Οι Νεαροί Ρωτούν . . .

‘Μπορώ να Πηγαίνω στο Σχολείο Χωρίς να με Χτυπούν τα Παιδιά;’

‘ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙΣ μεγάλο κίνδυνο όταν πηγαίνεις στο σχολείο’. Έτσι παραπονιούνται σπουδαστές και δάσκαλοι. Το σχολείο, σύμφωνα με τους συγγραφείς του Σχολικοί Βανδαλισμοί, «παραδοσιακά θεωρούνταν σαν το καταφύγιο από την αταξία της καθημερινής ζωής». Όμως τι έχει συμβεί; «Όπως είναι φανερό τα πράγματα έχουν αλλάξει. Για πολλά σχολικά συστήματα . . . η βία και ο βανδαλισμός είναι ζητήματα μεγάλης ανησυχίας».

Σε μερικά μέρη είναι επικίνδυνο και μόνο να πηγαίνεις στο σχολείο με σχολικό αυτοκίνητο! Ένας οδηγός σχολικού αυτοκινήτου είπε στο Ξύπνα!: «Κάνω το καλύτερο που μπορώ για να ελέγχω τα παιδιά, αλλά ξέρετε πώς είναι τα πράγματα. Μερικές φορές τα μεγάλα παιδιά απειλούν τα μικρά παιδιά για να τους αποσπάνε χρήματα. Και τι μπορώ να κάνω εγώ; Πριν από χρόνια κάποιοι παραπονέθηκαν ότι τα καθίσματα του λεωφορείου ήταν επικίνδυνα, έτσι τα αντικατέστησαν με καθίσματα με υψηλές πλάτες. Τα παιδιά κρύβονται πίσω τους και δεν μπορώ ούτε καν να δω τι γίνεται από πίσω».

Είναι πολύ πιθανό ότι και εσείς είτε υπήρξατε οι ίδιοι θύματα σχολικής βίας είτε έχετε δει τέτοια πράγματα με τα μάτια σας. Αν έτσι συμβαίνει τότε δε χρειάζονται στατιστικές για να σε πείσουν για την έκταση του προβλήματος. Όπως λέει ο έφηβος Μάικ: «Το πιο δύσκολο πράγμα για μένα είναι να σηκωθώ από το κρεβάτι. Δε συμβαίνει αυτό επειδή είμαι κουρασμένος, αλλά επειδή δεν μπορώ να αντέξω την ατμόσφαιρα που θα πρέπει να αντιμετωπίσω μόλις βγω έξω από το σπίτι μου».

Δεν Υπάρχει Τόπος να Κρυφτείς

Υπάρχει κανένας τρόπος για να αποφύγεις τη σχολική βία; Το να εγκαταλείψεις το σχολείο ή να μην παρακολουθείς ορισμένα μαθήματα είναι ο τρόπος που έχουν εφαρμόσει μερικοί νεαροί για να αποφύγουν τη βία. Αλλά αυτό λύνει ένα πρόβλημα αλλά δημιουργεί πολλά άλλα στη θέση του. Ούτε η αλλαγή σχολείου θα σε προστάτευε από τη βία. Οι συγγραφείς τού Σχολικοί Βανδαλισμοί τονίζουν ότι «τα αστικά και προαστιακά σχολεία έχουν περίπου το ίδιο ποσοστό βανδαλισμού». Ακόμη και η μετάβαση σε μια άλλη χώρα δε θα έφερνε και μεγάλη διαφορά. Χώρες όπως η Μεγάλη Βρετανία, η Ιαπωνία και ο Καναδάς όλες αναφέρουν παρόμοια περιστατικά κατάρρευσης της πειθαρχίας και της τάξης στα σχολεία.

