Πόση Βοήθεια από Ορμόνες, Βιταμίνες και Μεταλλικά Στοιχεία;

ΥΠΑΡΧΕΙ, άραγε καμμιά σχέσις μεταξύ της διατροφής ενός ατόμου και των διανοητικών ή συναισθηματικών του διαταραχών; Μπορούν οι διανοητικές ασθένειες να θεραπευθούν από στοιχεία διατροφής ή ορμονικά στοιχεία;

Τον Ε΄ αιώνα π.Χ., ο Ιπποκράτης, που ονομάζεται ‘πατήρ της ιατρικής’ πίστευε ότι θα μπορούσε να υπάρχη κάποια σχέσις μεταξύ της κακής διατροφής και της διανοητικής ασθενείας. Και ο Σίγκμουντ Φρόυντ, ο ‘πατήρ της ψυχαναλύσεως,’ τα τελευταία του χρόνια έγραψε: «Είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι κάποια μέρα όλες αυτές οι διαταραχές που προσπαθούμε να κατανοήσωμε, θα θεραπευθούν με ορμόνες ή με παρόμοιες ουσίες.»

Χρήσις Ορμονών

Στα πρόσφατα χρόνια πολλοί ψυχοπαθείς ωφελήθηκαν με ορμονοθεραπεία. Έτσι, ένας ψυχίατρος του Ιατρικού Κολλεγίου της Νέας Υόρκης διεπίστωσε ότι οι συνθετικές ορμόνες του φύλου είναι πιο αποτελεσματικές και «λιγώτερο τραυματικές από τα ηλεκτροσόκ και ενεργούν πιο γρήγορα από τα συνηθισμένα ναρκωτικά.» Με τις ορμόνες έχει θεραπεύσει μερικούς άρρενες ασθενείς που έπασχαν από κατάθλιψι κι έχει βελτιώσει την κατάστασι άλλων.—Σταρ-Νιους της Ουάσιγκτον, 9 Μαΐου 1974.

Τα αποτελέσματα που προέκυψαν με παρόμοιες ορμόνες του φύλου από μια ομάδα βιοχημικών και ψυχιάτρων του Γουώρσεστερ της Μασσαχουσέττης είναι ακόμη πιο σημαντικά. Βελτίωσαν το 80 τοις εκατό των θηλέων ασθενών τους. Κι επέτυχαν αυτά τα αποτελέσματα μολονότι διάλεξαν ως ασθενείς μόνο γυναίκες που νοσηλεύονταν σε νοσοκομεία και είχαν «δοκιμάσει χωρίς επιτυχία ‘διάφορες’ συνηθισμένες θεραπείες, περιλαμβανομένης της θεραπείας με σοκ και με άλλα ναρκωτικά κατά της καταθλίψεως και της ψυχοθεραπείας.»—Η εφημερίς Γκλόουμπ, της Βοστώνης, 30 Σεπτεμβρίου 1974.

Διατροφή

Ο ρόλος που παίζει η διατροφή στις διανοητικές ασθένειες έχει αναγνωρισθή προ πολλού στην περίπτωσι της πελλάγρας. Είναι μια ασθένεια που προκαλείται από έλλειψι της βιταμίνης Β3 (niacin) κι ένα απ’ τα συμπτώματά της είναι η παραφροσύνη.

Μεταξύ εκείνων που επιμένουν ότι η διατροφή παίζει μεγάλο ρόλο για τη διανοητική υγεία είναι ο Τζωρτζ Ουάτσον, πρώην καθηγητής πανεπιστημίου που αφιερώνει τώρα όλο τον χρόνο του στην ψυχολογική έρευνα. Στο βιβλίο του Η Διατροφή και η Διάνοιά Σας λέγει ότι μερικοί άνθρωποι κάνουν τις καύσεις γρήγορα και μερικοί αργά κι έτσι πρέπει να καθορίσουν τη δίαιτά τους ανάλογα. Η άποψίς του είναι: «Αυτό που τρώτε προσδιορίζει την κατάστασι της διανοίας σας, και, κατά κάποιον τρόπο, το είδος του ατόμου που είσθε.» Επιπλέον ο Ουάτσον ισχυρίζεται: «Η πιο περίεργη συμπεριφορά προξενείται από μια υποσιτιζόμενη διάνοια, από ένα εξαντλημένο νευρικό σύστημα ή από άλλα σωματικά προβλήματα που συνδέονται άμεσα με τον μεταβολισμό που λειτουργεί ελαττωματικά.» Λέγει ότι θεράπευσε μια ασθενή που έπασχε από μια εξαιρετική περίπτωσι σχιζοφρενείας τρέφοντάς την με τις τροφές που χρειαζόταν ή της έλειπαν.

