Εκλέγοντας Ανάμεσα σε Δυο Αγάπες στη Ζωή Μου
Η ΦΩΝΗ του σκηνοθέτη ακούσθηκε από το ηχητικό σύστημα «Σταματήστε! Ας προσπαθήσωμε να ξαναγυρίσωμε αυτή τη σκηνή, παιδιά. Και, αυτή τη φορά, με περισσότερη θέρμη. Κάνετε τον θεατή να αισθανθή λίγο ανήσυχα στη θέσι του, σαν να επρόκειτο αυτό να είναι το επόμενο θύμα του Δράκουλα!»
Ήταν Ιούλιος του 1973 και βρισκόμαστε στο Λονδίνο, στην Αγγλία, γυρίζοντας το κινηματογραφικό έργο Βαμπάιρα. Έπαιζα τον κύριο γυναικείο ρόλο δίπλα στον διεθνώς γνωστό κινηματογραφικό αστέρα Ντέηβιντ Νήβεν. Για μένα ήταν η φιλοδοξία μιας ολόκληρης ζωής που εξεπληρώνετο.
Από το γυμνάσιο ακόμη στόχος μου ήταν να γίνω μια επιτυχής ηθοποιός. Όταν απεφοίτησα από το γυμνάσιο το 1966, ενώθηκα με μια ομάδα τραγουδιστών που ωνομάζοντο Ντούντλταουν Πάιπερς. Ταξιδέψαμε σε πολλά μέρη των Ηνωμένων Πολιτειών, στον Καναδά και το Πόρτο Ρίκο, εμφανιζόμενοι σε μερικά από τα πιο γνωστά νυχτερινά κέντρα και θέατρα. Αλλά το 1968 άφησα τους Πάιπερς προς αναζήτησι μεγαλυτέρων πραγμάτων.
Ο Τζωρτζ Σλάτερ, ο παραγωγός της ταινίας Λαφ-ιν, που ήταν τότε το υπ’ αριθμόν ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα, επέμενε να γίνω μέλος της οικογενείας των «τρελλόπαιδων,» όπως ωνόμαζε χαϊδευτικά τον θίασο του. Βρισκόμουν σε κατάστασι αναρρώσεως από ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα στο οποίο ένας φίλος μου είχε φονευθή και είχα βαθειά κατάθλιψι. Έτσι, αυτό ήταν ακριβώς το πράγμα που χρειαζόμουν. Επί μια ολόκληρη τηλεοπτική ‘σαιζόν’ έγινα γνωστή σε εκατομμύρια Αμερικανούς ως το «Κορίτσι με το Μπικίνι.»
Οι προτάσεις άρχισαν να πέφτουν βροχηδόν. Το 1969 ο Μπαπ Χοπ με πήρε στο ετήσιο ταξίδι του στο Βιετνάμ, όπου διασκεδάζαμε τα στρατεύματα. Αργότερα εμφανίσθηκα στο Λας Βέγκας με ηθοποιούς όπως ο Έντυ Φίσσερ, ο Άλλαν Κινγκ και ο Μπάντυ Χάκετ. Η δική μου τριαντάλεπτη παράστασις περιελάμβανε τραγούδι, χορό και ελαφρά νούμερα,
Μια μέρα το 1973 ο διευθυντής μου έλαβε τηλεφώνημα από το Λονδίνο. Ο Τζέρεμυ Λόιντ, ένας από τους συγγραφείς του έργου Λαφ-Ιν, είχε γράψει το σκηνογράφημα για ένα έργο τρόμου και ήθελε να πάρω εγώ τον πρώτο ρόλο. Επέμενε ότι μόνο εγώ θα μπορούσα να παίξω τον ρόλο της Βαμπάιρα, της συζύγου του Δράκουλα. Δέχθηκα με χαρά. Αυτή ήταν η μεγάλη ευκαιρία που μου δινόταν. Είχα εμφανισθή σε δύο μικρά κινηματογραφικά έργα, αλλά σε τίποτε μεγάλης αξίας,
Το γύρισμα του έργου θα γινόταν στην Αγγλία και θα διαρκούσε περίπου δύο εβδομάδες. Έτσι, στις αρχές του Ιουλίου ετοίμασα τις βαλίτσες μου και ξεκίνησα. Δεν αντιλαμβανόμουν καθόλου τότε πόσο βαθειά θα επηρεαζόταν η ζωή μου, ούτε τις δύσκολες αποφάσεις που θα αναγκαζόμουν να πάρω.
