«Απολαμβάνουμε την Εργασία Μας»
Από τον ανταποκριτή του «Ξύπνα!» στην Ιαπωνία
ΘΑ ήθελα να σας πω για ένα πολύ ασυνήθιστο οικοδομικό πρόγραμμα στην Ιαπωνία. Βρίσκεται σ’ ένα μέρος που λέγεται Εμπίνα, όχι μακρυά από το Τόκιο. Τι το κάνει τόσο ασυνήθιστο; Ένα και μόνο πράγμα, ότι όλες οι εκατοντάδες των εργατών εργάζονται χωρίς πληρωμή, βοηθούν εθελοντικά.
Παρά τις δυσκολίες διαβιώσεως σ’ ένα τόπο κατασκευής και παρά τον μεγάλο φόρτο εργασίας, αυτοί οι εργάτες προφανώς βρίσκουν ικανοποιητική την εργασία τους. Όταν μίλησα μαζί τους έκαναν επανειλημμένα το σχόλιο: «Απολαμβάνω την εργασία μου!»
Παραδείγματος χάρη, είπα σ’ ένα εργάτη: «Μα, εσύ εργάζεσαι σκληρά, και τι κουραστική εργασία! Θα πρέπει να χαίρεσαι όταν τελειώνει η μέρα.» Εκείνος απάντησε: «Είναι αλήθεια ότι κουράζομαι, και περιμένω το βράδυ για να ξεκουραστώ. Αλλά απολαμβάνω την εργασία μου εδώ. Και το ίδιο αισθάνονται όλοι οι 342 που βλέπεις εδώ που έχουν προσφερθεί εθελοντικά να εργασθούν σ’ αυτό το πρόγραμμα.»
Ένας άλλος εργάτης είπε: «Ναι, εργαζόμαστε πολλές ώρες, όπως κι αν είναι ο καιρός, χωρίς να πληρωνόμαστε, έχοντας μόνο το δωμάτιό μας, φαγητό και μια μικρή χρηματική χορηγία. Ωστόσο, χαιρόμαστε πραγματικά πάρα πολύ γι’ αυτό που κάνουμε.»
Καθώς συζητούσα με τους εργάτες, φάνηκε αμέσως ότι η χαρά τους είχε σχέση με το σκοπό της εργασίας. Ένας εργάτης είπε: «Η χαρά μου πηγάζει από το γεγονός ότι η εργασία αυτή συνδέεται άμεσα με το σκοπό μου τη ζωή. Όταν ξέρεις ότι αυτό που κάνεις κάθε μέρα συμβάλλει σ’ αυτό το γενικό σκοπό ικανοποιείσαι πολύ.»
Για να αποκτήσω μια σαφή άποψη του τι γίνεται εδώ έθεσα τα ακόλουθα ερωτήματα, και στη συνέχεια θα δείτε μερικές από τις απαντήσεις των εργατών:
Ε. «Γιατί θέλησες να εργασθείς σ’ αυτό το πρόγραμμα;»
Α. (Γιοσινόμπου Φουτακούτσι): Όταν άκουσα ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά επρόκειτο να χτίσουν ένα τυπογραφείο στην Εμπίνα της Ιαπωνίας, συγκινήθηκα. Όπως ανακοινώθηκε, γίνονταν σχέδια για ένα εργοστάσιο, γραφεία και κοιτώνες για 300 και πλέον εργάτες. Αυτό ήταν αναγκαίο για να αντιμετωπισθούν οι αυξανόμενες ανάγκες εκτυπώσεως στην Ιαπωνία των περιοδικών Ξύπνα! και Σκοπιά, τα οποία τώρα ξεπερνούν το 1.700.000 αντίτυπα κάθε μήνα στην Ιαπωνία μόνο. Επίσης, στο νέο εργοστάσιο θα παράγονται και σκληρόδετα βιβλία που εξηγούν τη Βίβλο. Όλα αυτά τα έντυπα θα χρησιμοποιούνται από τους 55.872 Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Ιαπωνία, οι οποίοι δαπάνησαν πάνω από 20 εκατομμύρια ώρες πέρυσι στη δημόσια διακονία τους.