Πολλοί νεαροί, συνεπώς, νομίζουν ότι το μόνο λογικό πράγμα που μπορούν να κάνουν είναι να οπλιστούν. «Δεν ξέρω κανέναν που να μην έχει πάνω του μαχαίρι», ισχυρίζεται ο 15χρονος Στηβ. «Μερικοί έχουν πιστόλια». Είναι όμως στ’ αλήθεια πρακτικό το να οπλοφορεί; Σύμφωνα με τον Ιησού Χριστό, Όχι. Όταν ένας από τους αποστόλους του, ο Πέτρος, κατέφυγε στη χρήση όπλου, ο Ιησούς τον προειδοποίησε αυστηρά; «Επίστρεψον την μάχαιράν σου εις τον τόπον αυτής· διότι πάντες όσοι πιάσωσι μάχαιράν δια μαχαίρας θέλουσιν απολεσθή». (Ματθαίος 26:52) Ο Ιησούς γνώριζε ότι η βία γεννά βία. Εκείνος που έχει πάνω του όπλο, ουσιαστικά, πάει γυρεύοντας για βία. Κι όπως λέει η παροιμία, «Όστις ζητεί το κακόν θέλει επέλθει επ’ αυτόν».—Παροιμίαι 11:27.

Όμως αυτό δε σημαίνει ότι είσαι ανυπεράσπιστος. Ο Ιησούς προειδοποίησε τους μαθητές του: «Ιδού, εγώ σας αποστέλλω ως πρόβατα εν μέσω λύκων· γίνεσθε λοιπόν φρόνιμοι ως οι όφεις και απλοί ως αι περιστεραί». (Ματθαίος 10:16) Παρόμοια σήμερα, σε ένα διαφορετικό σκηνικό, η άμυνα αυτή—η προφύλαξη—απαιτείται ακόμη περισσότερο σ’ αυτούς τους ‘κρίσιμους καιρούς που είναι δύσκολο να τους αντιμετωπίσεις’. (2 Τιμόθεον 3:1-5) Σε πολλά μέρη του κόσμου, απαιτείται προσοχή όχι μόνο στο σχολείο αλλά επίσης και οπουδήποτε πηγαίνεις,

Μέθοδοι «Επιβίωσης»

Παρ’ όλ’ αυτά, για να αποφύγεις τον κίνδυνο αποτελεσματικά, χρειάζονται περισσότερα από απλή προφύλαξη.

ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΕΙΣ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ:

«Οι διάδρομοι, τα λουτρά, τα εσωτερικά κλιμακοστάσια, τα αποδυτήρια και η καφετερία—αυτά είναι τα μέρη όπου αληθινά υπάρχει βία», εξήγησε μία ομάδα νεαρών στο Ξύπνα! Είναι τόσο γνωστό ότι τα λουτρά μερικών σχολείων είναι οι τόποι των καβγάδων, της χρήσης ναρκωτικών και αισχρολογίας ώστε πολλοί προτιμούν να υποφέρουν μάλλον παρά να χρησιμοποιήσουν τις εγκαταστάσεις αυτές. «Περιμένουμε μέχρις ότου φτάσουμε σπίτι μας για να χρησιμοποιήσουμε το λουτρό», εξηγούν περαιτέρω οι νεαροί αυτοί. Οι καφετερίες, επίσης, συχνά είναι το πεδίο «μαχών με τροφές»—οχλαγωγικών ενεργειών όπου οι σπουδαστές εκσφενδονίζουν το φαγητό τους ο ένας εναντίον του άλλου. Ενώ μπορεί να είναι δυνατό να διασχίσεις με ασφάλεια επικίνδυνα σημεία όπως είναι τα κλιμακοστάσια και οι διάδρομοι με το να είσαι άγρυπνος και προσεκτικός, τι μπορείς να κάνεις σ’ έναν τόπο όπως είναι η καφετέρια; Εδώ θα σε βοηθήσει η επόμενη μέθοδος «επιβίωσης».

ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΙΣ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΕΣ ΣΟΥ:

Η συμβουλή της Βίβλου στο εδάφιο 1 Κορινθίους 15:33 είναι πασίγνωστη στους Χριστιανούς νεαρούς: «Μη πλανάσθε· Φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί». Συχνά ένας νεαρός ανακαλύπτει ότι ήδη βρίσκεται στη μέση ενός καβγά αποκλειστικά και μόνο επειδή συναναστρέφεται με λάθος ανθρώπους.—Βλέπε Παροιμίαι 22:24, 25.

