Ο Γιος μας Βοήθησε στο να Διορθώσω τις Αξίες Μου

Η ημέρα που γεννήθηκε το πρώτο μας παιδί ήταν μια πολύ ευτυχισμένη ημέρα. Η χαρά του συζύγου μου και η αναγγελία του γιατρού ότι το μωρό ήταν ένα φυσιολογικό, υγειές αγόρι, εσήμαιναν πάρα πολλά εκείνον τον καιρό. Αλλ’ αυτή η χαρά δεν διήρκεσε πολύ. Σύντομα οι φίλοι μας προσπαθούσαν να με πείσουν ότι ο Κρεγκ είχε κάποιο πρόβλημα με τα μάτια του. Μετά από μια εξέτασι, ο γιατρός μάς διαβεβαίωσε ότι δεν συνέβαινε καμμιά μεγάλη βλάβη. Αλλά μια εβδομάδα μετά την επίσκεψη του γιατρού, ο Κρεγκ παρουσίασε ένα πυκνό καταρράκτη στο ένα μάτι. Ο ηλικίας τριών μηνών γιος μας ήταν από το ένα μάτι τυφλός!

Κάποιος ειδικός οφθαλμίατρος μάς πληροφόρησε ότι, δυστυχώς, είχαμε κάνει λάθος που νυμφευθήκαμε, επειδή το ελάττωμα του γιου μας ήταν κληρονομικό. Η σκέψις ενός κατά το ήμισυ τυφλού γιου ήταν αρκετά οδυνηρή, καθώς επίσης και το ότι μου ελέχθη ότι είχα παντρευθή κάποιον που δεν έπρεπε. Κατόπιν, την επόμενη εβδομάδα, και στο άλλο μάτι του Κρεγκ παρουσιάσθηκε ένας καταρράκτης, που έκλεισε τελείως τον φακό του οφθαλμού. Μέσα σε τέσσερις μήνες από τη γέννησί του, ήταν τελείως τυφλός!

Μετά από πολλά δάκρυα και σοβαρές συζητήσεις με τον σύζυγό μου, συμβουλευθήκαμε κάποιον ειδικό διαιτολόγο. Η γνώμη του ήταν ότι ένα φάρμακο που έπαιρνα επί τρεις περίπου μήνες στη διάρκεια της εγκυμοσύνης είχε δημιουργήσει αυτό το πρόβλημα. Η γνώμη του ήταν ότι, αν ο Κρεγκ δεν ανταποκρινόταν στη θεραπεία που θα του παρείχε σε τρεις μήνες, δεν θα μπορούσε να γίνη τίποτε. Πόσο πόνεσε η καρδιά μου για τον μικρό μας γιο και, σαν μητέρα, οραματιζόμουν το τρομερό μέλλον που τον περίμενε.

Το σοκ που έπαθα μ’ έκανε, επίσης, ν’ αρχίσω να αμφισβητώ τη δικαιοσύνη του Θεού. Αν ο Θεός επέτρεπε να χάση ο Κρεγκ μόνο το ένα από τα μάτια του, πίστευα ότι θα μπορούσα να προσαρμοσθώ σ’ αυτό. Αλλά να χάση και τα δυο μάτια του, εφαίνετο κάτι απάνθρωπο. Γιατί θα έπρεπε να υποφέρη ένα αβοήθητο μικρό παιδί; Φρόντιζα την υγεία μου, και πριν και μετά τον τοκετό. Γνώριζα άλλες μητέρες που έκαναν καταχρήσεις—προσπαθούσαν μάλιστα να προκαλέσουν εκτρώσεις—και, εν τούτοις, τα παιδιά τους εγεννώντο υγιή. Γιατί συνέβη αυτό σ’ εμένα, που ήθελα τόσο πολύ ν’ αγαπώ και να φροντίζω ένα παιδί;

Μαθαίνοντας Νέες Αξίες

Ωστόσο, μετά από λίγο καιρό, άρχισα ν’ αντιλαμβάνομαι ότι ο γιος μου ήταν μια ευλογία για μένα με πολλούς τρόπους. Η υγεία του χειροτέρευε ως το σημείο που το μόνο που μ’ ενδιέφερε ήταν να ζήση, όχι το αν θα μπορούσε να δη. Άρχισα να εκτιμώ το γεγονός ότι υπάρχουν και άλλα πολύτιμα χαρίσματα, από τα οποία το μεγαλύτερο είναι η ζωή. Ήταν τόσο ωραίο που είχαμε έναν γιο.

