Η Αρχαία Ενεργειακή Κρίσις Ελύθη
ΟΙ ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ έμαθαν ότι πριν από 2.500 χρόνια περίπου οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι αντιμετώπισαν κι αυτοί μια ενεργειακή κρίσι. Το πιο πολύτιμό τους καύσιμο—το ξύλο—σπάνιζε εξαιρετικά επειδή χρησιμοποιείτο για την κατασκευή σπιτιών και πλοίων, καθώς και για το μαγείρεμα και τη θέρμανσι. Αλλά οι αρχαίοι έλυσαν τα ενεργειακά τους προβλήματα με μια σύγχρονη μέθοδο—την ηλιακή θερμότητα. Μία ομάδα δύο ειδικών επί της ηλιακής ενεργείας και ενός καθηγητού κλασσικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, βρήκαν ότι, μια αρχιτεκτονική σχεδιασμένη για να λαμβάνη την περισσότερη δυνατή θερμότητα από τον ήλιο, ήταν σε ευρεία χρήσι και για τα σπίτια των ιδιωτών και για τις πόλεις. Παραδείγματος χάριν, ο Πλίνιος ο Νεώτερος εξηγούσε με υπερηφάνεια πώς το χειμώνα η έπαυλίς του στα βόρεια της Ρώμης, ‘συνέλεγε και ηύξανε τη θερμότητα του ηλίου’ με τη βοήθεια παραθύρων που είχαν τοποθετηθή σε κατάλληλες θέσεις. Σύμφωνα με την έκθεσι που δημοσιεύθηκε στους Τάιμς της Νέας Υόρκης οι ερευνητές ανεκάλυψαν ότι «η αρχαία πόλις της Ολύνθου, στη Βόρεια Ελλάδα αποτελείτο εξ ολοκλήρου από σπίτια κτισμένα με τις ίδιες «αρχές που χρησιμοποιούνται σήμερα στα ‘παθητικά’ ηλιακά σπίτια—εκείνα που δεν έχουν ηλιακούς συλλέκτες, αλλά είναι σχεδιασμένα, μονωμένα και τοποθετημένα έτσι ώστε να μαζεύουν όσο το δυνατόν περισσότερη θερμότητα από τον ήλιο τον χειμώνα και όσο το δυνατόν λιγώτερη το καλοκαίρι.» Ένας ερευνητής είπε: «Η Όλυνθος αποτελεί απόδειξι ότι ο σχεδιασμός για τη χρήσι της ηλιακής θερμότητος ήταν δυνατόν να γίνη σε μεγάλη αστική κλίμακα στην αρχαιότητα, και αφήνει να νοηθή ότι ο ηλιακός σχεδιασμός μπορεί να εφαρμοσθή με την ίδια επιτυχία και σε σύγχρονες αστικές διαρρυθμίσεις.