Η Δημοκρατία Επιστρέφει στο «Λίκνον» Της
Από τον ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗ ΤΟΥ «ΞΥΠΝΑ!» ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Η ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗ χώρα της Ελλάδος ήταν πάντα υπερήφανη επειδή υπήρξε το «λίκνον της δημοκρατίας.» Είναι, όμως, ενδιαφέρον να δη κανείς με τι έμοιαζε το «βρέφος» μέσα στο Ελληνικό λίκνον του μεταξύ του έκτου και τετάρτου αιώνος π.Χ. Στη διάρκεια εκείνης της περιόδου έγινε αξιοσημείωτη πρόοδος σε πολλούς τομείς της ανθρωπίνης γνώσεως. Ο φιλοσοφικός στοχασμός και οι καλές τέχνες γενικά ανεπτύχθησαν, αλλά ο Ελληνικός τρόπος δημοκρατίας παρέμεινε αρκετά περιοριστικός και εφαρμόσθηκε σε μεμονωμένες πολιτείες, που σπάνια είχαν περισσότερο από 10.000 κατοίκους. Αλλά και σ’ αυτές ακόμη τις πόλεις, μια μικρή μειονότης μόνο απελάμβανε αυτό τον τύπο της δημοκρατίας, επειδή το δικαίωμα της ψήφου δεν είχε δοθή στους σκλάβους, στις γυναίκες και σ’ όλους τους αλλογενείς.
Επί δύο χιλιάδες χρόνια περίπου, όσον αφορά την Ελλάδα, φαίνεται ότι το «λίκνον» ήταν άδειο. Από τον δέκατο ένατο αιώνα και μετά η Ελλάς δοκίμασε διάφορα είδη διακυβερνήσεως—συνταγματική μοναρχία, δημοκρατία, δικτατορία και ξένη κατοχή στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, η δημοκρατία άνθισε πάλι μέχρι την 21η Απριλίου 1967, όταν μια στρατιωτική κυβέρνησις ερήμωσε το «λίκνον.»
Οι συνταγματάρχαι που σχημάτισαν αυτή την κυβέρνησι περιώρισαν αυστηρά τα πολιτικά δικαιώματα, κατήργησαν τις εκλογές, διέλυσαν όλα τα πολιτικά κόμματα και διακυβέρνησαν τη χώρα με σιδηρά πυγμή, και διεκήρυσσαν ότι ο Ελληνικός λαός δεν ήταν αρκετά ώριμος για να ζη κάτω από δημοκρατικό καθεστώς. Σαν αποτέλεσμα, οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά έπρεπε να διεξάγουν το έργο της Βιβλικής εκπαιδεύσεώς τους υπό το έδαφος μολονότι δεν είχαν κανένα κοινωνικό ή πολιτικό δεσμό. Μάρτυρες από άλλες χώρες που ταξίδεψαν το 1969 από τη Νυρεμβέργη στην Αθήνα υπέστησαν έλεγχο στα σύνορα και τους πήραν όλα τα Χριστιανικά έντυπα που είχαν ελπίσει ότι θα μπορούσαν να μεταφέρουν στους ομοπίστους των στην Ελλάδα. Σε άλλους Μάρτυρες, όταν υπέβαλαν αίτησι για έκδοσι διαβατηρίου με σκοπό να επισκεφθούν συγγενείς των στο εξωτερικό ή να παρευρεθούν σε Χριστιανικές συνελεύσεις, τους αρνήθηκαν το δικαίωμα εξόδου από την Ελλάδα διά «λόγους δημοσίας τάξεως και συμφέροντος.»
Ένα άλλο εκπληκτικό γεγονός που συνέβη στη διάρκεια αυτής της δικτατορικής περιόδου ήταν η έκδοσις μιας εγκυκλίου από το Υπουργείον Εσωτερικών στις 13 Νοεμβρίου 1970 που αναφερόταν στους γάμους μεταξύ Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά ως «ανυπόστατους» και έδινε εντολή στους Ληξιάρχους της χώρας να μη καταγράφουν στα αρχεία των αυτούς τους γάμους ή τα παιδιά που προέρχονται απ’ αυτούς, διότι «η θρησκεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά είναι άγνωστη»!
Μόνο μια δικτατορική κυβέρνησις θα επινοούσε αυτή την τερατώδη και προφανώς άδικη εγκύκλιο με αποτέλεσμα να προξενήση ένα τρομερό κοινωνικό πρόβλημα. Η θρησκεία των μαρτύρων του Ιεχωβά εκτός του ότι είναι πασίγνωστη σ’ όλες τις χώρες του κόσμου, είναι πολύ γνωστή, επίσης, και στην Ελλάδα από κάθε άποψι και επί πολλές δεκαετίες. Οι εισαγγελείς στον Άρειο Πάγο, το Συμβούλιο της Επικρατείας και τα δικαστήρια, όλοι έχουν κάμει δηλώσεις σχετικά με το γεγονός ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά αποτελούν «γνωστή θρησκεία.» Επιπλέον, οι γάμοι που ετελούντο σύμφωνα με τις θρησκευτικές ιεροτελεστίες των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά καταγράφονταν στα Ληξιαρχεία του Ελληνικού Κράτους επί εβδομήντα και πλέον χρόνια. Τέσσερις γενεές τέκνων που πιστεύουν σ’ αυτή την τόσο γνωστή θρησκεία δεν αντιμετώπισαν ποτέ προβλήματα καταγραφής στα Ληξιαρχεία!
