Το Τέλος των Σημερινών Οικονομικών Συστημάτων
ΑΝ ΣΧΕΔΙΑΖΑΤΕ μια μηχανή και δεν λειτουργούσε καλά, τι θα κάνατε; Πιθανώς θα δοκιμάζατε τη μια τροποποίησι μετά την άλλη, για να δήτε αν θα λειτουργούσε καλύτερα. Αλλά τι θα γινόταν αν διαπιστώνατε, ότι, μετά από κάθε επιδιόρθωσι, η μηχανή χειροτέρευε; Δεν θα ήταν καιρός να εξετάσετε αν η ίδια η μηχανή ήταν ελαττωματική και αν χρειαζόταν κάποιο διαφορετικό είδος;
Τα σημερινά οικονομικά συστήματα δεν λειτουργούν για το καλό όλου του ανθρωπίνου γένους. Υπάρχουν μεγάλες αδικίες σ’ αυτά. Οι σκληρά εργαζόμενοι άνθρωποι βλέπουν τα χρήματά τους να κατατρώγωνται από τον πληθωρισμό. Εκατοντάδες εκατομμύρια ζουν μέσα στη φτώχια. Εκατοντάδες εκατομμύρια άλλοι δεν έχουν ούτε τα απαραίτητα της ζωής. Οι Τάιμς, της Νέας Υόρκης ανέφεραν για μερικές χώρες: «Για πολλούς φτωχούς ανθρώπους, η τιμή ενός και μόνο γεύματος υπερβαίνει τώρα το ένα ημερομίσθιο,» πράγμα που αποτελεί καταπληκτική εκπλήρωσι της Βιβλικής προφητείας, «Μία χοίνιξ σίτου δι’ ένα δηνάριον (εν ημερομίσθιον, ΜΝΚ).»—Αποκ. 6:6.
Πράγματι, τα σημερινά οικονομικά και χρηματικά συστήματα δεν μπορούν να φέρουν την ειρήνη, την ασφάλεια και την ευημερία που επιθυμεί τόσο πολύ το ανθρώπινο γένος. Η ιδιοτέλεια, η απληστία, η υπερηφάνεια και μια ανήλεη έλλειψις ενδιαφέροντος για τους άλλους αναπτύσσονται μέσα στους ανθρώπους.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Γιατί παρατηρείται ο παγκόσμιος πληθωρισμός, καθώς επίσης οι ελλείψεις τροφίμων, οι πόλεμοι και άλλες άνευ προηγουμένου αναταραχές από το 1914;
Όλα αυτά τα πράγματα αποτελούν ένα σημείο των καιρών. Είναι συνθήκες που προελέχθησαν σαν μέρος των ‘εσχάτων ημερών’ του παρόντος συστήματος πραγμάτων. Και σ’ αυτές τις προλεχθείσες συνθήκες περιλαμβανόταν το ότι οι άνθρωποι θα ήσαν «φίλαυτοι, φιλάργυροι . . . ακρατείς, . . . φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι.» Όλα αυτά τα πράγματα αποτελούν μέρος των σημερινών πολιτικών, οικονομικών και θρησκευτικών συστημάτων.—2 Τιμ. 3:1-5.
Επομένως, η σημερινή αστάθεια του χρήματος και οι σκληροί οικονομικοί καιροί για τόσο πολλούς ανθρώπους αποτελούν μέρος του σημείου ότι αυτό το σύστημα πραγμάτων βαίνει γοργά προς το τέλος του, όπως προείπε ο ίδιος ο Ιησούς. (Ματθ. 24:3-14) Ό,τι επιδιορθωτικές βελτιώσεις κι’ αν κάνουν οι άνθρωποι στην προσπάθειά τους να περισώσουν τα σημερινά οικονομικά συστήματα είναι πολύ μικρής διάρκειας. Καμμιά επιδιόρθωσις δεν μπορεί να εξαλείψη την ιδιοτέλεια, την απληστία και την αδικία που είναι ριζωμένες μέσα στους ανθρώπους.
