Οι Νεαροί Ρωτούν . . .

Γιατί να Ανησυχώ για τους Βαθμούς;

«Η ΒΑΘΜΟΛΟΓΗΣΗ είναι ηθικά εσφαλμένη, πρακτικά μη αποτελεσματική, και ένας μεγάλος αποτρεπτικός παράγοντας για τη μάθηση». Αυτό ήταν το συμπέρασμα του καθηγητή Τζέιμς Μπελλάνκα όταν παρατήρησε το «αρνητικό αποτέλεσμα» που είχαν οι βαθμοί πάνω στα δικά του παιδιά. Το προηγούμενο θέμα μας περιορίστηκε σε λίγα μόνο τέτοια προβλήματα. Αλλά πρέπει οι βαθμοί να απορριφθούν σαν να μην έχουν αξία; Καθόλου. Ωστόσο, υπάρχουν μερικές δυσκολίες που πρέπει να υπερνικηθούν.

«Ο Καλύτερος Τρόπος Ήταν να Μαντεύεις την Απάντηση»

Ένας 17χρονος χαρακτηρίζει τα τεστ που έκανε ένας καθηγητής σαν «καθαρή απομνημόνευση. Καθόλου σκέψη». Παρόμοια παράπονα ακούγονται συχνά για τις εργασίες που ανατίθενται στους μαθητές να κάνουν στο σπίτι. «Μερικές φορές, μας βάζουν να κάνουμε στο σπίτι εργασία που είναι πραγματικά άσκοπη, όπως το να ζωγραφίζεις εικόνες», λέει ο 14χρονος Λεστ. «Στο σχολείο μας», προσθέτει ο 17χρονος Χίθερ, «δυσκολεύεσαι αν δεν είσαι καλλιτέχνης». Σχετικά μ’ αυτό, ακόμη και εξέχοντες εκπαιδευτές, όπως ο Δρ Γουίλλιαμ Γκλάσσερ, ισχυρίζονται ότι το σχολείο αποτυχαίνει συχνά να διδάξει τα παιδιά πώς να σκέφτονται, να αναλύουν και να λογικεύονται. Και πραγματικά είναι πιο εύκολο να βαθμολογήσεις την ικανότητα του σπουδαστή να απομνημονεύει παρά την ικανότητά του να σκέφτεται. Ένας νέος θυμάται: «Τα τεστ [του καθηγητή μου] ασχολούνταν με πολύ μικρές λεπτομέρειες και θα μπορούσε κανείς να πάρει τον ίδιο βαθμό είτε είχε διαβάσει είτε όχι. Ο καλύτερος τρόπος ήταν να μαντεύεις την απάντηση».

Το να μαντεύεις την απάντηση και η απομνημόνευση της τελευταίας στιγμής μπορεί να έχουν κάποιο αποτέλεσμα σ’ ένα τεστ. Αλλά πόσα πράγματα μπορεί κανείς να συγκρατήσει πραγματικά στη μνήμη του; Κι αν κάποιος δεν έχει χωνέψει πραγματικά ένα μάθημα, όπως τα μαθηματικά, τι καλό θα του κάνουν οι μεγάλοι βαθμοί όταν μια μέρα χρειαστεί ελάχιστα μαθηματικά για να ισοζυγίσει ένα μπλοκ επιταγών; Και το χειρότερο ακόμη, αν κάποιος καταφεύγει στην αντιγραφή—ένα ανησυχητικό ποσοστό 55 τα εκατό των νέων οι οποίοι ρωτήθηκαν σε μια έρευνα ομολόγησαν ότι το κάνουν αυτό—τι αξία θα έχουν οι μεγάλοι βαθμοί στον έλεγχο;

Καλλιεργώντας την «Ικανότητα Σκέψης»

