Η Διάλυσις της Οικογένειας Σήμερα—Πόσο Σοβαρές Είναι οι Συνέπειες;
Σ’ ΟΛΟ τον κόσμο, οι οικογένειες διαλύονται. Ίσως ποτέ προηγουμένως δεν υπήρχαν τόσο πολλά οικογενειακά προβλήματα.
Οι αριθμοί, των διαζυγίων για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά που παρατίθενται κατωτέρω δείχνουν τη σοβαρότητα του προβλήματος, που υπάρχει παντού επίσης. Άλλες χώρες έχουν εξίσου υψηλή ή υψηλότερη ακόμη αναλογία στην αύξησι των διαζυγίων.
Η διάλυσις της οικογένειας, της βασικής μονάδας της κοινωνίας, μπορεί να συγκριθή με την κακή λειτουργία του κυττάρου, της βασικής μονάδας του ανθρώπινου σώματος. Όταν εξασθενήσουν αρκετά κύτταρα—δεν «πάνε καλά»—ολόκληρο το σώμα επηρεάζεται δυσμενώς. Η διάλυσις αρκετών οικογενειών μπορεί, μ’ ένα όμοιο τρόπο, να οδηγήση στην κατάρρευσι ενός ολόκληρου πολιτισμού.
Ο Μέγιερ Έλκιν, ειδικός στα οικογενειακά προβλήματα, προειδοποιεί: «Τώρα, μεγαλώνομε μια γενεά παιδιών που προέρχονται από διαλυμένα σπίτια—και δημιουργούμε μια κοινωνική ωρολογιακή βόμβα.»
Πράγματι, πόσο σοβαρές είναι οι συνέπειες της οικογενειακής καταρρεύσεως; Η κατάρρευσις της οικογένειας θεωρείται ως η μεγαλύτερη αιτία για τα ακόλουθα:
ΣΧΟΛΙΚΗ ΒΙΑ
«Έχοντας υπ’ όψιν τη διάβρωσι της οικογενείας, δεν απορή κανείς που μέσα σ’ ένα έτος [στις Η.Π.] έγιναν 70.000 επιθέσεις εναντίον δασκάλων, διαπράχθηκαν 100 φόνοι στα σχολεία, και έγιναν καταστροφές αξίας ενός δισεκατομμυρίου δολλαρίων στα κτίρια των σχολείων,» δήλωσε ο Δρ Χάρολντ Β. Ροθ ο παλαιότερος ψυχίατρος στο Ίδρυμα Μέννινγκερ.
ΕΠΙΔΗΜΙΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΩΝ
Κατά μέσο όρο, κάθε εβδομάδα περισσότεροι από 16 νεαροί αυτοκτονούν στην Ιαπωνία. Στη Δυτική Γερμανία, 1.468 νέοι αυτοκτόνησαν σ’ ένα πρόσφατο έτος. Περίπου 5.000 νεαροί Αμερικανοί αυτοκτονούν κάθε χρόνο—13 την ημέρα!
«Πολλά παιδιά φρονούν ότι οι παραδοσιακές πηγές υποστηρίξεως δεν υπάρχουν πια,» εξηγεί ο Δρ Άρθουρ Φρόις, διευθυντής μιας ψυχιατρικής μονάδας ανηλίκων. «Η οικογένεια είναι πιο ασταθής, οι περισσότερες μητέρες εργάζονται και η γιαγιά δεν μένει στο ίδιο τετράγωνο για να φτιάχνη κουλουράκια μετά το σχολείο.»
ΠΑΙΔΙΚΗ ΠΟΡΝΕΙΑ
Σύμφωνα με μια είδησι από την Υπό-επιτροπή των Η.Ε. για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, σε μια μόνο χώρα της Νότιας Αμερικής, περίπου 50.000 παιδιά εκδίδονται στην πορνεία. Η παιδική πορνεία έχει λάβει επιδημικές διαστάσεις παγκοσμίως. Γιατί; «Πολλοί που επιδίδονται, στην πορνεία ουσιαστικά είναι τα προϊόντα διαλυμένων σπιτιών,» παρατηρεί η εφημερίδα Νέα του Ντητρόιτ, της 16ης Μαΐου 1978. Σε μερικές έρευνες, το 25 τοις εκατό των πορνών είχαν αιμομικτικό παρελθόν.
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΧΡΗΣΙΣ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ
Η χρήσις ναρκωτικών αυξάνεται ολοένα σε πολλά έθνη σ’ όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα μεταξύ των νέων. Η Ιταλία, όπως λένε έχει 200.000 ναρκομανείς, η Αγγλία 2.000.000, και οι Ηνωμένες Πολιτείες 6.000.000. «Μια σταθερή διαπίστωσις στους τοξικομανείς» λέει ένας διαπρεπής ψυχίατρος, «είναι η απουσία του πατέρα στη διάρκεια των διαπλαστικών παιδικών χρόνων.»
ΚΤΗΝΩΔΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ
«Είναι πιο πιθανό να σκοτωθείτε ή να τραυματισθήτε ή να δεχθήτε σωματική επίθεσι στο σπίτι σας, από κάποιον που είναι συγγενής σας, παρά σε οποιαδήποτε άλλη κοινωνική ευκαιρία,» δηλώνει ο κοινωνιολόγος Ρίτσαρντ Γκέλλης.
Στις Η.Π.Α., περίπου 2.000 παιδιά φονεύονται κάθε χρόνο από τους γονείς τους· σχεδόν 1.000.000 τραυματίζονται. Περιλαμβάνονται επίσης περίπου 2.000 φόνοι κάθε χρόνο ανάμεσα σε συζύγους. Αυτή είναι μια συνέπεια των εκφυλισμένων συνθηκών που επικρατούν στην οικογένεια.