Αρχή Μιας Νέας Αγάπης
Σύντομα επρόκειτο ν’ αναπτύξω μια θερμή, στοργική σχέσι, πιο στενή ακόμη και από τη σχέσι που είχα με τα μέλη της δικής μου οικογενείας. Μην παρεξηγήσετε αυτή την σύγκρισι—είχα ευλογηθή με μια θαυμάσια, συνδεδεμένη οικογένεια, μ’ ένα πατέρα που με υπεστήριζε και με καθωδηγούσε, τόσο εμένα όσο και τους αδελφούς μου, και με μια μητέρα που μας ανέθρεψε και φρόντισε για μας. Αλλά υπήρχε μια άλλη διάστασις, μια πνευματική διάστασις, σ’ αυτές τις νέες φιλίες. Η εξαδέλφη μου η Πέγκυ ήταν η αιτία γι’ αυτό.
Η Πέγκυ ανήκε πριν στον κόσμο των ηθοποιών και είχε ζήσει μια ελεύθερη ζωή, όπως ζουν συχνά οι ηθοποιοί. Αλλά ξαφνικά, το 1972, μια μεγάλη αλλαγή συνέβη σ’ αυτήν. Έγινε σπουδάστρια της Αγίας Γραφής. Εγώ είχα αμφιβολίες, όμως, και την παρακολουθούσα επί αρκετό χρόνο, σκεπτόμενη ότι δεν θα διαρκούσε πολύ καιρό αυτή η αλλαγή. Αλλά διήρκεσε και, τελικά, συμφώνησα κι εγώ να μελετήσω την Αγία Γραφή μαζί της για να εξακριβώσω τι συνέβαινε.
Είχαμε κάνει μόνο τρεις ή τέσσερις μελέτες όταν έλαβα το τηλεφώνημα από το Λονδίνο. Έτσι, έφυγα, σκεπτόμενη διαρκώς την ενθάρρυνσι της Πέγκυ, «Συνέχισε να μελετάς.» Την Δευτέρα, την επόμενη μέρα της αφίξεώς μου, τηλεφώνησα στους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ο άνδρας που απήντησε ήταν πολύ ευγενικός, σημείωσε τις πληροφορίες που του έδωσα και υποσχέθηκε ότι κάποιος θα ερχόταν σ’ επαφή μαζί μου.
Την ίδια ακριβώς μέρα τηλεφώνησε η Ούνα. «Πρέπει να έλθης απόψε το βράδυ,» με ενεθάρρυνε.» Έχομε την προετοιμασία της μελέτης του περιοδικού ‘Σκοπιά.’ «Μελέτη του περιοδικού ‘Σκοπιά’; Στην πραγματικότητα, δεν ήξερα για τι πράγμα μιλούσε, αλλά συμφώνησα να πάω οπωσδήποτε.
Υπήρχαν πολλοί νέοι εκεί. Ο Ρόμπιν και η Ούνα έχουν τέσσερα παιδιά, από τα οποία τρία είναι περίπου της ιδίας ηλικίας μ’ εμένα. Κυριολεκτικά με υιοθέτησαν, μολονότι εγώ συνέχισα να παραμένω στο ξενοδοχείο. Συχνά δειπνούσα μαζί τους και τους βοηθούσα να πλύνουν τα πιάτα και να καθαρίσουν· με δέχθηκαν με χαρά σαν μέλος της οικογενείας, πράγμα το οποίο μ’ εντυπωσίασε.
Η Ούνα μελετούσε την Αγία Γραφή μαζί μου, χρησιμοποιώντας το βοήθημα Η Αλήθεια Που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή. Ήταν το πιο θαυμάσιο πράγμα για μένα να μάθω ότι ο Θεός έχει πραγματικά ένα σκοπό και ότι τα οφέλη της βασιλείας του πλησιάζουν για ολόκληρη τη γη. Και τι χαρά ήταν για μένα όταν έμαθα ότι ο Θεός είναι ένα πραγματικό Πρόσωπο, με το προσωπικό όνομα Ιεχωβά! (Ψαλμ. 83:18) Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη από αυτά τα πράγματα ώστε άρχισα να μιλώ σε όλους τους συναδέλφους μου στο πλατώ.