Φυσικά, πολλοί καθηγητές τα γνωρίζουν αυτά τα προβλήματα και βάζουν τεστ και εργασία στο σπίτι που προβληματίζει και υποκινεί το μαθητή. Αλλά τι θα κάνεις αν βρεθείς σε μια τάξη όπου το να μαντεύεις την απάντηση ή η απομνημόνευση φαίνεται να είναι ο μόνος τρόπος για να πετύχεις—όπου η μάθηση παίζει δευτερεύοντα ρόλο στους βαθμούς; Πρέπει να καταλάβεις ότι η απόκτηση απλώς καλών βαθμών δεν είναι αρκετή. Κάνε στόχο σου την καλλιέργεια αυτού που ο Σολομών αποκάλεσε «ικανότητα σκέψης». (Παροιμίαι 1:4, ΜΝΚ) Δηλαδή ικανότητα να παίρνεις ακατέργαστη πληροφορία και να βγάζεις λογικά, πρακτικά συμπεράσματα απ’ αυτή.

Πώς αποκτάς αυτή την ικανότητα; Ο Σολομών λέει: «Ο σοφός ακούων θέλει γίνει σοφώτερος [θα ακούσει και θα λάβει περισσότερη εκπαίδευση, ΜΝΚ]». (Παροιμίαι 1:5) Να ακούς τον καθηγητή σου, ακόμη κι όταν αυτός ή αυτή δεν είναι συναρπαστικός ρήτορας. Αν γίνεται να κάθεσαι στα μπροστινά καθίσματα στην τάξη. Να κάνεις ερωτήσεις. ‘Να παίρνεις περισσότερη εκπαίδευση’ με το να εμβαθύνεις περισσότερο στο θέμα, ιδιαίτερα όταν φαίνεται ανιαρό. Μην περιορίζεσαι σ’ αυτά που θα περιληφθούν σ’ ένα τεστ.

Ένας άλλος τρόπος είναι να ψάχνεις να βρεις πρακτική αξία σ’ αυτά που διαβάζεις. Εδώ ο θεοφοβούμενος νέος έχει ένα πραγματικό πλεονέκτημα. Γιατί η Βίβλος λέει: «Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου [ο φόβος του Ιεχωβά είναι η αρχή της γνώσης, ΜΝΚ]». (Παροιμίαι 1:7) Υπόθεσε, για παράδειγμα, ότι στην τάξη διδάσκεται το μάθημα της φυσικής. Η εκμάθηση των νόμων της φυσικής μπορεί να φαίνεται καθαρή αγγαρεία. Αλλά ο θεοφοβούμενος νέος θέλει να μάθει όσο το δυνατόν περισσότερα για το Δημιουργό του. Ξέρει ότι μέσω της δημιουργίας «τα αόρατα αυτού [του Θεού] βλέπονται φανερώς». (Ρωμαίους 1:20) Η φυσική μπορεί ακόμη να δώσει την ευκαιρία για ν’ αποκτήσει κανείς περισσότερη γνώση για τη δημιουργική σοφία του Ιεχωβά!

Τι θα πούμε για την ιστορία; Ένας Χριστιανός ενδιαφέρεται για την ιστορία επειδή συχνά αυτή αγγίζει την εξέλιξη των σκοπών του Ιεχωβά. Οι επτά μεγαλύτερες παγκόσμιες δυνάμεις (στις οποίες περιλαμβάνεται η σημερινή Αγγλο-Αμερικανική δυαδική δύναμη) εξετάζονται μέσα στην ίδια τη Βίβλο! (Αποκάλυψις 17:10· Δανιήλ, κεφάλαιο 7) Ενισχύεται η πίστη σου όταν βλέπεις με τι ακρίβεια εκπληρώνονται αυτές οι προφητείες.

Αν δείχνεις ενδιαφέρον στο σχολείο, αυτό στην πραγματικότητα μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη της «ικανότητας σκέψης» σου.

