Είναι ο Άνθρωπος Ανίκανος να Φέρει Ειρήνη;

500.000.000.000 $ δαπανώνται κάθε χρόνο σε εξοπλισμούς. Είναι ο πόλεμος βασικό μέρος της ανθρώπινης ψυχοσυνθέσεως;

ΑΠΟ πρώτη ματιά ασφαλώς έτσι εμφανίζεται το πράγμα. Ο άνθρωπος δαπανά 500 δισεκατομμύρια δολλάρια (ΗΠΑ) το χρόνο για εξοπλισμούς. Έχουν πει ότι ο κόσμος έχει γνωρίσει μοναχά 26 μέρες ειρήνης από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Όταν οι άνθρωποι δεν πολεμούν με γειτονικές χώρες, συχνά πολεμούν αναμεταξύ τους—η μία θρησκεία ενάντια στην άλλη, τα παιδιά ενάντια στους γονείς τους, οι σύζυγοι ενάντια στις συζύγους τους. Η Ιαπωνία, μια χώρα που, από πολλά χρόνια, είναι γνωστή για τη φιλοπονία της, για την αρμονία που υπάρχει στις σχέσεις των ανθρώπων και για το σεβασμό προς τους γονείς, γνωρίζει αύξηση 42% στην εγκληματικότητα των νέων. Σ ένα πρόσφατο τεύχος του Νιούζγουηκ ονομάζεται ο «Ιαπωνικός σεισμός της νεολαίας», γιατί το μεγαλύτερο μέρος των εγκλημάτων μοιάζει να είναι «παράλογη βία» ενάντια στους δασκάλους, τους γονείς και την αστυνομία.

Μερικοί άνθρωποι λένε ότι ο άνθρωπος είναι, κατά βάση, ένα πολεμικό ζώο και ανίκανος να φέρει ειρήνη. Όπως είπε ο Δρ Πολύκαρπος Κους, που πήρε το βραβείο Νόμπελ το 1955 για την ποίηση και είναι καθηγητής πυρηνικής φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Ντάλας: «Στο τέλος, καθώς εξαφανίζονται οι μεγαλύτεροι πλουτοπαραγωγικοί πόροι, θα αρχίσουμε να πολεμάμε ο ένας τον άλλο με τόξα, βέλη και πελέκια».

Αλλά αποτελεί ο πόλεμος βασικό μέρος της ανθρώπινης ψυχοσυνθέσεως; Όχι. Τα πολλά παραδείγματα των ανθρώπων οι οποίοι πράγματι ζουν ειρηνικά μεταξύ τους το αποδεικνύει αυτό. Πάρτε, για παράδειγμα, τους Τασαδαίους, που ζουν στα τροπικά δάση στις Φιλιππίνες. Ένας επιστήμονας, ο οποίος έζησε μαζί τους για ορισμένο χρονικό διάστημα, είπε : «Δεν γνωρίζουν τι θα πει σκοτωμός, φόνος, πόλεμος! Ποτέ δεν άκουσαν γι’ αυτά.» Εξάλλου, επίσης, τι θα πούμε για τους περισσοτέρους από 2.000.000 Μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι ζουν ουσιαστικά σε κάθε χώρα του κόσμου, και όμως, δεν εμπλέκονται στις διαμάχες οποιουδήποτε έθνους; Μία Ρωμαιοκαθολική καλόγρια, γράφοντας στο περιοδικό μιας Πορτογαλικής Καθολικής ιεραποστολής στη Μοζαμβίκη, για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, είπε: «Πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος αν όλοι ξυπνούσαμε ένα πρωί με τη σταθερή απόφαση να μην ξαναπιάσουμε ποτέ μας όπλο, ανεξάρτητα από το κόστος ή το λόγο, ακριβώς όπως κάνουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά!» Ώστε ο άνθρωπος είναι ικανός να φέρει ειρήνη. Αλλά εάν συμβαίνει αυτό, τότε γιατί υπάρχουν πόλεμοι ;

Γιατί Υπάρχει ο Πόλεμος;

