Ένας Παγκόσμιος Κατακλυσμός—Τι Σημαίνει για Εσάς;
ΜΕΧΡΙ τα μέσα του δεκάτου ενάτου αιώνος πολλοί άνθρωποι στον Χριστιανικό κόσμο πίστευαν ότι ένας παγκόσμιος κατακλυσμός εξάλειψε κάποτε όλη σχεδόν τη ζωή στη γη. Η πιο γνωστή αφήγησις αυτού του γεγονότος βρίσκεται στην Αγία Γραφή, η οποία αναφέρει ότι μόνον οκτώ άνθρωποι και τα ζώα που είχαν επιλεγή επέζησαν από τον κατακλυσμό μέσα σε μια «κιβωτό» ή ένα ογκώδες πλωτό κιβώτιον.
Σήμερα είναι συνηθισμένο γεγονός να βλέπουν οι άνθρωποι τον κατακλυσμό σαν μύθο. Πολλοί κριτικοί της Βίβλου ισχυρίζονται ότι περιγράφει απλώς μια τοπική πλημμύρα των αρχαίων χρόνων, ίσως στην περιοχή της Μεσοποταμίας.
Συνέβη πράγματι ο κατακλυσμός που αναφέρει η Βίβλος; Πόσο εκτεταμένος ήταν; Τι σημαίνει αυτό το γεγονός για τους ανθρώπους που ζουν σήμερα;
Ο Κατακλυσμός Σύμφωνα με την Γραφή
Το πρώτο βιβλίο της Γραφής, η Γένεσις αναφέρει τις λεπτομέρειες του Κατακλυσμού. Στην Γένεσι, κεφάλαιο 6 παρατηρούμε ότι οι συνθήκες στον κόσμο είχαν χειροτερεύσει ως το σημείο που ο Θεός είπε: «Εγώ δε, ιδού, εγώ επιφέρω τον κατακλυσμόν των υδάτων επί της γης, δια να εξολοθρεύσω πάσαν σάρκα, έχουσαν εν εαυτή πνεύμα ζωής υποκάτω του ουρανού· παν ό,τι είναι επί της γης θέλει αποθάνει.» (Γέν. 6:17) Ο Θεός έλαβε πρόνοια για τη διαφύλαξι της ανθρωπίνης οικογενείας και του ζωικού βασιλείου με το να δώση εντολή στον Νώε να κατασκευάση μια κιβωτό ή επίμηκες κιβώτιον, μήκους 300 πηχών, πλάτους 50 πηχών και ύψους 30 πηχών.—Γέν. 6:14, 15.
Αντιλαμβάνεσθε πόσο μεγάλο ήταν αυτό το πλοίο; Αν μετρήσωμε σύμφωνα με το ότι ο πήχυς συντηρητικά υπολογίζεται σε 45 έως 60 εκατοστά του μέτρου η κιβωτός θα είχε μήκος 135 μέτρα, πλάτος 22,50 μέτρα και ύψος 13,50 μέτρα. Καθώς η κιβωτός διεχωρίζετο σε τρία πατώματα, θα είχε περίπου 91.000 και πλέον τετραγωνικά πόδια (8.455 περίπου τετραγωνικά μέτρα) σε χώρους πατωμάτων και ολική χωρητικότητα 34.650 περίπου κυβικά μέτρα. Αυτός ο χώρος είναι αρκετός για να χωρέσουν 445 κανονικά σιδηροδρομικά φορτηγά βαγόνια ή 10 φορτηγές αμαξοστοιχίες, από σαράντα τέσσερα βαγόνια η καθεμιά. Ήταν απαραίτητο να κατασκευάση ο Νώε αυτό το ογκώδες κατασκεύασμα για να επιζήση από έναν τοπικό κατακλυσμό; Δεν μπορούσε ο Νώε να μεταβή απλώς σε μια άλλη περιοχή που δεν θα επηρεαζόταν από έναν τοπικό κατακλυσμό; Ας παρατηρήσωμε προσεκτικά τι λέγει η Βίβλος, στη Γένεσι 7:11, 12, 17-24 για την έκτασι του Κατακλυσμού:
«Εσχίσθησαν πάσαι αι πηγαί της μεγάλης αβύσσου, και οι καταρράκται των ουρανών ηνοίχθησαν. Και έγεινεν ο υετός επί της γης τεσσαράκοντα ημέρας και τεσσαράκοντα νύκτας. . . και επληθύνθησαν τα ύδατα, και εσήκωσαν την κιβωτόν, και υψώθη υπεράνω της γης. Και εκραταιούντο τα ύδατα, και επληθύνοντο σφόδρα επί της γης· και η κιβωτός εφέρετο επί της επιφανείας των υδάτων. Και τα ύδατα υπερεκραταιούντο σφόδρα επί της γης· και εσκεπάσθησαν πάντα τα όρη τα υψηλά τα υποκάτω παντός του ουρανού. Δεκαπέντε πήχας υπεράνω υψώθησαν τα ύδατα, και εσκεπάσθησαν τα όρη.
