Ποια Είναι η Άποψις της Βίβλου;

Γεννήθηκε ο Ιησούς τα Χριστούγεννα;

ΣΗΜΕΡΑ ο εορτασμός των Χριστουγέννων έχει γίνει μια απλή συνήθεια για πολλούς. Ανακουφίζονται όταν τελειώνη η περίοδος των Χριστουγέννων, επειδή την διακατέχει το πνεύμα της εμποροκρατίας και όχι της Χριστιανοσύνης, μολονότι υποτίθεται ότι βασίζεται στην ημερομηνία της γεννήσεως του Ιησού.

Ποια πνευματική αξία έχει ή πόσο αξίζει, στα μάτια του Θεού ο εορτασμός αυτού του γεγονότος αν αποτελή απλό τυπικισμό; Και πόσο λιγώτερη αξία έχει αν η προέλευσίς του και οι συνήθειες του δεν είναι Χριστιανικές; Σχετικά μ’ αυτό το σημείο η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαιδεία λέγει τα εξής:

«Σύμφωνα με την υπόθεσι . . . που έγινε δεκτή από πολλούς λογίους σήμερα, η γέννησις του Χριστού ωρίσθηκε την ημερομηνία του χειμερινού ηλιοστασίου (25 Δεκεμβρίου με το Ιουλιανό ημερολόγιο [23 Δεκεμβρίου με το παρόν Γρηγοριανό ημερολόγιο] . . . ), επειδή αυτή την ημέρα, όταν ο ήλιος άρχιζε να επιστρέφει στο βόρειο ουρανό, οι ειδωλολάτραι που λάτρευαν τον Μίθρα εώρταζαν την Solis Invicti (ημέρα της γεννήσεως του αήττητου ηλίου.) Στις 25 Δεκ. 274, ο Αυρηλιανός ανεκήρυξε τον θεό του ηλίου κύριο προστάτη της αυτοκρατορίας και του αφιέρωσε έναν ναό στο Κάμπους Μάρτσιους. Τα Χριστούγεννα άρχισαν όταν η λατρεία του ηλίου ήταν ιδιαίτερα ισχυρή στη Ρώμη.» Τόμ. 3, σελ. 656 (Η σημείωσις σε αγκύλες είναι δική μας).

Επί πλέον, οι λόγιοι της Βίβλου παραδέχονται γενικά ότι η 25 Δεκεμβρίου δεν είναι η ημερομηνία γεννήσεως του Χριστού. Πράγματι, η Αγία Γραφή δεν δείχνει, ακριβώς την ημερομηνία της Γεννήσεως του Ιησού, αλλά μας δίνει πληροφορίες που δείχνουν ότι δεν συνέβη την εποχή του χειμώνος. Ο Λουκάς, ο συγγραφεύς του τρίτου Ευαγγελίου, μας δίνει τις ακόλουθες πληροφορίες:

Ο πρόδρομος του Χριστού, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, κατήγετο από την ιερατική οικογένεια του Ααρών, από τη φυλή του Λευί. (Λουκ. 1:5, 13) Επομένως, θα είχε αναλάβει την καθωρισμένη υπηρεσία του σε ηλικία τριάντα ετών. (Αριθμ. 4:3) Ο Ιωάννης ήταν έξη μήνες μεγαλύτερος από τον Ιησού. (Λουκ. 1:24, 26, 35, 36) Εφόσον ο Ιησούς ανέλαβε το ειδικό έργο του όταν «ήρχιζε να ήναι ως τριάκοντα ετών,» ο Ιωάννης θα εκήρυττε ήδη έξη μήνες περίπου πριν έλθη σ’ αυτόν ο Ιησούς για να βαπτισθή—Λουκ. 3:23.

