Πιστοί στον Θεό Παρά τον Απάνθρωπο Διωγμό

ΓΙΑ τετάρτη φορά μέσα στα τελευταία χρόνια, αθώοι Χριστιανοί έχουν γίνει στόχος κτηνώδους διωγμού στην Αφρικανική χώρα της Μαλάουι. Όπως έχει ήδη αναφερθή στο τεύχος της πρώτης Μαΐου του Ξύπνα! χιλιάδες μάρτυρες του Ιεχωβά, στους οποίους είχε επιτραπή το 1972 να εγκατασταθούν στη γειτονική Μοζαμβίκη έπειτα από τον άγριο διωγμό που είχε ξεσπάσει στη Μαλάουι, επαναπατρίσθηκαν βιαίως στη Μαλάουι. Εκεί για μια ακόμη φορά έτυχαν φοβερής και εξευτελιστικής μεταχειρίσεως.

Εν τούτοις, όλ’ αυτά δεν συμβαίνουν εξ αιτίας κάποιας παρανομίας εκ μέρους αυτών των Χριστιανών. Σ’ ολόκληρο τον κόσμο οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι γνωστοί ως πολύ νομοταγείς πολίτες. Όπως έγραψε ο Γκάι Ράιτ στην εκδοσι Εξάμινερ του Σαν Φρανσίσκο: «Μπορείτε να τους θεωρήτε ως πρότυπο πολιτών. Πληρώνουν τους φόρους επιμελώς, φροντίζουν τους ασθενείς, καταπολεμούν τον αναλφαβητισμό.» Και είναι γενικά παραδεκτό ότι μεταξύ τους δεν υπάρχει το έγκλημα, η διαφθορά και η ανηθικότης που είναι τόσο διαδεδομένα σήμερα στη γη.

Αλλά οι μάρτυρες του Ιεχωβά στη Μαλάουι, όπως και αλλού, διακρατούν με συνέπεια τη Γραφικά βασισμένη στάσι της ουδετερότητος στα πολιτικά ζητήματα. Ο Ιησούς είπε για τους ακολούθους του, «Δεν είναι, εκ του κόσμου καθώς εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου.» (Ιωάν. 17:14) Αυτός είναι ο λόγος που οι μάρτυρες του Ιεχωβά στη Μαλάουι αρνήθησαν ν’ αγοράσουν κάρτες συμμετοχής στο πολιτικό κόμμα που εξέδωκε το κυβερνών Κόμμα του Κογκρέσσου της Μαλάουι, οι οποίες έχουν επάνω τους τη φωτογραφία του ισοβίου Προέδρου της Μαλάουι, Δρος Χ. Καμούζου Μπάντα, πρεσβυτέρου της Πρεσβυτεριανής Εκκλησίας. Αυτή η άρνησις κατέληξε σε φοβερό διωγμό που υποκινήθηκε από τα ανώτερα στρώματα της κυβερνήσεως.

Παρέμειναν Σταθεροί

Το πνεύμα αυτών των Μαρτύρων της Μαλάουι έχει αποδειχθή πηγή μεγάλης ενθαρρύνσεως, τόσο γι’ αυτούς τους ίδιους όσο και για τους πνευματικούς των αδελφούς και αδελφές σε άλλες χώρες. Κατέδειξαν στον κόσμο ότι σ’ αυτή τη δεκαετία του 1970 υπάρχουν πραγματικά Χριστιανοί που κρατούν την πίστι τους στον Θεό ανεξάρτητα από το πόσο άγριο διωγμό συναντούν.

Αυτό φάνηκε από τις εκφράσεις πολλών μαρτύρων της Μαλάουι οι οποίοι όταν ρωτήθηκαν, δήλωσαν: «Ποτέ δεν θα συμβιβάσωμε την πίστι μας στον Θεό ακόμη κι αν αντιμετωπίσομε την απειλή του θανάτου στα χέρια αυτών των σκληρών διωκτών.»

