς τύπους όγκων. Αυτό δημιουργεί στον ασθενή ένα πρόβλημα: Τη συμβουλή ποιας αυθεντίας ν’ ακολουθήση.

Φυσικά, μερικοί άνθρωποι καταδικάζουν τελείως τη χειρουργική. Εν τούτοις, υπάρχουν κι εκείνοι που έκαμαν χειρουργική επέμβασι για καρκίνο και οι οποίοι διεπίστωσαν ότι ο καρκίνος δεν επανήλθε. Είναι φανερό, λοιπόν ότι για μερικά άτομα αυτός ο τρόπος θεραπείας είναι επιτυχής.

Μια άλλη μέθοδος στη θεραπεία του καρκίνου είναι η ακτινοβολία. Σε μερικές μορφές καρκίνου την προτιμούν από τη χειρουργική· σε άλλες, χρησιμοποιείται από κοινού με τη χειρουργική. Με αυτή τη μέθοδο, υπάρχει ελπίδα ότι η δυνατή ακτινοβολία θα φονεύση τα καρκινικά κύτταρα. Εφ’ όσον τα καρκινικά κύτταρα είναι ανώμαλα, η ποσότης της ακτινοβολίας που χρειάζεται συνήθως για να τα φονεύση είναι λιγώτερη απ’ αυτήν που χρειάζεται για να φονεύση τα κανονικά κύτταρα. Αλλά επειδή η ακτινοβολία μπορεί να επηρεάση δυσμενώς τα υγιή κύτταρα ενώ φονεύει τα καρκινικά κύτταρα, ο θεραπευτής που κάνει την ακτινοβολία πρέπει να είναι πεπειραμένος στη χρήσι της.

Προσφάτως η χημειοθεραπεία έχει χρησιμοποιηθή ευρύτερα. Αυτή είναι η εφαρμογή φαρμάκων στον αγώνα κατά του καρκίνου. Κάποτε υπήρχε ελπίδα ότι τα φάρμακα θα ήταν η «συγκλονιστική ανακάλυψις» κατά του καρκίνου. Αλλ’ αυτή η ελπίδα δεν πραγματοποιήθηκε. Από τις δεκάδες χιλιάδων φάρμακα που δοκιμάσθηκαν, έχει διαπιστωθή ότι πολύ λίγα έχουν κάποια επίδρασι κατά του καρκίνου. Επίσης, ένα πρόβλημα με τα φάρμακα είναι ότι ενώ μερικάμπορεί να έχουν ωφέλιμα αποτελέσματα, μπορεί επίσης να έχουν βλαβερές παρενέργειες.

Η ανοσοθεραπεία είναι ένας πρόσφατος τομεύς μελέτης. Εδώ οι επιστήμονες ελπίζουν να εξοπλίσουν το σύστημα ανοσίας του σώματος και να το βοηθήσουν να καταπολεμήση τον καρκίνο. Αν μπορή να απομονωθή ένας παράγων που θα βοηθούσε, ελπίζεται ότι μπορεί ν’ αναπτυχθή απ’ αυτόν ένα εμβόλιο. Μέχρι τώρα, εν τούτοις, μόνον περιωρισμένη επιτυχία έχει σημειωθή στη θεραπεία των μορφών του καρκίνου του δέρματος μ’ αυτή τη μέθοδο.

Άλλες Θεραπείες

Ενώ οι μέθοδοι θεραπείας που ανεφέρθησαν ανωτέρω είναι οι πιο κοινές, υπήρξαν, και υπάρχουν, και άλλες. Μερικές είχαν κάποια έξαρσι στο παρελθόν, μόνον για να εξαφανισθούν καθώς η αποτελεσματικότης των δεν απεδείχθη.

Καταδικάζονται, εν τούτοις, όλες οι «θεραπείες» που προωθούνται από ασυνείδητα άτομα που το μοναδικό τους ενδιαφέρον είναι πώς να βγάλουν χρήματα από τους καρκινοπαθείς. Συνήθως αυτοί αποκαλύπτονται γρήγορα από τους αρμοδίους και λαμβάνονται μέτρα εναντίον τους. Οποιοσδήποτε ισχυρισμός «βεβαίας θεραπείας» του καρκίνου σήμερα πρέπει να θεωρήται ύποπτος. Δεν υπάρχει τέτοια θεραπεία προς το παρόν. Ο ειδικός καρκινολόγος Δρ. Σαλβαδόρ Ε. Λουριά, κάτοχος βραβείου Νόμπελ, δήλωσε: «Οποιαδήποτε όρασις ενός εκπληκτικού προγράμματος που υπόσχεται ‘θεραπεία του καρκίνου’ σε τρία ή πέντε χρόνια θα ήταν αυταπάτη και μια επικίνδυνη παροδήγησις του κοινού.»

