Ποια Είναι η Άποψις της Βίβλου;

‘Βροχή από Δώρα’;

ΠΟΙΟΣ δεν χαίρεται όταν λαμβάνει ένα δώρο, ιδιαίτερα κάτι που χρειάζεται; Εν τούτοις, η χαρά δεν είναι μεγαλύτερη όταν κανείς δίνη, ένα δώρο σε κάποιον ο οποίος το χρειάζεται και το λαμβάνει με εκτίμησι; Όπως είπε ο Ιησούς: «Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη.»—Πράξ. 20:35.

Μερικές φορές, όμως, εγείρονται ερωτήσεις ή προβλήματα σχετικά με την προσφορά δώρων, ιδιαίτερα όταν περιλαμβάνεται κάποια τοπική συνήθεια.

Ως παράδειγμα μιας τοπικής συνήθειας προσφοράς δώρων, στην Αυστραλία μερικοί έχουν τη συνήθεια να δίνουν ένα τσάι με «βροχή δώρων» για μια κοπέλλα λίγο καιρό πριν από τον γάμο της. Στη Βόρειο Αμερική αυτό ονομάζεται πάρτυ με «βροχή δώρων» και υπάρχουν επίσης και πάρτυ με «βροχή δώρων για βρέφη.» Συγκεντρώνονται φίλοι και συγγενείς κάποιο βράδυ για ν’ απολαύσουν συντροφιά και αναψυκτικά και να «κατακλύσουν» τη γυναίκα, ή το ζεύγος με δώρα τα οποία θα βοηθήσουν αυτά τα άτομα ν’ αντιμετωπίσουν τις νέες συνθήκες ενός σπιτικού ή την άφιξι ενός βρέφους.

Ίσως εκεί που ζήτε να μην υπάρχει συνήθεια να δίνουν κάποιο πάρτυ με «βροχή από δώρα,» αλλά ίσως είναι συνήθεια να πηγαίνετε λουλούδια ή φρούτα σε κάποιον φίλο όταν τον επισκέπτεσθε στο νοσοκομείο ή όταν σας προσκαλή κάποιος στο σπίτι του για γεύμα. Πώς αισθάνεσθε για την προσφορά δώρων σ’ αυτές τις καταστάσεις;

Σοφή Συμβουλή από τον Θεό

Η Αγία Γραφή ενθαρρύνει πολύ τη γενναιοδωρία. Διαβάζομε τα εξής: «Η αγαθοποιός ψυχή (η γενναιόδωρος ψυχή, ΜΝΚ) θέλει παχυνθή· και όστις ποτίζει, θέλει ποτισθή και αυτός.» «Ο έχων όμμα αγαθόν θέλει ευλογηθή· διότι δίδει εκ του άρτου αυτού εις τον πτωχόν.» (Παροιμ. 11:25· 22:9) Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής συμβούλευσε τα εξής: «Ο έχων δύο χιτώνας ας μεταδώση εις τον μη έχοντα.» Και ο Ιησούς παρώτρυνε: «Δίδετε και θέλει δοθή εις εσάς· . . . Διότι με το αυτό μέτρον, με το οποίον μετρείτε θέλει αντιμετρηθή εις εσάς.»—Λουκ. 3:11· 6:38.

Δεν είναι Γραφικώς εσφαλμένο να προσδιορίζεται κανείς με σεμνότητα ως ο δοτήρ ενός δώρου, όταν εκλέγη να το κάνη αυτό, ίσως με ένα σημείωμα που συνοδεύει το δώρο. (Παράβαλε με Ιάκωβο 1:17.) Αλλά, ως προς την προσφορά δώρων, ο Ιεχωβά δίνει συμβουλές που λαμβάνουν υπ’ όψι την ανθρώπινη ατέλεια. Παραδείγματος χάριν, υπάρχει ο κίνδυνος να δώση κανείς ένα δώρο απλώς και μόνο για να λάβη δόξα. Ο Ιησούς συμβούλευσε σχετικά μ’ αυτό: «Όταν λοιπόν κάμνης ελεημοσύνην, μη σαλπίσης έμπροσθέν σου, . . . ας μη γνωρίση η αριστερά σου τι κάμνει η δεξιά σου, δια να ήναι η ελεημοσύνη σου εν τω κρυπτώ, και ο Πατήρ σου ο βλέπων εν τω κρυπτώ αυτός θέλει σοι ανταποδώσει εν τω φανερώ.» (Ματθ. 6:2-4) Πόσο σοφό και ευγενικό είναι αυτό! Αν επρόκειτο να αναγγελθή δημοσίως η ταυτότης του ατόμου που προσέφερε το δώρο, μπορεί κάποιος να αισθανόταν τον πειρασμό να δώση πέραν από αυτά που του επιτρέπουν οι δυνατότητες που έχει, ίσως για να επισκιάση την αξία των δώρων των άλλων. Πόσο αληθινή είναι η παροιμία: «Υπάρχει άνθρωπος όστις κάμνει τον πλούσιον, και δεν έχει ουδέν.»—Παροιμ. 13:7.

