Πού Βρίσκεται ο Κίνδυνος
ΠΟΛΛΟΙ άνθρωποι σήμερα αισθάνονται σαν να ζουν σε μια κοινωνία όμοια με πεδίον μάχης. Επειδή το έγκλημα συνεχώς εξαπλώνεται, φοβούνται πολύ όταν βγαίνουν από τα σπίτια τους.
Σε μια πρόσφατη σφυγμομέτρησι της κοινής γνώμης, το 45 τοις εκατό των Αμερικανών είπαν ότι φοβούνται να περπατούν τη νύκτα στην γειτονειά τους. Και στις μεγαλύτερες πόλεις, οι τρεις στις τέσσερες γυναίκες είπαν ότι φοβούνται να βγουν έξω αφού σκοτεινιάση. Απ’ όλα τα κοινωνικά προβλήματα οι Αμερικανοί θέτουν το ΕΓΚΛΗΜΑ στην κορυφή του καταλόγου, ακόμη πιο πάνω από την ανεργία και το υψηλό κόστος της ζωής. Έχουν δίκιο;
Μια μελέτη του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασσαχουσέττης δείχνει ότι έχουν πράγματι δίκιο. Η μελέτη απεκάλυψε ότι ο αριθμός των ατόμων που δολοφονούνται στις Αμερικανικές πόλεις αυξάνει τόσο γρήγορα ώστε «ένα αγόρι που γεννήθηκε σε μια πόλι της Αμερικής το 1974 έχει περισσότερες πιθανότητες να πεθάνη από δολοφονία απ’ όσες πιθανότητες είχε ένας Αμερικανός στρατιώτης στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο να πεθάνη στη μάχη.» Ίσως σας φαίνεται απίστευτο, αλλά η κατάστασις είναι πολύ σοβαρή!
Το έτος 1974, 20.500 Αμερικανοί δολοφονήθηκαν, αριθμός που είναι κατά πολύ διπλάσιος από τον αριθμό εκείνων που δολοφονήθηκαν το 1965 πριν από εννέα μόνον χρόνια. Μ’ αυτόν τον ρυθμό αυξήσεως, θα γίνωνται πάνω από 40.000 φόνοι, το έτος στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1980. Έτσι, στη δεκαετία του 1980 θα χρειασθούν μόνο έξη ή επτά χρόνια για να υπερβούν τα θύματα δολοφονιών τον αριθμό των 292.131 Αμερικανών που πέθαναν σε μάχες στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου!
Χωρίς αμφιβολία η απειλή του εγκλήματος στη ζωή μας είναι πραγματική και συνεχώς αυξάνει.
Το Έγκλημα Αυξάνει Παγκοσμίως
Δεν υπάρχει, όμως, κίνδυνος μόνον από δολοφονίες, αλλά επίσης και από βιασμούς, επιθέσεις, κλοπές και ληστείες. Όλα αυτά τα εγκλήματα έχουν αυξηθή με ταχύτερο ρυθμό απ’ όσο οι δολοφονίες!
Το 1974, το έγκλημα στις Η.Π.Α. αυξήθηκε κατά 17 τοις εκατό περισσότερο από το 1973 και αυτή είναι η μεγαλύτερη αύξησις που σημειώθηκε ποτέ. Αλλά στους πρώτους τρεις μήνες του 1975 αυξήθηκε κατά 18 τοις εκατό περισσότερο από την ίδια περίοδο του 1974! Ο Υπουργός Δικαιοσύνης Έντουαρντ Λέβι απεκάλεσε αυτή την αύξησι «φοβερό γεγονός της ζωής, που φθάσαμε να δεχώμεθα ως φυσιολογική.»
Μολονότι οι μεγάλες πόλεις είναι οι πιο επικίνδυνοι τόποι, η αύξησις του εγκλήματος είναι ακόμη πιο γοργή στα προάστια και στις αγροτικές περιοχές. Το 1974 το έγκλημα αυξήθηκε κατά 20 τοις εκατό στα προάστια και 21 τοις εκατό στις αγροτικές περιοχές. Και στη διάρκεια των τριών πρώτων μηνών του 1975, οι κλοπές και μόνον ανήλθαν ραγδαίως στο εκπληκτικό ποσοστό του 53 τοις εκατό σε πόλεις με 10.000 ως 25.000 κατοίκους!
Πάνω από 10 εκατομμύρια εγκλήματα ανεφέρθησαν στην αστυνομία το 1974 και ο αριθμός πιθανόν να φθάση τα 12 εκατομμύρια αυτό το έτος. Αλλά αυτό είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, όπως λέγει ένα Αμερικάνικο ρητό. Μια μελέτη ενός Γραφείου Στατιστικής δείχνει ότι τα δύο και πλέον στα τρία σοβαρά εγκλήματα δεν αναφέρονται ποτέ. Γιατί; Κυρίως επειδή τα θύματα πιστεύουν ότι δεν μπορεί να γίνη τίποτα γι’ αυτά.
