Πόση Εμπιστοσύνη Πρέπει να Έχετε στην Επιστήμη;

Από τον ανταποκριτή του «Ξύπνα!» στη Δυτική Γερμανία

ΟΙ ΕΠΙΤΕΥΞΕΙΣ στους διαφόρους τομείς της επιστήμης οπωσδήποτε συνέβαλαν στην ευημερία της ανθρωπίνης οικογενείας. Οι διάφορες ιατρικές μέθοδοι συνετέλεσαν στην παράτασι της ζωής και στην ανακούφισι των παθημάτων. Η πρόοδος της τεχνολογίας βελτίωσε την ποιότητα της ζωής μας με μερικούς τρόπους και έκαμε ευκολώτερες τις εργασίες.

Εξ αιτίας αυτών των επιτευγμάτων, πολλοί άνθρωποι αποβλέπουν στην επιστήμη μ’ ένα σχεδόν λατρευτικό φόβο. Οι επιτυχείς αποβάσεις των αστροναυτών στη σελήνη ενισχύουν αυτό το αίσθημα. Σαν αποτέλεσμα, πολλοί άνθρωποι σέβονται πολύ τις ιδέες που εκφράζουν οι επιστήμονες σε άλλα θέματα. Και είναι πολύ διαδεδομένη η άποψις ότι όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ανθρώπινη οικογένεια θα λυθούν τελικώς με την πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας.

Αυτή η επικρατούσα άποψις συνωψίσθηκε λίγα χρόνια πριν σ’ ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε επ’ ευκαιρία της 200ής επετείου από της ιδρύσεως του γνωστού φαρμακευτικού οργανισμού Τζ. Ρ. Γκάητζη, στη Βασιλεία της Ελβετίας. Λέγεται ότι ένας από τους σχολιαστές, ο Γερμανός φυσικός Καθηγητής Σ. Φ. φον Βαϊτσέκερ είχε πει:.

«Η επιστήμη σήμερα είναι το μόνο πράγμα στο οποίο οι άνθρωποι, σαν σύνολο, πιστεύουν: είναι η μόνη παγκόσμια θρησκεία της εποχής μας . . . Ως εκ τούτου, ο επιστήμων κατέχει μια πολύ φιλόδοξη θέσι: είναι ο ιερεύς αυτής της νέας θρησκείας και κατέχει τα μυστικά της και τα θαύματά της· διότι αυτό που για τους άλλους είναι εκπληκτικό, παράξενο ή μυστικό, γι’ αυτόν είναι φανερό.»

Αλλά είναι δικαιολογημένη αυτή η εμπιστοσύνη στην επιστήμη; Όχι, σύμφωνα με τον φον Βαϊτσέκερ, ο οποίος τονίζει ότι κάθε υπεύθυνος επιστήμων πρέπει να κατανοήση «ότι όσα γνωρίζει είναι μόνο ένα κλάσμα αυτών που χρειάζεται να γνωρίση αν πρόκειται να γίνη πραγματικά άξιος να φέρη ευθύνη για τη ζωή των ανθρώπων.» Θα πρέπει ν’ αντιληφθή ότι, ακόμη και στην ειδικότητά του, υπάρχουν πολλά που δεν τα γνωρίζει. Και οι έντιμοι επιστήμονες αναγνωρίζουν ότι, μολονότι η επιστήμη παρήγαγε πράγματα που βελτίωσαν τη ζωή, έφερε όμως και αντίθετα αποτελέσματα. Είναι υπεύθυνη για την παραγωγή πραγμάτων που έκαμαν άθλια τη ζωή για εκατομμύρια ανθρώπους.

Ένα παράδειγμα είναι η αιματοχυσία και η καταστροφή που προξένησαν οι παγκόσμιοι πόλεμοι του αιώνος μας. Λέγεται ότι ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος μόνον αφήρεσε πάνω από 50 εκατομμύρια ζωές. Πολλά απ’ αυτά τα θύματα πέθαναν με φρικιαστικό τρόπο εξ αιτίας των εφευρέσεων της επιστήμης και της τεχνολογίας: εκρηκτικές ύλες εκτοξεύθηκαν πάνω σε ειρηνόφιλους πολίτες με ταχύτατα αεροσκάφη, πυραύλους, τανκς, φλογοβόλα, αυτόματα όπλα, τορπίλλες, ατομικές βόμβες και άλλες μηχανές του θανάτου. Κι αυτά επίσης ήσαν προϊόντα της επιστημονικής και βιομηχανικής «προόδου.»

