Μια Τελειόφοιτη Λυκείου Γράφει για τη Μελέτη της με Θέμα την Ανώτερη Βιολογία

Προς το περιοδικό ΞΥΠΝΑ!

Αγαπητοί Αδελφοί:

Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω που εκδίδετε τόσο πληροφοριακά και ενδιαφέροντα άρθρα. Ιδιαίτερα αναφέρομαι στα άρθρα της 22ας Οκτωβρίου 1980 πάνω στην «Έκτρωση! Η Θανατηφόρα Εισβολή», «Έκτρωση: Τι Λένε οι Ειδικοί» και «Το Ημερολόγιο Ενός Αγέννητου Παιδιού». Θα ήθελα να σας διηγηθώ την πείρα μου σχετική με την ύλη αυτή. Σαν μελέτη της Ανώτερης Βιολογίας, παρουσίασα τις πληροφορίες αυτές προφορικά στην τάξη.

Οι μαθητές και η καθηγήτρια άκουγαν με προσοχή τις πληροφορίες και ήταν ήσυχοι και ακίνητοι καθώς την παρουσίαζα. Είχα διαβάσει τα άρθρα αυτά, και επίσης το «Ημερολόγιο», πολλές φορές προτού τα παρουσιάσω. Όμως, καθώς τα διάβαζα στην τάξη συγκινήθηκα και άρχισα να κλαίω και κατόρθωσα να φθάσω μόνο ως τη μέση του «Ημερολογίου» γιατί χρειάστηκε να φύγω από την τάξη. Το γεγονός ότι το διάβαζα μεγαλόφωνα με είχε πραγματικά αναστατώσει.

Η καθηγήτρια μού είπε ότι είχα παρουσιάσει σπουδαίες πληροφορίες και είπε ότι είχε ένα κόμπο στο λαιμό της καθώς διάβαζα. Έφτιαξε αντίγραφα του «Ημερολογίου» και τα έδωσε στην τάξη μου. Όλη η τάξη με επαίνεσε για τη σπουδαία αυτή εργασία που έδωσα, και σχεδόν και οι 24 στην τάξη θέλησαν να πάρουν αντίγραφο του «Ημερολογίου».

Την υπόλοιπη μέρα διάφοροι σπουδαστές που δεν ανήκαν στη δική μου τάξη της Ανώτερης Βιολογίας μου είπαν ότι είχαν ακούσει για την έκθεσή μου και ότι ήταν πραγματικά καλή και θλιβερή. Εκπλάγηκα που τόσο πολλοί και διαφορετικοί σπουδαστές είχαν ακούσει σχετικά με αυτό μόλις μέσα σε δυο ώρες. Η καθηγήτρια έκανε αρκετά αντίτυπα του «Ημερολογίου» για να τα δώσει και στις υπόλοιπες τέσσερις τάξεις της τής βιολογίας. Έτσι πέντε τάξεις, που η καθεμιά είχε από 20 ως 30 σπουδαστές, έλαβαν αντίτυπα του «Ημερολογίου».

Στη διάρκεια των μαθημάτων της εβδομάδας αυτής, διάφοροι σπουδαστές ανέφεραν τις πείρες τους με το «Ημερολόγιο». Ένα αγόρι μού είπε ότι η μητέρα του, μια νοσοκόμα το είχε δείξει στην αδελφή της, η οποία έκλαιγε διαβάζοντας το. Ένα κορίτσι το διάβασε στη μητέρα και στη γιαγιά της, οι οποίες επίσης αναστατώθηκαν. Ένα άλλο κορίτσι μου είπε ότι είχα «αναστατώσει όλη την πόλη». Διάφοροι άνθρωποι σε αρκετές επιχειρήσεις είχαν με κάποιο τρόπο αποκτήσει αντίτυπα, και μια γυναίκα, ενώ εργαζόταν το διάβαζε και έκλαιγε. Μια γυναίκα, που λέει ότι πιστεύει στην έκτρωση, το διάβασε και είπε: «Είναι λυπηρό». Το κορίτσι που έδωσε στη γυναίκα το αντίτυπο αυτό μου ζήτησε όλη μου την έκθεση και έτσι τη δώσαμε σε εκείνη την γυναίκα.

Μια εβδομάδα αργότερα, σπουδαστές εξακολουθούν να με επαινούν για την έκθεση μου. Αλλά σε σας αδελφοί ανήκει ο έπαινος επειδή παρουσιάσατε τόσο ενδιαφέρον υλικό με τόσο ελκυστικό τρόπο. Αν και ο συγγραφέας του «Ημερολογίου» είναι άγνωστος και πολλοί άνθρωποι που το έχουν διαβάσει (και ελπίζω να το διαβάσουν) δε γνωρίζουν από πού πήρα την πληροφορία, τουλάχιστον έχω σπείρει τους σπόρους για μελλοντική καλλιέργεια.

