Η Μύγα—Κακοήθης Χωρίς Αρετές;

ΓΙΑ πολλούς από την ανθρώπινη φυλή τα μέλη της οικογενείας μου είναι βλαβερά χωρίς ίχνος αρετής. Μόλις σας πλησιάζομε, αυτό συχνά σας κάνει ν’ αρπάξετε ένα μυγοδιώχτη ή ένα εντομοκτόνο. Αλλά υπάρχουν πράγματα που πρέπει να εξετάσετε πριν αποφανθήτε ότι δεν έχομε καμμιά αρετή.

Είναι αλήθεια ότι πολλοί συγγραφείς θέλουν να μας παραστήσουν σαν πραγματική μάστιγα. Πράγματι, κάποιος συγγραφεύς απεκάλεσε την οικογένεια μου, που είναι επισήμως γνωστή ως Μυία ή Οικιακή, «το πιο επικίνδυνο ζώο μέσα στα όρια των Ηνωμένων Πολιτειών.» Αυτή η άποψις επικρατεί μέσω της κοινής γνώμης ότι αγαπούμε την ακαθαρσία και τη μόλυνσι και γινόμαστε φορείς ενός ολόκληρου στρατού, μικροβίων. Αυτές οι μύγες, που είναι φορείς μικροβίων, έχουν κατηγορηθή για μια επιδημία τύφου που φόνευσε δεκαπλάσιους στρατιώτες κατά τον Ισπανοαμερικανικό Πόλεμο του 1898 απ’ όσους φονεύθηκαν στον πόλεμο.

Επιστάτες της Γης

Δεν μπορώ ν’ αρνηθώ ότι έχουν συμβή τέτοια περιστατικά. Αλλά σαν μύγα, θα ήθελα να παρουσιάσω την άλλη πλευρά του ζητήματος και να εξηγήσω πώς μπορεί να αναμιχθήκαμε σε ακάθαρτες υποθέσεις όπως είναι αυτή η επιδημία τύφου.

Αυτό συμβαίνει λόγω του είδους της ζωής που κάνομε. Η περιοχή μας είναι έξω από τα σπίτια όπου ενεργούμε σαν επιστάτες της γης. Περιφερόμεθα για το καθημερινό μας έργο που συνίσταται στο να καταβροχθίζωμε τόννους σάπιων υλικών που συσσωρεύονται στους σκουπιδότοπους. Η μεγάλη όρεξις, που εμείς οι μύγες έχομε, ταιριάζει πολύ με τον ρόλο του επιστάτου για τον οποίον έχομε σχεδιασθή.

Βέβαια, έχουν παρουσιασθή προβλήματα στη διάρκεια των ετών, άλλα η κυρία αιτία αυτού είναι ο τρόπος με τον οποίον ζουν οι άνθρωποι ή ο τρόπος με τον οποίον άλλαξαν το περιβάλλον. Οι άνθρωποι έχουν μολύνει τη γη και δημιούργησαν ανθυγιεινές συνθήκες στις μεγάλες πόλεις. Οι άνθρωποι ρίχνουν σκουπίδια στους δρόμους ή στις τοποθεσίες που επισκέπτονται το Σαββατοκύριακο, και οι πόλεις χρησιμοποιούν μεγάλους ανοιχτούς χώρους για τη συσσώρευσι τόννων σκουπιδιών. Ενώ πετάμε για να εκπληρώσωμε τα καθήκοντα του επιστάτη, παίρνομε τα μικρόβια που συγκεντρώνονται σ’ αυτά το σάπια υλικά. Κάτω απ’ αυτές τις καταστάσεις μολύνσεως που δημιούργησαν οι άνθρωποι, είναι γεγονός ότι εμείς οι μύγες μπορούμε να γίνωμε εχθροί της υγείας σας.