Πιο πρόσφατα, η επιστήμη και η τεχνολογία συμμετέχουν στην ευθύνη για την κατασκευή και χρήσι πραγμάτων που έχουν σαν αποτέλεσμα τη μόλυνσι, τον θόρυβο, τον συνωστισμό και την έντασι. Όλοι αυτοί οι παράγοντες θα έπρεπε να κάνουν τους επιστήμονες πιο μετριόφρονες στις δηλώσεις τους και τους άλλους ανθρώπους πιο προσεκτικούς ως προς το που θέτουν την εμπιστοσύνη τους.

Προβλήματα από τα Χημικά Προϊόντα

Ακόμη και άνθρωποι της επιστήμης, που είναι γενικά αφιερωμένοι στη βελτίωσι της ζωής του ανθρώπου, έχουν ν’ αντιμετωπίσουν τρομερά προβλήματα όπως μπορούμε να δούμε, επί παραδείγματι, στη βιομηχανία φαρμάκων. Νέα φάρμακα εμφανίζονται συνεχώς στην αγορά, αλλά ο έλεγχος και πειραματισμός αυτών των φαρμάκων δεν είναι πάντοτε πλήρης.

Αυτό που συνέβη πριν από λίγα χρόνια στη Δυτική Γερμανία (καθώς επίσης, σε μικρότερη κλίμακα, στη Σουηδία, Καναδά και Βραζιλία) δείχνει τα τραγικά αποτελέσματα που μπορεί να προκύψουν από την κακή χρήσι φαρμάκων. Το φάρμακο θαλιδομίδη εχρησιμοποιείτο ευρέως ως ηρεμιστικό. Το χρησιμοποιούσαν επίσης και μέλλουσες μητέρες. Αλλά μερικές απ’ αυτές διεπίστωσαν με τρόμο ότι, όταν γέννησαν, τα μικρά τους ήσαν παραμορφωμένα εξ αιτίας του φαρμάκου. Χιλιάδες απ’ αυτά τα παιδιά γεννήθηκαν καθυστερημένα σωματικώς ή διανοητικώς κι εξακολουθούν να είναι έτσι μέχρι σήμερα. Το ειδησεογραφικό περιοδικό Ντερ Σπήγκελ Δυτικής Γερμανίας έγραψε γι’ αυτά τα παιδιά τα εξής:

«Είναι τα θύματα μιας καταστρεπτικής αναποδιάς που εξυφάνθηκε στους δοκιμαστικούς σωλήνες μιας ολοκληρωτικά επιστημονικής γενεάς· είναι υποχρεωμένα να υποφέρουν εξ αιτίας της μυστηριώδους επιδράσεως ενός μηχανισμού που βρίσκεται στο ένα δέκατο του γραμμαρίου μιας λευκής ουσίας· στα υπνωτικά χάπια Θαλιδομίδη.»

Το περιοδικό Ντερ Σπήγκελ έγραψε ότι μεταξύ των ετών 1957 και 1961 πωλήθηκαν 310.000.000 δόσεις αυτού του ηρεμιστικού. Είχε διαφημισθή ως «μη τοξικό,» «αβλαβές» και «εντελώς μη δηλητηριώδες.» Το περιοδικό προσέθετε: «Κατηγορήθηκαν εννέα άνδρες. Δεν κατηγορήθηκε η προθυμία μιας ολοκληρωτικά επιστημονικής γενεάς να καταναλώνη φάρμακα με τους τόννους μολονότι οι επιστήμονες στις περισσότερες περιπτώσεις δεν γνωρίζουν ακόμη και σήμερα πώς ακριβώς επηρεάζουν αυτά τον ανθρώπινο οργανισμό.»

