Η Ανατολή Είναι Ανατολή και η Δύσις Είναι Δύσις
Από τον ανταποκριτή του «Ξύπνα!» στην Ταϊβάν
ΟΤΑΝ ένας φίλος απλώνη το χέρι του προς εσάς με την παλάμη προς τα κάτω και το κινή προς τα κάτω με τα δάχτυλα του ή με ολόκληρο το χέρι του, τι σημαίνει; Αυτό εξαρτάται από το αν είναι Ανατολίτης ή Δυτικός. Για τον Ανατολίτη, χωρίς αμφιβολία, σημαίνει «Έλα εδώ!» Αλλά για τον Δυτικό πιθανώς σημαίνει «Στάσου εκεί!» ή ίσως, «Κατέβα κάτω!» Υπάρχουν πολλά μικρά πράγματα που κάνουν την Ανατολή και τη Δύσι διαφορετικές.
Οι τρόποι ευγενείας που επικρατούν στη Δύσι καθορίζουν γενικά ότι ένα άτομο πρέπει να κρατή το στόμα του κλειστό όταν μασά το φαγητό και ν’ αποφεύγη να κάνη περιττό θόρυβο. Μια νέα ιεραπόστολος που είχε σταλή στην Ιαπωνία διεπίστωσε ότι αυτό δεν άρεσε στον οικοδεσπότη, ένα γιατρό με τον οποίον μελετούσε τη Γραφή. Όταν παρέμεινε μετά τη μελέτη για να φάνε το μεσημέρι χυλοπίττες, προσπαθούσε να τρώγη ήσυχα και να χρησιμοποιή τα ξυλαράκια με επιδεξιότητα. Τελικά, με δυσαρέσκεια ο γιατρός παρετήρησε, «Δεν μπορείτε ακόμα να κάνετε θόρυβο όταν τρώτε χυλοπίττες.» Η ιεραπόστολος έκπληκτη εξήγησε ότι μολονότι οι χυλοπίττες ήσαν πολύ νόστιμες, δυσκολευόταν να τις τρώγη ήσυχα, αλλά προσπαθούσε. Ο γιατρός τότε της τόνισε ότι έπρεπε να κάνη θόρυβο—όσο περισσότερο ρουφούσε τόσο καλύτερα, διότι αυτό θα έδειχνε ότι απελάμβανε τις χυλοπίττες! Χρειάσθηκε κάποια προσπάθεια για να προσαρμόση τη σκέψι της, αλλά τελικά αυτή η ιεραπόστολος έμαθε να ρουφάη τη σούπα της και τις χυλοπίττες. αρκετά καλά. Ύστερα όμως από πέντε χρόνια αντιμετώπισε ένα άλλο πρόβλημα. Όταν έκανε μια επίσκεψι στη χώρα των συγγενών της, αυτοί αναστατώθηκαν με τον τρόπο που ρουφούσε το φαγητό της. Πάλι αντιλήφθηκε ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ Ανατολής και Δύσεως.
Ομοίως, το να ρευθή κανείς μετά το φαγητό για να δείξη ευχαρίστησι θα προκαλούσε αποδοκιμασία στη Δύσι. Αλλά στην Ταϊβάν και σε άλλες Ανατολικές χώρες, αυτά τα πράγματα είναι εξαιρετικές φιλοφρονήσεις για την ποιότητα και την ποσότητα του φαγητού.
Υπάρχει επίσης αξιοσημείωτη διαφορά στον τρόπο που μεταχειρίζονται τα εργαλεία. Ο Ανατολίτης ξυλουργός σέρνει την πλάνη, ενώ ο Δυτικός ξυλουργός ωθεί την πλάνη. Για τον Δυτικό η κίνησις κοπής μ’ ένα χειροπρίονο είναι κίνησις ωθήσεως, ενώ για τον Ανατολίτη κίνησις έλξεως. Αλλά και τα πριόνια διαφέρουν αντιστοίχως. Το Δυτικό πριόνι είναι βαρύτερο και πιο μακρύ από το Ανατολικό και είναι πλατύ κοντά στη λαβή. Το Ανατολικό πριόνι είναι πιο πλατύ στην άλλη άκρη και συνήθως έχει δυό σειρές δόντια, λεπτά στη μια άκρη και πιο χοντρά στην άλλη άκρη. Σχετικά, όμως, με το τελειωμένο προϊόν, και τα δυο εργαλεία έχουν την αξία τους και χρησιμοποιούνται εξίσου καλά για να κάνουν τη δουλειά τους.
Η φράσις «πρώτα οι κυρίες» είναι μια κοινή έκφρασις στη Δύσι. Μια Ανατολίτισσα σερβιτόρα, όμως, που δεν είναι πάρα πολύ συνηθισμένη να σερβίρη ξένους, μπορεί ξαφνικά να σταματήση για να σερβίρη πρώτα τον άνδρα και στενοχωρημένη να ζητήση συγγνώμη καθώς πηγαίνει τα πράγματα πρώτα στη θέσι της γυναίκας που είναι μαζί με τον άνδρα. Είναι αλήθεια ότι στην Ανατολή ο άνδρας έρχεται πρώτος σχεδόν σε όλα. Πρώτος μπαίνει στην πόρτα ή σ’ ένα όχημα. Παλαιότερα, μια γυναίκα δεν μπορούσε να βαδίζη δίπλα στον σύζυγό της, αλλ’ έπρεπε να βαδίζη ένα ή δυο βήματα πίσω του. Μολονότι αυτό έχει σχεδόν εκλείψει τώρα τελείως, συνηθίζεται ακόμη ο άνδρας να προηγήται από τη γυναίκα.
Αυτά τα παραδείγματα δείχνουν γιατί λέγουν ότι ‘η Ανατολή είναι Ανατολή και η Δύσις είναι Δύσις και ποτέ τα δύο δεν θα συναντηθούν.’ Αλλά μπορούν να γίνουν προσαρμογές που μπορούν να κάνουν τους ανθρώπους που έχουν διαφορετικά έθιμα να αισθάνονται άνετα μεταξύ τους. Αυτή είναι, η πείρα των Μαρτύρων του Ιεχωβά που υπηρετούν ως ιεραπόστολοι σε ξένα μέρη. Μπόρεσαν να διαπιστώσουν πόσο σπουδαίο είναι να μη επιμένουν στα έθιμα της πατρίδας των, αλλά να εκτιμούν τα έθιμα των άλλων. Προσπαθούν να μιμούνται το παράδειγμα του αποστόλου Παύλου που είπε για τον εαυτό του; «Ελεύθερος ων πάντων, εις πάντας εδούλωσα εμαυτόν, δια να κερδήσω τους πλειοτέρους· και έγεινα εις τους Ιουδαίους ως Ιουδαίος, δια να κερδήσω τους Ιουδαίους· . . . εις πάντας έγεινα τα πάντα, δια να σώσω παντί τρόπω τινάς. Κάμνω δε τούτο δια το ευαγγέλιον, δια να γείνω συγκοινωνός αυτού.» (1 Κορ. 9:19-23) Ενεργώντας έτσι, αυτοί οι ιεραπόστολοι διεπίστωσαν επίσης ότι η προσαρμογή στα διάφορα έθιμα προσθέτει ενδιαφέρον και χρώμα στη ζωή ενός ατόμου και προάγει ένα καλό πνεύμα φιλίας και κατανοήσεως.