Επίσης, η Αγία Γραφή δεν συνιστά τη γενναιοδωρία ούτε την προσφορά δώρων η οποία θα ενεθάρρυνε την οκνηρία. Λέγει τα εξής: «Να φιλοτιμήσθε εις το να . . . εργάζησθε με τας ιδίας υμών χείρας,» διότι «εάν τις δεν θέλη να εργάζηται, μηδέ ας τρώγη.» Ο απόστολος Παύλος εξήγησε ότι αυτός προσωπικά εργαζόταν δια να μη επιβαρύνει μηδένα ημών.»—1 Θεσσ. 4:11· 2 Θεσσ. 3:8-12· Εφεσ. 4:28.

Πάρτυ με «Βροχή από Δώρα» και Άλλου Είδους Προσφορά Δώρων

Αν μια μέλλουσα μητέρα ή ένα ζεύγος που πρόκειται σύντομα να νυμφευθή βρίσκεται σε αναμφισβήτητη ανάγκη, μπορείτε ν’ αντιληφθήτε πόσο ευγενικό και στοργικό θα ήταν να προσφέρετε δώρα που θα κάνουν αυτή την προσαρμογή στη ζωή των ατόμων αυτών πιο εύκολη. Δυστυχώς, όμως, μερικά άτομα κάνουν πάρτυ με «βροχές από δώρα» για πολύ διαφορετικούς λόγους. Παραδείγματος χάριν, μια γυναίκα έγραφε στον αρθρογράφο μιας εφημερίδας σχετικά μ’ ένα πάρτυ με «βροχή από δώρα» που είχε γίνει για την (κατά σάρκα) αδελφή της. Σχετικά με κάποια γυναίκα από τους είκοσι επισκέπτας που παρευρέθηκαν στο πάρτυ, είπε τα εξής:

«Εξετάσαμε πάλι και πάλι κάθε δώρο και κάρτα και δεν μπορέσαμε να βρούμε ούτε ένα μικρό δώρο απ’ αυτή τη γυναίκα. Εσκεμμένα ήλθε με άδεια χέρια, . . . Όλοι συγκλονισθήκαμε.»

Ο αρθρογράφος της εφημερίδος απήντησε εν μέρει ως εξής:

«Έχω λάβει εκατοντάδες επιστολές από γυναίκες που λέγουν ότι τις είχαν προσκαλέσει σε τέσσερα ή πέντε πάρτυ με «βροχές από δώρα» για την ίδια νύφη. Βλέπουν την όλη σκηνή αυτής της υποθέσεως σαν μια γιγαντιαία ανοησία και πρέπει να πω ότι η επιστολή σας δίνει μεγάλη εγκυρότητα στα παράπονα τους.»

Πράγματι, μολονότι το πάρτυ με «βροχή από δώρα» μπορεί να είναι μια ωραία ευκαιρία για συντροφιά, αναψυχή και προσφορά δώρων, μπορεί επίσης να γίνη και εμπαιγμός του Χριστιανικού πνεύματος της γενναιόδωρης προσφοράς. Τι κρίμα θα ήταν αν τα άτομα συνεπέραναν ότι τα δώρα τους ήσαν πιο σπουδαία από την παρουσία τους. Μπορούμε ν’ αντιληφθούμε πόσο εσφαλμένο είναι να δίνεται όλη η έμφασις στα δώρα όταν καταλάβωμε ότι κάποιος ο οποίος έχει προσκληθή ίσως δεν μπόρεσε να φέρη ένα δώρο ή ίσως σχεδιάζει να δώση κάτι στον γάμο ή μετά τη γέννησι του παιδιού.