Πραγματικά, ένας ηλικιωμένος Μάρτυς από τη Μαλάουι ο οποίος ρωτήθηκε είπε: «Ξέρομε ότι ο Ιεχωβά πρέπει να έχη κάποιο σκοπό για να επιτρέπη να μας συμβαίνουν αυτά τα πράγματα. Είμαστε αποφασισμένοι να μείνωμε σταθεροί απέναντι του ώσπου να εκπληρωθή ο σκοπός του.»

Ο παρατηρητής σημείωσε: «Όλοι οι Μάρτυρες, μαζί με τα παιδιά τους εφαίνοντο πολύ ισχυροί πνευματικώς.» Επίσης ο παρατηρητής ανέφερε ότι οι Χριστιανοί επίσκοποι τους «δεν έδειχναν κανένα φόβο, αλλά ήσαν αποφασισμένοι να συνεχίσουν το ποιμαντικό τους έργο οτιδήποτε κι αν συμβή.»

Τι μαρτυρία είναι για όλο τον κόσμο η πίστις τους! Σ’ όλους τους αιώνες που θα διαδέχωνται ο ένας τον άλλον στη νέα τάξι του Θεού, όταν θ’ ανασκοπούνται οι πράξεις των αληθινών Χριστιανών αυτού του καιρού του τέλους, πόσο θα επαινούνται για την πιστή στάσι που διακρατούν τώρα!

Φυγή στη Ζάμπια

Προσφάτως, όταν οι δεκάδες χιλιάδες μάρτυρες του Ιεχωβά της Μαλάουι που ζούσαν στη Μοζαμβίκη εστάλησαν πίσω στη Μαλάουι δια της βίας, χιλιάδες απ’ αυτούς κατέφυγαν στη γειτονική Ζάμπια. Εκεί οι πρόσφυγες στρατοπέδευσαν στη Σίντα Μιζάλε στην περιοχή της Τσιπάτα, όπου δόθηκε ευκαιρία στις γειτονικές εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά να στείλουν εφόδια προς ανακούφισι, περιλαμβανομένων τροφίμων και φαρμάκων. Περίπου 4.800 πρόσφυγες Μάρτυρες είχαν κατασκηνώσει στην ακραία ανατολική επαρχία της Ζάμπια κοντά στα σύνορα της Μαλάουι μέχρι τον παρελθόντα Οκτώβριο.

Επισκέπτες του στρατοπέδου εξεπλάγησαν από την ομοία με κυψέλη μελισσών δραστηριότητα. Ένας είπε: «Παντού υπήρχε δράσις. Μερικοί αδελφοί, χάραζαν σχεδιαγράμματα στο έδαφος όπου οι νεοαφικνούμενοι θα έφτιαχναν τα παραπήγματα τους, ενώ άλλοι, που τους είχε ήδη παραχωρηθή χώρος, ήσαν απησχολημένοι στο κτίσιμο. Όλη η κατασκήνωσις ήταν τακτοποιημένη και καθαρή.»

Αυτός ο παρατηρητής πρόσεξε επίσης ότι πολλοί Μάρτυρες—άνδρες, γυναίκες και τα μεγαλύτερα παιδιά—σκορπίστηκαν στη ζούγκλα και έκοβαν βέργες και χόρτο για να φτιάξουν τα παραπήγματα. Οι γυναίκες μάζευαν μαυρόχωμα για τα πατώματα των παραπηγμάτων τους.

Καθώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά ξεφόρτωναν τα εφόδια, ο αξιωματικός των προσφύγων που ήταν υπεύθυνος για το στρατόπεδο όταν ρωτήθηκε για τις εντυπώσεις του, είπε: «Έχω μείνει κατάπληκτος μ’ αυτούς τους ανθρώπους. Είναι τόσο φιλόπονοι και χρειάζονται πολύ λίγη επίβλεψι. Είμαι βέβαιος ότι αν σ’ αυτούς τους ανθρώπους εδίδετο ένα κομμάτι γης και τους επετρέπετο να το καλλιεργήσουν, θα μπορούσαν να κάμουν ένα τεράστιο έργο.»