Ο σύζυγός μου μού υπενθύμιζε συχνά ότι η ατέλεια των σωμάτων μας, οι απρόβλεπτες παρενέργειες του φαρμάκου και οι κακές συνθήκες κάτω από τις οποίες ζούμε ήσαν παράγοντες που θα έπρεπε να μην ξεχνούμε. Οι φίλοι υπέδειξαν πολλά παραδείγματα άλλων παιδιών που είχαν σοβαρά ελαττώματα εκ γενετής και τα οποία έμαθαν να υπερνικούν τα σοβαρά προβλήματα.

Επίσης, καθώς τα χρόνια περνούσαν, ο σύζυγός μου και οι φίλοι διαρκώς μου υπενθύμιζαν ότι ο Θεός σκοπεύει ν’ απομακρύνη όλες τις αναπηρίες απ’ εκείνους που θα ζήσουν σ’ αυτή τη γη και στο δίκαιο νέο Του σύστημα πραγμάτων. (2 Πέτρ. 3:13· Αποκάλ. 21:3, 4) Τόνιζαν πολλές θετικές ιδιότητες του Κρεγκ που ανεπτύσσοντο—τη χαρούμενη διάθεσί του, την αγάπη του για τον Ιεχωβά που υπήρχε προφανώς στη μικρή του καρδιά. Αυτές ήσαν πραγματικές ευλογίες. Σκεπτόμουν επίσης συχνά το ζήτημα που ήγειρε ο Σατανάς στον Θεό σχετικά με τον Ιώβ: Θα υπηρετούσαμε τον Ιεχωβά μόνο όταν θα είχαμε ό,τι θέλαμε;—Ιώβ κεφάλαια 1 και 2.

Ανταποκρίθηκα σ’ αυτό με το να δαπανώ περισσότερο χρόνο μιλώντας στους γείτονές μου γι’ αυτά τα πράγματα της Αγίας Γραφής. Αυτό με βοήθησε να κρατώ τη διάνοιά μου απασχολημένη με τις πιο θετικές, εποικοδομητικές υποσχέσεις του Λόγου του Θεού. Απαιτείτο προσπάθεια από μέρους μου, αλλά η σχέσις μου με τον Θεό βελτιώθηκε.

Η Υπομονή Είναι Ουσιώδης

Μέχρι τώρα, ο γιος μας παραμένει ένα λεπτό και ευαίσθητο παιδί. Δεν μπορεί ακόμη να βαδίση αβοήθητος, μολονότι είναι πάνω από πέντε ετών. Επειδή η όρασις παίζει ζωτικό ρόλο στο αίσθημα της ισορροπίας, μειονεκτεί. Μολονότι έχει τη φυσική δύναμι να περπατήση, προτιμά να κάθεται στο πάτωμα και να σέρνεται. Αυτό τον κάνει να αισθάνεται ασφαλής.

Έχομε δαπανήσει ώρες προσπαθώντας να καταφέρωμε τον Κρεγκ να περπατήση λίγα βήματα, διαβεβαιώνοντάς τον ότι θα είμαστε εκεί με τα χέρια μας απλωμένα για να τον πιάσωμε. Όταν καταβάλη προσπάθειες, τον επαινούμε θερμά, αλλά συνήθως επιστρέφει στην προηγούμενη θέσι του, κάθεται κάτω και χρησιμοποιεί τα έπιπλα ως βοηθήματα για να περιφέρεται. Δεν μπορούμε να τον τιμωρήσωμε ούτε να τον βιάσωμε· αλλιώς, γρήγορα θα οπισθοχωρήση. Η βραδεία ανταπόκρισις του μας δίδαξε υπομονή.

Ένα άλλο δύσκολο σημείο είναι η κατανόησις του λόγου. Στην αρχή ο Κρεγκ εφαίνετο ιδιαίτερα ευφυής. Το έβρισκε εύκολο να επαναλαμβάνη λέξεις και απαντήσεις σαν παπαγάλος. Αλλά, καθώς περνούσε ο καιρός, παρατηρήσαμε στον Κρεγκ μια αδυναμία στη σύνταξι λογικών προτάσεων. Ξεπρόβαλε τώρα μπροστά μας η πιθανότης να έχωμε επίσης ένα διανοητικώς καθυστερημένο παιδί.