Από τότε οι μέθοδοι παραγωγής φαρμάκων ελέγχονται αυστηρά. Παρ’ όλ’ αυτά, η ποσότης των φαρμάκων που παράγουν σε φαρμακοβιομηχανίες είναι εκπληκτική. Οι άνθρωποι παγκοσμίως καταναλώνουν εκατομμύρια χάπια ετησίως. Και συνεχώς διοχετεύονται στην αγορά νέα. Η βλάβη στην υγεία μπορεί να εμφανισθή μόνον ύστερ’ από μακρά περίοδο χρήσεως, όπως απεδείχθη στην περίπτωσι του καπνίσματος. Γι’ αυτό τον λόγο ο Χ. Βάικερ, καθηγητής της ανθρωπίνης γενετικής και ένας από τις εξέχουσες ιατρικές αυθεντίες που εκλήθη να καταθέση στη δίκη για τη Θαλιδομίδη στη Δυτική Γερμανία, είπε: «Μπορεί να μας πλήξη και πάλι οποιαδήποτε στιγμή μια καταστροφή όπως αυτή της Θαλιδομίδης.»

Η Φυσική Ανασκόπησις της Επιστήμης της Δυτικής Γερμανίας έγραψε στο τεύχος της του Σεπτεμβρίου 1975: «Όχι μόνον η φοβερή Θαλιδομίδη, αλλά προφανώς και πολλά άλλα φάρμακα θα μπορούσαν επίσης να προξενήσουν παραμορφώσεις στα νεογέννητα βρέφη αν οι μητέρες τους έπαιρναν αυτά τα χάπια στη διάρκεια των πρώτων έξη εβδομάδων της κυήσεως, όταν το έμβρυο είναι ιδιαιτέρως ευαίσθητο.

Οι Λ. Μίλκοβιτς και Μπ. Τζ. βαν ντεν Μπεργκ μελέτησαν τις επιδράσεις των φαρμάκων σε 19.044 νεογέννητα βρέφη, στη Σχολή Δημοσίας Υγείας του Μπέρκλεϋ της Καλιφόρνιας. Τα βρέφη των οποίων οι μητέρες δεν είχαν πάρει ηρεμιστικά στη διάρκεια των 42 πρώτων ημερών της κυήσεως, είχαν κατά μέσον όρον 2,7 τοις εκατό παραμορφώσεις. Όσες μητέρες είχαν πάρει ένα γνωστό ηρεμιστικό (το Ηκουανίλ), η αναλογία παραμορφώσεως στα νεογέννητα βρέφη ήταν 12,1 τοις εκατό. Στην περίπτωσι ενός άλλου διαδεδομένου φαρμάκου (του Λίμπριουμ), η αναλογία παραμορφώσεως ήταν 11,4 τοις εκατό. Οι μητέρες που είχαν πάρει αλλά ηρεμιστικά είχαν περίπου δύο φορές περισσότερα παραμορφωμένα μωρά από τις μητέρες που δεν είχαν πάρει καθόλου φάρμακα.

Οι συγγραφείς Χ. Σιέστρεμ και Ρ. Νίλσον, έγραφαν τα εξής στο βιβλίο τους Η Θαλιδομίδη και η Εξουσία των Φαρμακευτικών Εταιριών, (1972, σελ. 279): «Παρ’ όλες τις προειδοποιήσεις, προφανώς πρέπει να περιμένωμε να συμβή μια ‘γενετική’ καταστροφή πριν αφυπνισθούν οι αρχές και οι χημικές βιομηχανίες. Όταν θα συμβή αυτό, εξαιτίας της ελλείψεως ελέγχου των ιδιοτήτων μερικών ευρέως χρησιμοποιουμένων χημικών ουσιών που προκαλούν κληρονομικές μεταβολές, ασφαλώς θ’ ακούσωμε από τις αρχές και τις βιομηχανίες ότι ‘κανείς δεν σκέφθηκε αυτή την πιθανότητα,’ ότι ‘αυτή η καταστροφή ήταν αναπόφευκτη.’»

