Και Όμως Υπάρχει Σχέδιο!

ΜΗΠΩΣ ο αγώνας που γίνεται στο βασίλειο των ζώων και των ανθρώπων αποκλείει στην πραγματικότητα την ύπαρξη ενός Σχεδιαστή, ενός Δημιουργού; Αν κοιτάξουμε προσεκτικά το ζήτημα θα δούμε ότι η απάντηση είναι, Όχι. Το επιχείρημα ότι το σχέδιο χρειάζεται να έχει έναν Σχεδιαστή δεν έχει πράγματι ανατραπεί.

Μάλιστα, όταν χρησιμοποιούμε τον αγώνα που γίνεται στη φύση για να αποδείξουμε ότι δεν υπάρχει Σχεδιαστής, αυτό σημαίνει ότι δεν έχουμε καταλάβει το ζήτημα. Για ν’ αποδείξουμε ότι δεν υπάρχει Σχεδιαστής δεν αρκεί να εκφέρουμε μια ηθική κρίση σχετικά με το πώς χρησιμοποιούνται τα πράγματα που είναι σχεδιασμένα.

Το Σχέδιο Προϋποθέτει Σχεδιαστή

Για παράδειγμα, όταν βλέπετε ένα αεροπλάνο, θα σας ενοχλούσε η σκέψη ότι φτιάχτηκε για να μεταφέρει τόσο ατομικές βόμβες όσο και επιβάτες. Ωστόσο, άσχετα με τη λειτουργία τους, τα σύγχρονα αεροπλάνα είναι πολύ περίπλοκα. Είναι εξοπλισμένα με υπερσύγχρονα εξαρτήματα, όπως κομπιούτερς, αεροπλοϊκά βοηθήματα και δυνατές μηχανές.

Θα μπορούσε κανείς να πει ότι τα αεροπλάνα δεν είναι προϊόν νοήμονος ανθρώπινου σχεδίου απλά και μόνο επειδή μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να σκοτώσουν και να καταστρέφουν; Θα υπέθετε κανείς με τα σωστά του ότι ξεφύτρωσαν από μόνα τους από ένα σωρό ακατέργαστο μέταλλο;

Το σχέδιο είναι σχέδιο, άσχετα με ποιον σκοπό εξυπηρετεί γενικά. Όσο πιο περίπλοκο είναι το σχέδιο τόσο πιο μεγάλη είναι η απόδειξη ότι υπάρχει ένας νοήμονας σχεδιαστής. Τίποτα σ’ ολόκληρη την ανθρώπινη εμπειρία δεν αντικρούει αυτό το συμπέρασμα.

Δεν υπάρχει λόγος να μην τολμάμε να εφαρμόσουμε την αρχή αυτή στα ζώα επειδή σήμερα αλληλοτρώγονται. Τα δόντια και τα σαγόνια τους είναι φανερό ότι έχουν σχεδιαστεί. Το ίδιο σχεδιασμένα είναι και τα χέρια και οι εγκέφαλοι των ανθρώπων, τα οποία όμως μπορεί να χρησιμοποιηθούν πολύ άσχημα.

Προσέξτε πώς γίνονται αυτά τα όργανα. Ένα και μόνο άωρο κύτταρο αρχίζει να πολλαπλασιάζεται μετά τη σύλληψη και παράγει ένα συγκρότημα από αντίγραφα σαν κι αυτό. Αυτά κατόπιν αρχίζουν να διαφοροποιούνται και παράγουν μόνο ειδικευμένα κύτταρα και ιστούς. Αυτά μπορεί να είναι τόσο απαλά όσο το τρίχωμα ενός ζώου ή τόσο σκληρά και αιχμηρά όσο τα δόντια και τα νύχια του ζώου.

Όλα αυτά δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα άριστο σχέδιο που λειτουργεί αρμονικά. Ακόμη και εκείνοι που δεν έχουν την τάση ν’ αποδίδουν σ’ έναν Σχεδιαστή αυτές τις λειτουργίες χρησιμοποιούν λέξεις στον υπερθετικό βαθμό για να τις περιγράψουν. Για παράδειγμα, το περιοδικό Τάιμ μιλούσε για τη διαφοροποίηση κυττάρου με τον εξής τρόπο: «Σε μια κρίσιμη στιγμή πρόωρα στη ζωή του εμβρύου, πανομοιότυπα κύτταρα, θαυματουργικά (καμιά άλλη λέξη δεν θα ταίριαζε καλύτερα), αρχίζουν ν’ αναλαμβάνουν ειδικευμένους ρόλους—για παράδειγμα, μερικά σχηματίζουν τον ιστό της καρδιάς, άλλα τον ιστό του συκωτιού ή του δέρματος.» Δεν αποδεικνύουν αυτά τα θαύματα την ύπαρξη του θαυματουργού Λειτουργού ή Σχεδιαστή;