Η σκληρή εργασία και η εκπαίδευσις ήταν επίσης φανερή στην κλινική που είχαν εγκαταστήσει στο στρατόπεδο. Εκεί, ιατρικό προσωπικό των Μαρτύρων φρόντιζε τους ασθενείς σε συνεργασία με τρείς νοσοκόμους της κυβερνήσεως της Ζάμπια. Παρατηρήθηκε ότι οι Μάρτυρες του στρατοπέδου ήσαν αρκετά ισχυροί και δραστήριοι, μολονότι η πλειοψηφία ήσαν αδύνατοι επειδή έμειναν χωρίς τροφή στη ζούγκλα επί πολλές μέρες πριν φθάσουν στη Σίντα Μιζάλε.

Κανένας Συμβιβασμός Παρά τα Παθήματα

Πολλές εκθέσεις εστάλησαν στο στρατόπεδο της Σίντα Μιζάλε που περιέγραφαν τα παθήματα που υπέστησαν οι Μάρτυρες και τα παιδιά τους στα χέρια αξιωματούχων του Κόμματος του Κογκρέσσου της Μαλάουι, νεαρών και αστυνομικών.

Παραδείγματος χάριν, στις 28 Σεπτεμβρίου 1975, έξη Μάρτυρες άνδρες και γυναίκες, μεταφέρθηκαν στο τμήμα Τσιμούτου του Κόμματος του Κογκρέσσου της Μαλάουι στην περιοχή της Λιλονγκούι. Διετάχθησαν ν’ αγοράσουν κάρτες του κόμματος, αλλά όλοι αρνήθηκαν. Τότε, αυτοί οι Μάρτυρες δέθηκαν με σχοινιά και εδάρησαν ανελέητα.

Στο χωριό Μκόχι, μια ηλικιωμένη Μάρτυς χτυπήθηκε πολύ άσχημα από τους νεαρούς επειδή δεν αγόρασε πολιτική κάρτα του κόμματος. Ένα από τα δόντια της έσπασε, ενώ τη χτυπούσαν, και τελικά έμεινε αναίσθητη.

Μια άλλη ηλικιωμένη Μάρτυς από το χωριό Μαμπάλα ανέφερε ότι όταν έφθασε στο σπίτι της από τη Μοζαμβίκη στις 26 Αυγούστου μαζί με την έγκυο κόρη της, αξιωματούχοι του κόμματος τους εζήτησαν ν’ αγοράσουν τις κάρτες του κόμματος. Αφού πείσθηκαν ότι οι δύο γυναίκες δεν θα τις αγόραζαν, τις έδιωξαν από το χωριό. Η ηλικιωμένη Μάρτυς μαζί με την έγκυο κόρη της, κοιμούνταν έξω από το χωριό κάτω από ένα δένδρο.

Λίγες μέρες αργότερα ήλθε η ώρα να γεννήση η κόρη της το μωρό της. Η μητέρα ρώτησε τους κατοίκους του χωριού αν της επέτρεπαν να φέρη την κόρη της σ’ ένα σπίτι για να γεννήση εκεί το παιδί. Όλοι οι χωρικοί αρνήθηκαν. Ο αρχηγός του χωριού την χλεύασε λέγοντας: «Φώναξε στον Θεό σου τον Ιεχωβά να σου στείλη μια σκάλα για να μπορέσης ν’ ανεβάσης την κόρη σου στον ουρανό να γεννήση εκεί το μωρό της.»

Η νεαρή γυναίκα γέννησε το μωρό της κάτω από τα δένδρα ενώ οι χωρικοί εστέκοντο γύρω και την παρακολουθούσαν. Αμέσως αφού ετελείωσε ο τοκετός, ο αρχηγός του χωριού μαζί με τους ανθρώπους του έδιωξαν την ηλικιωμένη μητέρα μακριά, αφήνοντας τη θυγατέρα της και το νεογέννητο κάτω από το δένδρο.