Μ’ έναν παρόμοιο τρόπο αντιμετωπίζουν τις διανοητικές ασθένειες περισσότεροι από 500 γιατροί και ψυχίατροι που ανήκουν στο Ίδρυμα Υπογλυκαιμίας. Αυτοί υποστηρίζουν ότι το χαμηλό ποσοστό ζαχάρου στο αίμα μπορεί να προκαλέση κατάθλιψι, άγχος, αμνησία, ρίγη, εφιάλτες και νευρική κατάπτωσι.

Η αντιμετώπισις της διανοητικής ασθενείας με την καλή διατροφή τονίζει, επίσης, τη σπουδαιότητα των βασικών στοιχείων στη θεραπεία της διανοητικής ασθενείας. Η αξία του λιθίου, παραδείγματος χάριν, έχει αναγνωρισθή γενικά. Ένας βιοχημικός στο Τέξας διεπίστωσε ότι σε μερικές πόλεις του Τέξας, όπου υπάρχει μεγαλύτερο ποσοστό λιθίου στο πόσιμο νερό, υπάρχει λιγώτερο ποσοστό διανοητικής ασθενείας. Έτσι ο καθηγητής της ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ, Δρ Λέων Άιζενμπεργκ, λέγει: «Μπορούμε να βοηθήσωμε τους ασθενείς που πάσχουν από μανιακή κατάθλιψι να παραμείνουν καλά μετά την ανάρρωσί τους από κάποιο επεισόδιο της ασθενείας δίνοντάς τους το στοιχείο λίθιο σαν προφυλακτικό.»—Το περιοδικό Παγκόσμιος Υγεία, Οκτώβριος 1974.a

Εκτός από το λίθιον, και άλλα βασικά στοιχεία που βρίσκονται σε μερικές τροφές, όπως είναι ο ψευδάργυρος, το ασβέστιον, το μαγγάνιον, το μαγνήσιον, ο σίδηρος, ο χαλκός, το κοβάλτιον, το χρώμιον το σελήνιον και το μολυβδαίνιον, μπορεί επίσης να παίξουν ένα σπουδαίο ρόλο στις διανοητικές ασθένειες. Πράγματι, ολοένα περισσότεροι ψυχίατροι αναγνωρίζουν τη σπουδαιότητά των.

«Ορθομοριακή Ψυχιατρική»

Ο όρος «ορθομοριακή ψυχιατρική» επινοήθηκε από τον Δρα Λάινους Πάουλινγκ, κάτοχο βραβείου Νόμπελ, για να προσδιορίση μια θεραπεία που τονίζει τη «σπουδαιότητα του να έχωμε τη σωστή συμπύκνωσι των σωστών ουσιών στις σωστές θέσεις.» Ο όρος προέρχεται από δύο βασικές λέξεις—ορθός που σημαίνει ότι κάτι είναι ευθύ, ακριβές, σωστό (όπως στη λέξι «ορθόδοξος»), και μοριακός που προέρχεται από τη λέξι «μόριον.»

Ο Πάουλινγκ εξηγεί: «Για να λειτουργήση ορθά ο εγκέφαλος είναι γνωστό ότι πρέπει να βρίσκωνται στα μόρια του εγκεφάλου πολλές διαφορετικές ουσίες,» που φθάνουν στον εγκέφαλο με το αίμα. Ισχυρίζεται ότι σε ωρισμένες διανοητικές ασθένειες το σώμα αποτυγχάνει να χρησιμοποιή κατάλληλα τις βιταμίνες και τα μεταλλικά στοιχεία που βρίσκονται στην τροφή. Για ν’ αντισταθμισθή αυτή η γενετική έλλειψις, συνιστά να τρέφεται ο ασθενής με μεγάλες δόσεις βιταμινών ή να προσαρμόση τη δίαιτά του σε άλλους τρόπους. Δίδεται έμφασις στη χρήσι των βιταμινών B1, B3, B6, B12, C και H.

Υπάρχει, όμως, μια πολύ έντονη διαφωνία για τις σχετικές ωφέλειες της «ορθομοριακής ψυχιατρικής.» Ο καθηγητής Κάρλος Α. Λεόν από τον Ισημερινό, παραδείγματος χάριν, λέγει ότι «δεν υπάρχει μέχρι τώρα καμμιά πειστική απόδειξις για την αποτελεσματικότητά της.» Με το ίδιο πνεύμα, η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρία έχει ταχθή υπέρ αυτής της απόψεως και λέγει ότι «οι υποστηρικταί της θεραπείας με μεγαβιταμίνες έκαμαν εντυπωσιακές και συχνά αστήρικτες βεβαιώσεις για την αποτελεσματικότητά της.» Και ο Δρ. Σ. Κέτυ, καθηγητής της ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ, ισχυρίζεται ότι αυτή η μέθοδος είναι «πρόωρη εφαρμογή μιας ατελούς γνώσεως.»