Ο Ιωάννης άρχισε το έργο του «εν . . . τω δεκάτω πέμπτω έτει της ηγεμονίας Τιβερίου Καίσαρος,» στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. (Λουκ. 3:1, 2) Ιστορικές αναγραφές δείχνουν ότι ο Τιβέριος άρχισε να κυβερνά στις 17 Αύγουστου του έτους 14 μ.Χ. (του Γρηγοριανού ημερολογίου). Σύμφωνα με τον Ρωμαϊκό υπολογισμό, το πρώτο έτος του Τιβερίου άρχιζε από την ημερομηνία που ανέλαβε εξουσία, από τις 17 Αυγούστου του 14 μ.Χ. ως τις 17 Αυγούστου του 15 μ.Χ.a Το δέκατο πέμπτο έτος της βασιλείας του θα άρχιζε από τις 17 Αυγούστου του 28 μ.Χ., και θα τελείωνε στις 17 Αύγουστου του 29 μ.Χ. Επομένως, ακόμη κι αν ο Ιωάννης άρχισε το έργο του στις 17 Αύγουστου του 28 μ.Χ., ο Ιησούς που ήλθε στον Ιωάννη περίπου έξη μήνες αργότερα, πρέπει, να τον πλησίασε το ενωρίτερον, κάποια μέρα του Φεβουαρίου του 29 μ. Χ. Επομένως, η γέννησις του Ιησού, τριάντα χρόνια πριν, θα έπεφτε στο έτος 2 π.Χ., όχι στο 4 ή 6 π.Χ., όπως υπολογίζουν μερικοί.

Εδώ μπορεί να εγερθή το ερώτημα: ‘Αν το ημερολόγιο μας αρχίζη με τη γέννησι του Ιησού, πώς μπορεί να λεχθή ότι ο Ιησούς γεννήθηκε το 2 π.Χ.;’ Η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαιδεία λέγει ότι ο Διονύσιος ο Μικρός (εξήγκουους) Καθολικός μοναχός, στις αρχές του έκτου αιώνος, «ήταν ο πρώτος που είπε ότι η Χριστιανική εποχή αρχίζει με τη γέννησι του Χριστού, αλλά έκαμε λάθος 4 ως 7 χρόνια.» Στην πραγματικότητα, φαίνεται ότι έκαμε λάθος λίγο περισσότερο από ένα έτος.

Ποιον καιρό του έτους 2 π.Χ. γεννήθηκε ο Ιησούς; Είναι πιθανόν ότι ο Ιωάννης δεν άρχισε να βαπτίζη στην αρχή του δεκάτου πέμπτου έτους της βασιλείας του Τιβερίου, ώστε να φαίνεται ότι οι έξη μήνες του έργου του να έλαβαν χώρα στη διάρκεια της βροχερής ψυχρής εποχής του χειμώνος που ακολούθησε· αλλά πιο λογικό είναι, ότι ο Ιωάννης άρχισε να βαπτίζη την άνοιξι και το βάπτισμα του Ιησού έλαβε χώρα το φθινόπωρο.

Τα γεγονότα που αφορούν το έργο και τον θάνατο του Ιησού υποστηρίζουν ότι η γέννησις του Ιησού έλαβε χώρα το φθινόπωρο. Πέθανε στις 14 του Νισάν, την ημέρα του Πάσχα, σε αρμονία με το γεγονός ότι αυτός ήταν το πραγματικό «πάσχα,» «ο Αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτία του κόσμου.» (1 Κορ. 5:7· Ιωάν. 1:29) Αρχίζοντας σε ηλικία τριάντα ετών περίπου, το έργο του κηρύγματος και της μαθητεύσεως διήρκεσε τριάμισυ χρόνια, όπως φαίνεται από τις αφηγήσεις των Ευαγγελίων που δείχνουν ότι ο Ιησούς παρακολούθησε τέσσερα πάσχα στη διάρκεια αυτής της περιόδου. (Ιωάν. 2:23· 5:1· 6:4· Λουκ. 22:14-18) Αυτό συμφωνεί με την προφητεία του Δανιήλ ότι ο Μεσσίας, μετά την εμφάνισί του, θα εθυσιάζετο στο μέσον μιας «εβδομάδος» επτά ετών. Η προφητεία λέγει: «Εν τω ημίσει της εβδομάδος θέλει παύσει η θυσία και η προσφορά.» Το μισό μιας εβδομάδος ετών είναι τριάμισυ χρόνια. Η θυσία του Χριστού ήταν η βάσις που έκαμε να παύσουν οι θυσίες των ζώων και οι προσφορές στο ναό της Ιερουσαλήμ. Προμήθευσε την πραγματική απαλλαγή από την αμαρτία. (Δαν. 9:25, 27) Ο θάνατος του θα ελάμβανε χώρα, σύμφωνα μ’ αυτόν τον υπολογισμό, τριάμισυ χρόνια μετά από το φθινόπωρο του 29 μ.Χ., δηλαδή την άνοιξι του 33 μ.Χ. Οι αστρονομικές αποδείξεις δείχνουν ότι η 14η Νισάν εκείνου του έτους αντιστοιχεί με την 1η Απριλίου του Γρηγοριανού ημερολογίου. Αν μετρήσωμε προς τα πίσω ‘το ήμισυ της εβδομάδος’ θα δούμε ότι ο Ιησούς παρουσιάσθηκε ως Μεσσίας (όταν βαπτίσθηκε και εχρίσθη από το άγιο πνεύμα) το φθινόπωρο του έτους 29 μ.Χ. και γεννήθηκε τριάντα χρόνια προηγουμένους το φθινόπωρο του 2 π.Χ.