Πολλά τέτοια αφηγούνται οι πρόσφυγες που είναι στο στρατόπεδο της Σίντα Μιζάλε. Εν τούτοις, όλες οι εκθέσεις έδειξαν ότι εκείνοι που υπέστησαν διωγμό παρέμειναν σταθεροί. Όπως ανέφερε ένας παρατηρητής: «Μέχρι τώρα δεν είχαν λάβει ούτε μια αναφορά συμβιβασμού παρά τις τόσο πολλές αφηγήσεις για άγριο διωγμό.»

Υπομονή Κάτω από Παρατεταμένη Δοκιμασία

Μια έκθεσις ήλθε από 4 άνδρες Μάρτυρες οι οποίοι είχαν απολυθή προσφάτως από τη φυλακή της Μαλάουι. Αυτοί κι ένας άλλος Μάρτυς κρατήθηκαν στη φυλακή ένα έτος και πέντε μήνες πριν δικασθούν, τον Ιούνιον του 1974. Στη διάρκεια όλης αυτής της περιόδου υπέστησαν διάφορα είδη βασανισμού με την προσπάθεια να τους κάμουν ν’ αποκηρύξουν την πίστι τους στον Θεό. Τους έδειραν άγρια και παρατεταμένα και τους υπέβαλαν σε πολύωρες ανακρίσεις που διεξήγοντο από αξιωματούχους. Τους ζήτησαν να προδώσουν τα ονόματα των Χριστιανών αδελφών τους, όπως, επί παραδείγματι, τα ονόματα των υπευθύνων επίσκοπων. Εν τούτοις, παρέμειναν σιωπηλοί χωρίς να προδώσουν τους αδελφούς των.

Τότε δόθηκε στους αξιωματούχους η εντολή να μη δώσουν στους πέντε Μάρτυρες καθόλου τροφή επί εννέα μέρες. Τους κλείδωσαν επίσης σ’ ένα σκοτεινό δωμάτιο και δεν τους επέτρεπαν να δουν τον ήλιο ή το φως επί δέκα εννέα ημέρες. Κατόπιν τους μετέφεραν σ’ ένα άλλο κελλί, πάρα πολύ βρώμικο. Ένας από τους άνδρες πέθανε απ’ αυτήν την κακομεταχείρισι, αλλά δεν συμβιβάσθηκε. Οι τέσσερις άλλοι είπαν ότι προσηύχοντο θερμά στον Ιεχωβά και ενισχύθηκαν να υπομείνουν αυτή τη δοκιμασία.

Μια φορά ήλθαν αξιωματούχοι στα κελλιά της φυλακής κι έφεραν λίγο φαγητό στους Μάρτυρες να φάνε. Αλλά απαίτησαν απ’ αυτούς να προσευχηθούν δυνατά πριν φάνε. Επειδή οι μάρτυρες του Ιεχωβά ευχαριστούν τον Θεό την ώρα του φαγητού το έκαμαν. Εν τούτοις αμέσως μετά την προσευχή κατηγορήθηκαν όλοι ότι ‘υποστηρίζουν μια παράνομη εταιρία.’ Αυτό το είπαν επειδή αυτός που προσευχήθηκε χρησιμοποίησε τις ίδιες εκφράσεις που χρησιμοποιούνται και αλλού από τους μάρτυρες του Ιεχωβά, περιλαμβανομένου και του ονόματος του Θεού, Ιεχωβά.

Τον Ιούνιο τους έφεραν στο δικαστήριο και κατεδικάσθηκαν σε καταναγκαστικά έργα. Αλλ’ όταν οι αξιωματούχοι της φυλακής είδαν ότι αυτοί οι Μάρτυρες εκτελούσαν τη σκληρή εργασία τους πολύ πρόθυμα, τους ανέθεσαν την ευθύνη των άλλων φυλακισμένων. Οι αξιωματούχοι της φυλακής άρχισαν να σέβωνται αυτούς τους Μάρτυρες πάρα πολύ.