Η Ούνα μου μίλησε για μια επικείμενη διεθνή συνέλευσι των Μαρτύρων του Ιεχωβά που θα γινόταν στο Στάδιο του Τουίκενχαμ στις 1-5 Αυγούστου και μ’ ενεθάρρυνε να πάω. Παραδόξως, εκείνες ήσαν οι μόνες ημέρες που είχα ελεύθερες στη διάρκεια όλου του μηνός. Έτσι πήγα.
Αντιπροσωπεύονταν πάνω από εβδομήντα έθνη σ’ αυτή τη συνέλευσι και οι άνθρωποι αγκάλιαζαν και χαιρετούσαν ο ένας τον άλλο σαν να ήσαν γνωστοί από παλιά. Δεν υπήρχαν αστυνομικοί γύρω. Δεν υπήρχαν σκουπίδια στο έδαφος, οι άνθρωποι δεν έσπρωχναν ούτε παραμέριζαν τους άλλους, ούτε έβριζαν, και υπήρχαν πάνω από 50.000 άνθρωποι! Ήταν απίστευτο! Ποτέ προηγουμένως δεν είχα βρεθή σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον. Και οι ομιλίες ήσαν ενδιαφέρουσες, ιδιαίτερα τα βιβλικά δράματα.
Όταν επέστρεψα στην εργασία μου, έσπευσα με έξαψι στο δωμάτιο του μακιγιάζ και άρχισα να μιλώ για όλα τα πράγματα που είχα δει και μάθει. Το δωμάτιο άδειασε. Χωρίς να καμφθώ, συνέχισα να μιλώ γι’ αυτά τα πράγματα σ’ όποιον άκουγε. Αν υπήρχε πράγματι μια αληθινή θρησκεία, ήμουν πεπεισμένη ότι θα παρήγε ανθρώπους σαν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Άρχιζα ν’ αγαπώ, όχι μόνο αυτούς τους ανθρώπους, αλλά επίσης και τον Θεό τον οποίο αντιπροσώπευαν.
Μια Διαφορετική Αγάπη
«Θα μπορούσες να πας λίγο πιο αριστερά σε παρακαλώ θέλω να επιτύχω τον ορθό φωτισμό για το χαριτωμένο σου πρόσωπο.» Αυτός που μιλούσε ήταν ο Δ——ο κινηματογραφιστής. Ό,τι βλέπετε στην οθόνη, το συλλαμβάνει αυτός με το γύρισμα του έργου.
Δεν είχα ποτέ προηγουμένως προσέξει πραγματικά τον Δ——πριν από εκείνο το απόγευμα. Σπάνια μου μιλούσε πίσω απ’ εκείνη τη μεγάλη κινηματογραφική μηχανή. Αλλά, ξαφνικά, καθώς τον έβλεπα να με κυττάζη πίσω από τη μηχανή, άρχισα να τον «παρατηρώ» για πρώτη φορά. Ήταν πράγματι πολύ ελκυστικός, αρκετά ψηλός, μελαχροινός και όμορφος!
Πάντοτε με είλκυαν οι μεγαλύτεροι ώριμοι άνδρες—ο τύπος του ήσυχου μοναχικού άνδρα. Όταν το σκέπτωμαι, ο Δ——ήταν σχεδόν ο μόνος άνδρας από ολόκληρη την ομάδα των συναδέλφων που δεν μου είχε κάνει καμμιά πρότασι. Ήταν φυσικό λοιπόν να τον θεωρώ ιδιαίτερα γοητευτικό. Επί πλέον, ήταν, σύμφωνα με την κοινή γνώμη, ένας από τους κορυφαίους κινηματογραφιστάς στην Ευρώπη.