Η αλληλογραφία μ’ ένα σχολείο για τους τυφλούς, που λειτουργεί υπό την αιγίδα της κυβερνήσεως, μας βοήθησε ν’ αντιληφθούμε την κατάστασι. Ένα άτομο που βλέπει μπορεί να νομίζη ότι καταλαβαίνει την κατάστασι ενός τυφλού ατόμου με το να κλείση απλώς τα μάτια του. Αλλά διατηρεί ακόμη τις προηγούμενες αναμνήσεις που έχει αποκτήσει δια της οράσεως και πάνω σ’ αυτές βασίζεται. Είναι αδύνατον ένα άτομο με όρασι να καταλάβη τι σημαίνει να είναι κανείς τυφλός εκ γενετής, με το να κλείση απλώς τα μάτια του. Έτσι, καταλάβαμε ότι δεν έφταιγε ο Κρεγκ, αλλά, αντιθέτως, εμείς, διότι δεν κάναμε διαρκώς προφορικές περιγραφές των πραγμάτων τα οποία ο Κρεγκ, φυσιολογικά, θα μπορούσε να μάθη μέσω οπτικής παρατηρήσεως.

Τα παιδιά που βλέπουν είναι μεγάλοι μιμηταί. Αλλά πώς μπορεί ένα τυφλό παιδί να μιμηθή πιάνοντας ένα κουτάλι σε ώρες γεύματος, παραδείγματος χάριν, ή κλείνοντας την πόρτα ή γυρίζοντας τη σελίδα ενός βιβλίου; Δεν μπορεί να δη το αντικείμενο ούτε την κίνησι. Πώς μπορείτε να του εξηγήσετε και να του περιγράψετε ένα πουλί που πετά ή ένα άλογο που καλπάζει;

Το ζήτημα τώρα διευκρινίσθηκε. Θα έπρεπε να μιλώ στον Κρεγκ πιο συχνά και να του λέγω τι κάνω καθώς περιφέρομαι στο σπίτι και κάνω διάφορες εργασίες. Όπου είναι δυνατόν, τον αφήνω να ψηλαφίζη το αντικείμενο που κρατώ, να το γεύεται ή να το οσφραίνεται και κατόπιν να αισθάνεται την κίνησι.

Όταν κλείνω την πόρτα, του εξηγώ τι κάνω. Κατόπιν τον ενθαρρύνω να πιάση την πόρτα, ν’ ακούση τον λεπτό θόρυβο που κάνει η πόρτα καθώς την σπρώχνω για να κλείση και, τελικά, το ‘κλικ’ που κάνει καθώς κλείνει. Καθώς επαναλαμβάνω την κίνησι, χωρίς να πιάνη την πόρτα, τον ρωτώ να μου πη τι κάνω. Αυτή την πορεία πρέπει ν’ ακολουθήσω για να βοηθηθή ο Κρεγκ να κατανοήση την κίνησι σχετικά με τα αντικείμενα και τους ανθρώπους. Ως αποτέλεσμα, τόσον η ικανότης της αντιλήψεώς του όσο και της ομιλίας του έχουν κατά πολύ βελτιωθή. Η υπομονή και η εγκαρτέρησις μας δίδουν μεγάλες αμοιβές.

Μεγαλύτερη Ευαισθησία

Η ευαισθησία του Κρεγκ μάς έχει κάνει να συναισθανώμεθα την καλοσύνη και τη συμπάθεια που απαιτούνται στην εκπαίδευσι. Είναι εκπληκτικά ευαίσθητος στην ατμόσφαιρα ενός σπιτιού. Ακόμη και σαν μωρό, μπορούσε ν’ αντιλαμβάνεται αν μια οικογένεια ήταν καλή και ήρεμη ή όχι. Αν η ατμόσφαιρα δεν ήταν ειρηνική και ήρεμη, δεν μπορούσαμε να τον αφήσωμε με τους ανθρώπους, ακόμη κι αν ήσαν φίλοι μας. Από την άλλη πλευρά, παρατηρήσαμε ότι ο Κρεγκ αισθάνεται άνετα με ανθρώπους που είναι αρκετά ήρεμοι. Ο σύζυγός μου κι εγώ αναγκασθήκαμε έτσι να προσέχωμε πολύ περισσότερο τις σχέσεις μας. Οργισμένες κουβέντες ανάμεσά μας ενοχλούν τον Κρεγκ. Αντιθέτως, αισθάνεται καλά όταν επικρατεί μια ατμόσφαιρα ηρεμίας και ειρήνης.