ΟΙ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΙ ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΙ
Δεν συνηθίζεται πια σε μια οικογένεια τα παιδιά, οι γονείς και οι παππούδες να ζουν μαζί. Πάνω από 6.500.000 Αμερικανοί ζουν μόνοι. Συχνά οι ηλικιωμένοι, γηραιότεροι συγγενείς απομονώνονται χωρίς λόγο σε γηροκομεία ή παραμερίζονται με άλλο τρόπο. Το αποτέλεσμα—μοναξιά και πρόωρος θάνατος για πολλούς.
ΕΞΑΠΛΩΣΙΣ ΤΩΝ ΑΦΡΟΔΙΣΙΩΝ ΝΟΣΗΜΑΤΩΝ
Στην Ιταλία, στους 1.968.984 νέους που κλήθηκαν για εθνική υπηρεσία, σχεδόν 65.000 βρέθηκαν να έχουν σύφιλι. Οι νεαροί ηλικίας μεταξύ 15 και 19 ετών αντιπροσωπεύουν το 25 τοις εκατό των εκατομμυρίων περιπτώσεων γονόρροιας που αναφέρουν οι Η.Π.Α. κάθε χρόνο. Καθημερινά, περίπου 5.750 κορίτσια απουσιάζουν από το σχολείο στις Η.Π.Α., εξ αιτίας της γονόρροιας. Η διάλυσις της οικογένειας θεωρείται ως η κύρια αιτία για την τρομακτική σεξουαλική χαλαρότητα που υπάρχει σήμερα.
ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΑΛΚΟΟΛΙΚΩΝ
Πολλές χώρες έχουν κυριολεκτικά εκατομμύρια αλκοολικούς. Ο αλκοολισμός, όπως λένε, σκοτώνει τώρα 40.000 ανθρώπους το χρόνο στη Γαλλία. Στις Η.Π.Α. ο ένας στους πέντε μαθητές γυμνασίου μεθά τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα. Τα οικογενειακά προβλήματα και η δυστυχία προσδιορίζονται σαν βασικές αιτίες του αλκοολισμού.
ΠΑΙΔΙΚΗ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ
Κάθε χρόνο περίπου 30.000 κορίτσια ηλικίας 14 ετών και κάτω, μένουν έγκυοι στις Η.Π.Α.· ο συνολικός αριθμός εγκυμοσύνης εφήβων ανέρχεται σ’ ένα εκατομμύριο περίπου ετησίως. Απ’ αυτές, περίπου 600.000 γεννούν τα βρέφη τους—δύο στις τρεις γεννούν τα βρέφη τους έξω από τα δεσμά του γάμου. Στον Καναδά πάνω από 1.000 νεαρές την εβδομάδα μένουν έγκυοι. Και στη Νέα Ζηλανδία ένα βρέφος στα πέντε είναι νόθο—μια ακόμη θλιβερή συνέπεια της καταρρεύσεως της οικογένειας.
Είναι σαφές ότι η κατάρρευσις της οικογένειας έχει, επεκτατικές και καταστρεπτικές συνέπειες. Είναι πράγματι τρομακτικό το να σκεφθή κανείς τις εκατοντάδες χιλιάδων μητέρων εφηβικής ηλικίας που προσπαθούν ν’ αναθρέψουν τα τέκνα τους χωρίς σύζυγο. Αλλά αυτή είναι η πραγματικότης.
Επί πλέον, μια στις τρεις Βρεταννές νύφες κάτω των 20 ετών, είναι έγκυος την ημέρα του γάμου της. Στις Η. Π., σχεδόν το ένα τέταρτο όλων των νεοπανδρεμένων γυναικών κάτω των 25 ετών, ή είχαν ένα παιδί πριν από το γάμο ή ήσαν έγκυοι όταν πανδρεύθηκαν. Αυτή η κατάστασις δημιουργεί οικονομική και συναισθηματική πίεσι στις περισσότερες απ’ αυτές τις νέες οικογένειες.
Σε μερικές χώρες τώρα, ένα μεγάλο ποσοστό μητέρων με παιδιά σχολικής ηλικίας εργάζονται—στις Η.Π. περισσότερες από το 50 τοις εκατό. Επειδή και οι πατέρες επίσης εργάζονται, τα παιδιά συνήθως δεν λαμβάνουν από τους γονείς την καθοδηγία που χρειάζονται. Όπως παρατήρησε ο καθηγητής Γιούρι Μπρόνφενμπρεννερ: «Αν υπάρχη κάποια αξιόπιστη πρόρρησις προβλημάτων, πιθανώς αρχίζει όταν τα παιδιά έρχωνται σ’ ένα άδειο σπίτι.»
Επειδή το διαζύγιο, ο χωρισμός, η πορνεία και ο αριθμός των γονέων που απλώς αποτινάσσουν τις οικογενειακές τους ευθύνες, έχουν γίνει συνηθισμένα όσο ποτέ άλλοτε, οι κοινωνιολόγοι προειδοποιούν ότι η οικογένεια μπορεί να μην επιζήση απ’ αυτό τον αιώνα. Και μερικοί φοβούνται ότι ο εξαπλούμενος καρκίνος της οικογενειακής διασπάσεως θα οδηγήση στην κατάρρευσι του ίδιου του πολιτισμού.
Τι ωδήγησε στην κατάρρευσι της οικογενειακής ζωής; Τι μπορεί να γίνη γι’ αυτό;
[Πίνακας στη σελίδα 4]
ΣΥΝΟΛΟ ΔΙΑΖΥΓΙΩΝ
Η.Π.Α. ΚΑΝΑΔΑΣ
1960 393.000 6.980
1965 479.000 8.974
1970 708.000 29.775
1976 1.083.000 54.207