Η Ειρωνεία του Επισκόπου Απέτυχε
ΗΤΑΝ το έτος 1860. Στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, η Βρεταννική Ένωσις για την Πρόοδο της Επιστήμης συνεδρίαζε. Παρόντες ήσαν ο εξελικτής Θωμάς Χ. Χάξλεϋ και ο αμείλικτος εχθρός της θεωρίας, ο Επίσκοπος Σάμμιουελ Γουίλμπερφορς. Ο Γουίλμπερφορς, ωστόσο, ανέτρεψε τα επιχειρήματά του με το να κάνη «μια προσβλητική προσωπική έρευνα για την καταγωγή του Χάξλεϋ από πιθήκους.»
Ο Χάξλεϋ κατάλαβε ότι ο Γουίλμπερφορς είχε καταστρέψει την υπόθεσί του. Όταν κλήθηκε να δώση απάντησι, είπε: «Αν . . . με ρωτήσετε, τι θα προτιμούσα, να έχω πρόγονο έναν άθλιο πίθηκο ή έναν άνδρα ανώτερα προικισμένο από τη φύσι και με μεγάλα μέσα επιρροής που ωστόσο χρησιμοποιεί αυτά τα χαρίσματα και την επιρροή μόνο και μόνο για να εισάγη την ειρωνεία σε μια σοβαρή επιστημονική συζήτησι—αδίστακτα σας διαβεβαιώνω ότι θα προτιμούσα τον πίθηκο.»
Η ειρωνεία του Γουίλμπερφορς στράφηκε πάνω του. Πόσο καλύτερο θα ήταν να είχε ακολουθήσει τη συμβουλή της Γραφής: «Ο δε δούλος του Κυρίου δεν πρέπει να μάχηται, αλλά να είναι πράος, προς πάντας, διδακτικός, . . . διδάσκων μετά πραότητος τους αντιφρονούντας.»—2 Τιμ. 2:24, 25.
Ο αληθινός Χριστιανός δεν έχει μόνο το Θεόπνευστο Λόγο του Θεού ως απόδειξι της δημιουργίας του από ένα παντοδύναμο, πάνσοφο προσωπικό Δημιουργό, αλλά επίσης όλα τα αναμφισβήτητα γεγονότα του φυσικού κόσμου για να υποστηρίξη την ακλόνητη πίστι του στη θεία δημιουργία.