Επίσης, έδωσαν σ’ αυτούς τους τέσσερις Μάρτυρες την άδεια να συζητούν από την Αγία Γραφή με άλλους φυλακισμένους και η διεύθυνσις της φυλακής διέθεσε στην ομάδα δέκα εννέα Γραφές στη γλώσσα Σινυάνζα. Ο υπεύθυνος αξιωματούχος είπε στους Μάρτυρες θέλομε να χρησιμοποιήσετε αυτές τις Γραφές για να διδάξετε αυτούς τους εγκληματίες εδώ στη φυλακή πώς να γίνουν και αυτοί καλοί άνθρωποι σαν και σας.» Σύντομα άρχισαν οκτώ Γραφικές μελέτες, η μία μ’ ένα δεσμοφύλακα της φυλακής!

Τελικά, τον Οκτώβριο του 1975 οι τέσσερις Μάρτυρες βγήκαν από τη φυλακή. Πήγαν στη Ζάμπια, στο στρατόπεδο της Σίντα Μιζάλε όπου ανέφεραν τις πείρες τους. Σ’ όλη τη διάρκεια της δοκιμασίας των ένοιωθαν ότι η ενισχυτική δύναμις του Ιεχωβά ήταν μαζί τους.

Παρέμειναν Σταθεροί Παρά τον Εντονώτερο Διωγμό

Στα τέλη Οκτωβρίου, η κυβέρνησις της Μαλάουι διευθέτησε να επαναπατρίση στη Μαλάουι αυτές τις χιλιάδες των Μαρτύρων του στρατοπέδου της Ζάμπιας. Έτσι, για μια ακόμη φορά οι Μάρτυρες βρέθηκαν αντιμέτωποι με τη σαδιστική αγριότητα που ασκεί το Κόμμα του Κογκρέσσου της Μαλάουι.

Εν τούτοις μολονότι αντιμετωπίζουν τόσο σκληρές καταστάσεις οι μάρτυρες του Ιεχωβά της Μαλάουι παραμένουν σταθεροί—άνδρες, γυναίκες ακόμη και μικρά παιδιά. Έχουν αποφασίσει να μη συμβιβάσουν ποτέ αυτό που γνωρίζουν ότι είναι ορθό, αυτό που γνωρίζουν ότι είναι το θέλημα του Θεού. Δεν θα διαπράξουν προδοσία εναντίον του Θεού με το να συμβιβάσουν την πίστι που έχουν σ’ αυτόν.

Έτσι σήμερα γράφεται ένα ακόμη συγκινητικό κεφάλαιο πίστεως, στη δικτατορική χώρα της Μαλάουι. Αυτό παίρνει τη θέσι του μαζί με το υπόμνημα των πολλών πιστών ανθρώπων των αρχαίων χρόνων που αναφέρονται στην Αγία Γραφή στην προς Εβραίους επιστολή κεφάλαιον 11. Εκεί αναφέρεται ότι άνδρες όπως ο Γεδεών, ο Βαράκ, ο Σαμψών, ο Ιεφθάε, ο Δαβίδ, ο Σαμουήλ και άλλοι «δια της πίστεως καταπολέμησαν βασιλείας, ειργάσθησαν δικαιοσύνην.» Επίσης παρατηρεί ότι «άλλοι εβασανίσθησαν, μη δεχθέντες την απολύτρωσιν,» δηλαδή δεν εδέχθησαν να συμβιβάσουν ή ν’ αποκηρύξουν την πίστι τους στον Θεό.

Αυτό το ίδιο κεφάλαιο της προς Εβραίους Επιστολής αναφέρει επίσης: «Άλλοι δε εδοκίμασαν εμπαιγμούς και μάστιγας, έτι δε και δεσμά και φυλακήν· ελιθοβολήθησαν, επριονίσθησαν, επειράσθησαν, με σφαγήν μαχαίρας απέθανον, περιεπλανήθησαν με δέρματα προβάτων, με δέρματα αιγών υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι των οποίων δεν ήτο άξιος ο κόσμος.»—Εβρ. 11:32-38.