Επειδή τα μικρόβια που μεταφέρομε μπορούν να σας βλάψουν, θα ήταν συνετό να συγκεντρώνετε τα σκουπίδια εκεί που δεν μπορούμε να τα φθάσωμε. Τα δοχεία με πώματα είναι τα καταλληλότερα για τα σκουπίδια. Επίσης, να χρησιμοποιήτε σίτες στα παράθυρα, αν είναι δυνατόν. Αν δεν μπορήτε, κλείνετε τα παράθυρα πριν σηκωθή ο ήλιος και αρχίσωμε εμείς να περιφερώμεθα. Ακόμη πιο σπουδαίο είναι να μην αφήνετε ακάλυπτα τρόφιμα, πράγμα που εμείς μπορεί να θεωρήσωμε σαν πρόσκλησι για γεύμα.

Πώς Μεταδίδομε τα Μικρόβια

Εμείς δεν έχομε μασέλες για να μασάμε, κι έτσι παίρνομε όλη μας την τροφή σε υγρή μορφή. Απλώς διαλύομε την τροφή μας μ’ ένα υγρό που εκκρίνομε και το ξανακαταπίνομε. Αυτό το υγρό είναι είτε ο σίελος μας είτε ένα υγρό που καταπίαμε προηγουμένως και τώρα εξεμούμε. Έτσι, ίσως υπάρχουν μικρόβια στο υπόλοιπο του υγρού που αφήνομε πίσω μας.

Μπορεί επίσης ν’ αφήνωμε μικρόβια όπου περνάμε. Κάτω από τα έξη πόδια μας υπάρχουν μαξιλαράκια που κολλάνε και μας βοηθούν πολύ ωραία για να περπατάμε στους τοίχους η στα ταβάνια. Αλλά όταν ακουμπάμε κάτω το πόδι μας, μπορεί ν’ αφήσωμε μικρόβια. Είναι, όμως, ζωτικό για μας να πατάμε στο έδαφος, επειδή μέσω των οργάνων της γεύσεως που βρίσκονται στις άκρες των ποδιών μπορούμε να πούμε ποιο φαγητό μας αρέσει.

Απίθανο Ξεκίνημα στη Ζωή

Μερικοί από τη φυλή σας μπορεί να σκεφθούν ότι έχομε λίγες αρετές απλώς λόγω του τρόπου με τον οποίον περάσαμε τα παιδικά μας χρόνια σ’ ένα σωρό από κοπριές αγελάδων ή αλόγων. Η Κα Μύγα διαλέγει αυτό τον απίθανο τόπο για να γεννήση τα μικροσκοπικά αυγά της στη ζεστή κοπριά. Επειδή τα αυγά είναι μικρά, μπορείτε να βρητε εκατοντάδες κάμπιες, που λέγονται νύμφες, να μοιράζωνται την ίδια κατοικία.

Οι κάμπιες δεν έχουν πόδια και σχεδόν ούτε κεφάλι. Πεινάνε από την αρχή της ζωής τους. Μόλις εκκολαφθούν, αρχίζουν αμέσως να καταβροχθίζουν το σπίτι τους. Μετά από έξη μόνο μέρες ζωής, όταν έχη τελειώσει η ανάπτυξίς των, έχουν γίνει 800 φορές βαρύτερες απ’ ό,τι ήσαν όταν γεννήθηκαν. Οι σαρκοφάγες συνήθειες της κάμπιας έχουν προσελκύσει τους γιατρούς σας, που έβαλλαν σκοπίμως κάμπιες επάνω σε πληγές ώστε τα μικρά αυτά πλασματάκια να καθαρίσουν τα τραύματα τρώγοντας τους νεκρούς ιστούς.

Η περίοδος της κάμπιας ή νύμφης στη ζωή της μύγας μπορεί να διαρκέση μόνο μια βδομάδα περίπου. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου απορρίπτει το δέρμα της αρκετές φορές και φθάνει να έχη μήκος ενός εκατοστού. Έπειτα μεταναστεύει στην επιφάνεια του σωρού της κοπριάς, όπου μεταβάλλεται σε χρυσαλλίδα. Μετά από άλλες τρεις μέρες η χρυσαλλίδα σχίζεται και βγαίνει μια νέα μύγα, με πλήρη εξοπλισμό για να πετά και να τρώγη.

