Πρέπει η Γυναίκα να Εργάζεται ή Όχι;
ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΝ, η θέσις της γυναίκας ήταν στο σπίτι όχι σε μια εργασία έξω από το σπίτι. Στο παρελθόν υπήρχαν πολλά πράγματα που είχε να κάνη στο σπίτι και υπήρχε η εξής παροιμία: «Ο άνδρας εργάζεται από την ανατολή μέχρι τη δύσι του ηλίου, αλλά η εργασία της γυναίκας δεν τελειώνει ποτέ.»
Μερικοί ισχυρίζονται ότι οι γυναίκες ανήκουν ακόμη στο σπίτι, μολονότι σε πολλά μέρη η κατάστασις έχει αλλάξει πολύ. Παραδείγματος χάριν, το 47 και πλέον τοις εκατό των ανδρογύνων στις Ηνωμένες Πολιτείες, εργάζονται και οι δύο, ο σύζυγος και η σύζυγος.
Ακόμη και εκείνες οι γυναίκες που έχουν παιδιά συχνά εργάζονται. Στην πραγματικότητα στις Η.Π. εργάζονται σχεδόν το ήμισυ των γυναικών με παιδιά ηλικίας κάτω των δεκαοκτώ. Και περίπου το ένα τρίτο των γυναικών που έχουν παιδιά προσχολικής ηλικίας εργάζονται σε εξωτερικές εργασίες. Τα παιδιά ανατίθενται στη φροντίδα των συνηθισμένων σήμερα παιδικών σταθμών.
Τονίζοντας την τρομερή αλλαγή, το Υπουργείο Εργασίας των Η.Π. αναφέρει: «Η ιδέα μιας οικογενείας όπου ο σύζυγος είναι ο μόνος συντηρητής, η σύζυγος είναι οικοκυρά που βρίσκεται έξω από το εργατικό δυναμικό και υπάρχουν παιδιά, ίσως είναι χρήσιμη για πολλούς εξεικονιστικούς σκοπούς, αλλά δεν εκπροσωπεί την τυπική Αμερικάνικη οικογένεια των μέσων της δεκαετίας του 1970.»
Είναι επιθυμητή αυτή η κατάστασις; Είναι καλύτερο να εργάζεται η γυναίκα; Τι θα λεχθή αν είναι έγγαμη και έχη παιδιά;
Εκεί Όπου η Εργασία είναι Αναγκαία
Πολλές γυναίκες σήμερα είναι αναγκασμένες να εργάζωνται έξω από το σπίτι. Παραδείγματος χάριν, εκατομμύρια παίρνουν διαζύγιο ή χωρίζουν από τους συζύγους των· μερικές έχουν να συντηρήσουν παιδιά. Η εργασία ίσως είναι ο μοναδικός τρόπος με τον οποίον μπορούν ν’ ανταπεξέλθουν στα έξοδα της ζωής. Πολλές άλλες γυναίκες είναι άγαμες, ίσως περιμένουν να νυμφευθούν, και αυτές συχνά πρέπει να εργασθούν για να συντηρηθούν. Αλλά τι θα λεχθή για τις γυναίκες οι οποίες έχουν συζύγους και, ίσως, παιδιά;
Με τον διαρκώς αυξανόμενο πληθωρισμό, πολλές από αυτές τις γυναίκες είναι επίσης αναγκασμένες να εργασθούν. Ο σύζυγος ίσως δεν μπορεί να κερδίση αρκετά για να συντηρήση την οικογένειά του. (Ιακ. 5:4) Έτσι, η σύζυγός του μπορεί να χρειασθή να εργασθή έξω από το σπίτι. Αλλά χρειάζονται πολλές οικογένειες σήμερα δύο συντηρητές;
Μερικοί έτσι νομίζουν. Το 1970, σύμφωνα μ’ ένα φυλλάδιο του Οργανισμού Δημοσίων Υποθέσεων των Η.Π.: «Περίπου 21 εκατομμύρια γυναίκες ειργάζοντο επειδή αυτές και οι οικογένειές τους εχρειάζοντο τα χρήματα για να ζήσουν, για τροφή, ρουχισμό και έξοδα στεγάσεως.» Ο συγγραφεύς προσθέτει: «Αυτοί οι αριθμοί πρέπει να διαλύσουν τον μύθο, που πιστεύουν ακόμη μερικοί, ότι ένας σημαντικός αριθμός γυναικών σ’ αυτή τη χώρα εργάζονται μόνο επειδή τους αρέσει ή επειδή θέλουν περισσότερα χρήματα.»
