Από τους Αναγνώστες Μας

Υπερδραστήρια Παιδιά

Σας ευχαριστώ για το άρθρο «Είναι το Παιδί Μου Υπερδραστήριο;» (8 Νοεμβρίου 1984) Χρησιμοποίησα το πλαίσιο (στη σελίδα 26) που περιγράφονται συμπτώματα της υπερδραστηριότητας και τα εφάρμοσα στο σύζυγό μου. Αφού το διάβασε, αποφασίσαμε να μειώσουμε τη ζάχαρη του διαιτολογίου μας. Επίσης σταμάτησε τον καφέ. Μετά από τρεις μέρες είπε ότι αισθανόταν καλύτερα, και μπορώ να πω ότι είναι πολύ πιο ήρεμος.

Μπ. Χ., Οκλαχόμα

Φάρμακα Ενάντια στις Κατσαρίδες

Είμαι 61 ετών και είμαι επαγγελματίας σε εντομοκτόνα φάρμακα από τότε που ήμουν 18 ετών. Πρόσφατα σ’ ένα πρόγραμμα συνέλευσης έγινε μια αναφορά σε ένα άρθρο του Ξύπνα! της 22ας Νοεμβρίου 1972 (στα Αγγλικά) που σύστηνε τη χρήση βορικού οξέως σαν φάρμακου ενάντια στις κατσαρίδες. Από τότε που δημοσιεύτηκε το άρθρο σας εκείνο, πολύ περισσότερες πληροφορίες έχουν τυπωθεί σχετικά με το βορικό οξύ, τη χρήση του και τους πολλούς κινδύνους του. Σας εσωκλείω για να εξετάσετε το τεύχος Νοεμβρίου 1982 του Πεστ Κοντρόλ Τεκνόλοτζυ, που βγαίνει στο Κλήβελαντ του Οχάιο.

Ντ. Ρ., Κάνσας

Η έκδοση που αναφέρατε περιέχει ένα άρθρο από τον Μ. Σ. Κουραϊσι και δηλώνει: «Φαίνεται ότι το βορικό οξύ είναι συγκριτικά πολύ πιο τοξικό για τα μωρά και τα παιδιά απ’ ό,τι για τους ενήλικες· αυτό θα πρέπει να το έχουμε κατά νου όταν είμαστε ιδιοκτήτες και επαγγελματίες που πουλάνε προϊόντα ενάντια στα έντομα εάν η χημική αυτή ουσία χρησιμοποιείται σε σπίτια όπου υπάρχουν παιδάκια». Παραθέτει μια έκθεση των Σ. Μπρουκ και Τ. Μογκς που δηλώνει: «Το βορικό οξύ και το βοριούχο σόδιο είναι αρκετά δηλητηριώδη για να προκαλέσουν σοβαρά συμπτώματα και θάνατο όταν χρησιμοποιούνται σε ποσότητες που κοινά θεωρείται ότι είναι τελείως αβλαβείς. Το βορικό οξύ απορροφάται εύκολα με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους και είναι ιδιαίτερα ύπουλο επειδή τα συμπτώματα μπορεί να είναι ελάχιστα μέχρις ότου να έχει απορροφηθεί η θανάσιμη δόση». Ευχαρίστως μεταδίδουμε την πληροφορία αυτή στους αναγνώστες μας.—Οι ΕΚΔΟΤΕΣ.

Πίστη στο Διάβολο

Η ιδέα για το Διάβολο δεν είναι απλώς μια προσωποποίηση του κακού. Είναι μια συνεχής προσπάθεια θρησκευόμενων ατόμων να ξεφύγουν από την αντιμετώπιση της ευθύνης των πράξεών τους. Αυτό καταδείχτηκε από τη χρήση που κάνατε της φωτογραφίας των θυμάτων των Ναζί που πέθαναν στα στρατόπεδα που υπήρχαν στη Γερμανία. (Ξύπνα! 8 Νοεμβρίου 1984) Με το να μέμφεστε, ακόμη και με υπονοούμενα, μάλλον το Διάβολο παρά τους ανθρώπους για τις ακρότητες αυτές, απαλλάσσετε τον εαυτό σας σαν Χριστιανό, και τη Χριστιανική πίστη στο σύνολό της, από οποιαδήποτε μομφή γι’ αυτά τα γεγονότα. Δεν μπορούμε σαν άτομα ή οργανώσεις να απορρίπτουμε τις ευθύνες λέγοντας, «Ο Διάβολος με έκανε να το κάνω αυτό».

Τζ. Σ., Βόρεια Ντακότα

Το άρθρο μας δεν έκανε καμιά απόπειρα να απαλλάξει τους ανθρώπους από τις ευθύνες τους για την κακία, αλλά μάλλον έδειξε ότι ο κύριος υποκινητής κάθε κακίας είναι ο Σατανάς ο Διάβολος, και ότι οι κακοί άνθρωποι θελημένα κάνουν τις δικές του επιθυμίες. Το να κλείνει κανείς τα μάτια του στην ύπαρξη του Διαβόλου είναι σαν να αγνοεί την πραγματική αιτία της κακίας. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι αρκετά εξοικειωμένοι με τον φαύλο διωγμό που εξαπολύεται όχι από την αληθινή Χριστιανοσύνη, αλλά από την αποστάτισσα Χριστιανοσύνη, την οποία χρησιμοποιεί ο Σατανάς ο Διάβολος. Ωστόσο, συμφωνούμε ότι κανείς δεν μπορεί δικαιολογημένα να απαλλαγεί από την ευθύνη για τις κακές του πράξεις με το να ρίχνει τη μομφή στο Διάβολο.—ΟΙ ΕΚΔΟΤΕΣ.