»Και απέθανε πάσα σαρξ, κινούμενη επί της γης, των πτηνών, και των κτηνών, και των ζώων, και πάντων των ερπετών των ερπόντων επί της γης, και πας άνθρωπος. Εκ πάντων των όντων επί της ξηράς, πάντα όσα είχον πνοήν ζωής εις τους μυκτήρας αυτών, απέθανον. Και εξηλείφθη παν το υπάρχον επί του προσώπου της γης, από ανθρώπου έως κτήνους, έως ερπετού, και έως πτηνού του ουρανού, και εξηλείφθησαν από της γης· έμενε δε μόνον ο Νώε, και όσα ήσαν μετ’ αυτού εν τω κιβωτώ. Και εκραταιούντο τα ύδατα επί της γης εκατόν πεντήκοντα ημέρας.»
Μήπως αυτά τα λόγια περιγράφουν ένα τοπικό κατακλυσμό; Το βιβλίο Ο Κατακλυσμός της Γενέσεως παρατηρεί: «Δεν θα ήταν δυνατόν να καλύψη το νερό ούτε ένα υψηλό όρος της Εγγύς Ανατολής χωρίς να πλημμυρίση, επίσης, η Αυστραλία και η Αμερική.» Το ίδιο βιβλίο κατόπιν παραθέτει τις παρατηρήσεις του διασήμου Εβραίου λογίου Σ. Ρ. Ντράιβερ:
«Είναι φανερό ότι ένας κατακλυσμός που θα κάλυπτε με νερό την Αίγυπτο και τη Βαβυλωνία πρέπει να είχε φθάσει σε ύψος τουλάχιστον 2.000 πόδια ή 610 μέτρα (το ύψος της ξηράς που υψώνεται μεταξύ των δύο αυτών χωρών) και έτσι θα ήταν πράγματι παγκόσμιος . . . ένας κατακλυσμός, εξ άλλου, που επετέλεσε λιγώτερα απ’ αυτό δεν είναι ο κατακλυσμός «που περιγράφουν οι Βιβλικοί συγγραφείς.»
Οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές που περιλαμβάνουν τη μαρτυρία του Ιησού Χριστού, επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι ο Κατακλυσμός ήταν παγκόσμιος. (Ματθ. 24:37-39, 1 Πέτρ. 3:20· 2 Πέτρ. 2:5· 3:6) Επιβεβαιώνει όμως η γη έναν τέτοιο κατακλυσμό; Τι αποδείξεις θα ζητούσε κανείς;
Αποτελέσματα του Ύδατος εν Κινήσει
Οι πλημμύρες ποταμών τα πρόσφατα χρόνια δίνουν μια ιδέα της τεραστίας δυνάμεως του ύδατος εν κινήσει. Μια έκδοσις του Υπουργείου Γεωργίας των Ηνωμένων Πολιτειών λέγει για ωρισμένους κατακλυσμούς στην πολιτεία της Γιούτα: «[Αυτοί οι κατακλυσμοί] κατέστρεψαν σπίτια . . . και μετέφεραν ερείπια σε βάθος αρκετών μέτρων, περιλαμβανομένων και μεγάλων λίθων όλων των μεγεθών που είχαν βάρος έως 20 τόννους. Μερικοί μεγαλύτεροι λίθοι μετακινήθηκαν περίπου κατά 1000 πόδια (305 μέτρα) από το στόμιον της φάραγγος υπό κλίσιν κατωφερείας 4°. Πολλοί απ’ αυτούς ζύγιζαν από 75 έως 100 τόννους ο καθένας και δύο που ανεφέρθησαν προηγουμένως, ζύγιζαν 150 και 210 τόννους αντιστοίχως.»