Επιφανειακά φαίνεται να υπάρχουν αρκετοί λόγοι. Για ένα χρονικό διάστημα φαίνεται ότι τα έθνη το βρίσκουν εύλογο. Πάντοτε γίνονταν πόλεμοι για τα σύνορα των κρατών. Πραγματικοί ή φανταστικοί φόβοι για οικονομικές διακρίσεις βρίσκονται συχνά στο επίκεντρο της αιτίας των πολέμων. Αυτός φαίνεται να είναι ένας λόγος που οι Ιάπωνες άρχισαν την επέκτασή τους στη Μαντζουρία πριν από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονταν στο κατακόρυφο της μεγάλης ύφεσης του 1929. Η εθνικιστική προστατευτική πολιτική που ακολούθησε τη μεγάλη ύφεση στις Ηνωμένες Πολιτείες και στους άλλους εμπορικούς συνεταίρους της ήταν ένας από τους παράγοντες για την απόφαση της Ιαπωνίας να προσπαθήσει να επεκταθεί στις κοντινές χώρες για να αυξήσει την επιρροή της και να επεκτείνει το οικονομικό δυναμικό της.

Εθνικισμός, προκαταλήψεις, αδικίες και δυσκολίες στην επικοινωνία βρίσκονταν πάντοτε στη ρίζα των άλλων διενέξεων. Σε πάμπολλες περιπτώσεις, οι στρατοί ακολούθησαν τις διαταγές των ηγετών, όπως ο Χίτλερ, ο Ναπολέων και ο Αλέξανδρος ο Μέγας, οι οποίοι έδειξαν υπερβολική επιθυμία να αποκτήσουν προσωπική δόξα και τιμή.

Ωστόσο, εκτός από αυτούς τους προφανείς επιφανειακούς λόγους, τι λέει η Αγία Γραφή για τις βασικές αιτίες του πολέμου; Η Βίβλος δείχνει ότι στον πυρήνα του προβλήματος του πολέμου βρίσκεται ο ίδιος ο άνθρωπος. Ώστε είναι σωστός ο λόγος που ακούγεται συχνά ότι οι πόλεμοι δεν προξενούνται από τα όπλα, τα τανκς και τις βόμβες, αλλά από τους ανθρώπους, οι οποίοι, θα μπορούσαμε να προσθέσουμε, είναι εγωιστές. Αντικαταστήστε τις εγωιστικές στάσεις όπως η προκατάληψη, το μίσος και ο φθόνος στον άνθρωπο, με την αγάπη, την συμπάθεια και τη συγχωρητικότητα, και θα μπορούσαμε να δούμε το τέλος των πολέμων, καθώς και των άλλων μορφών βίας. Ο Ιησούς είπε: «Διότι εκ της καρδίας εξέρχονται διαλογισμοί πονηροί, φόνοι.»—Ματθαίος 15:19.

Αλλά γιατί υπάρχουν αυτά τα ψεγάδια στο άνθρωπο; Είναι αυτά τα πράγματα μέρος τη βασικής ανθρώπινης ψυχοσυνθέσεως—δημιουργήθηκε με αυτά τα χαρακτηριστικά; Όχι. Η Βίβλος δείχνει ότι ο Θεός έκανε τον άνθρωπο καλό, τέλειο. Όπως εξηγεί το εδάφιο Εκκλησιαστής 7:29: «Ιδού, τούτο μόνον εύρηκα· ότι ο Θεός έκαμε τον άνθρωπον ευθύν, αλλ’ αυτοί επεζήτησαν λογισμούς πολλούς.» Μονάχα αφού οι άνθρωποι επεζήτησαν την ανεξαρτησία από τον Θεό και από τους κανόνες του, και συνεπώς αμάρτησαν, άρχισαν να σχηματίζονται στη διάνοια και στην καρδιά τους οι ιδιοτελείς σκέψεις και επιθυμίες. Αυτές κατόπιν οδήγησαν στην οργή, στη διαμάχη και στον πόλεμο.—Γένεσις 4:5.

Η Βίβλος δίνει και έναν άλλο παράγοντα που δικαιολογεί τον πόλεμο, όταν λέει στην 1 Ιωάννου 5:19: «Ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται.» Ο πονηρός αυτός, ο Σατανάς ο Διάβολος, έχει βαθιά επίδραση πάνω στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους και στους πολέμους του. Η επιθυμία του υπήρξε να απομακρύνει όλους τους άνδρες και τις γυναίκες από τη διακυβέρνηση του Θεού. Και ο πόλεμος εξυπηρέτησε καλά το σκοπό αυτό. Χρησιμοποιώντας εκείνους που σχηματίζουν και διαμορφώνουν την κοινή γνώμη και σκέψη, ο Σατανάς κατόρθωσε να υποδαυλίσει πολέμους με αποτελέσματα τα οποία δυσφημούν τον Θεό.