Ένα απόγευμα λίγες μέρες μετά, ο Δ——με προσκάλεσε για ένα κόκταιηλ στο κοντινό ‘μπαρ.’ Στην πραγματικότητα, πιο ακριβής θα ήμουν αν έλεγα ότι εγώ προσκάλεσα τον εαυτό μου· ήμουν αρκετά τολμηρή. Ο άνδρας αυτός ήταν απίστευτα δειλός, μια άλλη ιδιότης που με είλκυσε. Κάθε μέρα γευματίζαμε μαζί, γελώντας και συζητώντας για τα πιο ασήμαντα πράγματα—αυτό δεν είχε πραγματικά καμμιά σημασία, αφού ήμεθα μαζί. Εν τω μεταξύ, συνέχιζα τις Γραφικές μου μελέτες το βράδυ.
Έτσι, η συζήτησίς μου άρχισε να περιλαμβάνη και Γραφικά θέματα. Κάθε μέρα του μιλούσα ζωηρά για τα θαυμάσια πράγματα που ο Θεός υπόσχεται για εκείνους που Τον υπηρετούν και για το πώς Εκείνος έχει σκοπό ν’ αποκαταστήση αυτή τη γη σε παράδεισο. Ο Δ——πάντοτε με πρόσεχε πολύ και κουνούσε το κεφάλι του καταφατικά κάθε φορά που τον ρωτούσα αν του άρεσαν αυτά τα πράγματα.
Δειπνούσαμε στα πιο ακριβά εστιατόρια της Ευρώπης. Τα χρήματα δεν μας απασχολούσαν, Και πάντοτε υπήρχαν όμορφα, κομψά δώρα για μένα. Αυτός ο άνδρας ήταν ένα πραγματικό διαμάντι! Ήταν ευγενικός, γενναιόδωρος, στοργικός, λεπτός και θερμός. Η ελαφρά αίσθησις του χιούμορ που είχε ήταν χαρακτηριστικά Αγγλική—χαριτωμένη. Δεν είχα ποτέ συναντήσει κάποιον σαν αυτόν. Διεπίστωσα ότι για πρώτη φορά στη ζωή μου σκεπτόμουν σοβαρά τον γάμο.
Ήταν κάποιο Σάββατο απόγευμα του Αυγούστου που, ενώ πλέαμε αργά κατά μήκος του ποταμού Τάμεση ο Δ——μου έκανε πρότασι γάμου. Η πρώτη μου σκέψις ήταν, «Θα ήταν απολύτως θαυμάσιο να ζούμε μαζί στον παράδεισο για πάντα!» Η υπόσχεσις της Αγίας Γραφής ήλθε στην καρδιά μου: «Οι δίκαιοι θέλουσι κληρονομήσει την γην, και επ’ αυτής θέλουσι κατοικεί εις τον αιώνα.»—Ψαλμ. 37:29.
Και οι Δύο Αγάπες Μεγαλώνουν
Το γύρισμα του έργου τελείωσε τον Σεπτέμβριο κι εγώ επέστρεψα στο Λος Άντζελες να τακτοποιήσω τις υποθέσεις μου. Αλληλογραφούσαμε τακτικά, τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα. Η απουσία του απλώς μ’ έκαμε ν’ αντιληφθώ πόσο πολύ τον αγαπούσα. Αλλά, συγχρόνως, ασχολήθηκα περισσότερο με τη μελέτη της Αγίας Γραφής και με τη συναναστροφή με τους Μάρτυρες της τοπικής εκκλησίας.
Ο Φρανκ και η Αννέτ, το ζεύγος με το οποίο μελετούσα την Αγία Γραφή στην Αμερική, ήσαν στην ολοχρόνια υπηρεσία κηρύγματος και σύντομα κι εγώ δαπανούσα αρκετό μέρος του χρόνου μου σ’ αυτή τη δραστηριότητα. Πραγματικά το απελάμβανα. Έτσι, τα γράμματα μου στον Δ——άρχισαν να περιστρέφωνται κυρίως γύρω από τα πράγματα για τα οποία μιλούσα στους άλλους.
Πόσο όμορφα θα είναι, έγραφα, όταν έλθη η βασιλεία του Θεού και γίνεται το θέλημα του Θεού στη γη, όπως ακριβώς ο Ιησούς εδίδαξε στους ακολούθους του να προσεύχωνται! (Ματθ. 6:9, 10) Η έλευσις της βασιλείας του Θεού θα σημάνη το τέλος όλων των συγχρόνων μορφών διακυβερνήσεως, εξηγούσα, όπως λέγει η Αγία Γραφή: «Θέλει αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρή· . . . θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας βασιλείας, αυτή δε θέλει διαμένει εις τους αιώνας.» (Δαν. 2:44) Κατόπιν, μετά την εγκαθίδρυσι της διακυβερνήσεώς του, ο Θεός «θέλει εξαλείψει . . . παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών [των ανθρώπων], και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον.»—Αποκάλ. 21:4.