Αλλά τότε έξη χρόνια μετά τη στέρησι των πολιτικών δικαιωμάτων συνέβη κάτι απρόβλεπτο. Τον Νοέμβριο του έτους 1973 μια άλλη στρατιωτική ομάς ανέλαβε την εξουσία. Έγινε ακόμη πιο καταπιεστική, αλλά απεδείχθη ότι ήταν μικράς διαρκείας. Άθλιες οικονομικές συνθήκες προσετέθησαν στην πολιτική και κοινωνική ανησυχία κι’ έτσι εξασθένισαν τη θέσι της. Έτσι, όταν ανεπτύχθησαν σοβαρές δυσκολίες γύρω από το θέμα της Κύπρου και η κυβέρνησις αναγκάσθηκε να κινητοποιήση τη χώρα λόγω της ανωμάλου καταστάσεως με την Τουρκία, η στρατιωτική κυβέρνησις αντιμετώπισε περίπλοκα προβλήματα.
Διαισθάνθηκαν ότι δεν υπήρχε καμμιά άλλη λύσι από το να καλέσουν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, αυτοεξόριστο πρώην Πρωθυπουργό, να επανέλθη για να σχηματίση κυβέρνησι, όπως και έκανε πράγματι την 24η Ιουλίου 1974. Είχε κυβερνήσει τη χώρα από το έτος 1955 ως το 1963, οπότε επειδή διεφώνησε με την τότε υπάρχουσα Βασιλική Αυλή, ανεχώρησε στο εξωτερικό και εγκαταστάθηκε στο Παρίσι. Έτσι, χωρίς διαμάχη και αιματοχυσία, επετεύχθη αβασίλευτη δημοκρατία με ελεύθερες κοινοβουλευτικές εκλογές στις 27 Νοεμβρίου και ένα δημοψήφισμα στις 8 Δεκεμβρίου 1974.
Η νέα κυβέρνησις έχει να εκτελέση τρία μεγάλα έργα: (1) Την επαναφορά των πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών καταστάσεων σε ομαλότητα. Στο διάστημα που κυβερνούσε η στρατιωτική κυβέρνησις η χώρα έχασε περίπου 400 εκατομμύρια δολλάρια από τουριστικό συνάλλαγμα, εμβάσματα εξωτερικού και ναυσιπλοΐα, και η βιομηχανική παραγωγή υπέστη σοβαρή μείωσι. (2) Τη θεμελίωσι του Συνταγματικού Χάρτου της Ελληνικής Δημοκρατίας από τη βουλή. (3) Την επίλυσι των πολλαπλών ακανθωδών προβλημάτων που ηγέρθησαν από το Κυπριακό ζήτημα και συναφή προβλήματα.
Σαν αποτέλεσμα της επιστροφής της δημοκρατίας στο πρώην «λίκνον» της, οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά μπορούν να συναθροίζονται πάλι φανερά. Στο τέλος του 1974 οι Μάρτυρες εμίσθωσαν ένα μεγάλο στάδιο καλαθοσφαιρίσεως για μια ειδική συνάθροισι, αλλά προφανώς λόγω θρησκευτικής, όχι πολιτικής πιέσεως, η διεύθυνσις την τελευταία στιγμή ακύρωσε το συμβόλαιο. Έγιναν τότε διευθετήσεις να διεξαχθή μια σειρά συναθροίσεων στην αίθουσα ενός μεγάλου ξενοδοχείου που ανήκε σε κάποιον Μάρτυρα. Μια άλλη συνάντησις διεξήχθη δύο μέρες αργότερα σε κάποιο ποδοσφαιρικό γήπεδο. Το αποτέλεσμα ήταν ότι ένα σύνολο 11.644 Μαρτύρων μπόρεσαν να παρακολουθήσουν ένα ειδικό πρόγραμμα και ν’ ακούσουν δύο μέλη του κυβερνώντος σώματος από το Μπρούκλυν της Νέας Υόρκης.
Είναι περιττό να πούμε ότι οι Μάρτυρες εδώ στην Ελλάδα ήσαν κατασυγκινημένοι. Ήταν η πρώτη φορά που μέσα σε επτά και πλέον χρόνια μπόρεσαν να συναθροισθούν φανερά με τη βοήθεια του Ιεχωβά και λόγω της αλλαγής της κυβερνήσεως από στρατιωτική σε δημοκρατία. Όχι ότι οι μάρτυρές του Ιεχωβά παρέμειναν αδρανείς στη διάρκεια της απαγορεύσεως. Το ένα έτος κατόπιν του άλλου συνέχισαν με θέρμη το έργο του κηρύγματος.—Ησ. 54:17.
Προς το παρόν, κάτω από δημοκρατικό καθεστώς στην Ελλάδα οι Μάρτυρες είναι ελεύθεροι να διεξάγουν δημόσιες ομιλίες και ελπίζουν ότι σύντομα θα μπορέσουν να έχουν δικούς τους τόπους λατρείας που είναι γνωστοί ως «Αίθουσες Βασιλείας.» Προγραμματίζουν, επίσης, να επεκτείνουν τις εκδοτικές εγκαταστάσεις των για να φροντίσουν για την αυξανόμενη ζήτησι που υπάρχει για Γραφικά έντυπα στην Ελλάδα. Τώρα που η κυβέρνησις διαμορφώνει ένα νέο Σύνταγμα που θα προστατεύη τα ανθρώπινα δικαιώματα, ελπίζουν ότι τελικά το πρόβλημα τους σχετικά με την επίσημη εγγραφή των γάμων τους θα επιλυθή.