Ανθίζουν στον Ήλιο

Από τον ανταποκριτή του «Ξύπνα!» στη νήσο Μπαρμπάντος

ΤΟ να κατοική κανείς στα τροπικά ή υποτροπικά είναι σαν να ζη σ’ ένα πολύχρωμο ανθόκηπο τον περισσότερο χρόνο. Αν κάνατε έναν περίπατο εδώ στο νησί Μπαρμπάντος, θα βλέπατε μια μεγάλη έκτασι από ανθισμένα δένδρα ή λουλουδιασμένα φυτά. Μπορείτε να δήτε λουλούδια σ’ όλα τα στάδια του κύκλου της ζωής τους, που προσθέτουν μια πινελιά ομορφιάς και χρώματος στα πολλά μικρά άβαφα σπίτια που προσφέρουν την πολυπόθητη σκιά τους στους δρόμους της πόλεως.

Στο Μπαρμπάντος, ο ήλιος και το κλίμα ασκούν ευεργετικά επίδρασι στα λουλούδια, κάνοντάς τα ν’ ανθίζουν σε μεγάλες ποικιλίες. Μπορεί εδώ να συναντήση κάποιος την Αλλαμαυδία ή Χρυσή Κούπα, σε χρώμα ζωηρό κίτρινο, το ρόδινο άνθος του φλαμίγκο (όμοιο με το χρώμα του πουλιού φλαμίγκο), πιπερόρριζες και το λουλούδι Ιξόρα. Η ομορφιά των λουλουδιών του τόπου υποκινεί τα άτομα να μιλούν γι’ αυτά. Επιτρέψτε μου να σας αναφέρω μερικά πράγματα που παρετήρησα σε μια περιοδεία μου στα τοπικά πάρκα.

Το Φλαμπόγιαντ ή Δέντρο της Φωτιάς

Φαντασθήτε ένα δένδρο τελείως σκεπασμένο με άνθη σε χρώμα ζωηρό κόκκινο! Εξ αιτίας ίσως αυτού του χρώματος και του μεγέθους του δένδρου, που ποικίλλει σε ύψος από είκοσι έως σαράντα πόδια (6 έως 12 μέτρα), το ονομάζουν βασιλική ποϊγκιανή. Το κλίμα εδώ είναι πολύ κατάλληλο για να έλθη το δένδρο σε πλήρη άνθησι, οπότε αστράφτει από τα άνθη του· απ’ αυτό προέρχεται το όνομα Φλαμπόγιαντ, ή δέντρο της φωτιάς. Είναι ένα από τα ομορφότερα δένδρα με άνθη στον κόσμο.

Στη μεγαλύτερη διάρκεια του έτους, το Φλαμπόγιαντ παραμένει χωρίς φύλλωμα εξ αιτίας του ξηρού κλίματος. Κατόπιν, όμως, κάτι καταπληκτικό συμβαίνει. Λίγες εβδομάδες πριν από την περίοδο των βροχών, σαν να προαισθάνωνται τον ερχομό της νεροποντής, αυτά τα γυμνά, ξερά κλωνάρια ζωντανεύουν και ξεφυτρώνει ένα κατακόκκινο σεντόνι. Αντί το κάθε λουλούδι να ξεχωρίζη, οι ανθοί σχηματίζουν δέσμες.

Μεμονωμένα άνθη του δένδρου φλαμπόγιαντ φθάνουν το μήκος των πέντε ιντσών (13 εκατοστών). Το κάθε ένα παράγει πέντε πέταλα, από τα οποία τα τέσσερα είναι όμοια σε μέγεθος και χρώμα. Το πέμπτο, όμως, μοιάζει με απολειφάδι. Στενό και ελαφρά κίτρινο, το πέταλο αυτό φαίνεται κάπως παραμορφωμένο.

Μολονότι ξεχωρίζει σε ομορφιά, ο ανθός του φλαμπόγιαντ έχει σχετικά μικρή διάρκεια ζωής, που κρατά από λίγες εβδομάδες μέχρι δύο μήνες! Ύστερα, σιγά σιγά ρίχνει τα άνθη του, που τα αντικαθιστά με φύλλα σε χρώμα βαθύ πράσινο, σαν της φτέρης. Την εποχή αυτή, επίσης, αναπτύσσονται αιχμηροί λοβοί μήκους από δεκαοκτώ περίπου ίντσες μέχρι δύο πόδια (46 έως 61 εκατοστά). Οι κάτοικοι χρησιμοποιούν τους ξηρούς φλοιούς αυτού του δένδρου για καύσιμο ύλη. Με τον καιρό, τα φύλλα ξηραίνονται και ο φλοιός παίρνει χρώμα καφετί. Γνωρίζομε όμως ότι αυτό θ’ αλλάξη με τον ερχομό της επομένης περιόδου βροχών.

Πλουμερία—Άνθη Έτοιμα για Στολισμό

Ένα ακόμη δένδρο που ανθίζει μέσα στο ηλιόλουστο περιβάλλον του νησιού είναι η πλουμερία. Το δένδρο αυτό αυξάνει σε ύψος συνήθως δεκαπέντε μέχρι είκοσι πόδια (4,5 έως 6 μέτρα), αν και σε μερικές περιπτώσεις φθάνει το ύψος εικοσιπέντε ποδών (7,6 μέτρων). Ανθίζει επίσης με την αλλαγή του καιρού από ξηρασία σε βροχή.

