Μπορείτε να τα Καταφέρετε στη Ζωή—Γιατί Μερικοί Διαλέγουν την Αυτοκτονία;
ΒΡΙΣΚΕΤΕ όλο και πιο δύσκολο να αντιμετωπίσετε τα προβλήματα που σας περιβάλλουν; Όταν διαβάσετε το επόμενο άρθρο «Πόσο Χαρούμενη που Είμαι Ζωντανή!» Θα δείτε πώς μια γυναίκα έμαθε να αγωνίζεται και βρήκε λόγους για να ζει. Κι εσείς επίσης μπορείτε να αγωνιστείτε. Όμως, τα γεγονότα δείχνουν ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι αισθάνονται αδύναμοι να αντιμετωπίσουν τη ζωή.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες αναφέρονται περίπου 25.000 αυτοκτονίες κάθε χρόνο. Υπολογίζεται ότι αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες ακόμη αποτυγχάνουν στις προσπάθειές τους. Έχει υπολογισθεί επίσης ότι συνολικά αρκετά εκατομμύρια άνθρωποι έχουν προσπαθήσει να τερματίσουν τη ζωή τους.
Μερικές χώρες έχουν ακόμη υψηλότερες αναλογίες αυτοκτονιών από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Παγκόσμια ο αριθμός αυτοκτονιών έχει φθάσει σε τρομακτικές διαστάσεις. Περιλαμβάνονται πλούσιοι καθώς και φτωχοί—και οι αριθμοί συνεχώς αυξάνουν.
Γιατί τόσο πολλοί άνθρωποι αποφασίζουν ότι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τη ζωή;
Γιατί;
«Υπεύθυνα είναι τα τρία Α: Δηλαδή το να αισθάνεται κάποιος Άτυχος, Αβοήθητος και Απελπισμένος,» απαντά ο Δρ. Κάλβιν Τζ. Φρέντερικ, επί κεφαλής της υπηρεσίας επειγούσης βοηθείας διανοητικών διαταραχών στο Εθνικό Ίδρυμα Διανοητικής Υγείας. Έτσι σε κάποιον που αυτοκτονεί το ένα πράγμα κατόπιν του άλλου φαίνεται να πήγαινε άσχημα. Αισθάνεται ανίσχυρος να αντιμετωπίσει το παρόν και δεν βλέπει τίποτα καλό που θα συμβεί στο μέλλον για να αλλάξη τα πράγματα. Αλλά τι κάνει ένα άτομο να βυθισθεί σε τέτοια βάθη απελπισίας; Οι αιτίες διαφέρουν.
Έσχατη φτώχεια σπρώχνει μερικούς σε σημείο απελπισίας. Για πολλούς ανθρώπους φτώχεια είναι ζήτημα επιβιώσεως—αγώνας για την απόκτηση αρκετής τροφής για να τραφούν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους. Και μερικοί, επειδή αισθάνονται αδύναμοι να αντιμετωπίσουν το γεγονός να βλέπουν την οικογένειά τους να υποφέρει από ένδεια, εκλέγουν την άλλη λύση—την αυτοκτονία.
Πολλοί άλλοι βρίσκουν δύσκολο να αντιμετωπίζουν μια χρόνια, οδυνηρή ασθένεια. Αντιμετωπίζοντας ένα μέλλον όπου θα ζουν κάθε μέρα με πόνο, μερικοί σχεδιάζουν να τερματίσουν τη ζωή τους και έτσι να τερματίσουν την ταλαιπωρία. Πραγματικά, για να βοηθηθούν αυτά τα άτομα εκδόθηκε προσφάτως ένα βιβλίο που περιγράφεται ως «ο πρώτος οδηγός του κόσμου για το πώς να αυτοκτονήσετε αποτελεσματικά.»