Επειδή η όρασις έχει σχέση με την όρεξι μας, ο Κρεγκ έχει πολύ συντηρητική όρεξι. Πότε-πότε δεν του αρέσουν καθόλου τα λαχανικά. Απαιτείται εγκαρτέρησις και ευφυΐα για να του παρασκευάση κανείς νέα φαγητά.

Η όσφρησις είναι άλλο σημείο που είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο. Ο Κρεγκ δεν δυσκολεύεται να διακρίνη φαγητά που για μας είναι εντελώς άοσμα. Ενθαρρύνομε αυτή την αίσθησι της οσφρήσεως. Ένα ελαφρό άγγιγμα με τα άκρα των δακτύλων του σε κάθε τροφή και κατόπιν στη μύτη του τον ενημερώνει περί τίνος πρόκειται.

Όπως πολλά τυφλά παιδιά, ο Κρεγκ είναι ευαίσθητος στη μουσική. Αυτό το μέσον τον κατευνάζει όταν είναι κουρασμένος και νευρικός. Ωστόσο, η πολλή μουσική ενθαρρύνει την απάθεια, όπως ακριβώς συμβαίνει και στην περίπτωση των παιδιών που παρακολουθούν πάρα πολύ τηλεόρασι.

Πειθαρχία

Δεν θέλομε να έχωμε ένα κακομαθημένο παιδί, ακόμα κι αν αυτό το παιδί έχει κάποια αναπηρία. Έτσι, όταν ο Κρεγκ παραφέρεται, τον πληροφορούμε από τον τόνο της φωνής μας ότι μας στενοχώρησε. Επειδή δεν μπορεί να δη τις εκφράσεις του προσώπου μας, μεγάλο ρόλο παίζει ο μετατονισμός της φωνής μας.

Σχετικά με την εκπαίδευσι, μέχρι τώρα προσπαθούμε να συσχετίσωμε με τον Θεό τα πράγματα που αγαπά ο Κρεγκ. Του αρέσουν τα σταφύλια. Έτσι, του λέμε: «Γνωρίζεις ποιος έκανε τα σταφύλια; Ο Ιεχωβά.» Αυτή τη μέθοδο χρησιμοποιούμε με κάθε τι που αρέσει στον γιο μας. Αν είμαστε μαζί με φίλους μας στην εξοχή και ψήνωμε κάτι στα κάρβουνα, και ο Κρεγκ τρώγη μια μπριζόλα ή ένα λουκάνικο, του εξηγούμε ποιος έκανε δυνατά αυτά τα ωραία πράγματα.

Μερικές φορές, ο Κρεγκ πέφτει στο έδαφος και γελά με τον ήχο των πουλιών, ιδιαίτερα με τα πουλιά κακαντού (παπαγάλος της Αυστραλίας) και κουκαμπούρα, που έχομε εδώ. Τα γαλλιά τραβούν επίσης την προσοχή του. Όταν παρατηρούμε κάτι που τον ευχαριστεί, του εξηγούμε ότι ο Ιεχωβά το δημιούργησε και επίσης του λέμε να το επαναλάβη. Για τον γιο μας, ο Ιεχωβά δημιουργεί κάθε τι που είναι καλό. Τον ενθαρρύνομε να πιάση τη χλόη, τη γάτα, το σκύλο, την κατσίκα μας και τα τριαντάφυλλα στον κήπο και κατόπιν τον ρωτούμε να μας πη ποιος τα έφτιαξε. Το μικρό του στραβό χαμόγελο δείχνει ότι χαίρεται που έμαθε κάτι. Μ’ αυτό τον τρόπο, ελπίζομε ότι θα συσχετίση, με το δικό του απλό τρόπο, τα ευχάριστα πράγματα με τον Δημιουργό.