Είμαι 17 ετών και τελειώνω το λύκειο. Συναναστρέφομαι τους Μάρτυρες του Ιεχωβά από ηλικία πέντε ετών, και το Μάρτιο θα είμαι ένα έτος βαφτισμένη. Πάντα μου άρεσαν οι εκδόσεις, ιδιαίτερα το Ξύπνα! Ελπίζω ότι τα μελλοντικά τεύχη θα είναι εξίσου ενδιαφέροντα και ελκυστικά όπως και τα προηγούμενα.

Και πάλι, σας ευχαριστώ και εύχομαι ο Ιεχωβά να συνεχίσει να είναι μαζί σας και να έχετε τις άφθονες ευλογίες του.

Με Χριστιανική αγάπη,

Σ. ΜΠ. [Υπογραφή]

30 Ιανουαρίου 1984, Μπλάντενμπόρο, Β. Κ.

[Πλαίσιο στη σελίδα 15]

Το Ημερολόγιο Ενός Αγέννητου Παιδιού

5 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ:

Σήμερα άρχισε η ζωή μου. Οι γονείς μου δεν το ξέρουν ακόμη αλλά εγώ ήδη υπάρχω. Και θα είμαι κορίτσι. Θα έχω ξανθά μαλλιά και γαλανά μάτια. Όλα είναι κανονισμένα, ακόμη και το ότι θα αγαπώ τα λουλούδια.

19 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ:

Μερικοί λένε ότι δεν είμαι ακόμη ένα πραγματικό πρόσωπο, ότι μόνο η μητέρα μου υπάρχει. Αλλά είμαι ένα πραγματικό πρόσωπο, όπως ένα ψυχουλάκι ψωμιού Είναι πραγματικό ψωμί. Η μητέρα μου υπάρχει. Και εγώ υπάρχω.

23 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ:

Το στόμα μου μόλις τώρα αρχίζει να ανοίγει. Σκεφθείτε, σ’ ένα χρόνο μόνο θα γελώ και αργότερα θα μιλώ. Ξέρω ότι η πρώτη μου λέξη θα είναι: ΜΑΜΑ.

25 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ:

Η καρδιά μου άρχισε να χτυπά σήμερα εντελώς μονή της. Από τώρα και στο εξής θα χτυπά σ’ όλη την υπόλοιπη ζωή μου, χωρίς να σταματήσει ποτέ για να ξεκουραστεί! Και μετά από πολλά χρόνια θα κουραστεί. Θα σταματήσει και τότε θα πεθάνω.

2 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ:

Μεγαλώνω λίγο κάθε μέρα. Τα χέρια μου και τα πόδια μου άρχισαν να σχηματίζονται. Πρέπει όμως να περιμένω πολύ, μέχρις ότου αυτά τα ποδαράκια θα με σηκώσουν στα χέρια της μητέρας μου και αυτά τα χεράκια θα μπορούν να μαζεύουν λουλούδια και να αγκαλιάζουν το μπαμπά μου.

12 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ:

Στα χέρια μου άρχισαν να σχηματίζονται μικροσκοπικά δάχτυλα. Είναι αστείο που είναι τόσο μικρά! Θα μπορώ να αρπάζω μ’ αυτά τα μαλλιά της μαμάς μου.

20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ:

Μόλις σήμερα είπε ο γιατρός στη μανούλα ότι ζω εδώ κάτω από την καρδιά της. Πόσο ευτυχισμένη πρέπει να είναι! Είσαι ευτυχισμένη μανούλα;

25 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ:

Η μαμά μου και ο μπαμπάς μου σκέφτονται προφανώς το όνομα που θα μου δώσουν. Αλλά δεν ξέρουν ακόμη ούτε καν ότι είμαι κοριτσάκι. Θέλω να με ονομάσουν Κάθυ. Και είμαι κιόλας πολύ μεγάλη.

10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ:

Τα μαλλιά μου μεγαλώνουν. Είναι μαλακά, λαμπερά και γυαλιστερά. Αναρωτιέμαι πώς είναι τα μαλλιά της μαμάς μου;

13 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ:

Μόλις άρχισα να βλέπω. Είναι σκοτάδι γύρω μου. Όταν η μαμά μου με φέρει στον κόσμο, θα υπάρχει παντού λιακάδα και λουλούδια. Αλλά εκείνο που θέλω πιο πολύ από όλα είναι να δω τη μαμά μου. Πώς είσαι άραγε μανούλα;

24 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ:

Άραγε ακούει η μανούλα το ψιθύρισμα της καρδιάς μου; Μερικά παιδιά γεννιούνται λίγο άρρωστα. Αλλά η δική μου καρδία είναι γερή και υγιής. Χτυπάει πολύ κανονικά: τακ-τακ, τακ-τακ. Μανούλα θα αποκτήσεις μια υγιή, μικρή κόρη!

28 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ:

Σήμερα η μαμά μου με σκότωσε.

—Ανώνυμο