Αμέσως παραδεχόμαστε ότι υπάρχει Σχεδιαστής όταν βλέπουμε μια φωτογραφική μηχανή, ένα ραδιόφωνο, το τεχνητό χέρι ενός ρομπότ, μια υδραντλία, ένα κομπιούτερ. Αυτά τα πράγματα προφανώς ήταν έργο νοημόνων ανθρώπων. Με ποια λογική, λοιπόν, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι παρόμοια, αλλά απείρως πιο περίπλοκα πράγματα—το μάτι, το αυτί, το χέρι, η καρδιά, ο εγκέφαλος—δεν σχεδιάστηκαν από κάποιον που είναι πολύ πιο μεγάλη διάνοια;

Το Πρόβλημα

Το πρόβλημα που δημιούργησε ο Μπέρτραντ Ράσσελ για τους Κου Κλουξ Κλαν, ή τους Φασίστες, δεν έχει τίποτα να κάνει με το επιχείρημα για το αν υπάρχει Σχεδιαστής· το πρόβλημα, μάλλον, έχει να κάνει με τη χρήση αυτών που σχεδιάστηκαν. Σχετικά με τους ανθρώπους, έχουμε να κάνουμε με την ελεύθερη θέληση, και αυτή η ελεύθερη θέληση είναι καθεαυτή ένα θαυμαστό προϊόν σχεδίου. Αλλά γιατί οι άνθρωποι πολύ συχνά χρησιμοποίησαν την ελεύθερη θέλησή τους τόσο άσχημα; Και μήπως τα ζώα σχεδιάστηκαν για να σκοτώνουν και να ακρωτηριάζουν; Γιατί λοιπόν ο Σχεδιαστής τα επέτρεψε όλα αυτά;

Το πρόβλημα στην πραγματικότητα δεν είναι το ζήτημα αν υπάρχει Σχεδιαστής· μάλλον, είναι ένα ηθικό ζήτημα. Η έμφυτη αίσθηση που έχει ο άνθρωπος για το σωστό και το εσφαλμένο είναι τόσο δυνατή, ώστε μερικές φορές δεν ικανοποιείται από οποιαδήποτε ερμηνεία που δεν έχει να δώσει μια απάντηση στα ζητήματα τα σχετικά με τη βία και τους σκοτωμούς και την ανοχή της κακίας από μέρους του Θεού.

Το επόμενο άρθρο θα ασχοληθεί με τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν τα πράγματα σήμερα στη φύση σε αντίθεση με την καλοσύνη του Θεού. Αλλά, εν τω μεταξύ, το επιχείρημα ότι το σχέδιο προϋποθέτει έναν Σχεδιαστή, δεν έχει διαψευστεί. Όπως παρατηρεί το βιβλίο Το Σύμπαν: Σχέδιο ή Σύμπτωση;:

«Η αναγνώριση του σχεδίου στη φύση δεν είναι εφήμερο επιστημονικό συμπέρασμα που βασίζεται στις έρευνες 10-20 χρόνων στην ιστορία της επιστήμης—ένα συμπέρασμα που θα μπορούσε ν’ αναιρεθεί κάποτε αν έρχονταν στο φως μερικά νέα γεγονότα. Μάλλον, είναι ένα συμπέρασμα που έχει αντέξει στη δοκιμή χιλιάδων χρόνων· ένα συμπέρασμα τόσο βέβαιο που αν κάποια μέρα αποκαλυπτόταν ότι επρόκειτο για γιγαντιαίο λάθος, ο άνθρωπος θα είχε κάθε λόγο πια να αμφιβάλλει αν θα μπορούσε να φτάνει σε έγκυρα συμπεράσματα οποιουδήποτε είδους.»

Όχι, μη φοβηθείτε να εμπιστευθείτε στις δυνάμεις της λογικής σας, όταν σας οδηγούν στο ίδιο συμπέρασμα που έφτασε και ο απόστολος Παύλος ο οποίος είπε: «Πας οίκος κατασκευάζεται υπό τινος, ο δε κατασκευάσας τα πάντα είναι ο Θεός.»—Εβραίους 3:4.

Ωστόσο, τι θα πούμε για τους φόνους και τις βιαιότητες στη φύση; Θα μπορούσαν αυτά να είναι μέρος του σχεδίου ενός στοργικού Θεού;

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 8]

Για χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι αναγνωρίζουν ότι υπάρχει σχέδιο στη φύση

[Εικόνα στη σελίδα 6]

Ενώ το αεροπλάνο μπορεί να κατασκευαστεί για να μεταφέρει τόσο ανθρώπους όσο και πυρηνικές βόμβες, και οι δύο τύποι του αεροπλάνου είναι προϊόντα νοήμονα σχεδιασμού

[Εικόνες στη σελίδα 7]

Αναγνωρίζουμε ότι αυτά τα πράγματα είναι προϊόντα νοημόνων ανθρωπίνων σχεδιαστών

Τα πολύ πιο θαυμαστά πράγματα χρειάστηκε να σχεδιαστούν από μια ανώτερη διάνοια