Η Βίβλος επίσης υποδεικνύει την έλλειψη ισχυρής παγκόσμιας αναγνωρισμένης κυβερνήσεως σαν έναν άλλον παράγοντα ο οποίος συμβάλλει στη διαμάχη. Ο επιστήμονας Ισαάκ Ασήμωφ είπε: «Η διεθνής συνεργασία θα πρέπει να προσλάβει τη μορφή μιας παγκόσμιας κυβερνήσεως, η οποία θα είναι αρκετά αποτελεσματική ώστε να πάρει και να επιβάλει αναγκαίες αποφάσεις, και ενάντια στην οποία τα μεμονωμένα έθνη δεν θα είχαν ούτε το δικαίωμα ούτε την εξουσία να πολεμήσουν με όπλα.»

Αλλά δεν έχει γίνει ακριβώς τώρα μια προσπάθεια για παγκόσμια κυβέρνηση με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών; Όχι, γιατί όλα τα κράτη-μέλη διακρατούν την ατομική, εθνική κυριαρχία τους και έχουν αρνηθεί να δικαιοδοτήσουν με πλήρη εξουσία τα Ηνωμένα Έθνη. Φαίνεται ότι ο ΟΗΕ είναι απλώς ένας τόπος για τη συζήτηση θεμάτων δημοσίου ενδιαφέροντος, για τη συζήτηση της διαφοράς που υπάρχει στην πολιτική των κρατών μάλλον, παρά μια κεντρική κυβέρνηση στην οποία όλοι υποτάσσονται. Σε καιρούς διαμάχης ανάμεσα στα κράτη-μέλη του, το μόνο που μπόρεσε να κάνει ήταν να εκφράσει με λόγια την αποδοκιμασία του, αλλά δεν έδειξε να διαθέτει καμία δύναμη για. να σταματήσει τον πόλεμο. Ο ΟΗΕ δεν είναι η παγκόσμια κυβέρνηση που χρειαζόμαστε.

Τι θα Πούμε για τους Πολέμους που Αναφέρονται στην Αγία Γραφή;

Όσο για τους πολέμους που αναφέρονται στην Αγία Γραφή, πολλοί από αυτούς φαίνεται ότι είχαν την επιδοκιμασία του Θεού. Γιατί συνέβη αυτό; Μια κοντύτερη ματιά στους πολέμους αυτούς, που είχαν την υποστήριξη του Θεού, θα μας αποκαλύψει ότι αυτοί ήταν παραδείγματα του τρόπου με τον οποίο ο Ιεχωβά ασκούσε τα δικαιώματά του σαν Παγκόσμιος Κυρίαρχος. Σαν «Κριτής όλης της γης», αυτός ασφαλώς έχει το δικαίωμα να εξαλείψει την πονηρία, και την ανηθικότητα από τη γη. (Γένεσις 18:25) Κατά καιρούς ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε φυσικά φαινόμενα, όπως η πλημμύρα και ο σεισμός, για να το κάνει αυτό, ενώ άλλες φορές χρησιμοποίησε ορισμένα έθνη για εκτελεστές του.—Γένεσις 6:5-8· Αριθμοί 31:3.

Αυτό το βλέπουμε ιδιαίτερα στην περίπτωση του έθνους Ισραήλ. Αυτοί διατάχθηκαν από τον Θεό να καθαρίσουν τη Γη της Επαγγελίας από ορισμένους απογόνους του Χαναάν. Ο Μωυσής εκθέτει καθαρά το λόγο γι αυτό στο Δευτερονόμιον 9:4, όπου λέει: «Διά την ασέβειαν των εθνών τούτων εκδιώκει αυτούς ο Κύριος απ’ έμπροσθέν σου.» Το Εγχειρίδιο της Βίβλου του Χάλλεϋ αναφέρει στη σελίδα 161 για τους λαούς αυτούς: «Οι Χαναναίοι ασκούσαν τη λατρεία τους, με σεξουαλικές ανηθικότητες, τις οποίες περιλάμβαναν στο θρησκευτικό τελετουργικό, ενώπιον των θεών τους· και κατόπιν, αφού δολοφονούσαν το πρωτότοκο παιδί τους, το προσέφεραν θυσία στους ίδιους αυτούς θεούς. Φαίνεται ότι ως επί το πλείστον, η γη της Χαναάν είχε γίνει ένα είδος Σοδόμων και Γομόρρων σε πανεθνική κλίμακα. . . . Μήπως ένας πολιτισμός τέτοιας αποτρόπαιης ηθικής βρωμιάς και βαρβαρότητας είχε κανένα δικαίωμα να συνεχίσει να υπάρχει; . . . Οι αρχαιολόγοι, που ανασκάπτουν στα ερείπια των πόλεων της Χαναάν, αναρωτιούνται γιατί ο Θεός δεν τους κατέστρεψε συντομότερα.»