«Ανακοινώθηκε ότι ολόκληρο το οικοδομικό πρόγραμμα θα γινόταν με εθελοντική βοήθεια. Αυτό μ’ έκανε να σκεφθώ πώς τον αρχαίο καιρό πρόθυμοι εργάτες μετείχαν στην κατασκευή της σκηνής του μαρτυρίου. (Έξοδ. 35:1, 2) Ήθελα να λάβω μέρος στο σχέδιο της Εμπίνα, λόγω του θαυμάσιου σκοπού για τον οποίο θα χρησιμοποιηθεί το εργοστάσιο, δηλαδή, να παράγει έντυπα που βοηθούν τους ανθρώπους να μάθουν για τον Θεό και τους σκοπούς του. Και οι συνάδελφοί μου το ίδιο αισθάνονται.»
Ε. «Θα ήθελες να μας πεις γιατί απολαμβάνεις την εργασία σου τόσο πολύ;»
Α. (Χαρουγιούκι Ζενετάνι): «Μέχρι πριν από δύο χρόνια εργαζόμουν σε μια εταιρία όπου ήταν φυσιολογικό ο ένας να προσπαθεί να ‘φάει τον άλλον.’ Ο καθένας ενδιαφερόταν να πάει μπροστά, και για να το κάνει αυτό πατούσε πάνω στους άλλους για να φανεί αυτός καλός.
«Εδώ βλέπω τη μεγαλύτερη αντίθεση. Όλοι συνεργάζονται σαν οικογένεια. Η εργασία, και όχι η προαγωγή του ατόμου, είναι υψίστης σημασίας. Υπάρχει μια ενότητα σκοπού. Κανένας δεν προβάλλει τον εαυτό του. Οι άνθρωποι εδώ δεν στενοχωριούνται για τη θέση τους φοβούμενοι κάποιον ανταγωνιστή.
«Βλέπω καθαρά πόσο πρακτική είναι η Βιβλική αρχή ‘η αγάπη δεν ζητεί τα εαυτής.’ (1 Κορ. 13:4, 5) Το γεγονός ότι έχουμε ειρήνη και αρμονία, καθώς και υψηλή παραγωγικότητα, δείχνει πόσο αποτελεσματική είναι αυτή η αρχή.»
Παρατήρησα ότι συνεχιζόταν η εκπαίδευση νεοφερμένων. Αλλά διερωτόμουν πώς θεωρούσαν εκείνους που δεν είχαν ακόμη αναπτύξει επιδεξιότητες υψηλής αποδόσεως. Γι’ αυτό ρώτησα κάποιον πρώην αστυνομικό γι’ αυτό.
Ε. «Τι σου αρέσει στις σχέσεις εργασίας μεταξύ των εργατών εδώ;»
Α. (Κατσουγιούκι Καμακούρα): «Ιδιαίτερα εκτιμώ τη λειτουργία ενός συστήματος που βασίζεται στην αρχή της αγάπης. Στους ανθρώπους που επιβάλλουν το νόμο, το κάθε τι από την εκπαίδευση ως τη θέση στρέφεται γύρω από τη δύναμη. Ίσως αυτό να είναι αναγκαίο λόγω της ανάγκης να επιβληθεί ο νόμος αλλά κάτω από ένα σύστημα που βασίζεται στην αγάπη όλοι ωφελούμαστε με δύο τρόπους.
«Παραδείγματος χάρη, δίνεται προσοχή σ’ αυτούς που δεν είναι τόσο δυνατοί, και σαν αποτέλεσμα των προσπαθειών τους ωφελούν ολόκληρη την οργάνωση. Αν κάποιος δεν μαθαίνει γρήγορα, δεν παραμελείται για να αισθάνεται άχρηστος. Διδάσκεται υπομονετικά, και συχνά γίνεται ο πιο εργατικός.
«Πολλοί από τους εργάτες ήταν ανειδίκευτοι όταν ήλθαν εδώ. Το γεγονός ότι τώρα, ύστερα από δύο χρόνια, υπάρχουν πολλοί ειδικευμένοι ξυλουργοί, υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι και σχεδιαστές εκεί όπου υπήρχαν λίγοι προηγουμένως, δείχνει την προθυμία εκείνων που είναι ειδικευμένοι να διδάσκουν τους ανειδίκευτους, έτσι δεν είναι;»
Ένα άλλο πράγμα που με εντυπωσίασε είναι ότι δεν παρατήρησα πολλά «αφεντικά» να δίνουν συνεχώς διαταγές. Σχετικά μ’ αυτό, ρώτησα ένα μάγειρα.
