Η Αληθινή θρησκεία—Δύναμη για Ειρήνη
Θρησκεία-Μια Δύναμη Για Ειρήνη ή Για Πόλεμο;
Η Αγία Γραφή δεν μας εμπνέει ειρήνη μόνο με τα λόγια. Σε κείνους που ακολουθούν τις διδασκαλίες της είναι μια μεγάλη δύναμη για ειρήνη.
Οι πρώτοι Χριστιανοί δεν μιλούσαν μονάχα για ειρήνη, αλλά ήταν και γνωστοί για την σταθερή ουδέτερη στάση τους στις στρατιωτικές και στις πολιτικές υποθέσεις και για την κακομεταχείριση την οποία υφίσταντο εξαιτίας της. «Από το τέλος της περιόδου της Νέας Διαθήκης μέχρι τη δεκαετία 170-180 δεν υπάρχει καμιά μαρτυρία, ότι οι Χριστιανοί υπηρετούσαν στο στρατό,» γράφει ο ιστορικός Ρόλαντ Μπέιντον του Πανεπιστημίου Γέιλ. «Είναι πολύ σαφές ότι πριν από το 174 μ.Χ. περίπου είναι αδύνατον να μιλάμε για Χριστιανούς στρατιώτες», προσθέτει ο Γκάυ Φράνκλιν Χέρτσμπέργκερ.
Τι θα πούμε για τις μέρες μας; Εξακολουθεί η Αγία Γραφή να είναι μια δύναμη για ειρήνη στη ζωή εκείνων που ολόκαρδα ακολουθούν τις διδασκαλίες της;
Στο βιβλίο του Μια Ιστορία της Χριστιανοσύνης, ο Πωλ Τζόνσον έγραψε για τις δραστηριότητες των εκκλησιών στη Ναζιστική Γερμανία στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και είπε: «Οι πιο γενναίοι ήταν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά οι οποίοι διακήρυξαν την πλήρη δογματική αντίθεσή τους από την αρχή και κατά συνέπεια υπέφεραν. . . . Πολλοί καταδικάστηκαν σε θάνατο, επειδή αρνήθηκαν τη στρατιωτική υπηρεσία . . . ή τέλειωσαν τη ζωή τους στο Νταχάου ή σε τρελοκομεία. Ουσιαστικά το ένα τρίτο από αυτούς σκοτώθηκε· το ενενήντα-επτά τα εκατό υπέστησαν διωγμό με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο.»
Επιπρόσθετα οι ακόλουθες παρατηρήσεις δημοσιεύτηκαν σε μια μεγάλη εφημερίδα Νότιο-Αμερικανικής χώρας: «Η θρησκευτική ελευθερία είναι απαγορευμένη σε αρκετές χιλιάδες Μάρτυρες του Ιεχωβά σ’ αυτή τη χώρα γιατί η θρησκεία τους δεν τους επιτρέπει να χαιρετούν τη σημαία, να τραγουδούν τον εθνικό ύμνο, ή να κρατούν όπλα. Τα μέλη των Μαρτύρων του Ιεχωβά, κατά συνέπεια, συλλαμβάνονται, παραπονούνται ότι τους έχουν χτυπήσει άγρια και τα παιδιά τους διώχνονται από τα σχολεία και τους απαγορεύεται η παιδεία.»
Το περασμένο Απρίλιο η Γκαζέτ του Αρκάνσας δημοσίευσε ένα άρθρο για τους Κουβανούς πρόσφυγες στο Φόρτ Τσάφφι στο Αρκάνσας. Σύμφωνα με το άρθρο αυτό, ένας πρόσφυγας, όταν ρωτήθηκε γιατί τους Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Κούβα τους μεταχειρίστηκαν σαν κοινωνικούς απόβλητους, απάντησε : «Δεν ξέρω κανένα Μάρτυρα στην Κούβα που να πήγε στρατιώτης. . . . Αυτό δεν αληθεύει για καμιά άλλη θρησκεία στην Κούβα.» Επίσης είπε ότι ο λόγος που οι Μάρτυρες αντιμετώπιζαν τόσο μεγάλες δυσχέρειες ήταν «η ουδέτερη στάση τους.»
Οι Ωφέλειες από την Επιδίωξη της Ειρήνης
Τι έχει επιτευχθεί με την «ουδέτερη στάση» τους; Μερικοί μπορεί να νομίζουν ότι δεν έφερε τίποτε άλλο πέρα από δυσχέρειες. Ωστόσο η σταθερή τους στάση στις Βιβλικές αρχές έφερε την αναγνώριση και τον έπαινο. Να μερικά παραδείγματα:
Αφού διάβασε μια περιγραφή για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως των Ναζί, ένας Εβραίος ραββίνος που επιβίωσε από τα στρατόπεδα Ζακσενχάουζεν έγραψε: «Η γνώση ότι υπήρχαν άνδρες και γυναίκες [οι Μάρτυρες του Ιεχωβά] που διάλεξαν μάλλον τον θάνατο παρά να θυσιάσουν την ενδόμυχη πίστη τους και τις βαθιές πεποιθήσεις τους θα παραμείνει μέσα μου για πάντα σαν μια από τις αληθινά εμψυχωτικές και εξανθρωπιστικές εμπειρίες της ζωής μου.»
Οι Τάιμς του Λονδίνου δημοσίευσαν μια επιστολή από τον Δρ Μπράυαν Γουίλσον του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης που αφορούσε την ουδέτερη στάση των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Ζάμπια και σε άλλες Αφρικανικές χώρες. Ανάμεσα σε άλλα, ο Δρ Γουίλσον έγραφε: «Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι ανάμεσα στους πιο ευθείς, δραστήριους και φιλότιμους πολίτες των Αφρικανικών χωρών. Αν οι αξίες που υποστηρίζουν και που με τόση συνέπεια τις ζουν, εξαπλώνονταν πλατύτερα στην Αφρική, ορισμένα από τα χειρότερα κοινωνικά προβλήματα, από τα οποία υποφέρουν οι Αφρικανικές χώρες θα εξομαλύνονταν αξιοσημείωτα.»
Αναφορικά με τους Κουβανούς πρόσφυγες Μάρτυρες στο Φορτ Τσάφφι, η ανταπόκριση της Γκαζέτ στο Αρκάνσας έγραφε: «Ήταν οι πρώτοι που έγιναν δεκτοί σε νέες οικογένειες, γιατί οι Αμερικανοί ‘αδελφοί και αδελφές’—οι Μάρτυρες του Ιεχωβά—έψαξαν, τους βρήκαν και τους πήραν σπίτι τους. . . . Όταν οι Μάρτυρες ονομάζουν τους πνευματικούς τους συντρόφους από κάθε άλλη χώρα ‘αδελφούς και αδελφές,’ το εννοούν πραγματικά.
Οι. Μάρτυρες του Ιεχωβά θέτοντας την εμπιστοσύνη τους στη Βασιλεία του Θεού, πιστοποιούν το γεγονός ότι η αληθινή θρησκεία, που βασίζεται στην Αγία Γραφή, είναι μια μεγάλη δύναμη για ειρήνη όταν ακολουθείται με συνέπεια
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 8]
«Τα όπλα του πολέμου ημών δεν είναι σαρκικά.»—2 Κορινθίους 10:4