Ποια Είναι η Άποψις της Βίβλου

Πρέπει να ‘Ριψοκινδυνεύετε’ στα Λαχεία;

ΤΑ ΛΑΧΕΙΑ έχουν γίνει πολύ δημοφιλή σε πολλές χώρες. Αυτή η μορφή των τυχερών παιγνιδιών συνίσταται γενικά στην πώλησι λαχνών για ένα μικρό χρηματικό ποσόν. Στην κλήρωσι, ο κάτοχος του τυχερού λαχνού λαμβάνει κάποιο βραβείο, συχνά χρήματα σε πολύ μεγαλύτερο ποσόν από το ποσόν που είχε διαθέσει για ν’ αγοράση τον λαχνό.

Ίσως έχετε σκεφθη να ‘δοκιμάσετε την τύχη σας’ στα λαχεία. Άλλα υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που πρέπει να εξετάσετε.

Επειδή τα λαχεία κεντρίζουν την ελπίδα ν’ αποκτήση κανείς πολλά χρήματα δαπανώντας λίγα, μπορεί να είναι μεγάλη παγίδα, ιδιαίτερα για τους πτωχούς ανθρώπους. Εν τούτοις, στην πραγματικότητα τα λαχεία έκαμαν πολλούς απ’ αυτούς ακόμη πτωχότερους. Για ν’ αγοράσουν λαχεία, μερικοί δαπανούν χρήματα που στην πραγματικότητα χρειάζονται για τροφή, ενδυμασία και άλλες ανάγκες. Στην Ινδία, παραδείγματος χάριν, μερικά άτομα δαπανούν τους μισθούς ολόκληρου του μηνός και άλλοι δανείζονται χρήματα με μεγάλο τόκο για να μπορέσουν να λάβουν μέρος στα λαχεία.

Αλλ’ ας υποθέσωμε ότι ένα άτομο κερδίζει το λαχείο. Δεν είναι ωραίο αυτό; Όχι, κατ’ ανάγκην. Ένα άτομο που κέρδισε 1.000.000 δολλάρια έλαβε επιστολές απ’ όλο τον κόσμο που του ζητούσαν να δωρίση χρήματα για να βοηθήση εκείνους που του έγραφαν. «Δεν μπορούσα να κάμω διάκρισι μεταξύ νομίμων αιτήσεων και της απάτης,» είπε.

Μολονότι, όμως, εξετάζει αυτούς τους παράγοντας το άτομο που επιθυμεί να ευαρεστήση τον Θεό ενδιαφέρεται κυρίως για ο,τι υποδεικνύει ο Λόγος Του, η ‘Αγία Γραφή. Ίσως και το δικό σας κύριο ενδιαφέρον να είναι επίσης αυτό. Και ευτυχώς η Αγία Γραφή παρέχει τις πληροφορίες που χρειάζονται για ν’ αποφασίση κάποιος λογικά αν θα ‘ριψοκινδυνεύση’ στα λαχεία.

Πιθανώς θα παραδεχθήτε πρόθυμα ότι το γεγονός ότι τα λαχεία είναι νόμιμα στην κοινότητα που ζη κάποιος δεν είναι ο κύριος παράγων που πρέπει να εξετάση. Μια πολιτεία μπορεί να καθιστά νόμιμα διάφορα πράγματα που ένα θεοσεβές άτομο δεν θα έκανε. Αν η πορνεία γινόταν νόμιμη, παραδείγματος χάριν, ένας Χριστιανός δεν θα είχε ασφαλώς καμμιά σχέσι μ’ αυτή, διότι η χαλαρή ηθική δεν ωφελεί τα άτομα που σέβονται τον Θεό, και τα άτομα που είναι αδιόρθωτα ανήθικα δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία Του. (Λευϊτ. 19:29· 1 Κορ. 6:9, 10) Έτσι, χρειάζεται να εξετάσωμε άλλες πλευρές αυτού του ζητήματος, ν’ αγοράζωμε δηλαδή λαχεία.