Ε. «Τι είδους επίβλεψη έχουν οι εργάτες;»
Α. (Κεΐτσι Νακαμούρα): «Θα σου πω ένα παράδειγμα. Υπάρχουν 20 που μαγειρεύουν για 550 άτομα κάθε μέρα. Σ’ αυτούς τους 550 περιλαμβάνονται οι εργάτες της οικοδομής, κι εκείνοι που έχουν ήδη μεταφερθεί από το πρώην γραφείο τμήματος στη Νουμαζού. Και, όπως φαίνεται, όλοι τους έχουν καλή όρεξη!
Όπως καθένας που εργάσθηκε κάποτε σε κουζίνα γνωρίζει, ότι υπάρχει έντονη κίνηση όταν φτάνει η ώρα του γεύματος. Βρισκόμαστε κάτω από πίεση. Αλλά το γεγονός ότι όλοι προσπαθούμε να εφαρμόσουμε τις Χριστιανικές αρχές στην ομιλία μας και στη διαγωγή μας συμβάλλει στην ενότητά μας. Επίσης, βοηθά που είμαστε καλά οργανωμένοι.
«Οι επιστάτες εργάζονται τόσο σκληρά όσο ο καθένας ή και σκληρότερα. Κανένας δεν δίνει απλώς διαταγές. Η αρχή να λαμβάνουν οι επιστάτες την ηγεσία στο έργο είναι ένα από τα πράγματα που με έλκυσε στους Μάρτυρες του Ιεχωβά στην αρχή.»
Ε. «Με ποιο τρόπο;»
Α. «Θα σου εξηγήσω. Προτού αρχίσω να μελετώ τη Βίβλο, οι σκέψεις μου ήταν πολύ αναρχικές. Πίστευα ότι το ανθρώπινο γένος θα μπορούσε να είναι καλύτερο χωρίς καμιά οργανωμένη κυβέρνηση ή κοινωνική ομάδα. Γι’ αυτό το λόγο έγινα μάγειρας, για να μη χρειάζεται να εργάζομαι σε οργανωμένη επιχείρηση. Αισθανόμουν ότι το ανθρώπινο γένος βρισκόταν σε μια πορεία αυτοκαταστροφής και ότι οι οργανώσεις του κόσμου απλώς βοηθούσαν σ’ αυτό το δρόμο.
«Μέσω της μελέτης μου της Βίβλου, κατάλαβα ότι χρειάζεται να υπάρχει οργανωμένη δράση για να εκπληρωθεί ο σκοπός του Θεού. Αλλά από τότε που ήρθα να εργασθώ εδώ κατάλαβα πολύ πιο βαθιά πόσο πραγματικά διαφορετική είναι αυτή η οργάνωση. Επειδή έχει ανιδιοτελή ελατήρια και ευγενικούς και σκληρά εργαζόμενους επιστάτες, ασφαλώς απεργάζεται το καλό των ανθρώπων.»
Η ηλικία των εργατών κυμαίνεται από 18 ως 67, και πολλοί νεαροί στα 20 τους χρόνια ωφελούνται από την εκπαίδευση που λαμβάνουν. Αλλά τι θα λεχθεί για τους ηλικιωμένους εργάτες που θα μπορούσαν να παίρνουν τη σύνταξή τους αντί να εργάζονται τόσο σκληρά; Ρώτησα:
Ε. «Γιατί θα ήθελε κάποιος 65 χρονών και πλέον να εργασθεί στο κατασκευαστικό αυτό έργο;»
Α. (Τακέο Τσούζι): «Πρέπει να παραδεχθώ ότι μερικοί πίστευαν ότι ήμουν πολύ μεγάλος για να προσφέρω τις υπηρεσίες μου σ’ αυτό το έργο. Στην ηλικία των 65 ετών, πήρα σύνταξη και θα μπορούσα να ζω ήσυχα. Αλλά ήθελα να κάνω κάτι χρήσιμο για τον συνάνθρωπό μου. Είχα πείρα στα υδραυλικά, γι’ αυτό προσφέρθηκα να εργασθώ, πιστεύοντας ότι η πείρα μου θα μπορούσε να βοηθήσει.