Αποτυχία

Όταν δεν πάρεις κάπου καλό βαθμό—ιδιαίτερα αφού προσπαθήσεις σκληρά για να περάσεις—αυτό μπορεί να σε κάνει να χάσεις τον αυτοσεβασμό σου. Μερικοί, όπως ο κ. Μπελλάνκα που αναφέρθηκε στην αρχή του άρθρου, έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι βαθμοί πρέπει να καταργηθούν. Ο εκπαιδευτής Μαξ Ράφερτυ, όμως, υποστήριξε τη γνώμη: «Όσο ζούμε, βαθμολογούμαστε για το τι ξέρουμε, για το πόσο καλά αποτελέσματα πετυχαίνουμε . . . Ένα σχολείο που ξεγελάει τα παιδιά κάνοντάς τα να πιστεύουν ότι η ζωή θα είναι εύκολη, αυτό δεν είναι σχολείο. Είναι ένα εργοστάσιο ονείρων». Παρόμοια, ο Πωλ Κόππερμαν γράφει τα εξής στο βιβλίο του Δε Λίτερασυ Χόουκς: «Σύγχρονοι εκπαιδευτές οι οποίοι μειώνουν ή καταργούν τελείως τους κανόνες από ενδιαφέρον για την αυτοεκτίμηση του παιδιού βάζουν σε κίνδυνο το παιδί γιατί μπορεί να πάθει πολύ πιο σοβαρή βλάβη όταν το στείλουν στον κόσμο απροετοίμαστο για να επιζήσει και να εκπληρώσει ένα σκοπό».

Ένα πρόσφατο άρθρο σχετικά με την εκπαίδευση στις Ηνωμένες Πολιτείες που είχε τον τίτλο «Ένα Έθνος Κινδυνεύει» τονίζει πόσοι «απροετοίμαστοι» υπάρχουν μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες! «Κάπου 23 εκατομμύρια Αμερικανοί ενήλικες είναι αγράμματοι κι αυτό φαίνεται από τα απλούστατα τεστ της καθημερινής ανάγνωσης, γραφής, και αντίληψης», έλεγε το άρθρο. Έτσι, ενώ μερικές φορές θα υποφέρεις ίσως από κάποια ταπείνωση επειδή απέτυχες σ’ ένα τεστ ή επειδή έφερες σπίτι έναν κακό έλεγχο, μην ξεχνάς ότι ο πόνος που θα προέλθει αν τελειώσεις το σχολείο ανεκπαίδευτος ή απροετοίμαστος για τη ζωή, μπορεί να είναι πολύ χειρότερος. Αντί να αισθάνεσαι λύπη για τον εαυτό σου όταν μόλις και μετά βίας περνάς από ένα τεστ, προσπάθησε να μάθεις από τα λάθη σου. Μπορείς ακόμη να ζητήσεις από τον καθηγητή σου να σε βοηθήσει να διορθώσεις τις εσφαλμένες απαντήσεις σου.

«Πολύ Οδυνηρό»

«Κανένα από τα παιδιά στα σχολεία μας δεν ενδιαφέρεται για το αν θα περάσει ή θα αποτύχει», είπε μια ομάδα μαθητών όταν ρωτήθηκαν αν οι διαγωνισμοί τους δημιουργούν ένταση. Αλλά όταν ρωτήθηκαν για το πώς δείχνουν στους γονείς τους ένα κακό έλεγχο που οφείλεται σε μια τέτοια αδιαφορία μερικοί είπαν, «Αυτό είναι πολύ οδυνηρό»!

Πραγματικά, ο φόβος που αισθάνεται ένας μαθητής μήπως αντιμετωπίσει έναν απογοητευμένο γονέα τον κάνει μερικές φορές να χρησιμοποιεί πλάγιες μεθόδους. «Συνήθιζα να βάζω τον έλεγχό μου πάνω στο τραπέζι της κουζίνας, να ανεβαίνω επάνω στο δωμάτιό μου και να προσπαθώ να κοιμηθώ μέχρι την άλλη μέρα», λέει ένας νέος. «Αυτό που έκανα», λέει ένας άλλος, «ήταν να περιμένω να τον δείξω στη μητέρα μου την τελευταία στιγμή. Της τον παρουσίαζα το πρωί όταν επρόκειτο να φύγει για τη δουλειά και της έλεγα, ‘Να, εδώ πρέπει να βάλεις την υπογραφή σου’. Αυτή δεν είχε χρόνο να ασχοληθεί μαζί μου»—τουλάχιστον εκείνη τη στιγμή.

