Η Κιθάρα Μου, Η Μουσική Μου και Ο Θεός Μου

Η 30ή Οκτωβρίου 1963, ήταν μια πολύ ειδική μέρα για μένα. Στις 7.30 το απόγευμα επρόκειτο να παίξω κιθάρα σε ένα δίωρο πρόγραμμα κλασικής μουσικής, στο κυριότερο θέατρο του Μοντεβίντεο. Μεγάλη δημοσιότητα είχε δοθεί στο γεγονός αυτό, και θα μεταδιδόταν και από το ραδιόφωνο επίσης στην Ουρουγουάη.

Εκείνο το πρωί ξύπνησα με μεγάλη νευρική ένταση επειδή επρόκειτο να αντιμετωπίσω ένα μεγάλο και απαιτητικό ακροατήριο. Καθώς οι ώρες φαινόταν να κυλούν πιο αργά από όσο συνήθως, η νευρική αυτή ένταση γινόταν μεγαλύτερη. Αλλά όταν βρέθηκα μπροστά στο ακροατήριο έπρεπε να ελέγξω πλήρως τα νεύρα μου για να συγκεντρωθώ στο περίπλοκο έργο μου. Πολλοί ενδεχόμενοι μουσικοί κονσέρτων έχουν αποτύχει επειδή έπεσαν θύματα στα ίδια τους τα νεύρα. Σε μερικές περιπτώσεις έχουν συμβεί κενά στη μνήμη τους ή ακόμη και ελαφρές περιπτώσεις αμνησίας. Εκτός απ’ αυτό, η κιθάρα σε κονσέρτο είναι πολύ αχάριστο όργανο. Σε προδίδει αμέσως. Και το παραμικρό λάθος στη μετάδοση λεπτών τόνων καταλαβαίνεται εύκολα ακόμη και από το πιο άπειρο αυτί.

Η Δοκιμασία του Κονσέρτου

Στις 6.30 το απόγευμα αρχίζει να έρχεται το ακροατήριο. Ανάμεσα του είναι επαγγελματίες μουσικοί, πολλοί που αγαπούν την κιθάρα, καθηγητές και δάσκαλοι της μουσικής, σπουδαστές της μουσικής και θαυμαστές της, καθώς επίσης και πολλοί άλλοι. Όλοι έχουν κάτι κοινό—την επιθυμία να απολαύσουν ένα ευχάριστο μουσικό κονσέρτο. Περιμένουν επίσης να ακούσουν μια μουσική υψηλής κλάσης. Είναι καλό να βλέπεις ότι υπάρχουν ακόμη πολλοί άνθρωποι που εκτιμούν την απαλή μελωδική αρμονία σε αντίθεση με την διαπεραστική κακόφωνη μουσική ροκ.

Τώρα είναι 7.20 το βράδι. Ξαφνικά χτυπάει κάποιος την πόρτα στο καμαρίνι και μου υπενθυμίζει ότι σε πέντε λεπτά πρέπει να εμφανιστώ στη σκηνή. Αυτή είναι η πρώτη από τις τρεις ειδοποιήσεις. Η επόμενη γίνεται σε τρία λεπτά, και η τρίτη όταν υπάρχει ένα μόνο λεπτό για ν’ ανοίξει η αυλαία. Γιατί υπάρχει αυτή η βασανιστική για τα νεύρα αντίστροφη μέτρηση; Επειδή πρόκειται οι τοπικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί να μεταδώσουν το κονσέρτο σ’ όλη σχεδόν τη χώρα, και λογικά το σήμα «αρχίζει η μετάδοση» πρέπει να συγχρονιστεί τέλεια με τον πραγματικό χρόνο έναρξης.

Ένα λεπτό έχει μείνει! Τη στιγμή αυτή η νευρική ένταση έχει αυξηθεί τρομερά. Τα φώτα στο μεγαλύτερο μέρος της αίθουσας σβήνουν. Τώρα, μόνο η σκηνή είναι φωταγωγημένη. Ακούω μια φωνή να λέει το όνομα μου και να συνεχίζει: «Πρέπει να βγεις στη σκηνή τώρα».

Αυτή είναι η κρίσιμη στιγμή. Η καρδιά μου χτυπάει βίαια σαν να επρόκειτο να πεταχτεί έξω από το στήθος μου. Περπατάω γρήγορα προς το κέντρο της σκηνής πίσω από τις κλειστές κουρτίνες. Οι κουρτίνες ανοίγουν, βαδίζω προς τα εμπρός, και όπως συνήθως, το ακροατήριο με καλωσορίζει με θερμό χειροκρότημα. Αυτό μου δίνει την ευκαιρία να αρχίσω να χαλαρώνω και αφαιρεί μερική από την νευρική μου ένταση. Η επικοινωνία με το ακροατήριο γίνεται πιο εύκολη.

Η Στιγμή της Αλήθειας

Προτού αρχίσω κάνω μια γρήγορη δοκιμή πάνω στις χορδές για να βεβαιωθώ ότι είναι καλά κουρντισμένο το όργανο. Τώρα αρχίζω αργά-αργά να παίζω το πρώτο μέρος. Στην αρχή τα χέρια μου τρέμουν. Σιγά-σιγά γίνονται σταθερά και ολοένα και περισσότερο μπαίνουν σε πλήρη έλεγχο. Οι μουσικοί τόνοι γίνονται πιο έντονοι, πιο καθαροί, πιο επιδέξιοι και πιο ακριβείς. Τη στιγμή που μπαίνω στο δεύτερο κομμάτι το αίσθημα ανασφάλειας και το τρεμούλιασμα έχουν σχεδόν εξαφανιστεί.