Εξ άλλου, ο Δρ. Νταίηβιντ Χώουκινς, στο Μάνχασσετ της Νέας Υόρκης, χρησιμοποίησε αυτή τη μέθοδο θεραπείας σε 5.000 σχιζοφρενείς και ισχυρίζεται ότι περισσότεροι από 4.000 σημείωσαν βελτίωσι. Πράγματι, διεπίστωσε ότι προσθέτοντας βιταμινοθεραπεία στην κανονική ψυχοθεραπεία και χημειοθεραπεία, μπορεί σχεδόν να διπλασιάση τον ρυθμό αναρρώσεως, να περικόψη τη νοσοκομειακή περίθαλψι κατά το ήμισυ και να εξαλείψη τελείως τις αυτοκτονίες, που αφθονούν μεταξύ των σχιζοφρενών.

Ο Δρ Άμπραμ Χόφφερ, πρόεδρος τον Καναδικού Ιδρύματος Σχιζοφρενείας, όπως και ο Αμερικανός συνάδελφός του, λέγει: «Οι ασθενείς μου νομίζουν ότι είμαι ανόητος ψυχίατρος, διότι έρχονται σ’ εμένα με διανοητικά προβλήματα κι εγώ τους στέλνω στο σπίτι τους με μια δίαιτα. Αλλά τελικά πείθονται ότι πρέπει να την εφαρμόσουν.»

Προς το παρόν άνω των 300 Αμερικανών ψυχιάτρων εφαρμόζουν αυτή την «ορθομοριακή» θεραπεία στην πελατεία τους και ο αριθμός αυτός αυξάνει. Ισχυρίζονται ότι έχουν βοηθήσει μέχρι 30.000 ασθενείς. Και ένα σημείο που δεν πρέπει να παραβλέψωμε είναι ότι αυτή η μορφή θεραπείας στοιχίζει μόνο το ελάχιστο απ’ όσο στοιχίζουν οι άλλες μορφές θεραπείας στους ασθενείς και τις οικογένειές των.

Τι να Κάμετε

Πιθανόν σεις ή κάποιος από τους προσφιλείς σας αγωνίζεσθε εναντίον της διανοητικής ασθενείας. Αν συμβαίνη αυτό, υπάρχουν, όπως μπορούμε να δούμε, πολλά πράγματα που μπορεί να γίνουν για να βοηθήσουν την ανάρρωσι.

Εφόσον η υπερβολική έντασις είναι συχνά ένας παράγων που επισπεύδει τη διανοητική ασθένεια, κάνετε ό,τι μπορείτε για ν’ απομακρύνετε ή να περιορίσετε την πηγή της εντάσεως που προξενεί. Ένα άτομο μπορεί να έχη αγωνία για κάποια προσωπική σχέσι, για μια κατάστασι που επηρεάζει τον γάμο του ή για κάποια απόφασι σχετική με την εργασία ή για παρόμοια προβλήματα της ζωής. Έπειτα πάρτε μια απόφασι ή αλλιώς κάνετε ό,τι μπορείτε για να βγάλετε το θέμα από το μυαλό σας.

Στην περίπτωσι σοβαρών διανοητικών διαταραχών, υπάρχει η δυνατότης να χρησιμοποιήσετε ναρκωτικά ή ακόμη και ηλεκτροσόκ για να ελέγχετε την κατάστασι. Αυτές οι θεραπείες, όμως, είναι φρόνιμο, να γίνωνται μόνο κάτω από ιατρική παρακολούθησι και γενικά να είναι τα τελευταία μέτρα που θα χρησιμοποιηθούν. Τα πρόσφατα χρόνια αναφέρονται μερικές μεγάλες επιτυχίες από τη χρήσι βιταμινών και ορμονών. Μπορεί να διαπιστώσετε ότι είναι ωφέλιμο να διερευνήσετε τις πιθανότητες.

Αλλά βασικά το άτομο που είναι διανοητικά άρρωστο χρειάζεται βοήθεια για ν’ αποκτήση τον έλεγχο της σκέψεώς του. Για να βοηθηθούν, πολλοί στρέφονται στην ψυχοθεραπεία, που είναι ίσως το πιο γνωστό μέσον θεραπείας. Τι είναι η ψυχοθεραπεία; Μπορεί να βοηθήση ένα άτομο ν’ αποκτήση πάλι τη διανοητική του ισορροπία;

[Υποσημειώσεις]