Όπως πιθανώς αντιλαμβάνεσθε, ένα άτομο θα μπορούσε να δελεασθη από τα λαχεία και ν’ αρχίση να εμπιστεύεται στην τύχη. Μήπως ο Λόγος του Θεού λέγει τίποτα σχετικά μ’ αυτό; Ναι, λέγει. Στον Ησαΐα 65:11, 12 ΜΝΚ, είναι γραμμένο: «Εσάς όμως, τους εγκαταλείποντας τον Ιεχωβά, τους λησμονούντας το άγιόν μου όρος, τους ετοιμάζοντας τράπεζαν εις τον Γάδην (ή «τον θεόν της Καλής Τύχης.» σύμφωνα με τη «Μετάφρασι Νέου Κόσμου») και τους κάμνοντας σπονδήν εις τον Μένι, [τη Μοίρα], θέλω σας αριθμήσει διά την μάχαιραν.» Είναι πολύ φανερό ότι ο Θεός δεν επιδοκιμάζει το να εμπιστεύεται κανείς στην τύχη, έτσι δεν είναι;

Τα λαχεία μπορούν να ενθαρρύνουν και κάτι άλλο που δεν είναι επιθυμητό—την οκνηρία. Πολλά άτομα που μετέχουν στα λαχεία και σε άλλες μορφές τυχερών παιγνιδιών θέλουν να κερδίσουν τόσο πολλά χρήματα ώστε να μπορούν να περνούν ‘μια εύκολη ζωή.’ ‘Αλλά η ‘Αγία Γραφή ομιλεί πολύ δυσμενώς για τα οκνηρά άτομα.—Παροιμ. 6:6-11.

Δεν υπάρχει, βέβαια, καμμιά Γραφική αντίρρησις για τη δικαιολογημένη προσφορά και λήψι δώρων. Ο ίδιος ο Ιεχωβά Θεός είναι ο μεγαλύτερος Δωρητής και παριστάνεται ότι λαμβάνει δώρα από τους λάτρεις του που τα προσφέρουν με όλη τους την καρδιά. (Ιακ. 1:17· Έξοδ. 35:21) Ασφαλώς όμως, δεν μπορεί ένα άτομο να πη ότι τα λαχεία περιλαμβάνουν ανιδιοτελή και γενναιόδωρη προσφορά δώρων. Επιπλέον, ο κύριος τρόπος με τον οποίον τα θεοσεβή άτομα αποκτούν χρήματα και αντικείμενα αξίας είναι με το να εργάζωνται οι ίδιοι. «‘Εάν τις δεν θέλη να εργάζηται,» παρετήρησε ο απόστολος Παύλος, «μηδέ ας τρώγη.»—2 Θεσσ. 3:10.

Πρέπει, επίσης, να λαμβάνωμε υπ’ όψιν και τους άλλους. Είναι αλήθεια ότι οι άνθρωποι μετέχουν εκουσίως στα λαχεία. Εν τούτοις, εκείνοι που κερδίζουν παίρνουν τα χρήματα των άλλων ανθρώπων χωρίς να τους δίνουν τίποτα σε αντάλλαγμα. Είναι αυτός ένας τρόπος για να δείχνωμε αγάπη στους συνανθρώπους μας; Όχι. Στην πραγματικότητα είναι άστοργη ενέργεια και έρχεται σε αντίθεσι με τις Γραφές. Αυτές λέγουν: «Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σε αυτόν.» «Εις μηδένα μη οφείλετε μηδέν ειμή το να αγαπάτε αλλήλους. . . Η αγάπη κακόν δεν κάμνει εις τον πλησίον.» (Λευϊτ. 19:18· Ρωμ. 13:8-10) Τα θεοσεβή άτομα δείχνουν αγάπη που είναι ανιδιοτελής και «δεν ζητεί τα εαυτής.» ‘Επιπλέον, ο απόστολος Παύλος παρώτρυνε τους άλλους Χριστιανούς: «Μηδείς ας ζητή το εαυτού συμφέρον, αλλ’ έκαστος τα του άλλου.» (1 Κορ. 13:4, 5· 10:24) Ένα άτομο δεν εκπληρεί στην πραγματικότητα αυτές τις απαιτήσεις όταν λαμβάνη μέρος σε λαχεία, έτσι δεν είναι;