«Για λίγο διάστημα εργάσθηκα σαν υδραυλικός, αλλά τώρα είμαι στη ρεσεψιόν. Αυτό είναι πραγματικά ένα προνόμιο για μένα. Πολλοί στην ηλικία μου δεν έχουν τίποτα να κάνουν, αλλά η ζωή είναι γεμάτη από αποδοτική δράση.
«Είμαι χήρος χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις. Αλλά το να μπορώ να εργάζομαι με νέους ανθρώπους που θα μπορούσαν να είναι εγγόνια μου με βοήθησε να διατηρούμαι νέος. Ω, να είσθε βέβαιος, έχω τους πόνους μου και τις ενοχλήσεις μου, αλλά αυτά θα τα είχα ακόμη κι αν ήμουν στο σπίτι.»
Σκεπτόμενος τους ηλικιωμένους εργάτες, ρώτησα να μάθω πόσοι άνδρες ήταν εδώ με τις οικογένειές τους. Έμαθα ότι υπήρχαν 17. Έτσι, διερωτόμουν τι είδους διαρρυθμίσεις έπρεπε να κάνουν αυτές οι οικογένειες για να έρθουν εδώ να εργασθούν σ’ αυτό το πρόγραμμα.
Ε. «Το να βρίσκεσαι εδώ με την οικογένειά σου απαιτεί κάποια προσαρμογή στον τρόπο ζωής, έτσι δεν είναι; Πώς τα καταφέρατε;»
Α. (Μοτόμου Καμάτα): «Επειδή είχα δικό μου αρχιτεκτονικό γραφείο, μπόρεσα να τακτοποιήσω τις υποθέσεις μου. Ωστόσο, όταν είδα το πελώριο έργο του σχεδίου της Εμπίνα κατάλαβα ότι χρειαζόταν να διαθέτω όλο το χρόνο μου αν επρόκειτο να δεχθώ ένα διορισμό εργασίας.
«Συζήτησα τις πιθανότητες με την οικογένειά μου. Όλοι αποφάσισαν να συνεργασθούν για να μπορέσω να προσφέρω τις υπηρεσίες μου. Μολονότι η σύζυγός μου ήταν έγκυος στο τέταρτο παιδί μας, δεν δίστασε να μ’ ενθαρρύνει. Το πνεύμα της αυτοθυσίας της ήταν εκείνο που μ’ έκανε να έρθω.
«Πληροφόρησα τους πελάτες μου ότι προσωρινά θα έκλεινα το γραφείο μου. Στην αρχή, δεν με πίστευαν! Αλλά όταν κατάλαβαν ότι μιλούσα σοβαρά, μου είπαν ότι όταν θα ξανάνοιγα ήθελαν να συνεργασθούν μαζί μου πάλι.
«Επίσης, έπρεπε να φύγουμε από το σπίτι μας και να πάμε σ’ ένα πιο φτηνό μέρος κοντά στο χώρο κατασκευής. Αλλά όλοι στην οικογένεια ήταν χαρούμενοι να κάνουν αυτές τις θυσίες. Ωφεληθήκαμε γιατί εκτιμήσαμε περισσότερο ότι τα υλικά πράγματα δεν είναι αυτά που κάνουν πραγματικά τους ανθρώπους ευτυχισμένους, κι έτσι μπορέσαμε να τα κρατήσουμε στη σχετική τους θέση. Δεν θέλουμε να χάσουμε αυτή την εκτίμηση ακόμη και όταν γυρίσουμε στον προηγούμενο τρόπο ζωής μας.»
Ύστερα, έψαξα να βρω κάποιον άλλον οικογενειάρχη και του έκανα παρόμοιες ερωτήσεις.
Ε. «Έχεις μια οικογένεια να συντηρήσεις κι εσύ, έτσι δεν είναι; Αντιμετώπισες προβλήματα για να κάνης τις αναγκαίες διαρρυθμίσεις για να έλθεις εδώ;»
Α. (Μαζαχίτο Σάτο): «Εργαζόμουν 25 χρόνια στους υπονόμους και στον έλεγχο της μολύνσεως, κι έτσι σκέφθηκα ότι θα μπορούσα να είμαι χρήσιμος στο έργο. Παραιτήθηκα από τη δουλειά μου με τη σκέψη ότι θα συνέχιζα ολοχρόνια σαν εκπαιδευτής της Βίβλου ακόμη κι όταν το οικοδομικό έργο στην Εμπίνα ολοκληρωνόταν.