Αυτές οι υποσχέσεις εσήμαιναν πάρα πολλά για μένα και επιθυμούσα πάρα πολύ ν’ αρχίση και ο Δ———να μελετά την Αγία Γραφή και να μάθη κι εκείνος και να πιστέψη αυτά τα πράγματα. Του έστειλα τη διεύθυνσι του Ρόμπιν και το τηλέφωνο του. Εν τούτοις, οι κατά περιόδους ειδήσεις που είχα από τον Ρόμπιν απεκάλυψαν ότι ο Δ——ποτέ δεν προσπάθησε να έλθη σ’ επαφή μαζί του, και αυτό με λύπησε.
Στις 5 Ιανουαρίου 1974, συμβόλισα την αφιέρωσί μου στον Ιεχωβά Θεό με το εν ύδατι βάπτισμα. Τρεις μήνες περίπου αργότερα ο Δ——ήλθε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Γύριζε ένα φιλμ και μόλις το τελείωσε, είχε σκοπό να με πάρη μαζί του να ζήσωμε στην Αγγλία. Είχε αγοράσει ένα πύργο και είχε κάνει και άλλες διευθετήσεις για την έγγαμη ζωή μας.
Με κατέλαβε πανικός στη σκέψι ότι θα τον συναντήσω και πάλι. Δεν εγνώριζα τι να κάνω. Παρεκάλεσα μάλιστα τον Φρανκ να με συνοδεύση, διότι είχε αρχίσει να μ’ ενοχλή πράγματι το γεγονός ότι ο Δ——δεν είχε δείξει ενδιαφέρον για τα πνευματικά ζητήματα. Ο Φρανκ με διακριτικότητα μου εξήγησε ότι έπρεπε ν’ αντιμετωπίσω την κατάστασι μόνη μου, βασιζόμενη στη γνώσι μου και στην αγάπη μου για τους δίκαιους νόμους και τις αρχές του Θεού. Με διαβεβαίωσε, όμως, ότι ο Ιεχωβά θα ήταν μαζί μου.—1 Κορ. 10:13.
Συνέβη ακριβώς όπως είχα φαντασθή. Τη στιγμή που είδα τον Δ——η καρδιά μου άρχισε να κτυπά γρήγορα και δυνατά. Ήμουν σίγουρη ότι όλοι όσοι ήσαν γύρω θα μπορούσαν να την ακούσουν. (Ασμ. Ασμ. 4:9) Αυτό το αίσθημα βρισκόταν ακόμη εκεί! Ξαφνικά με πλησίασε και έχανε μια κίνησι για να με αγκαλιάση θερμά. Αμέσως έτεινα το δεξί μου χέρι . . . και ανταλλάξαμε χειραψία. Το όμορφο πρόσωπο του πήρε μια έκφρασι απορίας!
Εξηγώντας τη Θέσι μου
Ο Δ——με προσεκάλεσε σε γεύμα για να οριστικοποιήσουμε τα σχέδια μας. Βεβαιώθηκα απόλυτα ότι το εστιατόριο ήταν καλά φωτισμένο και γεμάτο ανθρώπους. Τελικά, καταλήξαμε να καθήσωμε σ’ ένα από τα υπαίθρια τραπεζάκια μιας καφετηρίας.
«Πολλά έχουν συμβή από τότε που έχομε να ιδωθούμε,» είπα. «Σου έγραψα για τις νέες μου θρησκευτικές πεποιθήσεις και πώς πρέπει ν’ ανταποκρινώμεθα στις αρχές του Ιεχωβά για να έχωμε την εύνοια του. Έτσι, ήθελα να σου μιλήσω τώρα και θα το εκτιμούσα πολύ αν με άφηνες να τελειώσω όλα όσα πρέπει να σου πω, χωρίς να με διακόψης.»