Βέβαια, είναι φυσικό να θέλεις να αρέσεις στους άλλους και να έχεις φίλους. Και το να προσέχεις τις συναναστροφές σου δε σημαίνει ότι θα είσαι ψυχρός στους συμμαθητές σου· αυτό θα μπορούσε να σε αποξενώσει από αυτούς και να τους κάνει να γίνουν εχθρικοί απέναντι σου. Μια Χριστιανή που ονομάζεται Ντόρις, όμως, λέει πώς διατήρησε τη λεπτή ισορροπία στις σχέσεις της με τους άλλους: «Όταν πήγαινα στο γυμνάσιο κατά βάση δεν έκανα συναναστροφές· δεν είχα κοινωνικές συναναστροφές με τα παιδιά του σχολείου. Τους έκανα γνωστό το γεγονός ότι ήμουν μια Μάρτυς του Ιεχωβά, και στη διάρκεια του φαγητού συχνά με έβλεπαν να διαβάζω τις Βιβλικές μου εκδόσεις. Παρ’ όλ’ αυτά, προσπαθούσα να είμαι θερμή, φιλική και ευγενική απέναντι στα παιδιά στο σχολείο. Δεν τους κοίταζα αφ’ υψηλού. Σαν αποτέλεσμα, τα παιδιά μου έκφραζαν συμπάθεια και με σέβονταν. Και ως επί το πλείστον δεν με παρενοχλούσαν».

ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΣΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΒΓΑΔΕΣ:

Η Βίβλος μάς συμβουλεύει να αποφεύγουμε «να εξαναγκάζουμε ο ένας τον άλλον σε αναμέτρηση». (Γαλάτας 5:26, υποσημείωση στην ΜΝΚ της έκδοσης του 1963 με τα μεγάλα γράμματα, στα Αγγλικά) Βέβαια, όταν θα σε φωνάζουν με παρατσούκλια ή όταν θα σε σπρώχνουν προκλητικά είναι δύσκολο να μην ανταποδώσεις τα ίδια. Όμως να θυμάσαι: Η βία γεννά βία. Ακόμη κι αν θα βγεις νικητής από μια βίαιη αναμέτρηση, ο αντίπαλος σου απλώς θα περιμένει την ευκαιρία για να πάρει ρεβάνς. Έτσι πρώτα προσπάθησε να αποφύγεις τον καβγά συζητώντας με τον άλλο. «Η γλυκεία απόκρισις καταπραΰνει θυμόν», λέει η Βίβλος. (Παροιμίαι 15:1) Αν η συζήτηση δεν πετύχει, τότε φεύγα ακόμη και τρέχοντας από τις βίαιες διαμάχες. Σαν τελευταία καταφυγή, μπορείς να πάρεις οποιαδήποτε λογικά μέτρα είναι απαραίτητα για να προστατέψεις τον εαυτό σου.—Ρωμαίους 12:18.

Το να απομακρυνθείς από έναν καβγά ή να το βάλεις στα πόδια μπορεί να πληγώσει τον εγωισμό σου. Ο Ραίη, για παράδειγμα, θυμάται τον καιρό που αρνήθηκε να παλέψει με ένα αγόρι πολύ πιο μικρότερο από τον ίδιο. «Μου φώναζαν κάθε είδους παρατσούκλια, όπως ‘δειλό’. Και ακόμη και ο ίδιος ο αδελφός μου με περιγελούσε. Αλλά ο πατέρας μου με επαίνεσε που έκανα το σωστό». Το να αρνηθείς να υποχωρήσεις στις βίαιες παρορμήσεις όχι μόνο είναι το σωστό πράγμα που πρέπει να κάνεις, αλλά επίσης μπορεί να σε φυλάξει από σωματική βλάβη. Όπως μας υπενθυμίζει ο Σολομώντας: «Κύων ζων είναι καλήτερος παρά λέοντα νεκρόν».—Εκκλησιαστής 9:4.

ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ:

Ο συγγραφέας του Η Μοναξιά των Παιδιών παρατηρεί ότι οι νεαροί «σπάνια αναφέρουν στους γονείς τους τις τρομοκρατικές καταστάσεις τις οποίες περνάνε στο σχολείο, από φόβο μήπως οι γονείς θα τους θεωρήσουν δειλούς ή θα τους μαλώσουν που δεν αντιμετώπισαν τους ψευτοπαλικαράδες». Μην κάνεις αυτό το λάθος! Οι γονείς σου αναμφίβολα ενδιαφέρονται βαθύτατα για το καλό σου και συχνά μπορούν να σε βοηθήσουν να βγεις έξω από μια κακή κατάσταση.

Η Λάουρα ήταν θύμα παρενόχλησης από αγόρια στο σχολείο της και φοβόταν να κάνει οτιδήποτε σχετικά με αυτό. Τελικά, όμως, βρήκε το θάρρος να το πει στον πατέρα της, ο οποίος φρόντισε ώστε τα αγόρια να την αφήσουν ήσυχη. Παρά το γεγονός ότι ίσως ενοχλήθηκε λίγο που ο πατέρας της παρενέβη μ’ αυτόν τον τρόπο, παραδέχεται, «νομίζω ότι θα έπρεπε να το είχα πει του πατέρα μου από την αρχή».

Η Καλύτερη Προστασία

Παρά το γεγονός ότι οι υποδείξεις που δίνονται εδώ μπορούν να αποβούν υποβοηθητικές, η έκθεση σε κάποιο μέτρο βίας σήμερα είναι κάτι το αναπόφευκτο. Αλλά αν έχεις καλλιεργήσει μια αληθινή φιλία με το Θεό, δε θα έχεις κανένα λόγο να καταβάλλεσαι από φόβο. ‘Ό Ιεχωβά είναι το φρούριο της ζωής μου’, είπε ο ψαλμωδός. ‘Ποιον θα φοβηθώ;’—Ψαλμός 27:1.

Μια νεαρή Χριστιανή που ονομάζεται Φαίη έδειξε τέτοια πίστη. Μερικές συνσπουδάστριές της τη μισούσαν επειδή μετέδιδε δημόσια τις θρησκευτικές της πεποιθήσεις. Έτσι την τελευταία μέρα του σχολείου, τρία κορίτσια την στρίμωξαν στο μπάνιο και άρχισαν να την φωνάζουν με παρατσούκλια (Η δεσποινίς οσία Μαρία). Κατόπιν ένα κορίτσι την άρπαξε από τα μαλλιά της και της έβαλε ένα μαχαίρι στο λαιμό της. Φοβήθηκε; Ναι. Αλλά η Φαίη είχε φιλία με το Θεό, στον οποίο τώρα άρχισε να προσεύχεται δυνατά! Αυτό έφερε σύγχυση στα κορίτσια που της είχαν επιτεθεί. Και όταν άκουσαν τον ήχο βημάτων, έφυγαν γρήγορα. «Είμαι πεπεισμένη ότι ο Ιεχωβά με βοήθησε και ότι μπορούμε να εξαρτιόμαστε από αυτόν σε καιρό θλίψης», ήταν η αντίδραση της Φαίη.

Αλήθεια, ο Θεός δεν εγγυάται ότι οπωσδήποτε οι δούλοι του κατ’ ανάγκη δε θα υποστούν σωματική βλάβη. Αλλά μπορεί να σου δώσει το θάρρος να αντιμετωπίσεις ακόμη και τις πιο βίαιες αντιδράσεις. Γιατί να μην κάνεις τον Ιεχωβά φρούριο σου;

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 18]

«Περιστατικά όπου σπουδαστές δέρνουν δασκάλους, διαταράσσουν το μάθημα και τις τελετές και καταστρέφουν τη σχολική περιουσία στα πρόσφατα χρόνια έχουν σοκάρει την Ιαπωνική κοινωνία».—Ασάχι Ίβνινγκ Νιους

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Το να προετοιμάζεσαι να αντιμετωπίσεις τη βία με βία είναι επικίνδυνο και μη πρακτικό.