Στο στάδιο της ξηρασίας, τα σκουροπράσινα φύλλα πέφτουν, και το δένδρο φαίνεται νεκρό. Καθώς όμως η ξηρασία φθάνει στο τέλος της, στους κλώνους της πλουμερίας ξεπετάγονται δέσμες λουλουδιών, που περιέχουν ίσως δεκαπέντε ή και περισσότερους ανθούς η κάθε μια. Η πλουμερία, όμως, βγάζει τα περισσότερα άνθη της λίγο πριν από την περίοδο των βροχών.

Σε μέγεθος και σχήμα τα λουλούδια είναι μικρά και ομοιόμορφα. Η όψις τους είναι σαν εκείνη του αστεριού, με πέντε πέταλα που πέφτουν το ένα πάνω στο άλλο και παρουσιάζουν μια ελαφρή πτυχή στα άκρα. Αυτά τα πέταλα έχουν ξεπεταχθή μέσα από μακρούτσικους μίσχους που είναι προσκολλημένοι πάνω σε κλώνους με απαλό φλοιό. Τα χρώματά τους είναι είτε λευκό σαν κρέμα ή ροζ προς το κόκκινο και έχουν πάντα μια απαλή, κέρινη όψι. Το λουλούδι αυτό φημίζεται για το γοητευτικό του άρωμα, που γίνεται ιδιαίτερα αντιληπτό στη δροσιά της εσπέρας. Ως διακοσμητικό δωματίου, οι ανθοδέσμες από πλουμερία είναι κατάλληλες για χρήσι σαν ένα έτοιμο ελκυστικό στολίδι.

Ο Γοητευτικός Ιβίσκος

Παντού σχεδόν στην ζώνη των τροπικών συναντά κανείς τον απαλό ιβίσκο. Είναι ντυμένος με πολύχρωμες φορεσιές, που το χρώμα τους ποικίλλει από το απαλό ροζ μέχρι το εκτυφλωτικό κόκκινο. Μερικά έχουν χρώμα ζωηρό κίτρινο, άλλα καθαρό πορτοκαλλί. Δεν εμφανίζονται σε δέσμες, αλλά σε μεμονωμένα άνθη που γέρνουν με χάρι στις απολήξεις των μεγάλων μίσχων.

Το άνθος του ιβίσκου έχει συνήθως μήκος περίπου τέσσερις ή πέντε ίντσες (10 μέχρι 13 εκατοστά), και έχει πέντε πέταλα που ανοίγουν σπειροειδώς απ’ το κέντρο. Το σχήμα αυτών των πετάλλων, όπως και οι χρωματισμοί, ποικίλλει σημαντικά από το ένα φυτό στο άλλο. Ωρισμένα πέταλα σχηματίζουν μια ελαφρή πτυχή, ενώ άλλα έχουν βαθειές αυλακώσεις. Μερικά άνθη ιβίσκου έχουν διπλά, αντί απλά, πέταλα.

Εδώ στο Μπαρμπάντος, τα άνθη του ιβίσκου εξυπηρετούν πολλούς σκοπούς. Πολλοί καλλιεργούν αυτό το λουλούδι μέσα σε φράχτη, ώστε τα άνθη ξεπροβάλλουν όπως τύχει εδώ κι εκεί. Είναι δημοφιλές να κόβουν τα άνθη του ιβίσκου και να τα βάζουν μέσα σ’ ένα μπωλ με νερό για να επιπλέουν σαν ένα διακοσμητικό. Αυτό δεν αποτελεί πράγματι εσφαλμένη χρήσι αυτών των όμορφων λουλουδιών, γιατί η διάρκεια ζωής τους είναι μόνο είκοσι τέσσερις ώρες, είτε είναι κομμένα είτε πάνω στο δένδρο. Ένας παράγων που αντισταθμίζει αυτή τη μικρή διάρκεια της ζωής του είναι ότι το φυτό του ιβίσκου ανθίζει σταθερά και άφθονα όλο το έτος.

Τα οφέλη του ιβίσκου δεν περιορίζονται στα άνθη του. Από τους σπόρους κάποιας ποικιλίας προέρχεται η δημοφιλής πράσινη μπάμια (ιβίσκος ο εδώδιμος) που χρησιμοποιείται στη μαγειρική. Επίσης, η ίδια αυτή οικογένεια του φυτού παράγει ένα φύτρο που χρησιμεύει ως βάσις στην παρασκευή κάποιου αναψυκτικού ποτού που ονομάζεται «σορρέλ.»

Μου δόθηκε η ευκαιρία να περιγράψω με συντομία τρία ανθοφόρα φυτά για να πάρετε μια μικρή ιδέα της φυσικής ομορφιάς που μπορεί κανείς ν’ απολαύση εδώ στο «Μπαρμπάντος.» Γιατί, λοιπόν, δεν μας επισκέπτεσθε για να δήτε και μόνοι σας τα λουλούδια που ανθούν κάτω απ’ τον ήλιο;