Προχώρησα κατόπιν να εξηγήσω πώς ο γάμος είναι μια θεία διάταξις, την οποία έχει θεσπίσει ο Θεός, και ότι πρέπει συνεπώς οι άνθρωποι να σέβωνται τους νόμους του για να είναι ο γάμος τους πραγματικά επιτυχής. (Γεν. 1:27, 28· 2:22-24· Ματθ. 19:4-6) Επίσης, του είπα αν ήθελε να παραμείνω πιστή στον Ιεχωβά, θα έπρεπε να νυμφευθώ μόνο κάποιον ο οποίος ήταν δούλος του αληθινού Θεού. Η Αγία Γραφή παραγγέλλει στους Χριστιανούς να νυμφεύονται ‘μόνον εν Κυρίω,’ και επίσης λέγει: «Μη ομοζυγείτε με τους απίστους· διότι τίνα μετοχήν έχει η δικαιοσύνη με την ανομίαν; τίνα δε κοινωνίαν το φως προς το σκότος;»—1 Κορ. 7:39· 2 Κορ. 6:14.
Επί πλέον, τόνισα και πάλι την αρχή που εκθέτει η Αγία Γραφή σχετικά με την διαγωγή των αγάμων ατόμων. Δεν έχουν το δικαίωμα να επιδίδονται, σε σεξουαλικές σχέσεις· αυτό το προνόμιο είναι μόνο για τους εγγάμους. (Εβρ. 13:4) Επίσης, εξήγησα πώς η Αγία Γραφή προειδοποιεί εναντίον της ακαθαρσίας και της χαλαρής διαγωγής.—Γαλ. 5:19-21.
Ολόκληρο το πρωινό προσευχόμουν να με βοηθήση ο Θεός να εξηγήσω αυτά τα πράγματα. Και τώρα πόσο ευγνώμων ήμουν που είχαν έλθει στη διάνοια μου αυτά που ήθελα να πω! Αλλά είχε έλθει η ώρα να επιστρέψη ο Δ——στην εργασία του. «Σε παρακαλώ να δειπνήσης μαζί μου απόψε,» είπε. «Θα συζητήσουμε περισσότερο. Υπάρχουν πάρα πολλά ακόμη που δεν καταλαβαίνω χρυσή μου.» Φαινόταν πολύ ειλικρινής.
Καθώς ωδηγούσα αργά προς το σπίτι, ήμουν αρκετά ευχαριστημένη από τον εαυτό μου. Αλλά ήμουν πολύ απογοητευμένη από τον Δ——. Ήλπιζα ότι θα μου έλεγε, «Πότε θ’ αρχίσω κι εγώ Γραφική μελέτη;» Έτσι προσευχήθηκα στον Ιεχωβά και του ζήτησα, αν ήταν ανάγκη, να μου αφαιρέση τελείως από την καρδιά μου την επιθυμία και την αγάπη που αισθανόμουν γι’ αυτόν τον άνδρα.
Ευγνώμων για την Απόφασί Μου
Στις επτάμισυ τηλεφώνησε ο Δ——και μου είπε ότι ήθελε να περάση να με πάρη. Εγώ όμως ήμουν αποφασισμένη να εξακριβώσω ποιες ακριβώς ήσαν οι προθέσεις του προτού κάνω άλλο ένα βήμα. Έτσι, επέμεινα να μου πη ακριβώς γιατί ποτέ δεν ήλθε σε επαφή με τον Ρόμπιν για να μελετήση την Αγία Γραφή και γιατί, σε όλες τις επιστολές του, δεν είχε ποτέ ανταποκριθή στα πνευματικά ζητήματα για τα οποία εγώ του έγραφα τόσο πολύ. Του είπα ότι πρέπει να μου πη ή, αλλιώς, να ξεχάση την όλη υπόθεσι—τη σχέσι μας και όλα. Έγινε μια μεγάλη παύσις.
Τελικά, είπε: «Αν σου πω την αιτία, θα πέσης από τα σύννεφα.» Η συζήτησις έμεινε μετέωρη για ένα ή δύο λεπτά έως ότου λόγω της επιμονής μου, μου τα απεκάλυψε όλα: «Παρακολουθώ μια πνευματιστική εκκλησία επί πολλά χρόνια.»