Εν τούτοις, πολύ παλαιότερα, στις αρχές αυτού του αιώνος, οι επιστήμονες είχαν τη δυνατότητα να προκαλούν δυσμορφίες στα κατώτερα ζώα χρησιμοποιώντας χημικές ουσίες. Και παρ’ όλη τη γνώσι και την πείρα που αποκτήθηκε από τότε, οι χημικές ουσίες (των οποίων η επίδρασις στο ανθρώπινο σώμα δεν έχει ακόμη κατανοηθή πλήρως ύστερ’ από μακροχρόνια χρήσι και οι οποίες κυκλοφορούν σε χάπια, καθώς επίσης στα τρόφιμα, στα ποτά και στην ατμόσφαιρα) εξακολουθούν ν’ αυξάνουν. Μολονότι περιλαμβάνονται και άλλοι παράγοντες, δεν είναι παράξενο που αυξάνονται τόσες πολλές παθήσεις όπως ο καρκίνος και τα καρδιακά νοσήματα.

Αυτά τα λίγα παραδείγματα από την ιστορία της ιατρικής και της φαρμακευτικής αρκούν για να δείξουν ότι η τυφλή και απόλυτη πίστις στην επιστημονική «πρόοδο» δεν δικαιολογείται.

Το ίδιο ισχύει ασφαλώς και σ’ έναν άλλο τομέα της επιστήμης, όπου η ευπιστία είναι ακόμη έντονη.

Ανίχνευσις της Προελεύσεως του Ανθρώπου

Τον περασμένο αιώνα, η θεωρία της εξελίξεως είχε γίνει ευρέως αποδεκτή και είχε προωθηθή από πολλούς επιστήμονες. Αυτή είναι η πίστις ότι οι άνθρωποι εξελίχθηκαν από πιθηκοειδή πλάσματα σε μια χρονική περίοδο εκατομμυρίων ετών. Μολονότι μερικοί επιστήμονες απορρίπτουν τη θεωρία της εξελίξεως και πιστεύουν την αφήγησι της Γραφής, ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε απ’ ευθείας από τον Θεό, η πλειονότης των επιστημόνων ομιλούν σαν να ήταν η εξέλιξις γεγονός αποδεδειγμένο πέρα από κάθε αμφιβολία.

Αλλά τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Αν ήταν έτσι, πολλοί επιστήμονες δεν θα δαπανούσαν ακόμη πολύ από τον χρόνο τους προσπαθώντας να την αποδείξουν. Δεν θ’ αφιέρωναν χρόνια, έρποντας με τα χέρια και τα γόνατα κάτω απ’ τον καυτό ήλιο της Αφρικής και σε άλλα μέρη, προσπαθώντας να βρουν απολιθώματα για ν’ αποδείξουν τη θεωρία τους.

Αλλά πολλοί επιστήμονες που υποστηρίζουν την εξέλιξι είναι ένοχοι διότι ακολούθησαν πολύ αντιεπιστημονικές μεθόδους με το να είναι δογματικοί για μικρές ή ανύπαρκτες αποδείξεις. Ακόμη χειρότερα, κατά καιρούς ήσαν ένοχοι χονδροειδούς απάτης στην προσπάθειά τους να πείσουν το κοινό ότι απέδειξαν τη θεωρία τους.

Παραδείγματος χάριν, υπήρξε ο περίφημος «άνθρωπος του Πιλτντάουν.» Αυτός, ισχυρίσθηκαν, ήταν ο σημαντικός «ελλείπων κρίκος» μεταξύ ανθρώπων και ζώων. «Ανεκαλύφθη» από τον Τσαρλς Ντώζον στο Πιλτντάουν της Αγγλίας, στις αρχές του αιώνος. Αλλά ύστερ’ από δεκαετίες απεκαλύφθη ότι ήταν ένα τέχνασμα, μια παραποίησις. Απεδείχθη ότι ήταν το κρανίο ενός συγχρόνου ανθρώπου συνδυασμένο με τη σιαγόνα ενός πιθήκου που το είχαν «επεξεργασθή» με χημικές ουσίες για να το κάνουν να φαίνεται αρχαίο.