Τα Παιχνίδια

Το να κρατούμε τον Κρεγκ απασχολημένο στην αρχή ήταν πολύ δύσκολο. Μολονότι ποτέ δεν περνά απ’ τη διάνοιά μας, ωστόσο με το να παρατηρούμε τους ανθρώπους να κινούνται δημιουργείται ένα κίνητρο στη διάνοια. Ο Κρεγκ δεν έχει αυτό το κίνητρο έτσι, μπορεί εύκολα να κλεισθή στον εαυτό του. Τα παιγνίδια τον βοηθούν να το αποφύγη αυτό.

Δύσκολο επίσης είναι να βοηθηθή ο Κρεγκ ν’ αντιληφθή το μέγεθος και το σχήμα των πραγμάτων. Πώς μπορείτε να κάνετε ένα τυφλό παιδί να καταλάβη πόσο μεγάλο είναι ένα πράγμα, ή με τι μοιάζει ένα ψηλό δένδρο ή ένα μακρύ τραίνο; Η ποικιλία του μεγέθους και του σχήματος των παιγνιδιών του μπορεί να είναι ένας ευχάριστος τρόπος να μάθη πολλά γι’ αυτό. Τα καλύτερα παιγνίδια είναι αντικείμενα κοινά στη ζωή, πράγματα όπως κουτάλια, κατσαρόλες, χάρτινα κουτιά, πλαστικές μπάλλες, παπούτσια, τσάντες, σχοινί, νερό μέσα σ’ ένα κουβά και πράγματα που μπορεί να σπρώχνη, για να κατονομάσωμε μόνο μερικά.

Αύξησις της Εκτιμήσεώς Μου

Ο Κρεγκ με δίδαξε να εκτιμώ πολλά πράγματα που έπαιρνα συνήθως ως δεδομένα. Νόμιζα ότι εκτιμώ την όρασί μου. Τώρα δεν είμαι σίγουρη ότι το έκανα αυτό. Ένα πουλί που πετά, μια χρυσαφένια δύσις, ένα χαμόγελο σ’ ένα ευτυχισμένο πρόσωπο, οι τυπωμένες λέξεις ενός καλού βιβλίου, το χρώμα των λουλουδιών, ένα όμορφο φόρεμα, αναρίθμητα καθημερινά πράγματα—όλα σημαίνουν πάρα πολλά για μένα τώρα.

Επειδή έχω καταλάβει πόσο πολύ στηρίζεται ο Κρεγκ στο δώρο της ακοής, εκτιμώ τώρα πολύ περισσότερο τον ήχο. Υπάρχουν πάρα πολλά που λαμβάνομε ως δεδομένα, όπως το ‘κλικ’ μιας πόρτας ή η στροφή του διακόπτη, τα βήματα των ανθρώπων, ο τόνος της φωνής, το ‘τικ-τικ’ ενός ρολογιού, ο θόρυβος αλλαγής σελίδος, ο θόρυβος που κάνει το νερό που πέφτει σ’ ένα ποτήρι ή ο ελαφρός θόρυβος που κάνουν οι σταγόνες της βροχής. Οι ήχοι που μερικές φορές πιστεύομε ότι είναι άχρηστοι ή ενοχλητικοί, σημαίνουν ζωή, ασφάλεια και ευχαρίστησι για τον Κρεγκ, προσθέτοντας χρώμα στον κόσμο του.

Το ίδιο μπορεί να λεχθή για τα πολλά ευχάριστα αρώματα, την ατέλειωτη ποικιλία γεύσεως, τη σειρά γοητευτικών πραγμάτων που εγγίζομε κάθε μέρα. Έχω φθάσει να εκτιμώ βαθιά τις ιδιότητες της ομορφιάς που δεν μπορεί κανείς να τις δη, να τις ακούση, να τις αισθανθή, να τις γευθή, αλλά, παρ’ όλα αυτά, μπορούν να τις απολαύσουν όλοι, ιδιαίτερα οι τυφλοί. Αυτά είναι πράγματα όπως η καλοσύνη και η υπομονή· ένα ασφαλές, ήρεμο περιβάλλον· αγάπη, εμπιστοσύνη και γνήσια, ιδιοτελή συμπάθεια. Ο Κρεγκ μάς βοήθησε να εμπλουτίσωμε τη ζωή μας με όλους τους τρόπους που αναφέραμε και, πάνω απ’ όλα, με το να έχωμε αυτό τον πολύ αγαπητό σύντροφο μεταξύ μας κάθε μέρα.