Μεταξύ των «ανορθόδοξων» θεραπειών που χρησιμοποιούνται τώρα, και μια από τις πιο αμφισβητούμενες, είναι μια ουσία που λέγεται Λετρίλ, και γίνεται από τα κουκούτσια του βερύκοκκου. Η χρήσις της στην καταπολέμησι του καρκίνου απαγορεύεται στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά επιτρέπεται στο Μεξικό. Οι υποστηρικταί της πιστεύουν ειλικρινά ότι μπορεί να καταπολεμήση τον καρκίνο επιτυχώς. Οι εχθροί της την καταδικάζουν με την ίδια ειλικρίνεια.

Ένας από τους πιο γνωστούς υποστηρικτάς της, ο Δρ. Ερνέστο Κοντρέρας από το Μεξικό, ισχυρίζεται ότι δεν είναι «θεραπεία,» αλλά ένας «έλεγχος,» και την συγκρίνει με τη χρήσι της ινσουλίνης στους διαβητικούς. Εν τούτοις, δηλώνει: «Οι πρωτογενείς κακοήθεις όγκοι στα οστά, στους μυώνες, στις αρθρώσεις κλπ., οι πρωτογενείς όγκοι του εγκεφάλου καθώς και η οξεία λευχαιμία γενικώς δεν ανταποκρίνονται καλά στη θεραπεία του Λετρίλ.» Στις προχωρημένες περιπτώσεις καρκίνου, λέγει, «η καταπραϋντική ενέργεια επιδρά περίπου στο 60% των περιπτώσεων,» και ότι «παράγει ένα καταπληκτικό αναλγητικό αποτέλεσμα και μια αίσθησι ευεξίας.» Σ’ ένα μικρό ποσοστό αυτών των περιπτώσεων, περίπου 15 τοις εκατό, ισχυρίζεται, υπάρχει μια «αναχαίτισις της ασθενείας ή ακόμη και υποχώρησις.»

Οι ανωτέρω ισχυρισμοί, αν και είναι πιο μετριοπαθείς απ’ ό,τι λέγουν μερικοί υποστηρικταί του Λετρίλ, αμφισβητούνται ακόμη απ’ όλη σχεδόν την ιατρική τάξι. Προσφάτως, η ουσία δοκιμάσθηκε σε πειραματόζωα στο Αντικαρκινικό κέντρον του Σλόαν-Κέττερινγκ της Νέας Υόρκης. Ο Δρ. Ρόμπερτ Γκουντ, διευθυντής του ιδρύματος, δήλωσε: «Προς το παρόν, δεν υπάρχει καμμιά απόδειξις ότι το Λετρίλ έχει οποιαδήποτε επίδρασι κατά του καρκίνου.» Πρόσθεσε: «Το Λετρίλ δεν φαίνεται να έχη καμμιά ωφέλιμη επίδρασι στους όγκους. . . . υπάρχει πολλή συναισθηματικότης που την περιβάλλει, αλλά λίγη επιστημονική απόδειξις.» Φυσικά οι υποστηρικταί της θεραπείας αμφισβητούν τέτοια συμπεράσματα.

Πρόληψις του Καρκίνου

Ένας άλλος τρόπος που συνιστάται από μερικούς για την αντιμετώπισι του καρκίνου έχει σχέσι με την καλύτερη διατροφή. Πιστεύεται ότι ένα υγιές σώμα θα είναι καλύτερα εφωδιασμένο να διατηρήση την προστασία του εναντίον της προσβολής του καρκίνου. Και οι περισσότερες αυθεντίες αναγνωρίζουν τα οφέλη που θα μπορούσαν να προκύψουν από τέτοια «προληπτική ιατρική.» «Η εφημερίς Εθνικός Παρατηρητής ανέφερε: «Όταν ο Δρ. Ρότζερ Τζ. Γουίλλιαμς είπε την περασμένη εβδομάδα στην Εθνική Ακαδημία Επιστημών ότι το καλύτερο προληπτικό κατά του καρκίνου θα μπορούσε να είναι μια πιο θρεπτική δίαιτα, κανένας δεν γέλασε.»

Στον τομέα της προλήψεως, ένα πράγμα που πολλοί άνθρωποι θα μπορούσαν να κάμουν είναι να σταματήσουν το κάπνισμα. Αυτό θα μείωνε το ποσοστό θανάτου από καρκίνο των πνευμόνων περίπου κατά 90 τοις εκατό. Σοφή είναι, επίσης, η συμβουλή που εδόθη από τον Δρ.Μάρβιν Σνάιντερμαν του Εθνικού Αντικαρκινικού Ιδρύματος: «Θα συνιστούσα . . . μετριοπάθεια σε όλα τα πράγματα. Μην καπνίζετε. Ελαττώστε τις πολύ λιπαρές τροφές σας. Ελαττώστε τις πολύ πλούσιες σε θερμίδες τροφές σας. Για τους άνδρες, οπωσδήποτε, και ίσως επίσης για τις γυναίκες, πολύ περισσότερη δραστηριότης, πολύ περισσότερη άσκησις.» Αυτή η άποψις ομοιάζει πολύ μ’ εκείνη του ερευνητού του καρκίνου Δόκτορος Μπόρις Σοκολώφ ο οποίος τονίζει ότι, κατά μέσον όρον, οι καρκινοπαθείς ζυγίζουν περισσότερο από τους μη καρκινοπαθείς ασθενείς και ότι «η υπερτροφία είναι ασυνήθως κοινή στα ιστορικά των καρκινοπαθών.»