Το ότι άνοιξαν «οι καταρράκται των ουρανών» δεν αναφέρεται σε μια απλή θύελλα βροχής. (Γέν. 7:11) Αυτό σήμαινε την έκχυσι χιλιάδων εκατομμυρίων γαλλονιών ύδατος που εκρέμοντο άνωθεν της ατμοσφαίρας σαν ένα υδάτινο στέγασμα γύρω από τη γήινη σφαίρα τα οποία η Γραφή ωνόμαζε «τα ύδατα. . . επάνωθεν του στερεώματος.» (Γέν. 1:6, 7) Το βάρος αυτών των προσθέτων υδάτων που βρίσκονταν κοντά στη γη θα συνέβαλαν ασφαλώς σε σημαντικές τεκτονικές κινήσεις. Οι συνεχείς αλλαγές του φλοιού της γης θα παρήγαν άπειρα θαλάσσια σεισμικά κύματα που θα μπορούσαν να εξαλείψουν εκτάσεις ξηράς. Σύμφωνα μ’ ένα άρθρο στο περιοδικό Σαϊεντίφικ Αμέρικαν, τα κύματα που παρήχθησαν από μια καταιγίδα στο Χερβούργον της Γαλλίας, «εξακόντισαν 3.180 κιλά περίπου πέτρες πάνω από έναν τοίχο και μετακίνησαν τσιμεντένια τεμάχια βάρους 65 τόννων κατά 18 μέτρα περίπου.»
Υπάρχουν Παγκόσμιες Αποδείξεις;
Βλέπομε παρόμια αποτελέσματα κατακλυσμού σ’ όλη τη γη; Ο Α. Μ. Ρεγουήνκελ μας δίνει ένα παράδειγμα σχετικά μ’ αυτό στο βιβλίο του Ο Κατακλυσμός:
«Τεράστιοι όγκοι γρανίτου και σκληρού μεταμορφωτικού βράχου, παραδείγματος χάριν, που μπορούν να βρεθούν στη Σκανδιναυία, είναι διασκορπισμένοι στις πεδιάδες της Δανίας και της βορείου Γερμανίας. Μερικοί απ’ αυτούς τους όγκους έχουν τεράστιο μέγεθος, και ζυγίζουν χιλιάδες τόννους. Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται εδώ στην Αμερική στις πολιτείες της Νέας Αγγλίας και της Νέας Υόρκης, στην Πεννσυλβανία, στο Οχάιο, στο Μίσιγκαν, στο Γουισκόνσιν, στη Μιννεσότα, την Αϊόβα, στον ανατολικό και δυτικό Καναδά, και αλλού. . . . Σε πολλές περιπτώσεις, η απόστασις από την οποία έχουν μετακομισθή είναι πολύ μεγάλη, και μερικοί βρίσκονται σε ύψος προφανώς πολύ υψηλότερο από την πηγή της προελεύσεως των.»