«Η σύζυγός μου ήταν χαρούμενη για την εθελοντική μου προσφορά, αλλά δεν ήθελε να εγκαταλείψει το σπίτι μας και να βγάλει το γιο μας από το σχολείο. Είχε τις συντροφιές της, και μετείχε δραστήρια στο να βοήθα γείτονες να μελετούν τη Βίβλο. Γι’ αυτό, για ένα περίπου χρόνο, πηγαινοερχόμουν στο χώρο της οικοδομής. Αλλά ήταν πολύ μακρυά.
«Έτσι είπα στη σύζυγό μου να μετακομίσουμε εδώ στο χώρο. Εκείνη συμφώνησε, και μάλιστα, της αρέσει τόσο πολύ εδώ που δεν τολμάει να σκεφθεί ότι θα φύγει. Αυτό οφείλεται στο ότι μάθαμε τι σημαίνει να υπηρετείς τους άλλους και να κερδίζεις την ευτυχία που προέρχεται απ’ αυτή την υπηρεσία. Όπως ο Ιησούς είπε: ‘Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη.’—Πράξ. 20:35.
«Κι άλλοι το έχουν διαπιστώσει αυτό. Και αυτοί προέρχονται από πολλά στρώματα της ζωής και διαφορετικές οικογενειακές καταστάσεις, αλλά όλοι έχουν κάνει τις αναγκαίες προσαρμογές. Παραδείγματος χάρη, μεταξύ των εργατών έχουμε έναν πρώην εξεταστή για άδεια οδηγήσεως μοτοσυκλέττας που υπηρετεί σαν σοβατζής, έναν χημικό μηχανικό που εργάζεται τώρα σαν σιδεράς, κι έχουμε επίσης κι ένα γελοιογράφο, έναν πρώην μποξέρ, αγρότες, μάγειρες, έναν ατομικό επιστήμονα κι ένα πρώην μουσικό ροκ, για ν’ αναφέρουμε λίγους. Είναι μια ποικιλία ανθρώπων, και η συναναστροφή μας αυξάνει τη γνώση μας για τους ανθρώπους και πλουτίζει τη ζωή μας. Έτσι, έχουμε ασφαλώς ωφεληθεί κάνοντας τις απαραίτητες προσαρμογές για να έλθουμε εδώ.»
Είναι συγκινητικό να βλέπει κανείς τη διάθεση για χτίσιμο που εκδηλώνεται εδώ. Σ’ άλλες δουλειές όπου ο κύριος αντικειμενικός σκοπός είναι το οικονομικό κέρδος, πολλοί από τους εργάτες δεν βάζουν πραγματικά την καρδιά τους στις δουλειές τους. Όταν μπορούν κάνουν προχειροδουλειές για ν’ αποφεύγουν να κουράζονται, και συχνά σπαταλούν υλικά. Ή αν εργάζονται σαν διαχειριστές, μερικοί κάνουν χειρότερη εργασία και χρησιμοποιούν υλικά κατώτερης ποιότητας για να κερδίσουν περισσότερα.
Αλλά δεν συμβαίνει αυτό εδώ στην Εμπίνα. Οι εργάτες ενθαρρύνονται να παίρνουν καλά υλικά ακόμη κι αν αυτά στοιχίζουν λίγο περισσότερο, και να μην κάνουν προχειροδουλειές ή να σπαταλούν τα υλικά. Ο σκοπός είναι να χτίσουν ένα συγκρότημα κτιρίων που να είναι γερό, ανθεκτικό και εύκολο να συντηρηθεί. Γι’ αυτό, ο εξοπλισμός πρέπει να είναι καλός, και καλά τοποθετημένος. Να γιατί, όπως είπε ένας εργάτης: «Μπορούμε να υπερηφανευόμαστε για την εργασία μας.»