Έτσι, αυτό που σημαίνουν όλα αυτά τα πράγματα είναι ότι αυτό το παρόν, μη ικανοποιητικό σύστημα βαίνει προς τη μεγαλύτερη απ’ όλες τις καταστροφές του, αλλ’ από θεία ενέργεια, όχι από ανθρώπινη αποτυχία. Όπως είπε ο Ιησούς: «Διότι τότε θέλει είσθαι θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει.»—Ματθ. 24:21.
Παρηγορητικό είναι, όμως, το ότι ο προφητικός Λόγος του Θεού υπόσχεται ότι αυτόν τον καιρό της επερχόμενης αναταραχής θα τον ακολουθήση μια ‘νέα γη’ όπου «δικαιοσύνη κατοικεί.» (2 Πέτρ. 3:13) Αυτή η ‘νέα γη’ υπονοεί μια καινούργια ανθρώπινη κοινωνία, που θα περιλαμβάνη ένα νέο οικονομικό σύστημα, ένα σύστημα που θα απεργάζεται το καλό κάθε ατόμου. Η υπόσχεσις είναι: «Ο Κύριος των δυνάμεων θέλει κάμει εις πάντας τους λαούς ευωχίαν από παχέων, ευωχίαν από οίνων εν τη τρυγία αυτών, . . . θέλει αφανίσει το πρόσωπον του περικαλύμματος του περικαλύπτοντος πάντας τους λαούς και το κάλυμμα το καλύπτον επί πάντα τα έθνη.»—Ησ. 25:6-8.
«Για να επιλυθούν τα παρόντα οικονομικά προβλήματα, το κάθε τι πρέπει να επιστρέψη στο μηδέν.»
Αυτό που θα συμβή σύντομα, λοιπόν, μοιάζει με την απάντησι που έδωσε ένας Γιαπωνέζος επιχειρηματίας όταν ρωτήθηκε για τη λύσι της σημερινής οικονομικής αναταραχής. Σχολίασε: «Για να επιλυθούν τα παρόντα οικονομικά προβλήματα, το κάθε τι πρέπει να επιστρέψη στο μηδέν.» Δικαιολογημένα αντιλήφθηκε ότι κάθε επιδιόρθωσις αυτού του συστήματος δεν έχει καμμιά ελπίδα. Και ο Λόγος του Θεού συμφωνεί: το σύστημα αυτό έχει προχωρήσει πάρα πολύ. Έτσι, δεν θα επιδιορθωθή, αλλά θα συντριφθή.
Η πιθανότητα συντριβής των σημερινών οικονομικών συστημάτων αποτελεί ένα πιο συχνό θέμα συζητήσεως μεταξύ των οικονομολόγων τελευταία. Παραδείγματος χάρι, η Αμερικανίδα οικονομική σχολιάστρια Σύλβια Πόρτερ μίλησε για την πραγματική πιθανότητα μιας «πληθωριστικής εκκενώσεως σ’ αυτό το έθνος και στον κόσμο, που θα καταστρέψη την εμπιστοσύνη σε κάθε επένδυσι σε ‘χαρτονόμισμα,’ και θα υποβιβάση έτσι τη λειτουργία του διεθνούς νομισματικού μας συστήματος, το οποίο οι εμπορικές σχέσεις μεταξύ των εθνών σχεδόν θα ακινητοποιούσαν.» Η αρθρογράφος πρόσθεσε:
«Η οικονομική εκκένωσις θα δημιουργούσε ένα κύμα πτωχεύσεων, μεταξύ των επιχειρήσεων, κατάρρευσι των επικίνδυνα διογκωμένων πιστωτικών επιχειρήσεων, αύξησι της ανεργίας, κατάσχεσι των εκπροθέσμων ενυπόθηκων πιστώσεων και ανάκτησι εμπορευμάτων που αγοράσθηκαν με δάνεια τα οποία οι χρεώστες δεν μπορούσαν να ξεπληρώσουν.