Μερικοί έχουν διατυπώσει τη θεωρία ότι αυτοί οι τεράστιοι ογκόλιθοι έχουν μεταφερθή στις τοποθεσίες που βρίσκονται τώρα στην κορυφή ογκοπάγων στη διάρκεια της εποχής των πάγων. «Αυτοί οι ογκόλιθοι, όμως βρίσκονται επίσης και σε θερμότερα κλίματα μακριά από κάθε ίχνος παγοποιήσεως. Παραδείγματος χάριν, στη Νότια Καλιφόρνια,» λέγει το βιβλίο Στόχος: η Γη. Επίσης, οι ογκοπάγοι δεν ευθύνονται γι’ αυτούς τους «ερρατικούς» βραχώδεις όγκους που βρίσκονται στο έδαφος ψηλότερα, μερικές φορές χιλιάδες μέτρα ψηλότερα, από την προφανή αρχική τους τοποθεσία. «Και υπάρχει ακόμη ένα άλλο πρόβλημα που σχετίζεται μ’ αυτούς τους ερρατικούς βράχους, για το οποίο η θεωρία των ογκοπάγων δεν δίνει ικανοποιητική απάντησι,» παρατηρεί ο Ρεγουήνκελ:
«Και αυτό είναι το ζήτημα της αναμίξεως βράχων σε μια τοποθεσία, στην οποία εφέρθησαν από τόπους που κείνται σε αντίθετες κατευθύνσεις. Αυτό το φαινόμενο έχει παρατηρηθή σε διάφορα μέρη της γης. Ένα μέρος απ’ αυτά είναι η Σαξονία, όπου βρίσκονται βράχοι να κείνται μαζί, από τους οποίους μερικοί προήλθαν από τα βόρεια της Σκανδιναβίας, ενώ άλλοι μεταφέρθηκαν από μερικές τοποθεσίες στα νότια. . . Ο κινούμενος πάγος δεν μπορεί να συσσωρεύση ογκολίθους από αντίθετες κατευθύνσεις και να τους τοποθετήση μαζί σ’ ένα μέρος.»
«Απέθανε Πάσα Σαρξ»
Σύμφωνα με το βιβλίο της Γενέσεως, έξω από την κιβωτό «απέθανε πάσα σαρξ, κινούμενη επί της γης» στη διάρκεια του παγκοσμίου κατακλυσμού. (Γέν. 7:21) Υπάρχουν διαδεδομένες αποδείξεις μιας τέτοιας δι’ ύδατος καταστροφής των ζώντων πλασμάτων;
Είναι ενδιαφέρον να σημειωθή ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες, στην Αγγλία, στη Γαλλία, στην νότιο Ισπανία, στη Γερμανία, στη Ρωσία και αλλού έχουν βρεθή πελώρια βάραθρα στη γη γεμάτα από τα υπολείμματα αναριθμήτων ζώων. Περιλαμβάνουν οστά από ελέφαντες, ρινόκερους, ιπποπόταμους, τάρανδους, άλογα, χοίρους, αρκούδες, και πολλά άλλα ζώα. Ένα τέτοιο μεγάλο σπήλαιο κοντά στο Παλέρμο της Σικελίας, παρήγε περισσότερα από είκοσι τόννους οστά για εμπορικούς σκοπούς. Συχνά αυτά τα βάραθρα βρίσκονται σε απομονωμένους λόφους σε σημαντικό ύψος όπου θ’ ανέμενε κανείς να πάνε τα ζώα για να διαφύγουν από τα ύδατα του κατακλυσμού που «επληθύνοντο σφόδρα επί της γης.» (Γέν. 7:18) Σχετικά με την ποικιλία των υπολειμμάτων των ζώων που βρέθηκαν σ’ ένα τέτοιο σπήλαιο οστών, το βιβλίο Τα Πιο Προκλητικά Μυστήρια της Γης ερωτά:
«Τι ήταν εκείνο που έκανε τα κουνέλια να τρέξουν στο ίδιο σπήλαιο με τους λύκους; Και την αντιλόπη μαζί με τους αδηφάγους και τις αρκούδες; Βρέθηκαν οστά από μαστόδοντες, καθώς και από λίγα ερπετά. . . Ολόκληρος ο όγκος των οστών καλύφθηκε και διαφυλάχθηκε από χαλίκια και βράχους που αποθήκευσε εκεί ο κατακλυσμός.»