Έπειτα, ρώτησα έναν άλλο εργάτη:
Ε. «Μιλώντας για την ίδια την εργασία, άκουσα μερικούς από τους εργάτες εδώ να μιλούν για ‘δοκιμασίες’ που αντιμετωπίζουν σχετικά με την εργασία τους. Θα ήθελες να μου εξηγήσεις;»
Α. (Τακαάκι Κάτο): «Προέρχομαι από πλούσια οικογένεια, και είχα μια θέση διαχειρίσεως στην οικογενειακή επιχείρηση προτού έλθω εδώ εθελοντικά. Αλλά δεν πήρα εδώ μια ‘γοητευτική’ εργασία. Είμαι ένας από τους 23 διορισμένους να φροντίζουν για τους κοιτώνες των εργατών. Κάνουμε κάθε είδους εργασία, από την παράδοση ρούχων ως τον καθαρισμό τουαλεττών. Δεν ήμουν συνηθισμένος σε τέτοιου είδους εργασίες προηγουμένως, κι αυτό δημιούργησε το δικό του είδος δοκιμασίας.
«Πρόσφατα, όμως, πήρα ένα μάθημα ταπεινότητας από έναν εργάτη που περίμενε τη βίζα του για να πάει στην Ταϊβάν σαν ιεραπόστολος. Είχε διορισθεί να εργάζεται μαζί μου, κι έπρεπε να του δίνω καθοδηγίες. Είχε εργασθεί στο γραφείο του τμήματος μας εδώ στην Ιαπωνία πολλά χρόνια, και είχε εκπαιδευθεί σ’ όλα όσα χρειάζονται για τη διοργάνωση ενός μεγάλου ‘οίκου’. Όμως, ακολουθούσε πιστά τις οδηγίες μου, ακόμη και στις πιο ταπεινές δουλειές, μολονότι είχε πολύ περισσότερη πείρα από μένα. Αυτό ήταν για μένα μια πείρα ταπεινοφροσύνης.»
Ο πρώην μουσικός ροκ Χαρουχίσα Μιγιασίτα πρόσθεσε αυτά τα σχόλια: «Πολλοί από μας έχουν αντιμετωπίσει δοκιμασίες του ενός ή του άλλου είδους. Αλλά μας ωφελούν. Παραδείγματος χάρη, είχα καταστρέψει την υγεία μου σε μια πορεία επιζητώντας απολαύσεις όταν ήμουν στο παρελθόν στον κόσμο της μουσικής ροκ. Πίστευα ότι ήμουν αρκετά καλά όταν προσφέρθηκα να εργασθώ σ’ αυτή την εργασία, αλλά δεν ήμουν καθόλου προετοιμασμένος για τις σωματικές σκληρότητες του οικοδομικού έργου. Αλλά διατήρησα μια αισιόδοξη άποψη και ακολούθησα το πρόγραμμα που μου υπέδειξαν για να διατηρήσω την υγεία μου. Σαν αποτέλεσμα, πήρα 6 κιλά (13 πάουντς), έμαθα να είμαι ισορροπημένος, και αισθάνομαι ικανοποίηση που ποτέ δεν είχα όταν επιζητούσα απλώς απολαύσεις.»
Επομένως, είναι φανερό ότι πολλά μαθήματα έχουν δοθεί από τους εργάτες σ’ αυτό το ιδιαίτερο οικοδομικό έργο. Έχουν μάθει νέες τέχνες, έχουν δημιουργήσει πολλές σταθερές φιλίες κι έχουν δει παραδείγματα Χριστιανικής διαγωγής και ταπεινότητας. Επίσης, οι ανάγκες τους ικανοποιούνται πλούσια και πνευματικά και υλικά.
Ο πρόεδρος μιας τοπικής κατασκευαστικής εταιρίας συνόψισε το αίσθημα των εργατών εδώ όταν τους επισκέφθηκε πρόσφατα. Έκανε την εξής παρατήρηση: «Βλέποντας 300 και πλέον, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι ανειδίκευτοι νεαροί, να εργάζονται με αρμονία, με χαμογελαστά πρόσωπα και σαφώς να περνούν ευχάριστα, θα ήθελα ο καθένας να μπορούσε ν’ απολαμβάνει την εργασία του όπως αυτοί.»
Σκέφθηκα για τον εαυτό μου: Κάποια μέρα, στη νέα τάξη του Θεού, ο καθένας που θα ζει θα κάνει αυτό ακριβώς.—Ψαλμ. 37:11· Ησ. 65:21, 22,
[Εικόνα στη σελίδα 16]
Εναέρια άποψη των νέων Ιαπωνέζικων εγκαταστάσεων της Εταιρείας Σκοπιά στην Εμπίνα, όχι μακρυά από το Τόκιο