Το συνταρακτικό συμπέρασμα της μελέτης του Γραφείου Στατιστικής είναι ότι 37 εκατομμύρια σοβαρά εγκλήματα διαπράττονται ετησίως στις Ηνωμένες Πολιτείες, υπερτριπλάσιος αριθμός από τα εγκλήματα που αναφέρονται. Αυτό σημαίνει ότι διαπράττονται εβδομήντα φόνοι, βιασμοί, επιθέσεις ή διάφορες μορφές κλοπής κάθε λεπτό, περισσότερο από ένα έγκλημα κάθε δευτερόλεπτο!
Η μια χώρα μετά την άλλη δοκιμάζει όμοιο κύμα εγκλήματος. Για την κατάστασι στην Ιταλία, η εφημερίδα Δη Γκουάρντιαν αναφέρει: «Φαίνεται ότι δεν υπάρχει οικογένεια στη Ρώμη που να μην έχη κάποιο μέλος που δεν έχει πέσει θύμα ληστείας.»
Η Γαλλική εφημερίδα Λ’ Ωρόρ λέγει: «Το κλίμα εδώ δεν είναι πια το ίδιο. Τα έντιμα άτομα δεν είναι πια ήσυχα τη νύχτα όταν βρίσκωνται στον υπόγειο σιδηρόδρομο. Τρέχουν. . . . Στον δρόμο κοιτάνε πίσω τους συχνά.»
Προστασία—Αναζήτησις της Ημέρας
Κύριο ενδιαφέρον των ανθρώπων έγινε η ασφάλειά τους, του εαυτού των και της περιουσίας των. Χαρακτηριστικό είναι το σχόλιο ενός εμπόρου της Νέας Υόρκης: «Άνοιξα την επιχείρησί μου πριν από 30 χρόνια και ανησυχούσα μόνον για τα κέρδη μου· τώρα το πράγμα για το οποίο κυρίως ανησυχώ είναι πώς θα περάση η ημέρα χωρίς να με ληστεύσουν ή να με δολοφονήσουν.»
Στη Λούισβιλ του Κεντάκυ, ένας ιδιοκτήτης εστιατορίου έπεσε θύμα ληστείας τρεις φορές μέσα σε έξη μήνες κι έτσι αναγκάσθηκε να προσλάβη σωματοφύλακες. «Αυτό σημαίνει ότι πληρώνω για την προστασία μου,» εξηγεί. Οι κοινοί πολίτες, επίσης, λαμβάνουν όμοια μέτρα, προσλαμβάνοντας σωματοφύλακες κι αγοράζοντας κάθε είδους συστήματα ασφαλείας.
Αποτέλεσμα αυτού είναι ότι ανθούν οι επιχειρήσεις που κατασκευάζουν συσκευές συναγερμού. Όπως αναφέρεται, υπάρχουν σχεδόν 6.000 βιομήχανοι συστημάτων προστασίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, σε σύγκρισι με τους 1.000 που υπήρχαν πριν από πέντε χρόνια! Οι ετήσιες πωλήσεις των υπερβαίνουν το 1 δισεκατομμύρια δολλάρια.
Πολλά σπίτια ομοιάζουν τώρα σαν φρούρια. Κάγκελα φράσσουν τα παράθυρα και προβολείς φωτίζουν τα ακίνητα. «Έβαλα κάγκελα στα παράθυρα του σπιτιού μου,» εξηγεί μια χήρα από το Ντητρόιτ. «Στην αρχή αισθανόμουν κάπως κλεισμένη, αλλά έπειτα το συνήθισα.» Όλο και περισσότερα άτομα είναι πρόθυμοι να κάμουν αυτή τη δαπάνη.
Εν τούτοις, πολλοί άνθρωποι φοβούνται να φύγουν από τα σπίτια των, όπως τόνισε ένας κάτοικος της Καλιφόρνιας: «Δεν τολμάς να φύγης από το σπίτι σου και να τ’ αφήσης χωρίς προστασία για πολύν καιρό στην πόλι μας (με πληθυσμό 25.000 κατοίκους). Δεν περνά μέρα που να μην αδειάσουν τελείως κάποιο σπίτι.» Έτσι, σε μερικές πόλεις οι άνθρωποι κληρώνουν κάποιον να μένη σπίτι τους όταν φεύγουν για διακοπές.
Στις περισσότερες περιπτώσεις μπορεί να είναι φανερό πού βρίσκεται ο κίνδυνος του εγκλήματος, αλλ’ αυτό δεν συμβαίνει πάντα.