Καταπληκτική επιβεβαίωσι για την παγγήινη υδάτινη καταστροφή της ζωικής κτίσεως αποτελούν τα υπολείμματα των μαμμούθ που βρέθηκαν στη βόρειο Σιβηρία και στην Αλάσκα. Εκατοντάδες χιλιάδες (μερικοί υπολογίζουν περίπου 5.000.000) τέτοια πλάσματα ετάφησαν ξαφνικά κι’ εψύχθησαν αμέσως σε παγωμένη λάσπη. Μερικές φορές βρίσκονται σε κατάστασι σχεδόν τελείας καταψύξεως, με τροπική βλάστησι, την οποία δεν είχαν προλάβει να χωνέψουν, στα στομάχια των και στα δόντια τους. Όσον αφορά το είδος της καταστροφής που θα μπορούσε να εξαλείψη ζώα σε μια τόσο εκτεταμένη περιοχή, το βιβλίο Τα Πιο Προκλητικά Μυστήρια της Γης λέγει:
«Υπάρχει ένα σπουδαίο γεγονός που είναι πάντοτε συνδεδεμένο με κάθε απολίθωμα δεινοσαύρου και με κάθε απολίθωμα μαμμούθ, και αυτό είναι ότι κάθε απολίθωμα ανασκάπτεται σχεδόν αμετάβλητο από κάποιον τοποθετημένο από τα ύδατα ιζηματογενή βράχο. Όλα τα απολιθώματα ανασκάπτονται είτε από κάποιον σχιστόλιθο, που είναι απλώς λάσπη από ύδατα του κατακλυσμού σκληρυμένη σε βράχους, ή από άμμο από τα ύδατα του κατακλυσμού σκληρυμένη σε αμμώδεις βράχους, ή κρυσταλλόπηκτη σε παγετώνες.»
Το βιβλίο Στόχος: η Γη αναφέρει σχετικά με την περιφέρεια της Γιούκον στη Βόρειο Αμερική: «Η διαφύλαξις των οστών, των δένδρων, των φυτανθράκων, και άλλων ερειπίων που είναι όλα μαζί αναμεμιγμένα σε βάθος σχεδόν 100 ποδών (30 μέτρων), δείχνει ότι συνέβη ένας κατακλυσμός τρομερών διαστάσεων που πρέπει να είχε δονήσει τη γη και αναμίξει τα σώματα των ζώων με πέτρες και δένδρα και να είχε απλώσει αυτό το μίγμα σε όλη την Πεδιάδα της Γιούκον.»
Και αφού συνετελέσθη η καταστροφή, τι συνέβη στα ύδατα του κατακλυσμού; Ένα κατακάθισμα των πυθμένων της θαλάσσης θα μπορούσε να κάμη τα ύδατα να συγκεντρωθούν εκεί και έτσι θα μπορούσε να εμφανισθή πάλι ξηρά γη. (Παράβαλε με Ψαλμόν 104:8) Το νερό που υπάρχει στους ωκεανούς σήμερα θα μπορούσε να είχε επιτελέσει αυτό που περιγράφει η Αγία Γραφή· το 71 τοις εκατό της επιφανείας της γης είναι νερό με μέσον βάθος δυόμισυ μίλια.
Ανθρώπινη Μαρτυρία για έναν Παγκόσμιο Κατακλυσμό
Ένας παγκόσμιος κατακλυσμός θ’ άφηνε ασφαλώς βαθειά εντύπωσι στη μνήμη εκείνων που επέζησαν απ’ αυτόν. Είναι πολύ λογικό ότι θα διηγήθηκαν αυτό το γεγονός στους απογόνους των. Εφόσον ‘από τας φυλάς των υιών του Νώε,’ του κατασκευαστού της κιβωτού, «διεσπάρησαν τα έθνη επί της γης μετά τον κατακλυσμόν,» θα ήταν λογικό ν’ αναμένωμε να βρούμε ιστορίες σχετικές με τον Κατακλυσμό στις παραδόσεις διαφόρων λαών. (Γέν. 10:32) Υπάρχει καμμιά τέτοια μαρτυρία για έναν παγκόσμιο κατακλυσμό;
Στο βιβλίο του Ο Κατακλυσμός σε Μύθο και Επιστήμη, ο Δρ. Γιοχάννες Ρήμ από τη Γερμανία λέγει: «Μεταξύ όλων των παραδόσεων δεν υπάρχει τίποτα πιο κοινό, πιο εξηπλωμένο σ’ όλη τη γη,. . . όσο η παράδοσις για τον Κατακλυσμό.» Περίπου 150 ξεχωριστοί μύθοι για τον κατακλυσμό έχουν βρεθή από κάθε μέρος της γης, στα οποία περιλαμβάνεται η αρχαία Ελλάς, η Ρώμη, η Ινδία, η Αυστραλία και η Αμερική. Μολονότι αυτοί οι μύθοι διαφέρουν σε λεπτομέρειες συμφωνούν με αξιοσημείωτο τρόπο στα βασικά σημεία. Παραδείγματος χάριν : (1) Υπήρξε μια ηθική αιτία για τον Κατακλυσμό, δηλαδή, η κακία του ανθρώπου (2) Έλαβε χώρα παγκόσμια καταστροφή της ανθρώπινης φυλής (3) Ένας άνθρωπος προειδοποιήθηκε εκ των προτέρων και διεσώθη κι’ αυτός και μερικοί άλλοι σε μια κιβωτό ή πλοίο. Το βιβλίο Ιστορική και Κριτική Ερμηνεία της Παλαιάς Διαθήκης: η Γένεσις λέγει:
«Η αρμονία που παρατηρείται μεταξύ όλων αυτών των αφηγήσεων αποτελεί αδιάψευστη εγγύησι ότι η παράδοσις δεν είναι ανόητη ανακάλυψις· Ένας μύθος είναι ατομικός, όχι παγκόσμιος· αυτή η παράδοσις έχει, επομένως, ιστορικό θεμέλιο· είναι το αποτέλεσμα ενός γεγονότος που συνέβη πραγματικά στον καιρό της νηπιακής ηλικίας της ανθρωπότητος.»