«Η κατάστασης γίνεται μάλιστα πιο τρομακτική καθώς την περιγράφω.»
«Τα έθνη δεν μπορούν να εξακολουθήσουν να δανείζωνται για να βελτιώσουν τα βιοτικά τους επίπεδα.»
Ο πολιτικός σχολιαστής Τζακ Άντερσον, με όμοιο τρόπο, είπε τα εξής για την κλονιζόμενη οικονομική κατάστασι:
«Τα έθνη δεν μπορούν να εξακολουθήσουν να δανείζωνται για να βελτιώσουν τα βιοτικά τους επίπεδα. Τα χρήματα δεν μπορούν ποτέ να επιστραφούν, εκτός αν επενδυθούν στην παραγωγή και όχι στην κατανάλωσι. Για πολλές χώρες, το χρέος είναι ήδη μεγαλύτερο απ’ όσο μπορούν να αποσβέσουν χωρίς να υποστούν οικονομική κατάρρευσι. . . .
«Οι πολύ αυξημένες τιμές εξακολουθούν να προσθέτουν στα άσχημα χρέη, έως ότου ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα απειληθή με κατάρρευσι.»
Το Αμερικανικό Ίδρυμα Οικονομικής Έρευνας κάνει τις εξής παρατηρήσεις:
«Στη διάρκεια αρκετών επομένων ετών, οι ακόλουθες οικονομικές εξελίξεις φαίνονται πολύ πιθανές:
«Μια σοβαρή και παρατεταμένη παγκόσμια οικονομική κρίσις . . .
«Στη διάρκεια μιας παρατεταμένης οικονομικής κρίσεως, οι κοινωνικές διαταραχές μπορούν να πάρουν υπερβολικές διαστάσεις . . .
«Κάθε άτομο η οικογένεια που φαίνεται να βρίσκεται ουσιαστικά σε καλύτερη κατάσταση από κείνους που πλήττονται πιο δυσμενώς, μπορεί να γίνη στόχος οχλοκρατικών βιαιοτήτων.»
Όταν οι άνθρωποι ληστεύουν, βιάζουν, κλέβουν και δολοφονούν σε τέτοια αυξανόμενα επίπεδα τώρα, σ’ ένα καιρό σχετικής ειρήνης και ευημερίας, θα φερθούν πολύ χειρότερα αν συμβή κάποια κατάρρευσις. Απόδειξις τούτου είναι αυτό που συνέβη στη διάρκεια της συσκοτίσεως που έλαβε χώρα στην πόλι της Νέας Υόρκης το 1977. Σε ωρισμένες περιοχές επεκράτησε αναρχία. Η λεηλασία, ο βανδαλισμός και οι ληστείες πήραν επιδημικές διαστάσεις. Η αστυνομία παραδέχθηκε ότι δεν μπορούσε να κάνη τίποτα.
Με όμοιο τρόπο, σε μια Αφρικανική χώρα, η αύξησις της τιμής του ρυζιού κατά ένα τρίτο δημιούργησε οχλαγωγίες και λεηλασίες στην πρωτεύουσα. Οι δρόμοι έμοιαζαν με πεδίο μάχης. Κηρύχτηκε στρατιωτικός νόμος και επιβλήθηκε αυστηρή απαγόρευσις κυκλοφορίας μετά από ωρισμένη ώρα.
«Το αργύριον αυτών θέλουσι ρίψει εις τας οδούς, και το χρυσίον αυτών θέλει είσθαι ως ακαθαρσία.»