Από τον καιρό που ο Κρεγκ ήταν περίπου εννέα μηνών, άρχισε να μουρμουρίζη σκοπούς με το σωστό τόνο. Το ρεπερτόριό του περιλαμβάνει πολλούς ύμνους, ιδιαίτερα εκείνους στις Χριστιανικές συναθροίσεις. Είτε είμαστε στο σπίτι, στα ψώνια, μέσα στο αυτοκίνητο όταν επισκεπτώμεθα γείτονες, ο χαρούμενος μικρός μας συχνά ψάλλει. Είναι εκπληκτικό το πόσο αναζωογονητικό και ενθαρρυντικό μπορεί να είναι αυτό, ακόμη και σ’ ένα ξένο που συναντούμε καθώς ψωνίζομε σ’ ένα κατάστημα.

Η προσήλωσις του Κρεγκ τον κάνει πιο επιδεκτικό στη διδασκαλία, μολονότι, όπως ανεφέρθη προηγουμένως, η αντίληψις της κινήσεως σχετικά με τους ανθρώπους και τα αντικείμενα είναι περιορισμένη σ’ αυτόν. Από την ηλικία των δυόμισι ετών, μπορούσε ν’ απαριθμή τα πρώτα 13 βιβλία της Αγίας Γραφής με τη σωστή σειρά. Μπορούσε ν’ απαντά σε πολλές ερωτήσεις σχετικά με τα πρόσωπα της Αγίας Γραφής. Η προσήλωσίς του στην προσευχή είναι τόσο μεγάλη ώστε είναι γνωστός στις Χριστιανικές συναθροίσεις για το «Αμήν!» που λέγει με δυνατή φωνή πριν απ’ όλους. Το ίδιο κάνει και στις ώρες του γεύματος, μετά την ευχαριστήριο προσευχή μας. Η διάθεσίς του και η αγάπη του για τον Θεό σ’ αυτή την τρυφερή ηλικία αποτελούν μια πραγματική ενθάρρυνσι.

Κάποτε, όταν θέλησα να μείνω σπίτι και να μην πάω στη Χριστιανική μας συνάθροισι, επειδή αισθανόμουν λίγο αδιάθετη, ο Κρεγκ πηγαινοερχόταν στο σπίτι όλο το απόγευμα λέγοντας, «Ας πάμε στην Αίθουσα Βασιλείας να συναντήσωμε τους αδελφούς και να ψάλωμε ύμνους στον Ιεχωβά.»

Άλλες φορές, μας ενθαρρύνει όταν είμαστε κουρασμένοι, λέγοντάς μας, «Ψέλνωμε;» «Ας ψάλωμε έναν ύμνο στον Ιεχωβά,» λέγει. Ή, ρωτά: «Ποιος έφτιαξε το πορτοκάλι; Ποιος έκανε ήλιο;» Και γρήγορα δίνει τις απαντήσεις.

Στην αρχή έβλεπα το μειονέκτημα του γιου μας ως τραγωδία. Ωστόσο, δεν είναι και αφόρητο. Αντί να πενθώ για την έλλειψι ενός δώρου, της οράσεως, άλλα δώρα αξίζουν περισσότερο για μένα. Τώρα που ο Κρεγκ είναι πέντε ετών και περισσότερο εύρωστος, έχομε κάνει περισσότερα βήματα μ’ έναν οφθαλμίατρο χειρουργό. Μερική όρασις έχει επιτευχθή στο ένα μάτι με τη χρήσι εξαιρετικά μεγεθυντικών φακών.

Εμείς, όπως και ο Κρεγκ, αναμένομε με ανυπομονησία την ημέρα που θα μπορέση να μας δη καθαρά. Το ίδιο και ο μικρότερος αδελφός του, ο οποίος έχει κανονική όρασι και ήδη ‘αγωνίζεται στο έπακρον’ για να παίξη μαζί του.—Από συνεργάτη.