Συνέχισε για να μου διηγηθή ότι τα περασμένα είκοσι χρόνια βρισκόταν σε στενή και διαρκή επαφή με τον πατέρα του που είχε πεθάνει. Πίστευε ότι ο πατέρας του είχε επιζήσει σε κάποια πνευματική μορφή και ότι οι συχνές επικοινωνίες που είχε ήσαν με τον πατέρα του. Είπε ότι, στην πραγματικότητα, δεν πίστευε στον Θεό.
Είχα μείνει έκπληκτη! Όλους αυτούς τους μήνες είχε κρύψει από μένα τις αληθινές πεποιθήσεις και τα αισθήματα του σχετικά με τον Θεό, προφανώς επειδή είχε αντιληφθή ότι εγώ δεν θα τον παντρευόμουν αν τα εγνώριζα! Αισθάνθηκα ότι είχα εξαπατηθή. Είχα πλησιάσει πολύ το σημείο ν’ αρχίσω μια σχέσι που δεν θα μου έφερνε ποτέ εκείνο που ήθελα από τον γάμο—αυτό που είχαν ο Ρόμπιν και η Ούνα και ο Φρανκ και η Αννέτ! Καθώς καθόμουν ήσυχα και άκουγα, κάθε ίχνος αισθήματος που είχα αισθανθή γι’ αυτόν άρχισε να εξαφανίζεται.
Κατόπιν άρχισα να του μιλώ όπως θα μιλούσα σε κάποιον που είχα μόλις συναντήσει στο έργο κηρύγματος από θύρας. Του εξήγησα τον μεγάλο κίνδυνο στον οποίο βρισκόταν πνευματικώς, περιγράφοντας την πηγή του πνευματισμού. Του είπα ότι ο νεκρός πατέρας του δεν είχε συνειδητότητα και ότι κανένα μέρος απ’ αυτόν δεν υπήρχε κάπου ζωντανό. Η Αγία Γραφή λέγει: «Οι ζώντες γνωρίζουσιν ότι θέλουσιν αποθάνει· αλλ’ οι νεκροί δεν γνωρίζουσιν ουδέν.»—Εκκλησ. 9:5· Ιεζ. 18:20.
Έτσι, εξήγησα, δεν επικοινωνούσε με τον πατέρα του, αλλά μ’ ένα πονηρό πνεύμα που υπεδύετο τον πατέρα του. (2 Κορ. 11:14, 15· Εφεσ. 6:11, 12) Και ιδιαίτερα τόνισα ότι υπάρχει πράγματι ένας αληθινός Θεός και ότι, άσχετα με αυτά που είχε κάνει στο παρελθόν, αν εστρέφετο στον Ιεχωβά με την επιθυμία να Τον υπηρετήση, ο Θεός θα τον εδέχετο ευχαρίστως.—Ησ. 55:7.
Όταν είπα αντίο και έκλεισα το τηλέφωνο, αμέσως ευχαρίστησα τον Ιεχωβά για τη σοφία των αρχών του που με προστάτευσαν από το να κάνω ένα πολύ μεγάλο λάθος για το οποίο θα μετάνοιωνα σ’ όλη τη υπόλοιπη ζωή μου. Μολονότι ο Δ——έκανε προσπάθειες να συνεχίσωμε τις σχέσεις μας, ποτέ δεν τον ξαναείδα. Και πόσο ευγνώμων είμαι που έμεινα σταθερή στην απόφασί μου να υπακούσω στη Γραφική αρχή να νυμφευώμεθα ‘μόνο εν Κυρίω’!—1 Κορ. 7:39.