Χωρίς αμφιβολία, μερικές γυναίκες με παιδιά, ακόμη και εκείνες που έχουν σύζυγο, είναι αναγκασμένες να εργασθούν για να βοηθήσουν στην αντιμετώπισι των εξόδων της ζωής. Και αυτό που κάνουν αυτές οι έγγαμες γυναίκες βρίσκεται σε αρμονία με τον σκοπό του Θεού ότι η γυναίκα είναι ένας ‘βοηθός’ του συζύγου της. (Γεν. 2:18) Αλλά ένα σοβαρό ερώτημα που πρέπει ο σύζυγος και η σύζυγος να εξετάσουν μαζί—ιδιαίτερα αν έχουν παιδιά—είναι το αν η σύζυγος είναι πραγματικά αναγκασμένη να εργάζεται έξω από το σπίτι.
Είναι Πραγματικά Ανάγκη να Εργάζωνται οι Μητέρες;
Αυτό είναι πράγματι ένα σπουδαίο ερώτημα, επειδή τα παιδιά χρειάζονται τις μητέρες των περισσότερο απ’ όσο αντιλαμβάνονται πολλοί. Ο Δημιουργός μας έκανε τις γυναίκες έτσι ώστε να μπορούν να τεκνοποιούν. Αλλά έκανε και κάτι περισσότερο. Εθέσπισε επίσης τον γάμο και την οικογενειακή διάταξι, εφοδιάζοντας τις μητέρες να μπορούν ν’ αναθρέψουν τα παιδιά και να τους παρέχουν την τρυφερή φροντίδα που πραγματικά χρειάζονται. (Ματθ. 19:4-6· 1 Θεσσ. 2:7) Αν οι σύζυγοι, τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες, το αντιλαμβάνοντο πλήρως αυτό, ίσως θα προσαρμόζοντο σ’ έναν τρόπο ζωής τέτοιο που η μητέρα να μπορή να είναι στο σπίτι με τα παιδιά.
Μια νεαρή γυναίκα, αναπολώντας τα περασμένα, πιστεύει απόλυτα ότι ευχαρίστως θα μπορούσε να περάση με λιγώτερα υλικά πράγματα, αν μπορούσε να έχη στενώτερη καθοδηγία και συναναστροφή με τη μητέρα της. Η γυναίκα αυτή εξηγεί:
«Όταν έφυγα από το σπίτι, συγκατοίκησα για λίγο καιρό μ’ ένα κορίτσι το οποίο είχε ανατραφή σ’ ένα πολύ πιο φτωχό σπίτι και η οποία πραγματικά μου δίδαξε τη διαφορά μεταξύ του τι πραγματικά χρειάζεσαι και του τι νομίζεις ότι χρειάζεσαι. Ήταν ευτυχισμένη με φασόλια και κουλούρια και μεταχειρισμένα ρούχα. Εγώ δεν ήμουν συνηθισμένη σ’ αυτά. Με δίδαξε να είμαι περισσότερο οικονόμα και μ’ έκανε ν’ αντιληφθώ ότι η οικογένεια μου δαπανούσε περισσότερα χρήματα απ’ όσα χρειαζόμεθα.
