Τι Δείχνουν τα Γεγονότα;

Θρησκεία-Μια Δύναμη Για Ειρήνη ή Για Πόλεμο;

ΜΟΛΟΝΟΤΙ γενικά ο κόσμος σήμερα βρίσκεται σε κατάσταση ειρήνης, «περισσότεροι από είκοσι μικροί πόλεμοι μαίνονται στην υφήλιο . . . αφαιρώντας χιλιάδες ζωές,» λέει μια ανταπόκριση του Ηνωμένου Τύπου. Μια στενότερη εξέταση αποκαλύπτει τη «θλιβερή αλήθεια ότι πιθανώς οι μισοί ή και περισσότεροι από τους πολέμους που διεξάγονται τώρα σε όλο τον κόσμο είναι είτε φανερά θρησκευτικές διαμάχες είτε περιλαμβάνουν θρησκευτικές διαμφισβητήσεις,» λέει ο αρθρογράφος Σ. Λ. Σούλτζμπεργκερ. Για παράδειγμα:

Στο Λίβανο, ένα από τα πεδία μάχης των Σταυροφοριών, οι Χριστιανικές και Μουσουλμανικές πολιτικές φατρίες εξακολουθούν να εμπλέκονται σε αυτό που ή ανταπόκριση του Ηνωμένου Τύπου ονομάζει «πόλεμοι ριζωμένοι σε πανάρχαιη εχθρότητα.» Η διαμάχη είναι κυρίως ανάμεσα στους Μαρονίτες Χριστιανούς και στους Μουσουλμάνους Σούννι. Αλλά περιλαμβάνονται επίσης οι Ελληνορθόδοξοι και οι Ουνίτες Χριστιανοί, οι Σιίτες Μουσουλμάνοι και οι Μυστικοί Δρούσοι. Οι θάνατοι από το 1975 είναι τουλάχιστον 42.000 άτομα. Υπολογίζοντας το μέγεθος της χώρας, αυτός θα μπορούσε να είναι ο πιο αιματηρός εμφύλιος πόλεμος της ιστορίας.

«Οι άνθρωποι σκοτώνουν ανθρώπους στο όνομα της θρησκείας στη Βόρεια Ιρλανδία πράγμα που έχει κοστίσει 2.079 ζωές μέσα σε 12 χρόνια· 144 από αυτούς ήταν αστυνομικοί,» γράφουν οι Τάιμς του Λος Άντζελες. Παρά το γεγονός ότι το βασικό πρόβλημα είναι τα πολιτικά δικαιώματα—τα δικαιώματα της Καθολικής μειοψηφίας ενάντια σε κείνα της Προτεσταντικής πλειοψηφίας—η θρησκεία είναι βαθιά αναμιγμένη και οι δυο πλευρές έχουν καταφύγει στην δυναμική αναμέτρηση. Και το αποτέλεσμα; Η χώρα έχει μετατραπεί από ένα ήρεμο, σταθερό τόπο και από προπύργιο αυστηρών ηθικών αρχών σε μια αχαλίνωτη κοινωνία του 20ου αιώνα, διεφθαρμένη και ταρασσόμενη από βίαια λόγια και πράξεις,» γράφει ο Μπάρυ Γουάιτ στην Σταρ του Τορόντο.

Στις Φιλιππίνες «το Υπουργείο Άμυνας πρόσφερε αμοιβή 4.000 δολαρίων για τη σύλληψη, νεκρών ή ζωντανών, των δύο Φιλιππινέζων ‘ανταρτών’ ιερέων», αναφέρουν οι «Τάιμς» της Νέας Υόρκης. Μια άλλη είδηση λέει ότι «τέσσερις Ρωμαιοκαθολικοί ιερείς εγκατέλειψαν τις ενορίες τους . . . θεάθηκαν να οδηγούν Κομμουνιστές αντάρτες σε αψιμαχίες με κυβερνητικά στρατεύματα.» Ενώ «οι ακτιβιστές ιερείς έχουν καταφύγει στα όπλα» στο βορρά, σύμφωνα με το «Νιουζγουήκ», οι Μουσουλμάνοι στο Νότο μάχονται τον ‘ιερό τους πόλεμο’ ενάντια στην κυριαρχία της Καθολικής πλειονότητας.

Οι διαμάχες που περιλαμβάνουν τη θρησκεία δεν περιορίζονται κατά κανένα τρόπο σ’ αυτές τις λίγες τοποθεσίες. Υπάρχουν οι αγώνες ανάμεσα στους Τούρκους και στους Έλληνες στην Κύπρο, ανάμεσα στους Ινδουιστές και στους Μουσουλμάνους στην Ινδία, ανάμεσα στους Άραβες και στους Ισραηλίτες στη Μέση Ανατολή, ανάμεσα στους Χριστιανούς και στους Βουδιστές στη Μπούρμα, ανάμεσα στους Μουσουλμάνους και στους Κόπτες στην Αίγυπτο. Και υπάρχει και η ανάμιξη του κλήρου στα πολιτικά και ανταρτικά κινήματα στην Κεντρική και στη Νότια Αμερική. Φυσικά, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες οι οποίοι υπεισέρχονται στους πολέμους αυτούς. Αλλά γιατί αναμιγνύετε η θρησκεία; Και γιατί δεν μπορεί να τους σταματήσει η θρησκεία;

[Χάρτης στη σελίδα 5]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

Χώρες με Προβλήματα

Ελ Σαλβαντόρ

Βραζιλία

Βόρεια Ιρλανδία

Κύπρος

Αίγυπτος

Λίβανος

Πακιστάν

Καμπότζη

Φιλιππίνες

[Εικόνα στη σελίδα 4]

Οι θρησκευόμενοι νεαροί στο Ώλστερ με πρόχειρες βόμβες βενζίνης

[Εικόνα στη σελίδα 5]

Θρησκευόμενοι Φιλιππινέζοι αντάρτες σε ώρα εκπαιδεύσεως