Το περασμένο έτος, μια ραδιοφωνική εκπομπή της Δυτικής Γερμανίας που αναφερόταν στην επιστήμη και στην εκπαίδευσι, είχε τίτλο «Μυθοπλάστες της Επιστήμης» ανέφερε κι άλλες σύγχρονες απάτες. Ένα ενδιαφέρον παράδειγμα ήταν εκείνο του απολιθώματος που είλκυσε την προσοχή της Βελγικής Βασιλικής Ακαδημίας Επιστημών το 1969. Το απολίθωμα είχε διατηρηθή στους πάγους και φάνηκε ότι είχε τεράστια επιστημονική σημασία. Ο Δρ Μπέρναντ Χέβελμανς, ζωλόγος και μέλος της Ακαδημίας των Βρυξελλών, είπε ότι ήταν απόδειξις της θεωρίας της εξελίξεως. Εισήγαγε στην Ακαδημία την άποψι ότι το πιθηκοειδές ον ήταν ο «ελλείπων κρίκος,» μεταξύ ανθρώπου και πιθήκου.

Το ον αυτό τοποθετήθηκε σ’ ένα ψυγείο, στη Μιννεσότα των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο ζωολόγος πέρασε μέρες παρατηρώντας και μελετώντας αυτό τον υποτιθέμενο πρόγονο του ανθρώπου που ήταν θωρακισμένος μέσα στον πάγο. Αλλά ύστερα από έρευνες, απεκαλύφθη ότι το πιθηκοειδές αυτό ον ήταν στον πάγο όχι εκατομμύρια χρόνια, αλλά λίγα μόνο χρόνια!

Τι συνεπέρανε ο Δρ. Χέβελμανς και οι άλλοι επιστήμονες; Όχι ότι ήταν παραποίησις. Αντιθέτως, συνεπέραναν ότι στη σύγχρονη εποχή πρέπει να υπάρχη ένα υπόλειμμα προϊστορικού ανθρώπου που ζη επάνω στη γη! Σε ανακοινωθέν της Βελγικής Ακαδημίας Φυσικής Επιστήμης, ο Δρ. Χέβελμανς προσπάθησε να στηρίξη την αλαζονική του θεωρία με εκτενείς εξηγήσεις. Έδωσε ακόμη στο ον αυτό το «επιστημονικό» όνομα χόμο πονγκόιντες που σημαίνει «πιθηκοειδής άνθρωπος.»

Εν τούτοις, η Ακαδημία ευρίσκετο σε σύγχυσι και είχε υποψίες. Έγιναν πιο εκτενείς και δύσκολες έρευνες. Ποια ήσαν τα αποτελέσματα; Μήπως ήταν αυτή η βιολογική ανακάλυψις του αιώνος; Το πρόγραμμα του Γερμανικού ραδιοσταθμού ανέφερε: «Καθόλου. Για μια ακόμη φορά οι μυθοποιοί εξηπάτησαν τους επιστήμονες. Παρουσίασαν στο κοινό μια κωμωδία που ήταν δύσκολο να την αντιληφθή, αλλά ήταν ολοφάνερο ότι είχε σκηνοθετηθή πολύ καλά.. Τα κύρια πρόσωπα, μολονότι ακούσια, ήσαν ζωολόγοι, ανθρωπολόγοι, παλαιοντολόγοι και άλλοι επιστήμονες.»

Ο Β. Ρ. Λιτζενκίρχεν, που έγραψε το κείμενο αυτού του ραδιοφωνικού προγράμματος, είπε: «Ο ‘ελλείπων κρίκος’ μεταξύ του ανθρώπου και του ανθρωποειδούς πιθήκου είναι μια απάτη, ένας καθαρός μύθος. Ο πρωτόγονος άνθρωπος . . . βγήκε από το σακκουλάκι με το ‘τρυκ’ που χρησιμοποιεί η κινηματογραφική βιομηχανία του Χόλλυγουντ.» Πρόσθεσε ότι οι ειδικοί στα ‘τρυκ’ . . . ήσαν εκείνοι που κατεσκεύασαν τον ‘ελλείποντα κρίκο.’»

Άλλες Απάτες

Μολονότι αυτός ο κατασκευασμένος «προϊστορικός άνθρωπος» ήταν μια από τις πιο θεαματικές απάτες των τελευταίων ετών, δεν ήταν όμως και η μοναδική. Το πρόγραμμα σχολίασε την ανακάλυψι υποτιθεμένων έργων τέχνης του ‘προϊστορικού ανθρώπου του Νεάντερταλ’ του Ντιτμάρσεν, μιας γεωργικής περιοχής κοντά στη Βόρειο Θάλασσα στην πιο βόρειο Γερμανική Πολιτεία του Σλέσγουιγκ-Χολστάιν. Οι ιστορικοί της Βορείου Γερμανίας νόμισαν ότι είχαν κάνει μια σημαντική ανακάλυψι. Γρήγορα ωργανώθηκε μια έκθεσις αυτών των αντικειμένων στο Κρατικό Μουσείο του Ντίτμαρς στην πόλι Μέλντορφ.