Μια Απροσδόκητη Εξέλιξις
Εκείνο περίπου τον καιρό έλαβα ένα τηλεφώνημα από την Αμερικανική Εταιρία Ραδιοφωνίας και Τηλεοράσεως. Πριν από μήνες, πριν από το βάπτισμα μου, είχα κάνει ένα έκτακτο πρόγραμμα, και τώρα το ήθελαν σαν τακτικό πρόγραμμα. Έτσι βρέθηκα δεσμευμένη με συμβόλαιο να παίξω τον ρόλο της Κρίστυ Λαβ. Επειδή ήμουν νομικώς δεσμευμένη, εξεπλήρωσα την υποχρέωσί μου, αλλά αρνήθηκα να παίξω οποιεσδήποτε σκηνές που παρεβίαζαν Γραφικές αρχές. Η εφημερίς Σάνταιη Νιούς της Νέας Υόρκης ανέφερε τα εξής σχετικά μ’ αυτό:
«Όταν επρόκειτο να κινηματογραφηθούν οι σκηνές, αρνήθηκε να αποδώση τα χαρακτηριστικά του ρόλου της λικνιστής, οκνηρής Κρίστυ Λαβ. Ζήτησε να περικοπούν οι σκηνές βίας από το σκηνογράφημα. Δεν δέχθηκε να λέη ψέματα στο έργο, μολονότι ο ρόλος της Κρίστυ Λαβ ως μυστικού πράκτορος απαιτούσε μηχανορραφίες για να είναι αποτελεσματικός. Δεν ύψωνε τη φωνή της στους ανωτέρους της. Επέμενε να είναι σεμνή σε όλες τις περιπτώσεις και απέφευγε να τονίση τη φυσική της ελκυστικότητα.»
Το έργο αυτό κράτησε είκοσι-έξη εβδομάδες στην εθνική τηλεόρασι. Μερικές φορές το πρόγραμμα ήταν πολύ βαρύ για να γυρισθή το εβδομαδιαίο πρόγραμμα της μιας ώρας, αλλά όλοι κατανοούσαν ότι τα βράδυα που είχα να πάω στις Χριστιανικές συναθροίσεις, έπρεπε να σταματήσω την εργασία στις 5 το απόγευμα άσχετα με το τι συνέβαινε. Αυτό περιλαμβανόταν στο συμβόλαιο μου. Ποτέ δεν έχασα καμμιά συνάθροισι και, παρά το βαρύ πρόγραμμα, μπορούσα να δαπανώ αρκετό χρόνο στο έργο κηρύγματος.
Ευτυχισμένη Ζωή
Μπορώ πράγματι να πω πόσο πολύ ευτυχισμένη είμαι σήμερα. Έχω πολλούς στοργικούς φίλους και έχω θαυμάσιες πείρες. Μια απ’ αυτές ήταν το ότι έλαβα μέρος στη γνωστοποίησι του τρομερού διωγμού των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Μαλάουι της Ανατολικής Αφρικής και στη Μπενίν. Και από το περασμένο έτος απολαμβάνω το προνόμιο να είμαι τακτική σκαπανεύς, όπως ονομάζονται οι ολοχρόνιοι κήρυκες των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Τι ευχαρίστησις ήταν για μένα να δω τρία άτομα με τα οποία μελετούσα την Αγία Γραφή να αφιερώνουν τη ζωή τους στον Ιεχωβά και να βαπτίζωνται!
Είμαι πεπεισμένη ότι ο καλύτερος τρόπος για να ζη κανείς είναι ν’ ακολουθή τις συμβουλές του Λόγου του Θεού. Το πιο σπουδαίο για μένα είναι ότι αυτό έχει καταλήξει σε μια καλή, καθαρή συνείδησι ενώπιον του Θεού. Πράγματι, ο Ιεχωβά είναι πιστός και, αν ακολουθούμε τη στοργική του κατεύθυνσι, δεν μπορούμε παρά να ευλογηθούμε.—Από συνεργάτη.
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 18]
«Δειπνούσαμε στα πιο ακριβά εστιατόρια της Ευρώπης. Τα χρήματα δεν μας απασχολούσαν.»
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 19]
«Είχε αγοράσει ένα πύργο και είχε κάνει και άλλες διευθετήσεις για την έγγαμη ζωή μας.»
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 19]
«Καταλήξαμε να καθήσωμε σ’ ένα από τα τραπεζάκια μιας υπαίθριας καφετηρίας.»
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 20]
«Εγώ όμως ήμουν αποφασισμένη να εξακριβώσω ποιες ακριβώς ήσαν οι προθέσεις του προτού κάνω άλλο ένα βήμα.»
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 21]
Έκανα παρουσιάσεις πολλές φορές στο ραδιόφωνο και στη τηλεόρασι για να γνωστοποιήσω τον διωγμό των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Αφρική