«Ίσως αν ήμεθα ικανοποιημένοι με λιγώτερα υλικά αγαθά, η μητέρα μου θα μπορούσε να μένη στο σπίτι. Δύο από τις αδελφές μου είχαν σοβαρά προβλήματα, η μια έπαιρνε ναρκωτικά. Εξακολουθώ να διερωτώμαι: Τι θα γινόταν αν κάποιος ήταν στο σπίτι και εγνώριζε το τι έκανε η αδελφή μου; Αυτά τα παιδιά είναι εκτεθειμένα στην επιρροή του κόσμου όλη την ημέρα στο σχολείο. Πώς μπορούν οι γονείς να εξουδετερώσουν όλη αυτή την επιρροή αν δεν βρίσκωνται στο σπίτι να συζητήσουν με τα παιδιά τους μ’ ένα φυσικό τρόπο ενώ θα κάνουν διάφορα πράγματα μαζί, όπως είναι το μαγείρευμα ή οτιδήποτε άλλο;»
Αυτό είναι κάτι το οποίο πρέπει να σκεφθούν σοβαρά οι γονείς. Τα περισσότερα παιδιά αντιμετωπίζουν προβλήματα σήμερα και, χωρίς αμφιβολία, ένας μεγάλος παράγων που συντελεί σ’ αυτό είναι ότι οι μητέρες τους λείπουν από το σπίτι επειδή εργάζονται. Μια γυναίκα, η οποία είχε μια ενδιαφέρουσα εργασία ως δημοσιογράφος, εξηγεί: «Δεν ήμουν φανατική φεμινίστρια, αλλά είχα υιοθετήσει την άποψι των γυναικών ότι οποιαδήποτε εργασία ήταν πιο σπουδαία από τη φροντίδα των παιδιών. Αυτή εθεωρείτο αγγαρεία.» Παρ’ όλα αυτά, η γυναίκα αυτή εγκατέλειψε την εργασία της για να φροντίζη τον γιο της και μετά από μια περίοδο προσαρμογής, προτιμά τώρα να είναι νοικοκυρά.
Μολονότι όλες οι μητέρες δεν μπορούν να παραιτηθούν τελείως από την εργασία ίσως μπορούν να συμβιβασθούν και να βρουν μια εργασία μερικής απασχολήσεως. Μ’ αυτό τον τρόπο θα λείπουν από το σπίτι μόνο όταν τα παιδιά είναι στο σχολείο. Ίσως οι γυναίκες που αναζητούν μια εργασία μερικής απασχολήσεως θα μπορούσαν ν’ αποτανθούν σε μικρές εταιρίες, σε κοινωφελείς οργανισμούς, σε τράπεζες, καταστήματα, φορολογικά γραφεία, προσωρινά πρακτορεία και σε οποιαδήποτε εταιρία η οποία μισθώνει μεγάλους αριθμούς γυναικών.
Αποφασίζοντας Τι Πρέπει να Γίνη
Μήπως αυτό σημαίνει ότι αν μια σύζυγος δεν έχη παιδιά, πρέπει να εργάζεται έξω από το σπίτι αν το επιθυμή; Όχι κατ’ ανάγκην. Αυτό είναι ένα ζήτημα που το ζεύγος πρέπει να εξετάση μαζί. Σε μερικούς άνδρες δεν αρέσει να εργάζωνται οι γυναίκες τους, προτιμώντας να είναι εκείνοι οι μοναδικοί συντηρητές της οικογενείας. Ίσως θεωρούν σπουδαίο να φροντίζουν οι γυναίκες τους καλά το σπίτι, πράγμα που γενικά αποκλείει μια εργασία ολικής απασχολήσεως.