Τι Σημαίνει ο Κατακλυσμός για Σας;
Πράγματι, οι αποδείξεις που υπάρχουν για έναν παγκόσμιο κατακλυσμό είναι άφθονες. Τι σημαίνει αυτό;
Πρώτα απ’ όλα, αποκαλύπτει τον Δημιουργό, τον Ιεχωβά, ως δίκαιο Θεό ο οποίος «δεν εφείσθη τον παλαιόν κόσμον» που είχε βυθισθή στα βάθη της πονηρίας. (2 Πέτρ. 2:5· Γέν. 6:5-7, 11-13) Δείχνει την πιστότητα του Θεού να εκπληρώνη αυτό που υπόσχεται να κάμη, και το στοργικό του ενδιαφέρον για το ανθρώπινο γένος με το να προμηθεύση και εκ των προτέρων προειδοποίησι και τρόπο διαφυλάξεως από τον Κατακλυσμό. (1 Πέτρ. 3:20) Αλλά δεν είναι μόνον αυτό.
«Και καθώς αι ημέραι του Νώε,» είπε ο Ιησούς Χριστός, «ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου. Διότι καθώς εν ταις ημέραις ταις προ του κατακλυσμού ήσαν τρώγοντες και πίνοντες, νυμφευόμενοι και νυμφεύοντες, έως της ημέρας καθ’ ην ο Νώε εισήλθεν εις την κιβωτόν· και δεν ενόησαν, εωσού ήλθεν ο κατακλυσμός και εσήκωσε πάντας· ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου.»—Ματθ. 24:37-39.
Ο χρονολογικός πίνακας της Αγίας Γραφής και η εκπλήρωσις πολυαρίθμων προφητειών δείχνουν ότι η αόρατος «παρουσία» του Ιησού Χριστού με βασιλική δύναμι, του «Υιού του ανθρώπου,» άρχισε το 1914 μ.Χ. Η παρούσα γενεά, επομένως, αντιμετωπίζει μια παγκόσμια ‘μεγάλη θλίψι’ που θα εξαλείψη το παρόν βίαιο και ηθικώς διεφθαρμένο σύστημα πραγμάτων και θα ξεπεράση ακόμα και τον παγκόσμιο κατακλυσμό των ημερών του Νώε. (Ματθ. 24:3-34) Θα είσθε μεταξύ του ‘πολλού όχλου’ που θα επιζήση απ’ αυτή τη θλίψι;—Αποκάλ. 7:9, 14.
Αυτό εξαρτάται από το αν αντιδράτε στην εκ των προτέρων προειδοποίησι όπως αντέδρασε ο Νώε και η οικογένειά του. Θ’ αφιερώσετε χρόνο να μελετήσετε την Αγία Γραφή και να μάθετε ποιο είναι το θέλημα του Θεού για τους ανθρώπους σήμερα; Αν ενεργήσετε έτσι, αυτό θα σημάνη επιβίωσι από τη ‘μεγάλη θλίψι’ σ’ ένα παραδεισιακό νέο σύστημα.—Αποκάλ. 21:4, 5.