Παιχνίδια και Αξίες για μια Μόνο Χρήση

Στον κόσμο των παιδικών παιχνιδιών, «το παραδοσιακό έχει ξεπεραστεί από το υπερμοντέρνο, το παιχνίδι ποιότητας έχει παραμεριστεί από το άχρηστο παιχνίδι», λέει η Ντέιλυ Μέιλ του Λονδίνου. Ένας παιδοψυχίατρος, ο Δρ Κιέραν Γουώλσε-Μπρένναν, νομίζει ότι αυτό χαρακτηρίζει «τη σταθερότητα και την ηθικότητα της νεότερης γενιάς». Στο παρελθόν, λέει, τα παιχνίδια ήταν καλοφτιαγμένα, και τα παιδιά διδάσκονταν να τους δίνουν αξία και να τα προσέχουν. Το γεγονός ότι η «ποιότητα» των παιχνιδιών αυτών είχε μεγαλύτερη διάρκεια «αντικατόπτριζε μια πιο σταθερή και ηθική στάση στον κόσμο», λέει ο γιατρός. Σε αντίθεση, «τα παιχνίδια της μιας χρήσης που υπάρχουν σήμερα, με την ενσωματωμένη παλαίωση τους, μοιάζουν με τη στάση που έχουν πολλοί νεαροί απέναντι στο γάμο—είναι καλός όσο διαρκεί, κατόπιν μπορεί να εγκαταλειφθεί. Η στάση αυτή υπογραμμίζει την ανασφάλεια πολλών νεαρών».