Έναν άλλο παράγοντα εντοπίζουν τα σχόλια μιας ομιλήτριας των Σαμαρειτών, μιας οργανώσεως στην Αγγλία που ειδικεύεται στη βοήθεια ατόμων με τάσεις αυτοκτονίας. Είπε: «Φαίνεται ότι η κατάθλιψη αυξάνει και ένας παράγοντας σ’ αυτό μπορεί να είναι η ανεργία.» (Τα πλάγια γράμματα δικά μας.) Για παράδειγμα: Νέοι άνθρωποι που τελειώνουν το σχολείο και δεν μπορούν να βρουν εργασία αισθάνονται όπως τα ηλικιωμένα άτομα που έχουν την εντύπωση ότι είναι άχρηστα και ανεπιθύμητα. Η απογοήτευση μπορεί σύντομα να οδηγήσει σε οξεία κατάθλιψη. Κοινωνική πρόνοια ή επιδόματα ανεργίας δεν λύνουν το πρόβλημα. Και τι να πούμε για τον άντρα που χάνει την εργασία που για πολλά χρόνια τον βοήθησε να φροντίζει καλά για την οικογένειά του; Τώρα ψάχνει τις αγγελίες εργασίας κάθε μέρα. Πηγαίνει στη μια συνέντευξη κατόπιν της άλλης, αλλά δεν μπορεί να βρει εργασία. Στο μεταξύ, η οικογένεια εξακολουθεί να έχει ανάγκη να φάει. Οι λογαριασμοί συσσωρεύονται. Σαφώς, ούτε αυτή είναι μια κατάσταση που μπορεί να αντιμετωπισθεί εύκολα, έτσι δεν είναι;
Η μοναξιά είναι κάτι που πολλοί άλλοι αισθάνονται δύσκολο να αντιμετωπίσουν. Ίσως κάποιος χάνει ένα σύντροφο στο θάνατο ύστερα από πολλά χρόνια ευτυχισμένου γάμου. Σε μερικούς η σκέψη μιας ζωής χωρίς τον σύντροφό τους είναι ανυπόφορη.
Μερικοί ερευνητές πιστεύουν ότι η αυτοκτονία μεταξύ των ηλικιωμένων είναι μια αντίδραση σε μια σειρά απωλειών: ο σύντροφός τους πεθαίνει· τα παιδιά τους έχουν φύγει από το σπίτι· οι ίδιοι παίρνουν σύνταξη ή υποχρεώνονται να πάρουν σύνταξη πρέπει να ζήσουν μ’ ένα σταθερό εισόδημα ενώ οι τιμές εξακολουθούν ν’ ανεβαίνουν· η μνήμη τους αρχίζει ν’ αδυνατίζει· η υγεία τους σιγά-σιγά επιδεινώνεται· ο αυτοσεβασμός χάνεται καθώς βλέπουν τους εαυτούς τους να εξαρτώνται περισσότερο από άλλους. Έτσι η αυτοκτονία μπορεί να θεωρηθεί σαν ένας τρόπος για να αποφύγουν να επιβαρύνουν άλλους ή σαν εναλλακτική λύση για να μη περάσουν τις υπόλοιπες μέρες τους σ’ έναν οίκο ευγηρίας.
Αυτοκτονίες Μεταξύ των Νέων—Γιατί;
Η πιο εντυπωσιακή αύξηση σε αυτοκτονίες και σε απόπειρες αυτοκτονίας εμφανίζεται στους νέους. Στις Ηνωμένες Πολιτείες μερικές πηγές υπολογίζουν ότι 57 παιδιά και έφηβοι προσπαθούν να αυτοκτονήσουν κάθε ώρα. Ο Καναδάς έχει μια τετραπλάσια αύξηση σε αυτοκτονίες νέων από τη δεκαετία του 1950. Παρόμοιες τάσεις αναφέρονται από τη Γαλλία, την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, την Ιαπωνία και τη Σουηδία. Γιατί τόσο πολλοί νέοι αισθάνονται αδύνατοι να αντιμετωπίσουν τη ζωή;
Η έλλειψη ελπίδας για το μέλλον θεωρείται σαν μια από τις κύριες αιτίες. Η Δρ. Νταϊάν Σάιερ, διευθύντρια της μονάδας αμέσου επεμβάσεως στο Γενικό Νοσοκομείο του Ανατολικού Τορόντο, είπε ότι οι νέοι άνθρωποι που προσπαθούν ν’ αυτοκτονήσουν έχουν την αίσθηση «ότι ο κόσμος τους δεν πρόκειται να γίνει καλύτερος και έτσι ποιος ο σκοπός να συνεχίσουν να ζουν».