Επίσης, συνιστάται να υπάρχη τακτικό ιατρικό «τσεκάπ.» Το κλειδί του επιτυχούς ελέγχου των περιπτώσεων καρκίνου συχνά έγκειται στην έγκαιρη διαπίστωσί του. Όσο νωρίτερα γίνεται η διάγνωσις, τόσο πιο επιτυχής μπορεί να είναι η θεραπεία. Με αυτά υπ’ όψιν, εξοικειωθήτε με τα επτά προειδοποιητικά σημεία. Αν έχετε ένα η περισσότερα απ’ αυτά τα σημεία μπορεί να είναι ωφέλιμο να λάβετε βοήθεια από κάποιο γιατρό.

Μόνιμη Θεραπεία

Εν τούτοις, ανεξάρτητα από το πόσα κάνει ένα άτομο για να προλάβη τον καρκίνο και πόσο επιτυχώς θεραπεύεται, δεν φαίνεται να υπάρχη θεραπεία από ανθρώπινης απόψεως. Αλλά, χωρίς αμφιβολία, είναι δυνατή μια μόνιμη θεραπεία!

Ο Δημιουργός του ανθρώπου, ο Ιεχωβά Θεός, γνωρίζει γιατί το ανθρώπινο σώμα καταρρέει και τι πρέπει να γίνη για να εξουδετερωθούν όλες οι ασθένειες μονίμως. Και σύντομα η ουράνια βασιλεία του Θεού θα αναλάβη δράσι, προς όφελος του ανθρωπίνου γένους που θα καταλήξη σε διαρκή θεραπεία όλων των ασθενειών, περιλαμβανομένου και του καρκίνου.

Ο Λόγος του Θεού υπόσχεται ότι Αυτός «θα εξαλείψη παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον ούτε πένθος, ούτε κραυγή, ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον.» (Αποκάλ. 21:4) Ο βασιλεύς της ουράνιας βασιλείας του Θεού, Ιησούς Χριστός, έδωσε διαβεβαίωσι αυτών των θεραπειών που πρόκειται να έλθουν. Όταν ήταν στη γη, εθεράπευσε ασθενείς και ανέστησε νεκρούς ως απόδειξι του τι θα έκανε ως διωρισμένος βασιλεύς από τον Θεό.—Ματθ. 15:30, 31. Ιωάν. 11:38-44.

Όλες οι αποδείξεις σε εκπλήρωσι των Βιβλικών προφητειών δείχνουν ότι ο καιρός για να τακτοποιηθούν οι υποθέσεις της γης από τη βασιλεία του Θεού, χωρίς καμμιά αντίπαλη κυβέρνησι, είναι πολύ κοντά. Αυτό σημαίνει ότι είναι επίσης κοντά ο καιρός που θ’ αρχίση το μεγάλο θεραπευτικό πρόγραμμα του Θεού στη νέα του τάξι. Είναι μεγάλη ενθάρρυνσις να γνωρίζωμε ότι τότε θα λάβη χώρα η πλήρης και μόνιμη εξάλειψις αυτής, της μεγάλης πληγής, του καρκίνου. Ο τρομακτικός αριθμός των θυμάτων σε θανάτους, παθήματα και δάκρυα εξ αιτίας του καρκίνου θα έχη τότε παρέλθει για πάντα!

[Πλαίσιο στη σελίδα 18]

Προειδοποιητικά Σημεία του Καρκίνουa

1. Ασυνήθης αιμορραγία ή εκκρίσεις υγρών.

2. Ένας μικρός όγκος ή λίπωμα στο στήθος ή κάπου αλλού.

3. Μια πληγή που δεν κλείνει.

4. Αλλαγή στις συνήθειες κενώσεως και ουρήσεως.·

5. Επίμονη βραχνάδα ή βήχας.

6. Διαρκής δυσπεψία ή δυσκολία στην κατάποσι.

7. Αλλαγή στο μέγεθος ή στο χρώμα μιας κρεατοεληάς ή εληάς.

[Υποσημείωση]

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Μεταξύ των μανιωδών καπνιστών, ο κίνδυνος να προσβληθή κανείς από καρκίνο του πνεύμονος είναι δέκα έως είκοσι φορές μεγαλύτερος απ’ ότι μεταξύ των μη καπνιστών.

[Εικόνα στη σελίδα 20]

Η υπερβολική έκθεσις στο ηλιακό φως θεωρείται μια «αιτία» του καρκίνου του δέρματος