Είναι ενδιαφέρον ότι η Βίβλος δείχνει ότι σύντομα ο Ιεχωβά θα ασκήσει και πάλι την εξουσία του ως ανώτατος Κυρίαρχος του Σύμπαντος βάζοντας τέλος στις σημερινές παραβιάσεις των ηθικών κανόνων του.—1 Κορινθίους 10:11, 12· 2 Θεσσαλονικείς 1:6-9.

Ποια Ελπίδα Υπάρχει για ένα Κόσμο Χωρίς Πόλεμο;

Η Βίβλος μιλάει για τον Ιεχωβά σαν τον «Θεό της ειρήνης». (Ρωμαίους 15:33) Αφού οι προσπάθειες του ανθρώπου για ειρήνη έχουν όλες τελειώσει τόσο θλιβερά, ας ρίξουμε μια ματιά στους σκοπούς του Ιεχωβά για ειρήνη.

Η ειρήνη που προσφέρει ο Θεός δεν βασίζεται στο φόβο των πυρηνικών όπλων που συσσωρεύουν οι άλλες χώρες, ούτε βασίζεται πάνω στις αμοιβαίες συνθήκες ειρήνης. Η Αγία Γραφή δείχνει ότι ο δικός του δρόμος για την ειρήνη αρχίζει μέσα από την εκπαίδευση, μέσα από μια πραγματική αλλαγή στη σκέψη των ανθρώπων και στη συμπεριφορά τους, οι οποίες βρίσκονται στη ρίζα του προβλήματος. Οι ηγέτες των χωρών από πολύ καιρό χρησιμοποιούν την εκπαίδευση για να κάνουν τα παιδιά τους να τους ακολουθούν στον πόλεμο. Για παράδειγμα, ο Μιτσούι Σανσίρο, που υπηρέτησε 12 χρόνια στον Ιαπωνικό στρατό στην Μαντζουρία, και ο οποίος είναι τώρα Χριστιανός Μάρτυρας του Ιεχωβά, θυμάται ότι είχε διδαχτεί για την Σουσίν, δηλαδή την «ηθική», από τα πρώτα ακόμα χρόνια στο σχολείο μέχρι που αποφοίτησε. Στο μάθημα της «ηθικής» τούς δίδασκαν ότι είναι μεγάλη τιμή να δίνει κανείς τη ζωή του για τη χώρα του και για τον Αυτοκράτορα. Εξάλλου, ο Ιεχωβά θα εκπαιδεύσει το λαό του στο δρόμο της ειρήνης. Όπως λέει στον Ησαΐα 54:13: «Πάντες δε οι υιοί σου θέλουσιν είσθαι διδακτοί του Κυρίου, και θέλει είσθαι μεγάλη η ειρήνη των υιών σου.»

Μέσω της Γραφικής μελέτης, πολλοί Χριστιανοί μαθαίνουν να επιδιώκουν τους δρόμους της ειρήνης. Ένας Ιάπωνας λέει με ποιον τρόπο έγινε από επαγγελματίας επαναστάτης, ειρηνικός Χριστιανός απλά και μόνο μέσω μιας τέτοιας μελέτης. Στο κολλέγιο διάβασε το βιβλίο με τις μεγαλύτερες πωλήσεις Τόσι Ρόνρι, δηλαδή «Η Λογική της Πόλεως», το οποίο έδειχνε με λεπτομέρειες τη διεφθαρμένη αλλαγή της κοινωνίας στις πόλεις. Επηρεάστηκε βαθιά από τις ομιλίες και τα βιβλία για τον υπαρξισμό, τον Κομμουνισμό και άλλες ριζοσπαστικές φιλοσοφίες.

