Το Τέλος της Τύρου—Ένα Τυχαίο Γεγονός;

ΕΧΕΤΕ ακούσει ποτέ για τη Σουρ; Ίσως όχι, επειδή αυτό το λιμάνι, στα παράλια του Λίβανου, δεν είναι πολύ γνωστό. Έχει πληθυσμό λιγότερο από 20.000. Οι κάτοικοι ζουν κυρίως από την αλιεία ή από την κατασκευή μικρών σκαφών. Η Σουρ και τα γειτονικά της ερείπια πολύ λίγο δείχνουν την προηγούμενη δόξα της πόλεως. Αλλ’ αυτό είναι ό,τι απόμεινε απ’ αυτό που ήταν κάποτε η Τύρος.

Ήδη από τον 11ον αιώνα π.Χ., επί βασιλείας των Ιουδαίων βασιλέων Δαβίδ και Σολομώντος, η Τύρος ήταν το μεγαλύτερο λιμάνι της Φοινίκης. (Παράβαλε με 1 Βασιλέων 9:11, 26-28.) Ο στόλος της ταξίδευε στα νερά της Μεσόγειας θάλασσας μέχρι την Ισπανία. Η Τύρος έγινε πλούσια από το εμπόριο συμπεριλαμβάνοντας, και το εμπόριο δούλων.

Αλλά γιατί η Τύρος έπαψε να είναι σπουδαία πόλις; Είναι αυτό απλή σύμπτωσις;

Υπάρχει σαφής απόδειξις ότι το τέλος της Τύρου δεν επήλθε τυχαία. Οι Εβραίοι προφήτες το προείπαν αιώνες προηγουμένως. Γιατί; Επειδή οι Τύριοι, οι οποίοι κάποτε διατηρούσαν φιλικές σχέσεις με τους Ιουδαίους βασιλείς, αργότερα αποδείχθηκαν προδοτικοί, πουλώντας τους πρώην φίλους τους σε δουλεία.

Μεταξύ των προφητικών αγγελιών κατά της Τύρου είναι και οι ακόλουθες: «Θέλω επιστρέψει [εγώ ο Ιεχωβά] το ανταπόδομά σας επί την κεφαλήν σας. Διότι . . . τους δε υιούς Ιούδα και τους υιούς Ιερουσαλήμ επωλήσατε εις τους υιούς των Ελλήνων». (Ιωήλ 3:4-6) «Ούτω λέγει Κύριος· Δια τας τρεις παραβάσεις της Τύρου και δια τας τέσσαρας δεν θέλω αποστρέψει την τιμωρίαν αυτής· διότι παρέδωκαν τον λαόν μου εις αιχμαλωσίαν τελείαν εις τον Εδώμ και δεν ενεθυμήθησαν την αδελφικήν συνθήκην· αλλά θέλω εξαποστείλει πυρ εις το τείχος της Τύρου και θέλει καταφάγει τα παλάτια αυτής».—Αμώς 1:9, 10.

Τέτοια προδοσία δεν επρόκειτο να την ανέχεται για πάντα ο Ύψιστος Κυρίαρχος Ιεχωβά Θεός. Τα γεγονότα της ιστορίας μαρτυρούν αδιάψευστα ότι οι προφητείες για την Τύρο εκπληρώθηκαν προοδευτικά.

Η Πολιορκία του Ναβουχοδονόσορ

Η πόλις δοκίμασε το πρώτο μεγάλο χτύπημα στα χέρια του Βαβυλώνιου Βασιλιά Ναβουχοδονόσορ τον έκτο αιώνα π.Χ. Η πολιορκία της Τύρου, σύμφωνα με τον Ιώσηππο, Ιουδαίο ιστορικό του πρώτου αιώνα, διήρκεσε 13 χρόνια. (Κατ’ Απίωνος, Βιβλίο Ι, παρ. 21 στην Αγγλική) Το τίμημα σε ζωές και υλικές ζημιές πρέπει να ήταν τρομακτικό.