Υπάρχουν Απροσδόκητες Πηγές Κινδύνου;
Οι περισσότεροι φόνοι, παραδείγματος χάριν, δεν διαπράττονται, από κάποιο «εγκληματικό στοιχείο,» όπως είναι οι ληστές ή οι κλέπτες. Αντιθέτως σχεδόν το ένα τρίτο των θυμάτων έχουν κάποια σχέσι με τους δολοφόνους των. Ένα άλλο τρίτο φονεύεται από φίλους ή γνωστούς. Αυτό σημαίνει ότι μόνο το ένα τρίτο των θυμάτων φονεύονται από αγνώστους.
Αξίζει, επίσης, να σημειωθή ότι οι φόνοι συνήθως γίνονται κατά τις περιόδους των διακοπών, όπως τα Χριστούγεννα. Επίσης, σε μια μελέτη 588 φόνων στη Φιλαδέλφεια, ο κοινωνιολόγος Μάρτιν Βόλφγκανγκ διεπίστωσε ότι τα δύο τρίτα των θυμάτων είχαν φονευθή τα Σαββατοκύριακα. Σχετικά μ’ αυτό, το περιοδικό Σαϊκόλοτζη Τουνταίη παρατηρεί: «Δεν είναι καθόλου παράξενο το ότι δολοφονούμεθα όταν βρισκόμαστε σε άνεσι. Επί τέλους, τότε βρισκόμαστε με τους πιο πιθανούς δολοφόνους μας τους συγγενείς μας, τους φίλους μας και τους συντρόφους μας στο ποτό.» Το έχετε σκεφθή αυτό;
Ίσως να εκπλαγήτε όταν μάθετε ποιοι είναι εκείνοι που κάνουν τα περισσότερα εγκλήματα. Είναι οι νεαροί. Τον περασμένο χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες σχεδόν τα μισά (45 τοις εκατό) των σοβαρών εγκλημάτων—φόνοι, βιασμοί, ληστείες και τα παρόμοια—έγιναν από νεαρούς κάτω των δεκαοχτώ ετών. Τα παιδιά κάτω των δεκαπέντε ετών διαπράττουν περισσότερα εγκλήματα παρά οι ενήλικοι άνω των εικοσιπέντε ετών.
Ακόμη και οι παλαίμαχοι εγκληματίες φοβούνται τους νεαρούς. Ένας ληστής του Σικάγου λέγει: «Αυτοί οι νεαροί εγκληματίες είναι άρρωστοι. Δεν έχουν κανένα κίνητρο για ό,τι κάνουν.» Κι ένας κάτοικος της Νέας Υόρκης που έπεσε θύμα επιθέσεως έξη φορές σε τέσσερα χρόνια, προειδοποίησε: «Προσέχετε τα παιδιά, αυτά είναι τα επικίνδυνα.»
Το έγκλημα μεταξύ των υπαλλήλων, όπως οι κλοπές, μολονότι δεν είναι τόσο εμφανές, εν τούτοις ζημιώνει τους περισσοτέρους από μας ιδίως στον οικονομικό τομέα περισσότερο από το παραδοσιακό έγκλημα. Ο Νόρμαν Τζάσπαν, γνωστός ειδικός σε επαγγελματικά εγκλήματα, λέγει ότι αυτό «προσθέτει μέχρι 15 τοις εκατό στην τιμή των εμπορευμάτων και υπηρεσιών.» Αλλά υπάρχει επίσης και το κόστος του ωργανωμένου εγκλήματος, όπως ισχυρίζεται ο ειδικός εισαγγελεύς της Νέας Υόρκης Μωρίς Ναντζάρι: «23 σεντς από κάθε δολλάριο που ξοδεύομε πηγαίνει στις τσέπες του ωργανωμένου εγκλήματος.»
Πράγματι, το έγκλημα όχι μόνο απειλεί την ασφάλεια μας, αλλά μας ‘κλέβει στα κρυφά.’ Και όμως, ο Αστυνομικός Διευθυντής της Βοστόνης Ρόμπερτ Τζ. ΝτιΓκράτσια προσφάτως παραδέχθηκε τα εξής: «Δεν μπορούμε να εξαφανίσωμε ούτε να μειώσωμε το έγκλημα. Είναι πέραν των ικανοτήτων μας.»
Γιατί οι αξιωματούχοι επιβολής του νόμου χάνουν τη μάχη εναντίον του εγκλήματος; Η επόμενη ιστορία αξιωματούχου της αστυνομίας μιας μεγάλης πόλεως ίσως σας βοηθήση να κατανοήσετε το ζήτημα καλύτερα.
[Πλαίσιο στη σελίδα 3]
Λέγεται ότι πάνω από 37 εκατομμύρια σοβαρά εγκλήματα διαπράττονται στις Ηνωμένες Πολιτείες, υπερτριπλάσιος αριθμός απ’ εκείνον που ανεφέρθη στην αστυνομία.
[Πλαίσιο στη σελίδα 4]
Οι πιο πιθανοί δολοφόνοι σας είναι οι συγγενείς σας και οι φίλοι σας.