Στα σχολεία και στα πανεπιστήμια η φαινομενικά χωρίς τέλος πίεση να «πάρουν το πτυχίο» οδηγεί πολλούς άλλους σε σημείο καταρρεύσεως. Στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας και την Ιαπωνία αυτός ο φόβος αποτυχίας ευθύνεται κυρίως για τις υψηλές αναλογίες αυτοκτονιών μεταξύ των νέων. Σε μερικές περιπτώσεις οι γονείς είναι εκείνοι που ασκούν την πίεση, αναμένοντας από τα παιδιά τους όχι απλώς να μάθουν αλλά να υπερέχουν από τους άλλους. Πολλοί πιέζουν τα παιδιά τους να ακολουθήσουν μια συγκεκριμένη σταδιοδρομία χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψη τους τις δυνατότητες και τις προτιμήσεις τους. Ο Δρ. Ρίτσαρντ Σέιντεν, του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, είπε: «Μερικοί γονείς χρειάζονται την επιτυχία των παιδιών τους για να αντισταθμίσουν τα δικά τους αισθήματα ανεπάρκειας.»
Πολλοί ερευνητές πιστεύουν ότι η ανασφάλεια στην οικογενειακή ζωή είναι μια άλλη κύρια αιτία. Καθώς όλο και περισσότερες οικογένειες διαλύονται από διαζύγια, πολλοί νέοι κατηγορούν τους εαυτούς τους για την διάσπαση των γονέων τους. Κάτι που μεγαλώνει την ανασφάλεια είναι η ανεκτικότητα. Οι νέοι αφήνονται να λάβουν τις δικές τους αποφάσεις σχετικά με το σεξ, τα ναρκωτικά, το αλκοόλ—αποφάσεις που δεν είναι προετοιμασμένοι να λάβουν. Βλέπουν την ανεκτικότητα σαν μια έλλειψη πατρικού ενδιαφέροντος. Σαν αποτέλεσμα, μερικοί συμπεραίνουν ότι οι γονείς τους θα ήταν σε καλύτερη κατάσταση χωρίς αυτούς.
«Ένας άλλος παράγοντας είναι η μείωση της αξίας της ζωής.» λέει ο Δρ. Χέρμπερτ Χέντιν, βοηθός καθηγητή της ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της πόλεως της Νέας Υόρκης. Τι συντελεί σ’ αυτή τη «μείωση της αξίας της ζωής»; «Όταν ένα παιδί φθάσει στα 15, έχει δει 14.000 φόνους ή βίαιους θανάτους στην τηλεόραση,» λέει ο Δρ. Σέιντεν. Σ’ αυτό πρέπει να προσθέσουμε τα δημοφιλή τραγούδια που έχουν σαν θέμα τους την αυτοκτονία: «Σκέψου, θα Σκοτωθώ»· «Κλεισμένος στο κενοτάφιο»· «Αυτοκτονία».
Πολύ συχνά ακούγονται μέλη οικογενείας και φίλοι του θύματος να λένε: «Αν το ήξερα . . . » Είναι δυνατόν να γνωρίζουμε αν ένα αγαπητό πρόσωπο αισθάνεται αδύνατο να αντιμετωπίσει τη ζωή; Τι βοήθεια μπορεί να δοθεί;
Βοήθεια—Από Ποιον; Από Πού;
Είναι σπουδαίο να αναγνωρίσουμε ότι ο τρόπος που μεταχειριζόμεθα αυτούς που μας περιβάλλουν—την οικογένειά μας και τους φίλους μας—μπορεί να έχει μια σημαντική επίδραση στο εάν βρίσκουν ότι αξίζει να ζουν. Όπως έγραψε ένα κορίτσι 16 ετών που είχε σκεφθεί να αυτοκτονήση: «Ίσως αν οι γονείς και τα παιδιά ήταν πιο καλοί μεταξύ τους, αν οι δάσκαλοι έδειχναν περισσότερη κατανόηση, αν δεν αισθανόμαστε τόσο πολύ ανταγωνισμό μεταξύ μας, αν οι διάνοιές μας δεν ήταν τόσο ανοικτές στο σεξ και κλειστές στις αληθινές σχέσεις, θα είμαστε όλοι καλύτερα.» Αλλά όταν ένα άτομο αισθάνεται ότι δεν αξίζει να ζει τη ζωή του, από που μπορεί να λάβει βοήθεια;
Η βοήθεια για τους νέους πρέπει λογικά να προέρχεται από τους γονείς. Ηλικιωμένοι που αισθάνονται ανίσχυροι να αγωνισθούν επίσης πρέπει να μπορούν να στραφούν σε κάποιον που ξέρουν ότι θα φροντίσει, κάποιον που θα προσφέρει λογική, πρακτική συμβουλή.