Αισθανόταν ότι έπρεπε να κάνει κάτι για να φέρει κάποια αλλαγή. Τελικά ενώθηκε και ανέλαβε την αρχηγία στις δραστηριότητες του υπερακραίου «Κόκκινου Στρατού.» Ο σκοπός τους ήταν να φέρουν μια αλλαγή στην κυβέρνηση με βίαιη επανάσταση και να την αντικαταστήσουν με τη νέα προλεταριακή (εργατική) κοινωνία. Με τον καιρό, όμως, του έφυγαν οι αυταπάτες, γιατί ξέσπασαν εσωτερικές διαμάχες και ακόμη επειδή άρχισαν να δολοφονούν όσους είχαν διαφωνίες μέσα στην ομάδα, καθώς και από τη βλάβη που είχαν φέρει σε τόσο πολλούς αθώους πολίτες για να επιτύχουν το σκοπό τους. Εγκατέλειψε την ομάδα και άρχισε να κάνει μια μελέτη της Βίβλου με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Βρήκε στο άγγελμά τους αυτό το οποίο ζητούσε, τη βάση για την αληθινή ειρήνη και την ελπίδα για ένα καλύτερο κόσμο. Επίσης είδε τα αποτελέσματα που είχε φέρει ήδη η επιμόρφωση για την ειρήνη ανάμεσα στους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Τώρα αυτός, μαζί με τη σύζυγό του και τα τρία παιδιά τους, αφιερώνουν πολλές ώρες κάθε μήνα μιλώντας στους άλλους για το σκοπό του Θεού να φέρει ειρήνη.

Η ανάγκη για μια κεντρική παγκόσμια κυβέρνηση, στην οποία όλοι θα υποτάσσονταν πρόθυμα, από πολύν καιρό αναγνωρίζεται σαν το κεντρικό στοιχείο για την επίτευξη της παγκόσμιας ειρήνης. Η επιθυμία να εγκαθιδρυθεί η κυβέρνηση αυτή ήταν εκείνη που υποκίνησε τις προσπάθειες πολλών επίδοξων παγκοσμίων κατακτητών, καθώς και την ίδρυση των Ηνωμένων Εθνών.

Το βιβλίο του Δανιήλ στη Βίβλο δείχνει ότι ο Ιεχωβά θα ιδρύσει μια τέτοια ακριβώς παγκόσμια κυβέρνηση, καταστρέφοντας όλες τις τωρινές διαιρετικές μορφές διακυβερνήσεως. Λέει στο Δανιήλ 2:44: «Και εν ταις ημέρες των βασιλέων εκείνων θέλει αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρεί . . . θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας βασιλείας, αυτή δε θέλει διαμένει εις τους αιώνας.»

Η παγκόσμια αυτή κυβέρνηση του Θεού θα επιφέρει ορισμένες πολύ απαραίτητες αλλαγές για την επίτευξη της ειρήνης. Θα καταστρέψει όλα τα όπλα. (Ησαΐας 2:4· Ψαλμοί 46:8, 9) Θα καταργήσει όλα τα εθνικά σύνορα, καθιστώντας δυνατή την ομαλότερη και λογικότερη κατανομή του παγκοσμίου πληθυσμού και των πλουτοπαραγωγικών πόρων του κόσμου. Θα καταστήσει δυνατή τη μια και μοναδική παγκόσμια γλώσσα για όλους—ένα πρόβλημα το οποίο από καιρό είναι ο αποφασιστικός φραγμός για την παγκόσμια ειρήνη. Η κυβέρνηση αυτή θα φέρει συνθήκες τέτοιες όπου ο άνθρωπος θα μπορεί να επιστρέψει με ειρήνη στον Δημιουργό του και στην τελειότητα διάνοιας και συναισθημάτων, που όλα αυτά είναι απαραίτητα για την αληθινή, διαρκή ειρήνη.—Σοφονίας 3:9· Αποκάλυψη 21:3, 4· 22:2.