Ένα άλλο σημείο που πρέπει να εξετάσθη είναι ότι τα λαχεία μπορούν να δημιουργησουν μια αγάπη για τα χρήματα στην καρδιά εκείνου που μετέχει σ’ αυτά. Αλλ’ αυτή η αγάπη είναι ακατάλληλη για τα θεοσεβή άτομα, όπως έδειξε ο απόστολος Παύλος όταν είπε: «Όσοι δε θέλουσι να πλουτώσι πίπτουσιν εις πειρασμόν και παγίδα και εις επιθυμίας πολλάς ανόητους και βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσι τους ανθρώπους εις όλεθρον και απώλειαν. Διότι ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία, την οποίαν τινές ορεγόμενοι απεπλανήθησαν από της πίστεως και διεπέρασαν εαυτούς με οδύνας πολλάς.»—1 Τιμ. 6:9, 10.

Η συμμετοχή σε λαχεία μπορεί επίσης να κάμη την πλεονεξία ν’ αναπτυχθή στην καρδιά του ατόμου. Εν τούτοις, ο απόστολος Παύλος συνεβούλευσε τους ομοπίστους του: «Πορνεία δε και πάσα ακαθαρσία ή πλεονεξία μηδέ ας ονομάζηται μεταξύ σας,» επειδή αυτό δεν θα ταίριαζε στον λαό του Θεού. ‘Επιπλέον, ο απόστολος έγραψε: «Τούτο εξεύρετε, ότι πας πόρνος ή ακάθαρτος ή πλεονέκτης, οστις είναι ειδωλολάτρης, δεν έχει κληρονομίαν εν τη βασιλεία του Χριστού και Θεού.»—Εφεσ. 5:3-5.

Μερικές φορές, όμως, για διαφημιστικούς σκοπούς μια επιχείρησις μπορεί να κάμη μια «κλήρωσι» που υποτίθεται ότι είναι ένας αμερόληπτος τρόπος να συλλέγη πελάτες στους οποίους δίνονται δώρα. Ο σκοπός που εξυπηρετεί αυτή η ενέργεια μπορεί να είναι η ενθάρρυνσις ατόμων να έρχωνται στο κατάστημα ή να ενδιαφερθούν για ένα ορισμένο προϊόν. Δεν περιλαμβάνεται κατ’ ανάγκην τυχερό παιγνίδι, επειδή κανείς δεν καταβάλλει χρήματα ούτε άλλα αντικείμενα αξίας για ν’ αποκτήση τον λαχνό. Ούτε το γεγονός ότι δέχεται κάποιος τον λαχνό δείχνει ότι επικαλείται τον «Γάδην» ή «τον Θεόν της Καλής Τύχης.» Το άτομο, όμως, που προσπαθεί ν’ αποφασίση αν θα μετάσχη σε λαχεία, θα μπορούσε κάλλιστα να ρωτήση: Μήπως η συμμετοχή μου σκανδαλίζει κάποιο άτομο; Σε τελική ανάλυσι, ο υπεύθυνος ενήλικος πρέπει να πάρη μια προσωπική απόφασι, έχοντας υπ’ όψιν ότι «έκαστος ημών περί εαυτού θέλει δώσει λόγον εις τον Θεόν.» (Ρωμ. 14:12) Βέβαια, αν ένα άτομο μετάσχη, κερδίση και μόνον τότε διαπίστωση ότι το δώρο είναι ένα λαχείο, δεν είναι υποχρεωμένο να το δεχθή.

Συνεπώς υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους τα άτομα που επιθυμούν να εμμένουν στη συμβουλή του Λόγου του Θεού δεν αγοράζουν τυχερά λαχεία. Δεν εμπιστεύονται στην τύχη. Φυλάγονται από την οκνηρία και από τις άστοργες πράξεις. Αναγνωρίζουν ότι η αγάπη για τα χρήματα είναι πνευματικώς ολέθρια και δεν θέλουν να καταληφθούν από την πλεονεξία που μπορεί ν’ αναπτυχθή στην καρδιά ενός ατόμου. Αντιθέτως, αποκτούν τα χρήματα και τα αντικείμενα αξίας που έχουν με έντιμα μέσα που αρμόζουν σ’ εκείνους που αγαπούν τον Θεό.