Οι αρμόδιοι παραθέτουν μια ποικιλία προειδοποιητικών σημείων: απειλές για αυτοκτονία· απομόνωση από τους άλλους· απότομες αλλαγές στην συμπεριφορά, όπως η μεταστροφή ενός κοινωνικού ατόμου σε μη κοινωνικό· το να δίνει κάποιος σε άλλους πολύτιμα αποκτήματα· έντονη κατάθλιψη. Ακόμη απώλεια του ύπνου, απώλεια της ορέξεως και μείωση της προσοχής στην σχολική εργασία. Όπου τέτοιες αλλαγές είναι ξαφνικές, παρατεταμένες και ασυνήθιστες για το άτομο, δεν πρέπει να αγνοούνται. Αλλά τι μπορείτε να κάνετε για να βοηθήσετε;
«Απλώς το να είστε φίλος, να καθήσετε και να αφήσετε το άτομο να μιλήση ελεύθερα» μπορεί να βοηθήση, λέει ο ειδικός στις αυτοκτονίες Δρ. Μάρκ Σόλομον. Να είσθε συμπονετικός. Μη λέτε, «Ω, έλα τώρα, δεν μπορεί να είναι τόσο σοβαρά τα προβλήματά σου.» Να είσθε πρόθυμοι να ακούσετε. Προσφέρετε εναλλακτικές λύσεις· βοηθήστε το άτομο να δει ότι τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν. Μη φοβάστε να μιλήσετε ειλικρινά. Αυτό μπορεί να το βοηθήσει να ανοίξει την καρδιά του και να μιλήσει για τα προβλήματά του.
Πολλοί, μη μπορώντας να βρουν ένα αυτί που ν’ ακούει ανάμεσα στα αγαπημένα τους πρόσωπα, στρέφουν για βοήθεια σε κέντρα προλήψεως αυτοκτονιών και κέντρα επεμβάσεως σε κρίσεις. Αρκετά απ’ αυτά είναι εφοδιασμένα με τηλεφωνικές γραμμές αμέσου ανάγκης όλο το εικοσιτετράωρο. Σ’ ένα τέτοιο κέντρο στις Ηνωμένες Πολιτείες, το κέντρο του Λος Άντζελες, λαμβάνονται περίπου 18.000 κλήσεις το χρόνο. Στην Αγγλία, οι Σαμαρείτες (μια πανεθνική οργάνωση) κατέγραψαν ένα ανώτατο όριο από 1.500.000 περίπου κλήσεις το 1979, ένα έτος κατά το οποίο 4.192 άτομα αυτοκτόνησαν.
Τέτοιοι οργανισμοί όχι μόνο προσπαθούν να σώσουν τη ζωή αυτού που είναι στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής αλλά επίσης μπορούν να προμηθεύσουν σχετικές πληροφορίες για να βοηθήσουν το άτομο να αντιμετωπίσει τα τρέχοντα προβλήματα. Αυτές οι πληροφορίες μπορεί να αναφέρονται σε υπηρεσίες διανοητικής υγείας και ιατρικής ίσως ακόμη και βοήθειας για τη φροντίδα των παιδιών και για εξεύρεση εργασίας.
Όταν σκέπτονται την αυτοκτονία, μερικοί στρέφουν σε μια άλλη επίσης πηγή για βοήθεια, όπως φαίνεται από την επόμενη πείρα:
Πριν λίγους μήνες, ένας νέος τηλεφώνησε στην Εταιρία Σκοπιά στο Λονδίνο, στην Αγγλία. Εξήγησε ότι αυτός και η σύζυγός του είχαν μια φίλη που ήταν στο χείλος της αυτοκτονίας και ζήτησαν να την επισκεφθεί κάποιος στο σπίτι της όσο το δυνατόν συντομότερα.
Μόλις έφτασε ένας εκπρόσωπος από την τοπική εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά συνάντησε μια νέα γυναίκα που ήταν σε βαθειά κατάθλιψη μετά από μια άμβλωση. Με τη βοήθεια της Βίβλου, ο Μάρτυς μπόρεσε να μιλήσει για το έλεος του Θεού και τη βοήθησε να κατανοήσει ότι η ζωή της πρέπει να διέπεται από Χριστιανικές αρχές. Ήταν ευγνώμων για τη βοήθεια και την ενθάρρυνση για ένα νέο ξεκίνημα, πράγμα που έκανε.