«Εγώ συνήθιζα να αλλάζω τους βαθμούς στον έλεγχο μου», είπε μια άλλη νέα η οποία μάλιστα προσπαθούσε να πλαστογραφήσει τους αριθμούς με το χέρι της! «Όμως με έπιασαν», παραδέχεται. «Η καθηγήτριά μου φώναξε τη μητέρα μου για να της πει ότι ήλπιζε πως θα τα πήγαινα καλύτερα στο επόμενο τρίμηνο. Η μητέρα μου είπε, ‘Μα είχε καλούς βαθμούς’! Τότε κατάλαβε πως είχα αλλάξει τα νούμερα».

Προφανώς οι βαθμοί μπορεί να καθορίσουν αν θα υπάρξει πόλεμος ή ειρήνη με τους γονείς. Η πλαστογραφία ή οι πλάγιες μέθοδοι, όμως, δεν είναι οι σωστοί τρόποι για να διατηρηθεί η ειρήνη. Οι γονείς σου ενδιαφέρονται δίκαια για την πρόοδό σου στο σχολείο. Πρέπει να καταλάβεις ότι θέλουν το καλύτερο για σένα και ξέρουν πόσο σπουδαίο είναι να είσαι καλός μαθητής στο σχολείο. Είναι αλήθεια πως μερικοί γονείς μπορεί να είναι λίγο υπερβολικοί στις απαιτήσεις τους. Όταν συμβαίνει αυτό, η καθηγήτρια Μπάρμπαρα Μέγιερ συμβουλεύει: «Αν νομίζεις πως οι δικοί σου περιμένουν από σένα περισσότερα απ’ όσα πραγματικά μπορείς να κάνεις, τότε προσπάθησε να συζητήσεις το ζήτημα μαζί τους και ίσως αυτό να έχει κάποιο αποτέλεσμα». Όταν οι γονείς σου ξέρουν πραγματικά πώς αισθάνεσαι, ίσως θελήσουν να ξανασκεφτούν τη στάση τους.

Συνήθως, όμως, οι γονείς σου θέλουν οι βαθμοί σου να αντανακλούν τις ικανότητές σου. Έτσι όταν οι βαθμοί σου είναι κάτω από τη βάση, ίσως χρειάζεσαι κάποια ενθάρρυνση—ή διαπαιδαγώγηση. «Άκουε, υιέ μου, την διδασκαλίαν του πατρός σου, και μη απορρίψης τον νόμον της μητρός σου», είπε ο Σολομών. (Παροιμίαι 1:8) Φυσικά, αν υπάρχουν βάσιμοι λόγοι για τους οποίους οι βαθμοί σου δεν είναι καλοί (ίσως εξ αιτίας της υγείας σου ή κάποιας συναισθηματικής αναστάτωσης) πες τους το. Πιθανόν να μπορούν να βοηθήσουν.

Πόση αξία λοιπόν έχουν οι βαθμοί; Μολονότι έχουν μειονεκτήματα και μερικές φορές δεν είναι ακριβείς, παρ’ όλ’ αυτά, είναι χρήσιμα εργαλεία. Παρ’ όλα τα ελαττώματα και τα προβλήματά τους, μπορούν να δείξουν σ’ εσένα, στους καθηγητές σου και στους γονείς σου την πρόοδό σου στο σχολείο. Μη βλέπεις τους βαθμούς σαν εχθρούς. Βλέπε τους σαν πρόκληση, σαν εμπόδιο που πρέπει να υπερνικήσεις. Ενόσω πηγαίνεις στο σχολείο επωφελήσου πλήρως από τις ευκαιρίες που υπάρχουν για να μάθεις. Και να θυμάσαι, όπως είπε και ένας συγγραφέας, «Η πραγματική εκπαίδευση στη ζωή σου θα λάβει χώρα στο κεφάλι σου, όχι στον έλεγχό σου».

[Εικόνα στη σελίδα 13]

Να ακούς με προσοχή και να κανείς ερωτήσεις—θα καταλαβαίνεις πολύ περισσότερα πράγματα από τις συζητήσεις μέσα στην τάξη