Σχετικά μ’ αυτό που βρίσκεται μπροστά σ’ ολόκληρο τον κόσμο, η Αγία Γραφή μιλά για μια ‘θλίψι μεγάλη, οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γίνει.’ Στη διάρκεια εκείνου του καιρού, τα χαρτονομίσματα θα είναι άχρηστα. Γι’ αυτό, η βιβλική προφητεία λέει ακόμη: «Το αργύριον αυτών θέλουσι ρίψει εις τας οδούς, και το χρυσίον αυτών θέλει είσθαι ως ακαθαρσία· το αργύριον αυτών και το χρυσίον αυτών δεν θέλουσι δυνηθή να λυτρώσωσιν αυτούς εν τη ημέρα της οργής του Κυρίου.»—Ιεζ. 7:19
Κανείς ανθρώπινος ηγέτης, καμμιά μορφή ανθρώπινης κυβερνήσεως, δεν θα μπορέση να καταστείλη την επερχόμενη ‘μεγάλη θλίψι,’ επειδή αποτελεί την κρίσι του Θεού εναντίον αυτού του παρόντος πονηρού συστήματος. Γι’ αυτό και ο Λόγος του προειδοποιεί: «Μη πεποίθατε επ’ άρχοντας, επί υιόν ανθρώπου, εκ του οποίου δεν είναι σωτηρία.» (Ψαλμ. 146:3) Ποια είναι, λοιπόν, η ορθή πορεία που πρέπει ν’ ακολουθήση κανείς; Η Αγία Γραφή απαντά: «Έλπιζε επί Κύριον εξ όλης σου της καρδίας και μη επιστηρίζεσαι εις την σύνεσίν σου.»—Παρ. 3:5.
Ο Ιεχωβά υπόσχεται να βοηθήση εκείνους που εμπιστεύονται σ’ αυτόν τώρα, ακόμη και μ’ ένα οικονομικό τρόπο. Όχι, ο Θεός δεν πρόκειται να παράσχη στους δούλους του πολυτέλειες, αλλά τους έχει υποσχεθή τα αναγκαία της ζωής. (Ματθ. 6:24-34· Ψαλμ. 37:25) Ούτε αυτό σημαίνει ότι εκείνοι που εμπιστεύονται στο Θεό δεν θα αντιμετωπίσουν καμμιά δυσκολία στη ζωή, επειδή και αυτοί επηρεάζονται από τις κακές συνθήκες που επικρατούν στον κόσμο. Αλλά θα έχουν ασφαλώς μεγαλύτερη επιτυχία απ’ όση οι άλλοι στην αντιμετώπισι των σημερινών δύσκολων καιρών.
Επίσης, αυτά τα άτομα θα έχουν την επιβεβαίωσι της προστασίας του Θεού στη διάρκεια της επικείμενης καταστροφής, και της επιβιώσεως σ’ ένα δίκαιο νέο σύστημα. (1 Ιωάν. 2:15-17· Ψαλμ. 37:27, 34, 37) Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μια οικογένεια στη Βραζιλία, που έμαθε να εμπιστεύεται στον Ιεχωβά, αναφέρει: «Μολονότι αντιμετωπίζομε οικονομικά προβλήματα, είμαστε μια ευτυχισμένη οικογένεια επειδή γνωρίζομε τον Ιεχωβά, το μακάριο Θεό και γνωρίζομε τους σκοπούς του».
«Ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας, διότι πλησιάζει η απολύτρωσίς σας»
Έτσι, άσχετα με το πόσο σοβαρή μπορεί να γίνη η οικονομική πίεσις, υπάρχει η βέβαιη ελπίδα ότι οι καλύτεροι απ’ όλους τους καιρούς βρίσκονται μπροστά μας, στη νέα τάξι του Θεού. Έτσι, εκείνοι που έχουν την ορθή ελπίδα, που βασίζεται σε ακριβή γνώσι, και που εμπιστεύονται στον Θεό και όχι στα υλικά πλούτη, μπορούν να ‘ανακύψουν και σηκώσουν τας κεφαλάς των, διότι πλησιάζει η απολύτρωσίς των.—Λουκ. 21:28.