Έχομε, λοιπόν, αποδείξεις για την ημερομηνία του θανάτου του Ιησού, και ως προς το έτος και ως προς την ημέρα. Για την ημερομηνία της γεννήσεως του Ιησού, έχομε αποδείξεις για το έτος και για το ότι συνέβη την εποχή του φθινοπώρου. Αλλά δεν υπάρχει απόδειξις για την ακριβή ημέρα. Υπάρχει κανένας λόγος για τον οποίον δεν υπάρχει αυτή η ημερομηνία στην Αγία Γραφή;

Προφανώς υπάρχει. Ο Ιησούς έδωσε σαφή εντολή να εορτάζεται ο θάνατος του κάθε έτος, λέγοντας: «Τούτο κάμνετε εις την ιδικήν μου ανάμνησιν.» (Λουκ. 22:19) Αλλά δεν υπάρχει καμμιά εντολή να εορτάζεται η ανάμνησις της γεννήσεως του. Οι αληθινοί Χριστιανοί σήμερα πρέπει ν’ αποβλέπουν στον Ιησού, όχι ως βρέφος, αλλ’ ως ισχυρό πνευματικό πλάσμα που κατέχει στους ουρανούς τη δεύτερη θέσι μετά τον ουράνιο Πατέρα του. Τώρα έλαβε την εξουσία πάνω στη γη ως Βασιλεύς, και σύντομα πρόκειται να εισαγάγη σ’ όλη τη γη τη χιλιετή βασιλεία του της ειρήνης.—Αποκάλ. 11:15.

Συνεπώς, οι αληθινοί Χριστιανοί δεν τηρούν καμμιά ημερομηνία ως επέτειο της γεννήσεως του Ιησού. Αυτό συμφωνεί με τη δήλωσι στο εδάφιο Εκκλησιαστής 7:1: «Κάλλιον όνομα καλόν παρά πολύτιμον μύρον και η ημέρα του θανάτου παρά την ημέραν της γεννήσεως.» Η ημέρα του θανάτου του Χριστού ήταν ασφαλώς καλύτερη από την ημέρα της γεννήσεως του ως ανθρώπου. Ο απόστολος Παύλος λέγει για την πορεία της πιστής ακεραιότητας του στον Θεό και για τον θυσιαστικό του θάνατο, λέγοντας: «Δια μιας δικαιοσύνης ήλθεν εις πάντας ανθρώπους δικαίωσις εις ζωήν. Διότι καθώς δια της παρακοής του ενός ανθρώπου [του Αδάμ] οι πολλοί κατεστάθησαν αμαρτωλοί, ούτω και δια της υπακοής του ενός οι πολλοί θέλουσι κατασταθή δίκαιοι.»—Ρωμ. 5:18, 19.

Εφόσον η γέννησις του Ιησού συνέβη κατά πάσαν πιθανότητα τον Οκτώβριο, και όχι τον Δεκέμβριο, και εφόσον η Αγία Γραφή δείχνει ότι ο θάνατος του—όχι η γέννησίς του—είναι εκείνο που πρέπει να εορτάζωμε εις ανάμνησίν του, τα Χριστούγεννα δεν έχουν καμμιά σημασία για τους αληθινούς Χριστιανούς. Αποφεύγουν αυτόν τον εορτασμό ιδιαιτέρως λόγω της ειδωλολατρικής προελεύσεως του και των συνηθειών του.

[Υποσημειώσεις]