Αλλά γιατί οι φίλοι της αποφάσισαν να τηλεφωνήσουν στους Μάρτυρες του Ιεχωβά; Απλώς επειδή πίστευαν ότι κάποιος απ’ αυτούς θα επισκεπτόταν τη φίλη τους και θα ενδιαφερόταν γι’ αυτή χρησιμοποιώντας τη Βίβλο για να της μιλήσει παρηγορητικά.—1 Θεσ. 5:14.
Μπορείτε να Αγωνισθείτε!
Είσθε συντριμμένος και στενοχωρημένος από ένα ή περισσότερα από τα προβλήματα που αναφέρθηκαν προηγουμένως; Έχετε αισθανθεί ποτέ ανήμπορος ν’ αγωνισθείτε και ότι δεν αξίζει να συνεχίσετε; Αλήθεια, μπορεί να έχετε λόγους να θλιβόσαστε ως ένα βαθμό. Αλλά μην απελπίζεστε—μπορείτε να τα αντιμετωπίσετε! Πώς;
Προσπαθήστε να σκεφθείτε θετικά! Τα περισσότερα προβλήματα έχουν μια λύση. Εάν δεν γνωρίζετε ποια θα μπορούσε να είναι η λύση στην περίπτωσή σας, γιατί να μη προσπαθήσετε να εμπιστευθείτε σε κάποιον που γνωρίζετε και του οποίου σέβεστε τη συμβουλή; Ένας μεγαλύτερος, συμπονετικός φίλος μπορεί να έχει αντιμετωπίσει, και υπερπηδήσει μια παρόμοια δυσκολία. Μια λύση μπορεί να είναι απλή. Μερικές φορές εκείνο που χρειάζεται είναι μια αλλαγή στη διάθεσή μας.
Για παράδειγμα, είναι η ανεργία η αιτία της στενοχώριας σας; Προσπαθήσατε χωρίς επιτυχία, να βρείτε μια άλλη εργασία; Λοιπόν, τι είδους εργασία ζητάτε; Μια που προσφέρει την ίδια θέση και τον ίδιο μισθό όπως η εργασία που χάσατε; Ίσως θα ήταν σοφότερο να «καταπιήτε την περηφάνεια σας» και να δεχθείτε μια εργασία που σας δίνει κάπως λιγότερα, ή, στην ανάγκη, πολύ λιγότερα. Στο τέλος, το κάτι είναι καλύτερο από το τίποτα.
Είναι η μοναξιά το πρόβλημά σας; Τότε μην απομονώνεσθε. Πολεμήστε την τάση να λυπάστε τον εαυτό σας. Ένα από τα καλύτερα πράγματα για να πολεμήσετε τη μοναξιά είναι να κάνετε μια καλωσύνη σε κάποιον άλλον. ‘Αλλά εγώ χρειάζομαι βοήθεια,’ μπορείτε να πήτε. Πώς μπορώ να δώσω βοήθεια; Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη». (Πράξεις 20:35) Γιατί να μην το δοκιμάσετε; Θα βρείτε ότι το να δίνετε σε άλλους θα ανυψώσει το πνεύμα σας. Βέβαια δεν θα εξαφανίσει το πρόβλημά σας αλλά μπορεί να σας βοηθήσει να το αντιμετωπίσετε.
Αλλά ίσως νομίζετε ότι το πρόβλημά σας—χρόνια ασθένεια ή θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου—είναι άλυτο. Εν τούτοις, υπάρχει μια πηγή βοήθειας διαθέσιμη που μπορεί να σας βοηθήσει να αντιμετωπίσετε ακόμη και φαινομενικά άλυτα προβλήματα. Πράγματι, αυτή η πηγή βοήθειας μας διαβεβαιώνει ότι στο εγγύς μέλλον όλα τα προβλήματα θα επιλυθούν πλήρως. Ποια είναι αυτή η πηγή; Ένα πρόσωπο του οποίου η γνώση και η δυνατότητα να βοηθήσει είναι πολύ μεγαλύτερη απ’ αυτή οποιουδήποτε ανθρώπου. Ναι, είναι ο ίδιος ο Θεός.