Η προς Εβραίους επιστολή κεφάλαιον 12 εδάφιον 1 αποκαλεί αυτούς τους ανθρώπους ‘τοσούτον νέφος μαρτύρων.’ Το ‘τοσούτον νέφος μαρτύρων’ τώρα ασφαλώς περιλαμβάνει και αυτούς τους Χριστιανούς στη χώρα της Μαλάουι που δείχνουν το ίδιο είδος πίστεως στον Θεό. Μολονότι μερικοί, μπορεί να πεθαίνουν, και πολλοί άλλοι υφίστανται άγρια κακομεταχείρισι, οι πιστοί Χριστιανοί της Μαλάουι είναι αποφασισμένοι να μην αφήσουν τον Σατανά τον Διάβολο και τα όργανα του εδώ στη γη να διαρρήξουν την πίστι τους. Και ανακουφίζονται από τη διαβεβαίωσι ότι, ακόμη κι αν πεθάνουν λόγω της ακεραιότητός των στον Θεό, θα «αξιωθώσι καλητέρας αναστάσεως,» με την προοπτική της αιωνίου ζωής.—Εβρ. 11:35.

Επίσης, αυτοί οι Χριστιανοί κατανοούν ότι, όπως ακριβώς ο Ιεχωβά επέτρεψε προηγουμένως να έλθη διωγμός στο λαό του, όπως στην περίπτωσι του Ιώβ, έτσι τον επιτρέπει και σήμερα μέχρι τον καιρό που θα δώση ένα τέλος στον κόσμο του Διαβόλου. Και μολονότι, όπως συνέβη στην περίπτωσι του Ιώβ, ο χρόνος της δοκιμασίας φαίνεται να είναι μακρός, οι μάρτυρες του Ιεχωβά στη Μαλάουι είναι πεπεισμένοι ότι όπως συνέβη και με τον Ιώβ, το τελικό αποτέλεσμα θα είναι εντελώς ικανοποιητικό, και θα τους αποζημιώση για κάθε πληγή που λαμβάνουν τώρα στη διάρκεια αυτού του κτηνώδους διωγμού.—Ιώβ 1:9-12· 2:3-7· 42:12-17.

Σύντομα τώρα, θα εκτελεσθούν οι κρίσεις του Θεού εναντίον του Σατανικού συστήματος πραγμάτων, θα απαλλάξη τη γη από την πονηρία της και από τους πονηρούς ανθρώπους για ν’ ανοίξη τον δρόμο για τους δικαίους «νέους ουρανούς και νέαν γην» που έχει υποσχεθή. (2 Πέτρ. 3:13) Οι εχθροί του Θεού και οι επίμονοι διώκτες του λαού του «θέλουσιν απέλθει ούτοι μεν εις κόλασιν αιώνιον, οι δε δίκαιοι εις ζωήν αιώνιον.»—Ματθ. 25:44-46.

Συνεπώς, ενώ οι μάρτυρες του Ιεχωβά στη Μαλάουι υφίστανται φοβερό διωγμό μόνο λόγω της πίστεως των στον Θεό, έχουν τη σταθερή διαβεβαίωσι του Θεού ότι θα ανταμειφθούν με την ευκαιρία αιωνίου ζωής στο νέο του σύστημα. Γι’ αυτόν το λόγο μπορούν να χαίρωνται, γνωρίζοντας ότι «η δοκιμή» της πίστεως των «πολύ τιμιωτέρα ούσα παρά το χρυσίον το φθειρόμενον δια πυρός δε δοκιμαζόμενον, ευρεθή εις έπαινον και τιμήν και δόξαν όταν φανερωθή ο Ιησούς Χριστός.»—1 Πέτρ. 1:6, 7· Ψαλμ. 37:10, 11, 28, 29.