Οι στρατιώτες του Ναβουχοδονόσορ επίσης υπέστησαν μεγάλη έντασι. Τα κεφάλια τους ‘φαλακρώθηκαν’ από τα κράνη τους και οι ώμοι τους ‘γδάρθηκαν’ από τη μεταφορά υλικών για την κατασκευή πολιορκητικών έργων. Ωστόσο, όλα τα πλούτη της Τύρου δεν έπεσαν στα χέρια των κατακτητών. Ο προφήτης Ιεζεκιήλ, σύγχρονος του Ναβουχοδονόσορ, έγραψε: «Μισθόν όμως δια την Τύρον δεν έλαβεν ούτε αυτός [ο Ναβουχοδονόσορ] ούτε το στράτευμα αυτού δια την δουλείαν την οποίαν εδούλευσε κατ’ αυτής». (Ιεζ. 29:18) Γιατί αυτό;

Η πόλις της Τύρου ήταν χτισμένη στην ηπειρωτική χώρα και σ’ ένα νησί περίπου μισό μίλι (0,8 χιλιόμετρα) από την ακτή. Φαίνεται λοιπόν ότι έπεσε μόνο η ηπειρωτική πόλις, ενώ το νησιωτικό τμήμα δεν έπεσε. Αυτό εξηγεί γιατί η Τύρος ανένηψε τόσο γρήγορα από το χτύπημα που επήλθε σ’ αυτή. Όταν οι Ισραηλίτες επέστρεψαν από τη Βαβυλωνιακή εξορία, οι Τύριοι ήσαν ήδη σε θέσι να προμηθεύσουν ξυλεία για την ανακατασκευή του ναού. (Έσδρας 3:7) Αργότερα, Τύριοι έμποροι διεξήγαν ζωηρό εμπόριο στην Ιερουσαλήμ.—Νεεμ. 13:16.

Το Πλήρες Τέλος της Τύρου είχε προλεχθή

Ωστόσο, ο λόγος του Ιεχωβά ήταν κατά της Τύρου. Το πλήρες τέλος της ήταν ακόμη μελλοντικό.

Οι Εβραίοι προφήτες Ζαχαρίας και Ιεζεκιήλ διακήρυξαν: «Ο Κύριος θέλει σκυλεύσει αυτήν [την Τύρον] και θέλει πατάξει εν τη θαλάσση την δύναμιν αυτής, και αυτή θέλει καταναλωθή εν πυρί». (Ζαχ. 9:4) «Εγώ [ο Ιεχωβά] είμαι εναντίον σου, Τύρος, και θέλω επεγείρει εναντίον σου έθνη πολλά, ως επεγείρει η θάλασσα τα κύματα αυτής. Και θέλουσι καταστρέψει τα τείχη της Τύρου και κατεδαφίσει τους πύργους αυτής και θέλουσι ξύσει το χώμα αυτής επ’ αυτής και καταστήσει αυτήν ως λειόπετραν. Θέλει είσθαι δια να εξαπλόνωσι δίκτυα εν μέσω της θαλάσσης».—Ιεζ. 26:3-5.

Η Πολιορκία του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Το έτος 332 π.Χ. είδε την εκπλήρωσι αυτών και προηγούμενων προφητειών σχετικά με την Τύρο. Ο Αλέξανδρος ο Μέγας είχε εξαπολύσει την εκστρατεία του για την κατάκτησι της Μέσης Ανατολής.

Αφού η Σιδών παραδόθηκε σ’ αυτόν, ο Αλέξανδρος ωδήγησε το στρατό του κατά της Τύρου. Μια επιτροπή από εξέχοντες Τύριους, μεταξύ των οποίων και ο γιος του Βασιλιά της Αζημίλκου, συνάντησε τον Αλέξανδρο και εκδήλωσε την επιθυμία να συμμορφωθή με τις απαιτήσεις του. Ο Αλέξανδρος εξέφρασε την επιθυμία να γίνη δεκτός στην πόλι, να προσφέρη θυσία στον Ηρακλή (όχι το δυνατό ήρωα της Ελληνικής μυθολογίας, αλλά το θεό Μελκάρθ ή Βάαλ). Όταν οι Τύριοι ενημερώθηκαν γι’ αυτά από την επιτροπή, αδίσταχτα απέρριψαν την αίτησι.

Επειδή η έκβασις της συγκρούσεως του Αλεξάνδρου με τον Πέρση Βασιλιά Δαρείο ήταν ακόμη αμφίβολη, οι Τύριοι σκέφτηκαν ότι ήταν καλύτερο γι’ αυτούς να αρνηθούν την είσοδο σε κάθε Μακεδόνα ή Πέρση.a Η ενέργειά τους υποκίνησε τον Αλέξανδρο να δράση χωρίς καθυστέρησι.