Τι συνέβη μετά; Ο κ. Λιτζενκίρχεν λέγει: «Ο πασίγνωστος καθηγητής Χέρμπερτ Κουν, ειδικός στην προϊστορία και στη ζωγραφική των προϊστορικών σπηλαίων, μίλησε στην έναρξι της εκθέσεως του Μέλντορφ για μια ‘αποκορυφωτική στιγμή της αρχαιολογίας.’ Με ενθουσιασμό και ψυχική ευφορία ο επιστήμων ανήγγειλε τις ‘ανακαλύψεις που θα μπορούσαν να συναγωνισθούν την ανακάλυψι του Γαλιλαίου Γαλιλέι.’ Στην πραγματικότητα, είχε μπλεχθή σε μια σκηνοθετημένη κωμωδία.»

Τα ευρήματα καθωρίσθηκαν ότι είχαν ηλικία από 100.000 έως 180.000 ετών. Αλλά ανακαλύφθηκε ότι αυτά τα έργα τέχνης, δήθεν του Νεάντερταλ, είχαν κατασκευασθή μόλις προσφάτως! Υπεύθυνος για όλη την ιστορία ήταν κάποιος πωλητής από ένα χωριό που λέγεται «Άλμπερσντορφ.» Αυτή ήταν μια ωραία σύμπτωσις, διότι στη Γερμανική γλώσσα «άλμπερν» σημαίνει «ανόητος.» Ο πωλητής πήρε παλιό ξύλο και κόκκαλα από ζώα και τα επεξεργάσθηκε με επιδεξιότητα.

Μερικές απ’ αυτές τις απάτες ανακαλύφθηκαν ύστερα από λίγους μόνο μήνες. Αλλά άλλες, όπως η απάτη του Πιλτντάουν, ανακαλύφθηκαν ύστερα από δεκαετίες. Και ένα άλλο παράδειγμα που χρειάσθηκε χρόνια για ν’ αποκαλυφθή, ήταν η απάτη των ‘εργαλείων’ που υποτίθεται ότι χρησιμοποιούσε ο δήθεν πρωτόγονος ‘άνθρωπος του Σταϊνχάιμερ.’ Μέχρι προσφάτως όλα αυτά ευρίσκοντο σε μουσεία και σε εκθέσεις.

Στην έκδοσι Η Συμβολή της Στουτγάρδης στη Φυσική Ιστορία, του Μαΐου 1974, ο Καθηγητής Κ. Ντ. Άνταμ, υποστηρικτής της εξελίξεως, έφορος του Εθνικού Μουσείου Φυσικών Επιστημών της Στουτγάρδης, είπε ότι τα υποτιθέμενα 250.000 ετών ηλικίας αντικείμενα του ‘χόμο σταϊνχάιμενσις’ ήταν απόδειξις όχι εξελίξεως, αλλά επιστημονικής πλάνης. Και πρόσθεσε: «Το συμπέρασμα της πολυσυζητημένης ανακαλύψεως είναι ότι κανένα από τα αμέτρητα υποτιθέμενα πέτρινα και οστέινα εργαλεία δεν μπορεί ν’ αποδειχθή ότι είναι εργαλείο που κατασκευάσθηκε και χρησιμοποιήθηκε από τον άνθρωπο: είναι χαλίκια από ασβεστόλιθους και άλλα ευτελέστερα από αμμόλιθο και δολομίτη, καθώς επίσης και θραύσματα από οστά, ως επί το πλείστον ακαθορίστου ηλικίας.»