Σε μερικά «πάρτυ δώρων» η ταυτότης του ατόμου που προσέφερε κάθε δώρο αποκαλύπτεται μπροστά στους άλλους παρόντες. Αυτό μπορεί να φέρη κάποιο άτομο που δεν έφερε δώρο σε δύσκολη θέσι. Και μπορεί να οδηγήση σε σύγκρισι των δώρων που προσέφεραν εκείνοι που έχουν πενιχρά μέσα με τα δώρα εκείνων που είναι πλούσιοι (ή κάνουν τους πλουσίους). (Ιακ. 2:1-9) Πόσο πολύ καλύτερο θα είναι να μην λέγωνται τα ονόματα των ατόμων που προσέφεραν τα δώρα! Αν ακολουθήση κανείς τη συμβουλή του Ιησού εναντίον της γνωστοποιήσεως των δοτήρων με ευγενικό τρόπο θ’ αποφύγη να φέρη τους άλλους σε δύσκολη θέσι, θ’ αποφύγη και τις συγκρίσεις κι έτσι θα προωθήση ένα ευτυχέστερο, πιο ευγενικό πνεύμα. Σχετικά με την προσφορά δώρων σε Χριστιανούς που ευρίσκοντο σε ανάγκη τον πρώτο αιώνα, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Έκαστος κατά την προαίρεσιν της καρδίας αυτού, ουχί με λύπην ή εξ ανάγκης· διότι τον ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός.»—2 Κορ. 9:7.

Αν φυλάττη κανείς στη διάνοια του αυτή τη θεία συμβουλή, θα βοηθηθή ν’ αποφύγη άσχημα αισθήματα προς κάποιο άτομο που δεν έφερε κάποιο δώρο—είτε σ’ ένα «πάρτυ δώρων,» είτε όταν επισκέπτεται ασθενείς στο νοσοκομείο, είτε όταν τον προσκαλούν σε γεύμα ή οποιαδήποτε άλλη φορά όπου η τοπική συνήθεια περιλαμβάνει την προσφορά δώρου. Πόσο καλύτερο είναι ν’ αφήνωμε το δώρο να είναι έκφρασις ‘ανυποκρίτου αγάπης’ παρά ένας απλός τοπικισμός λόγω κάποιας τοπικής συνήθειας!—Ρωμ. 12:9, 13.

Ούτε πρέπει να υπάρχη κάποιο αίσθημα συναγωνισμού, όταν τα ελατήρια μας καθοδηγούνται από τον Λόγο του Θεού. Αν είσθε στο νοσοκομείο, δεν θα εκτιμούσατε μια απλή μαργαρίτα ή ένα πορτοκάλι που θα σας έφερνε κάποιος που ενδιαφέρεται στοργικά για σας παρά ένα μπουκέτο ορχιδέες ή ακριβά φρούτα που θα σας έφερνε κάποιος από «καθήκον»;—Παροιμ. 15:17· 28:6.

Ομοίως, δεν πρέπει να αισθάνεται κάποιος ότι πρέπει να δώση ένα δώρο «ίσης αξίας» προς ανταπόδοσι κάποιου πράγματος που έλαβε. Μια γυναίκα εξήγησε ότι όταν ένας φίλος ήλθε στο σπίτι της για γεύμα και της έφερε ‘ένα σετ από βραχιόλι και σκουλαρίκια, ένα κουτί σοκολατάκια και ένα μπουκάλι σαμπάνια,’ αισθάνθηκε ότι έπρεπε ν’ ανταποδώση κάτι ίσης αξίας στο άτομο αυτό όταν θα πήγαινε στο σπίτι του για γεύμα. Αλλά γιατί έπρεπε να αισθάνεται έτσι; Οι περιστάσεις των ατόμων διαφέρουν. Ακόμη κι αν δεν διέφεραν, δεν είναι το αίσθημα εκείνο που πραγματικά έχει σπουδαιότητα; Μπορούμε να το αντιληφθούμε αυτό από το ότι ο Ιησούς επήνεσε την πτωχή γυναίκα της οποίας το δώρο προς τον Θεό ήταν μόνο δύο μικρά νομίσματα.—Λουκ. 21:1-4.

Όταν η προσφορά δώρων και ο τρόπος της σκέψεώς μας βρίσκωνται σε αρμονία μ’ αυτές τις σοφές συμβουλές του Θεού, αποτελούν αληθινά βάσι για ευτυχία—και για τον δοτήρα και για τον λήπτη.