Εξωπλισμένη με Αξιοσημείωτο Ωραίο Τρόπο

Από το κεφάλι ως την ουρά, το σώμα μας έχει μήκος ο δέκατα του εκατοστού. Μπορείτε ν’ αναγνωρίσετε τον Κον Μύγαν από το καφεκίτρινο χρώμα που έχει το σώμα του. Η Κα Μύγα, αντιθέτως, έχει ένα κοκκινωπό χρώμα. Τα πιο σπουδαία όργανα του σώματος μας είναι τα μάτια μας, που καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος του κεφαλιού μας. Είναι θαυμάσια κατασκευασμένα και είναι σαν μικρά τηλεσκόπια τοποθετημένα πολύ κοντά μεταξύ των. Μας επιτρέπουν να βλέπωμε προς κάθε κατεύθυνσι συγχρόνως, κι έτσι εξηγείται γιατί οι άνθρωποι δυσκολεύονται τόσο να μας πιάσουν.

Μέσα στο σώμα μας υπάρχουν μυς σαν μηχανές που κινούν τα φτερά μας και μας δίνουν ευελιξία στον αέρα, πράγμα που μας κάνει να είμαστε τα καλύτερα ιπτάμενα έντομα. Οι δικοί μου μπορούν να πετούν εμπρός πίσω, να υπερίπτανται ενός σημείου ή να τινάζονται πάνω κάτω. Τα δυνατά φτερά μας, που χτυπούν με ρυθμό πάνω από 300 φορές το δευτερόλεπτο, μας κάνουν ικανές να καλύπτωμε μεγάλες αποστάσεις με ένα πέταγμα μόνο.

Μεγάλοι Πρόγονοι

Εκτός από το ότι πετούν πολύ καλά, ο Κος και η Κα Μύγα μπορούν να ισχυρισθούν ότι είναι μεταξύ των μεγαλυτέρων προγόνων του κόσμου των εντόμων. Η Κα Μύγα, σε ηλικία μικρότερη από εξήντα ώρες, γεννά τα πρώτα της αυγά. Σύμφωνα με επιστημονικούς υπολογισμούς, κάτω από ιδανικές συνθήκες ένα ζευγάρι μύγες που αρχίζει την αναπαραγωγή τον Απρίλιο, θα μπορούσε, μέχρι τον Αύγουστο, αν ζήσουν όλες οι μύγες, να καλύψουν τη γη 40:ένα στρώμα απογόνων τους σε ύψος πάνω από τρία πατώματα!

Αλλ’ αυτό βέβαια δεν μπορεί ποτέ να συμβή. Κατ’ αρχήν, επειδή το καλοκαίρι οι μύγες δεν ζουν πάνω από τριάντα μέρες. Επιπλέον, οι εχθροί μας μάς φονεύουν κατά τεράστιους αριθμούς.

Παρ’ όλα αυτά, πολλές από μας επιζούν μέχρι το φθινόπωρο, ή πιο πολύ ακόμα στις εύκρατες ζώνες. Μπορεί να συνεχίσωμε να γεννούμε και το χειμώνα, μολονότι με αργότερο ρυθμό. Το ότι μπορούμε να ζούμε σε όλα τα κλίματα, κάνει βέβαιο το γεγονός ότι κάθε χρόνο θα υπάρχουν νέες γενεές από μας. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είσθε συνεχώς άγρυπνοι να προστατεύσετε το σπίτι σας και τα τρόφιμα σας από την εξάπλωσι των ασθενειών.

Αν δεν υπήρχε, βέβαια, η μόλυνσις του περιβάλλοντος και οι ακάθαρτες πόλεις, ίσως να μη χρειαζόταν να σας ανησυχή η παρουσία μας. Έτσι, θα μπορούσαμε πιο αποδοτικά να εργαζώμεθα προς όφελος σας ως επιστάτες της γης.