Πού Μπορούμε να Θέσωμε Την Εμπιστοσύνη Μας

Βεβαίως υπάρχουν ευρήματα σχετικά με την προέλευσι του ανθρώπου που είναι πολύ πιο αποδεδειγμένα απ’ αυτές τις απάτες. Αυτά δείχνουν καθαρά ότι η ‘ιστορική περίοδος’ του ανθρώπου, άρχισε περίπου πέντε ως έξη χιλιάδες χρόνια πριν. Και υπάρχει στερεή επιστημονική πρόοδος στη συλλογή πληροφοριών σχετικά μ’ αυτή τη γη και τα συστήματα της ζωής. Επίσης σε άλλους τομείς, οι επιστήμονες προσέφεραν πολλή στην ευημερία της ανθρωπότητος, που είναι αξιέπαινα και άξια εκτιμήσεως.

Αλλά κάτι που κατεδείχθη επίσης στην ιστορία της επιστήμης είναι ότι κι οι επιστήμονες δεν είναι παρά ατελείς άνθρωποι. Κάνουν σφάλματα, ακριβώς όπως και οι άλλοι. Και συχνά, από επιθυμία για φήμη ή από υπερηφάνεια και ισχυρογνωμοσύνη, υποστηρίζουν ιδέες που δεν είναι η αλήθεια και μπορεί ακόμη να βλάψουν τους ανθρώπους.

Αυτό το αναγνωρίζουν όλο και περισσότεροι άνθρωποι, ακόμη και επιστήμονες. Αυτό παρατηρείται ιδιαιτέρως στην εποχή μας που οι αρνητικοί καρποί της επιστήμης και της τεχνολογίας έγιναν πιο φανεροί και πολλές φορές δημιουργούν παθήματα στην ανθρώπινη οικογένεια. Είναι ολοφάνερο ότι δεν μπορούμε να θέσωμε πλήρη εμπιστοσύνη και αδιάσειστη πίστι στους ανθρώπους, ούτε σε επιστήμονες ούτε σε άλλους.

Υπάρχει, μόνο μια πηγή που αξίζει πλήρη εμπιστοσύνη και αδιάσειστη πίστι. Αυτή η πηγή είναι ο Δημιουργός μας, ο Ιεχωβά Θεός. Ο Βιβλικός συγγραφεύς των Παροιμιών λέγει: «Οι οφθαλμοί του Ιεχωβά είναι εν παντί τόπω.» (Παροιμ. 15:3, ΜΝΚ) Τίποτε δεν είναι κρυφό για τον Δημιουργό. Αφού αυτός δημιούργησε το σύμπαν και κάθε ζωή σ’ αυτό, ασφαλώς γνωρίζει από πού προήλθε ο άνθρωπος και πού πηγαίνει. Προμήθευσε επίσης για κείνους που τον εμπιστεύονται ακριβείς πληροφορίες σχετικά μ’ αυτά τα ζητήματα.

Είναι παρηγορητικό για άνδρες και γυναίκες πίστεως να γνωρίζουν ότι το μέλλον τους δεν εξαρτάται απ’ ό,τι κάνουν απλοί άνθρωποι. Αντιλαμβάνονται ότι το υπόμνημα των ανθρωπίνων αποτυχιών των περασμένων αιώνων, δεν παρέχει καμμιά βάσι για εμπιστοσύνη. Αντιθέτως, η πίστις στον αξιόπιστο Δημιουργό εμπνέει εμπιστοσύνη για το μέλλον. Και το μέλλον που υπόσχεται Εκείνος, θα είναι απηλλαγμένο από ασθένειες και θλίψεις, «Διότι εγώ γνωρίζω τας βουλάς τας οποίας βουλεύομαι περί υμών, λέγει Ιεχωβά, βουλάς ειρήνης και ουχί κακού, δια να δώσω εις υμάς το προσδοκώμενον τέλος.»—Ιερεμ. 29:11, ΝΝΚ.

[Εικόνα στη σελίδα 5]

Εφευρέσεις της επιστήμης αφήρεσαν τη ζωή 30.000.000 ανθρώπων στον Β΄ Παγκ. Πόλεμο

[Εικόνα στη σελίδα 6]

«Τα βρέφη της θαλιδομίδης» υπήρξαν το αποτέλεσμα της υπερβολικής εμπιστοσύνης στην επιστήμη

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Ο άνθρωπος του Πιλτντάουν, μια «επιστημονική» απάτη

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Η εμπιστοσύνη στον Δημιουργό δεν καταλήγει σε απογοήτευσι