Τα Αναγκαία Μαθήματα Αντικαθιστούν τα Περιττά

Σε μερικά σχολεία τουλάχιστον, και τα αποτελέσματα είναι ευχάριστα

Ο ΤΕΡΡΕΝΣ Σουίλλυ διώχτηκε απ’ τα δημόσια σχολεία του Σικάγου ως ανεπίδεκτος μαθήσεως. Τον πρώτο χρόνο του στο γυμνάσιο «έπεφτε» σ’ όλα τα μαθήματα. Ο σύλλογος των καθηγητών τον έστειλε σ’ ένα ιδιωτικό σχολείο για εσωτερικούς μαθητές που είχε 12 τάξεις. Ο κύριος Σουίλλυ αποφοίτησε απ’ αυτό το σχολείο αριστούχος, μέλος του Εθνικού Συλλόγου Τιμής, και τώρα σπουδάζει μηχανολόγος στο Πολυτεχνείο του Ιλλινόις.

Αυτό το ιδιωτικό σχολείο βρίσκεται στη γειτονιά Σάουθ Σορ του Σικάγου, έχει μόνο μαύρους μαθητές, και είναι ένα μόνο απ’ τα πολλά σχολεία που ιδρύθηκαν σε φτωχογειτονιές για να αποδειχθή ότι η φτώχεια δεν είναι απαραίτητο να εμποδίζη τη μάθησι. Το πρόγραμμα σπουδών του σχολείου έχει στραφεί, απ’ τα συνηθισμένα πειραματικά προγράμματα εμπλουτισμού των γνώσεων, στις βασικές γνώσεις αναγνώσεως, γραφής και μαθηματικών. Τονίζει την πειθαρχία και τον αυτοσεβασμό. Ο ιδρυτής του, αφού δίδαξε για χρόνια σε σχολεία για εσωτερικούς, συμπέρανε ότι δεν ικανοποιείτο μια σπουδαία ανάγκη των παιδιών, δηλαδή το να αποκτήσουν αυτοσεβασμό και αυτοεκτίμησι. Όλοι χρειαζόμαστε τον αυτοσεβασμό και να ανταποκρινώμαστε σε μερικές απαιτήσεις ώστε να αξίζουμε αυτόν τον αυτοσεβασμό.

Ένα άλλο σχολείο που έχει αντικαταστήσει τις περιττές γνώσεις με τη διδασκαλία βασικών πραγμάτων είναι το Ακαδημαϊκό Κέντρο Μπήσλυ. Είναι ένα δημόσιο δημοτικό σχολείο σε μια εκπαιδευτική περιφέρεια που περιλαμβάνει την πιο φτωχογειτονιά του Σικάγου. Το Μπήσλυ οργανώθηκε το 1978 απ’ τη Δρα Αλίκη Μπλαίρ, που είπε: «Ήθελα να δείξω σ’ όλους ότι και παιδιά από συνοικίες όπως οι Κατοικίες Ρόμπερτ Τέυλορ [ένα συγκρότημα κατοικιών], μπορούν να τα καταφέρουν αν ο κόσμος ενδιαφερθεί πραγματικά. Ήθελα να διαλύσω την αντίληψη ότι επειδή τα παιδιά είναι φτωχά ή προέρχονται από φτωχόσπιτα, δεν μπορούν να τα καταφέρουν.» Τα κατάφερε. Μέσα σε δύο χρόνια οι 1.200 μαθητές του σχολείου είχαν έξοχη πρόοδο στην ανάγνωσι και τα μαθηματικά. Σ’ αυτά τα μαθήματα έρχονται τρίτα μέσα στα 600 περίπου δημοτικά σχολεία της πόλεως. Είναι δε σαφώς πολύ πάνω απ’ το μέσο όρο της χώρας για μαθητές της ηλικίας τους.

Η φιλοσοφία του σχολείου είναι, «Οι μαθητές πρέπει να τα καταφέρνουν καλά.» Αυτό αναμένεται απ’ αυτούς, κι αυτοί ανταποκρίνονται σ’ αυτές τις προσδοκίες. Και οι γονείς παίζουν το ρόλο τους. Τους ζητείται να υπογράψουν βεβαιώσεις ότι τα παιδιά θα μελετούν τα μαθήματα που έχουν για το σπίτι και ότι αυτοί, οι γονείς, θα είναι υπεύθυνοι για την πειθαρχία. Οι μαθητές πρέπει να μαθαίνουν ένα ποίημα την εβδομάδα. Το ακούνε σε σωστά Αγγλικά, κάνουν πρόβες στο σπίτι σε σωστά Αγγλικά μπροστά στους γονείς τους και το απαγγέλλουν ενώπιον της τάξεως σε σωστά Αγγλικά.

Στη Νέα Υόρκη, τα ιδιωτικά σχολεία που έχουν εγκαταλείψει τις περιττές γνώσεις ρίχνουν το βάρος τους στις βασικές γνώσεις—αποθαρρύνουν δε την επιλογή εύκολων μαθημάτων. Αυτό αποτελεί επιστροφή σε αυστηρότερη πειθαρχία και πιο σεμνό ντύσιμο. Τα ειδικά καπνιστήρια για μαθητές κλείσθηκαν, η καθυστερημένη προσέλευσις και το «σκάσιμο» απ’ τα μαθήματα τιμωρούνται, οι ελεύθερες περίοδοι περιλαμβάνουν τώρα μελέτη σε αναγνωστήρια και οι μαθητές δεν έχουν πια το δικαίωμα να σηκώνωνται να φεύγουν απ’ το σχολείο ό,τι ώρα θελήσουν στη διάρκεια της μέρας. «Υπήρχε η φιλοσοφία να αφήνεται το παιδί να βρη το δρόμο μόνο του,» είπε ο διευθυντής ενός σχολείου. «Νομίζω πως αυτό δεν αποδείχθηκε τόσο επιτυχές.» Σε πολλές περιπτώσεις οι ίδιοι οι γονείς απαίτησαν την επιστροφή αυτών των ιδιωτικών σχολείων σε πιο παραδοσιακές, συντηρητικές μεθόδους.

Ο Δρ Ρόναλντ Έντμοντς, ανώτατος εκπαιδευτικός διευθυντής των δημόσιων σχολείων στη Νέα Υόρκη, είπε ότι «υπάρχουν συντριπτικά στοιχεία που δείχνουν ότι οι εκπαιδευτικές περιφέρειες σ’ όλη τη χώρα» κινούνται προς αυτή την κατεύθυνσι. «Τα τελευταία πέντε χρόνια,» όπως είπε, «έχουμε μια πραγματική χιονοστιβάδα ενεργειών των πολιτειών απ’ το Όρεγκον μέχρι τη Φλόριδα με τις οποίες λήφθηκαν νομοθετικά μέτρα, σε 40 σχεδόν πολιτείες, που επιβάλλουν μερικές αρχές ικανότητας και τεστς που μετρούν την καταλληλότητα των δημόσιων σχολείων.»