Είναι αλήθεια ότι πολλοί άνθρωποι χλευάζουν σε μια τέτοια ιδέα. Αλλά πρέπει να παραδεχθείτε επίσης ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι με προβλήματα. Και η αποτυχία τους να στραφούν στον Θεό δεν τους εξαρτίζει καλύτερα για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους, έτσι δεν είναι;
Στην Βίβλο, στην 2 Τιμόθεον 3:16, 17 διαβάζουμε: «Όλη η Γραφή είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης, διά να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος, εις παν έργον αγαθόν.»
Ναι, η Βίβλος είναι ο οδηγός του Θεού για τον άνθρωπο. Η μελέτη της και η εφαρμογή της στη ζωή σας μπορεί να σας βοηθήσει να αντιμετωπίσετε όλων των ειδών τα προβλήματα—ανεργία, φτώχεια, μοναξιά, ακόμη και προβλήματα που προφανώς δεν έχουν λύση όπως μόνιμη κακή υγεία και θάνατο ενός προσφιλούς. Δίνει στους δούλους του Θεού τη διαβεβαίωση ότι, σε καιρούς εντάσεως και ανησυχίας, θα έχουν τη φιλάγαθη φροντίδα του. Και ότι εκείνοι που αποβλέπουν με πίστη στον Ιεχωβά Θεό για βοήθεια που είναι σύμφωνη με το θέλημά του, πράγματι λαμβάνουν φιλάγαθη βοήθεια που αληθινά ικανοποιεί τις ανάγκες τους.—1 Πέτρου 5:7· 1 Ιωάν. 5:14.
Αλλά περισσότερο απ’ αυτό, η Βίβλος εξηγεί ότι τα προβλήματα του παρόντος κόσμου είναι απόδειξη ότι ζούμε στις «έσχατες ημέρες.» (2 Τιμ. 3:1) Σύντομα ο Θεός θα εισαγάγει μια νέα τάξη πραγμάτων, που θα επιλύσει πλήρως όλα τα προβλήματα εκείνων που τον αγαπούν. Αναφορικά με τις συνθήκες του παρόντος κόσμου, ο Ιησούς είπε: «Όταν δε ταύτα αρχίσωσι να γίνωνται, ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας, διότι πλησιάζει η απολύτρωσίς σας.»—Λουκ. 21:28· 2 Πέτρ. 3:13.
Αυτή η γνώση εμπνέει ελπίδα. Και αυτή η ελπίδα μάς δίνει λόγους να ζούμε, άσχετα με το ποια μπορεί να είναι τα προβλήματά μας. Γιατί να μη μάθετε περισσότερα σχετικά μ’ αυτό; Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ευχαρίστως θα σας βοηθήσουν.
Ναι, με τη βοήθεια του Λόγου του Θεού, τη Βίβλο, μπορείτε να αντιμετωπίσετε τη ζωή!
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 7]
Στις Ηνωμένες Πολιτείες μερικές πηγές υπολογίζουν ότι 57 παιδιά και έφηβοι προσπαθούν να αυτοκτονήσουν κάθε ώρα
[Πλαίσιο στη σελίδα 9]
ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ
□ Προσπαθήστε να σκέφτεστε θετικά
□ Εμπιστευθείτε σε κάποιον
□ Κάποτε μια αλλαγή στις διαθέσεις είναι αναγκαία
□ Μην απομονώνετε τον εαυτό σας
□ Πολεμήστε εναντίον της αυτολύπησης
[Εικόνες στη σελίδα 5]
ΦΤΩΧΕΙΑ
ΑΡΡΩΣΤΙΑ
ΑΝΕΡΓΙΑ
[Εικόνες στη σελίδα 6]
ΜΟΝΑΞΙΑ
ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΛΠΙΔΑΣ
ΦΟΒΟΣ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ
[Εικόνες στη σελίδα 7]
«Όταν ένα παιδί φθάνει στα 15, έχει δει 14.000 φόνους ή βίαιους θανάτους στην τηλεόραση»
ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ
ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΞΙΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
[Εικόνες στη σελίδα 8]
ΓΟΝΕΙΣ
ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ
ΚΕΝΤΡΟ ΠΡΟΛΗΨΕΩΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΩΝ
Η ΒΙΒΛΟΣ