Όμως δεν μοιάζουν λιγάκι με ανεκπλήρωτα όνειρα όλα αυτά; Δεν θα υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι απλώς δεν θα ευθυγραμμίζονται και δεν θα συμμορφώνονται με την παγκόσμια αυτή κυβέρνηση του Θεού που θα διατηρεί και θα επιβάλει την ειρήνη; Αυτή είναι μια πραγματική πιθανότητα και η Αγία Γραφή την αντιμετωπίζει. Ακόμη και σήμερα, πολλοί άνθρωποι εκδηλώνουν μια ισχυρή τάση να υποχωρούν στις κληρονομημένες ατέλειες και να μη θέλουν να αναγνωρίσουν το δικαίωμα του Θεού να κυβερνά ούτε να υπακούνε στους νόμους του. Όπως δείξαμε και προηγουμένως σ’ αυτό το άρθρο, ο Ιεχωβά θα ασκήσει ξανά τα δικαιώματά του ως Δημιουργός και Κυρίαρχος και θα εξαλείψει τους αντάρτες αυτούς, αφού πρώτα τους δώσει αρκετές ευκαιρίες για να μάθουν και να δεχτούν τους νόμους του. Αυτό θα είναι κάτι που θα επιβάλλεται να γίνει για να προστατευθούν τα συμφέροντα εκείνων οι οποίοι αληθινά θέλουν διαρκή ειρήνη. Ο Ψαλμός 37:10, 11 λέει: «Έτι μικρόν και ο ασεβής δεν θέλει υπάρχει. . . οι πραείς όμως θέλουσι κληρονομήσει την γην· και θέλουσι κατατρυφά εν πολλή ειρήνη.»

Ευτυχώς, η Βίβλος δείχνει ότι ζούμε στον καιρό, όπου θα αρχίσουμε να βλέπουμε την εκπλήρωση των υπέροχων αυτών υποσχέσεων. Ο ίδιος ο Θεός σύντομα θα εξαλείψει όλους τους υποκινητές και τους υποστηρικτές του πολέμου. Τι ανείπωτη χαρά! Θα εκπληρωθεί το όνειρο όλων των εποχών. Θα υπάρχει αληθινή ειρήνη, διαρκής ειρήνη! Το θέλημα του Θεού είναι απόλυτα σίγουρο. Θα υποταχθούμε σ’ αυτό; Αυτή είναι μια ατομική εκλογή που πρέπει να κάνει ο καθένας μας. Όπως δηλώνει ο Λόγος του Θεού: «Έθεσα ενώπιόν σας την ζωήν και τον θάνατον, την ευλογία και την κατάραν· δια τούτο εκλέξατε την ζωήν, διά να ζείτε συ και το σπέρμα σου.»—Δευτερονόμιον 30:19· Ιησούς του Ναυή 24:15.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 6]

Τα κράτη-μέλη έχουν αρνηθεί να μεταβιβάσουν πλήρη δικαιοδοσία στον ΟΗΕ. Σε καιρούς διαμάχης ο ΟΗΕ δεν είχε καμιά εξουσία να σταματήσει τον πόλεμο

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 8]

Η ανάγκη για κεντρική παγκόσμια κυβέρνηση έχει από καιρό αναγνωριστεί σαν το κεντρικό στοιχείο για την παγκόσμια ειρήνη. Η παγκόσμια κυβέρνηση του Θεού θα φέρει τις απαραίτητες αλλαγές.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 9]

Ο δρόμος του Θεού για την ειρήνη αρχίζει μέσα από την εκπαίδευση φέρνοντας πραγματική αλλαγή στη νοοτροπία των ανθρώπων

[Εικόνα στη σελίδα 5]

Αντίφαση στον κατεστραμμένο από τον πόλεμο κόσμο, το ειρηνικό Πάρκο της Χιροσίμα στην Ιαπωνία θυμίζει τους λόγους του Ψαλμού 37:10, 11: «Διότι έτι μικρόν και ο ασεβής δεν θέλει υπάρχει . . . οι πραείς όμως θέλουσι κληρονομήσει την γην και θέλουσι κατατρυφά εν πολλή ειρήνη.»

[Εικόνα στη σελίδα 6]

Το σύμβολο των εθνών η σφυρηλάτηση των σπαθιών σε υνία—κτίριο του ΟΗΕ

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Το Πάρκο της Ειρήνης, στο Ναγκασάκι της Ιαπωνίας, σύμβολο της ευσεβούς επιθυμίας του ανθρώπου για ειρήνη