Απευθυνόμενος στους άνδρες του, είπε: «Φίλοι και συμπολεμιστές μου, δεν βλέπω πώς μπορούμε να προχωρήσωμε χωρίς κίνδυνο κατά της Αιγύπτου, ενόσω η Περσία ελέγχει τη θάλασσα· και το να πολεμήσωμε το Δαρείο με την ουδέτερη πόλι της Τύρου στα νώτα μας και την Αίγυπτο και Κύπρο ακόμη σε εχθρικά χέρια θα ήταν πολύ επικίνδυνο, ιδιαίτερα εν όψει της καταστάσεως στην Ελλάδα . . . Αλλά αν η Τύρος καταστραφή, όλη η Φοινίκη θα γίνη δική μας και ο Φοινικικός στόλος, που τόσο σε αριθμούς όσο και σε πιστότητα είναι το πρωταρχικό στοιχείο της ναυτικής δυνάμεως της Περσίας, κατά πασά πιθανότητα θα περιέλθη σε μας.»—Αρριανός, Οι Εκστρατείες του Αλεξάνδρου, εκδόσεις Πιγγουίνου, σ. 131, 132 (στην Αγγλική)

Οι στρατηγοί του Αλέξανδρου πείσθηκαν και η Τύρος βρέθηκε κάτω από πολιορκία. Οι αρχικές προσπάθειες της πολιορκίας αποδείχθηκαν σε αρμονία με τη Βιβλική προφητεία. Ο Ιεζεκιήλ είχε γράψει: «Θέλω ξύσει το χώμα αυτής επ’ αυτής και καταστήσει αυτήν ως λειόπετραν.» (Ιεζ. 26:4) Ο Αλέξανδρος αποφάσισε να κατασκευάση ένα μώλο ή συνδετικό δρόμο μέχρι τη νησιωτική πόλι. Γι’ αυτό το σκοπό χρησιμοποίησε τις πέτρες και τα υλικά από την παλιά ηπειρωτική πόλι.

Καθώς τα έργα για το δρόμο προχωρούσαν, οι Τύριοι με τα πλοία τους έκαναν ό,τι μπορούσαν για να ματαιώσουν το σχέδιο. Για να αντιμετωπίση τις επιθέσεις τους ο Αλέξανδρος ανήγειρε δυο πύργους στην άκρη του μώλου. Ωστόσο οι Τύριοι κατάφεραν να τους κάψουν. Ο Αλέξανδρος διέταξε τότε να πλατυνθή ο δρόμος για να υπάρχη περισσότερος χώρος για πύργους. Άρχισε επίσης να συγκεντρώνη τεράστιο στόλο από τη Σιδώνα, Ρόδο, Λυκία, Μακεδονία και άλλα μέρη, αποκλείοντας έτσι την ελεύθερη πρόσοδο των Τύριων στη θάλασσα.

Και μολονότι η κατασκευή του μώλου αποτελούσε εκπλήρωσι προφητείας, ωστόσο η ναυτική εκστρατεία ήταν εκείνη που επέφερε την πτώσι της Τύρου ύστερα από επτάμηνη πολιορκία. Σύμφωνα με τον Αρριανό 8.000 πέθαναν κατά τη διάρκεια της πολιορκίας και 30.000 πουλήθηκαν σαν δούλοι.

Πράγματι, η πτώσις της Τύρου δεν μπορεί να αποδοθή σε απλή σύμπτωσι. Επήλθε σύμφωνα με τον εκπεφρασμένο σκοπό του Ιεχωβά Θεού, λόγω της πονηρής συμπεριφοράς της Τύρου. Αυτός ο Θεός των αληθινών προφητειών, μπορούσε να πη για τον εαυτό του: «Καθώς καταβαίνει η βροχή και η χιών εκ του ουρανού και δεν επιστρέφει εκεί, αλλά ποτίζει την γην και κάμνει αυτήν να εκφύη και να βλαστάνη, διά να δώση σπόρον εις τον σπείροντα και άρτον εις τον εσθίοντα, ούτω θέλει είσθαι ο λόγος μου ο εξερχόμενος εκ του στόματός μου· δεν θέλει επιστρέψει εις εμέ κενός, αλλά θέλει εκτελέσει το θέλημά μου και θέλει ευοδωθή εις ό,τι αυτόν αποστέλω.»—Ησ. 55:10, 11.

Η καταστροφή της Τύρου δεν είναι απλώς ένα γεγονός του παρελθόντος. Στέκει σαν αναλλοίωτη εγγύησις ότι όλες οι κρίσεις του Υψίστου θα εκπληρωθούν. Στο Λόγο του, ο Ιεχωβά Θεός έχει αποφασίσει το τέλος ολόκληρου του ασεβούς συστήματος πραγμάτων όπου η προδοσία σαν αυτή της Τύρου, αφθονεί. (2 Πέτρου 3:9-12) Σας προτρέπομε να εξοικειωθήτε με όσα λέει η Βίβλος γι’ αυτό και πώς μπορείτε να γλυτώσετε απ’ αυτή την καταστροφή που πλησιάζει γοργά.

[Υποσημειώσεις]