Μια γυναίκα, η οποία είχε αρχίσει να εργάζεται όταν μεγάλωσαν τα παιδιά, είχε έναν τέτοιο σύζυγο. Εξηγεί: «Αντιλήφθηκα ότι η κατάστασις τον εξερέθιζε. Ήμαστε παντρεμένοι πολλά χρόνια και δεν μπορούσα να μη το καταλάβω. Κατόπιν συζητήσαμε γι’ αυτό και χρειάσθηκε να τα αναθεωρήσω όλα. Μήπως αυτή η εργασία ήταν μια απόπειρα αναδείξεως της προσωπικότητός μου; Ήμουν αναγκασμένη να πληρώνω σε μια οικιακή βοηθό σχεδόν όλα όσα εκέρδιζα, έτσι η εργασία αυτή δεν επέφερε κανένα οικονομικό όφελος. . . . Δεν στενοχωρήθηκα που εγκατέλειψα την εργασία μου. Ο Χωλ χρειάζεται «αρκετή υποστήριξι—ποιος δεν χρειάζεται—για να φέρη εις πέρας το φορτίο που βαστάζει.»
Αλλά γιατί τόσες πολλές γυναίκες δεν αισθάνονται ολοκληρωμένες παρά όταν βρουν μια εργασία; Σ’ αυτό συμβάλλει κατά πολύ η σύγχρονη προπαγάνδα. Όπως παρετηρήθη ανωτέρω, η οικοκυρική έχη χάσει την υπόστασι, το γόητρο της στα μάτια του κόσμου. Η νοικοκυρά συχνά θεωρείται ως άτομο που δεν ήταν αρκετά έξυπνο να βρη μια εργασία. Αλλά αυτό είναι εσφαλμένο· απαιτείται αληθινή επιδεξιότητα για να είναι μια γυναίκα καλή οικοκυρά.
Σκεφθήτε απλώς για λίγο: Μια σύζυγος πρέπει να συνδυάζη τα ταλέντα εσωτερικού διακοσμητού, διδασκάλου, γραμματέως, νοσοκόμου, υπηρέτριας, πλύντριας και μαγείρισσας! Μιλώντας για τις «περιπλοκές που υπάρχουν στη συντήρησι ενός σπιτιού,» μια αυθεντία λέγει: «Χωρίς αμφιβολία, είναι μια από τις πιο περίπλοκες και πολύπλευρες λειτουργίες που αναμένεται να χειρισθή ένα άτομο.» Οι σύζυγοι που αναγκάζονται μερικές φορές να ασχοληθούν με το νοικοκυριό, αντιλαμβάνονται ότι το να κάνουν μια καλή εργασία δεν είναι και τόσο εύκολο.
Ωστόσο, πρέπει να δίδεται στις γυναίκες η διαβεβαίωσις ότι το έργο τους στο σπίτι το εκτιμούν πραγματικά οι άλλοι και το θεωρούν σπουδαίο. Όπως είπε μια γυναίκα: «Όταν είσαι στο σπίτι όλη την ώρα μουρμουρίζεις! ‘Είμαι ένα αξιόλογο άτομο.’ Αλλά δεν υπάρχει κανείς να σου πη, ‘βέβαια και είσαι.’» Έτσι ένας καλός σύζυγος, ιδιαίτερα σήμερα, επαινεί συνετά τη σύζυγό του για το έργο που κάνει να διατηρή το σπίτι, ένα καθαρό, άνετο μέρος, στο οποίο να μένη κανείς ευχάριστα. Και το ότι η διατήρησις του σπιτιού δεν είναι εύκολη εργασία φαίνεται από τη μακρά περιγραφή που κάνει η Αγία Γραφή για το έργο μιας καλής συζύγου.—Παροιμ. 31:10-31.
Προφανώς, οι καιροί έχουν αλλάξει· οι περιστάσεις είναι κάπως διαφορετικές από τις περιστάσεις του παρελθόντος και απαιτείται από περισσότερες γυναίκες να εργάζωνται έξω από το σπίτι. Παρ’ όλα αυτά, όταν οι γυναίκες ακολουθούν την Γραφική προτροπή να είναι «οικοφύλακες,» το αποτέλεσμα θα είναι ίσως μια πολύ πιο σταθερή, ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή.—Τίτον 2:3-5.