Αντιλαμβάνομαι ότι το παίξιμο των σύντομων κομματιών, οι πολλοί και διάφοροι λεπτοί τόνοι, η δυναμική ένταση, καθώς και ο πλήρης όγκος του ήχου έχουν βελτιωθεί αξιοσημείωτα. Το προσεκτικό πλήθος δείχνει ότι αγωνίζεται να συλλάβει κάθε νότα κάνοντας πλήρη ησυχία. Το τελικό τους με ενθουσιασμό χειροκρότημα με διαβεβαιώνει ότι πέρασα στις εξετάσεις.

Τα χειροκροτήματα και οι επευφημίες φαίνεται να στεφανώνουν τις προσπάθειες μου. Αλλά τι ήταν εκείνο που με έκανε να συνεχίσω να εμφανίζομαι μπροστά στο κοινό; Μήπως τα χειροκροτήματα, οι επευφημίες και οι θαυμαστές μου ήταν εκείνοι που με υποκίνησαν να το επαναλάβω αυτό πολλές φορές; Ή μήπως ήταν μόνο η ιδιοτέλεια ή η προσωπική ματαιοδοξία;

Πώς Έγινα Κιθαρίστας Κονσέρτου

Όταν ήμουν ακόμη παιδί φαίνεται πως με αιχμαλώτιζε μια αόρατη δύναμη. Ήταν η εσωτερική μου ώθηση να γίνω μουσικός. Η μουσική μου κλίση έγινε φανερή από την ηλικία ακόμη των πέντε χρόνων. Πάντα ήθελα να παίζω κιθάρα. Οι γονείς μου δεν έδιναν μεγάλη σημασία σ’ αυτό. Πίστευαν πως ήταν απλώς μια επιθυμία ή περαστική φαντασία. Πέντε χρόνια πέρασαν για να με πάρουν οι γονείς μου στα σοβαρά. Έτσι στην ηλικία των δέκα χρόνων άρχισα να μαθαίνω κιθάρα.

Όταν έγινα 15 χρόνων άρχισα να εμφανίζομαι μπροστά στο κοινό. Τότε το 1959, κέρδισα στον πρώτο μου διαγωνισμό και ήρθα πρώτος στην ετήσια επίδειξη που έγινε από έναν Βελγικό διεθνή οργανισμό. Το 1961, κατέλαβα πάλι την πρώτη θέση σ’ έναν διαγωνισμό που οργάνωσαν τα τρία κύρια ιδρύματα της Ουρουγουάη. Οι εμφανίσεις μπροστά στο κοινό έγιναν συχνές.

Το 1964 ταξίδεψα στις Ηνωμένες Πολιτείες μαζί με έναν πιανίστα. Εκεί παρουσιάσαμε μια σειρά από κονσέρτα στην Ουάσιγκτον D.C. Όταν γύρισα πίσω το 1965 συνέχισα τη μουσική μου καριέρα. Ήμουν συνέχεια απασχολημένος με διάφορους ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς. Έγινα πασίγνωστος και όλοι σχεδόν στην Ουρουγουάη όπου πήγαινα με αναγνώριζαν.

Ο Πνευματισμός Απέτυχε να με Ικανοποιήσει

Πριν από εκείνο τον καιρό ανήκα σε μια πνευματιστική θρησκεία. Μάλιστα εργαζόμουν σαν μέντιουμ και θεραπευτής. Ωστόσο, το μεγαλύτερο ενδιαφέρον μου και η ειλικρινής μου επιθυμία ήταν να γνωρίσω καλύτερα τον Θεό. Αλλά όταν έλαβα φανερά αντιφατικά «μηνύματα» από τον κόσμο του αποκρυφισμού, αυτό μου δημιούργησε μερικές σοβαρές αμφιβολίες και η πίστη μου υπονομεύτηκε στον πνευματισμό. Το χάος που βασίλευε στη διάρκεια αυτών των πνευματιστικών συναντήσεων, μού έδειξε σαφώς ότι ο αληθινός Θεός δεν μπορούσε να επιδοκιμάζει τέτοιες πράξεις. Έτσι εγκατέλειψα τον πνευματισμό χωρίς να σταματήσω την έρευνά μου για την αλήθεια.

Το 1965 μου έκαναν την πρόταση να ταξιδέψω σ’ όλη την Ευρώπη για να εμφανιστώ σε πολλές πρωτεύουσες, κάτι που πάντα ήθελα να το κάνω. Ωστόσο, μέχρι εκείνο τον καιρό καλλιεργούσα στενή φιλία με έναν δάσκαλο κιθάρας. Η φιλία αυτή οδήγησε σε μεγάλες αλλαγές στην καριέρα μου και στη σχέση μου με τον Δημιουργό μας.

Αρμονία στη Βίβλο;

Οι απόψεις μου για τον Θεό και τη Βίβλο ήταν ασαφείς και συγκεχυμένες. Αλλά όταν με επισκέφθηκε ο φίλος μου που ήταν δάσκαλος κιθάρας, τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν. Είχαμε σαν συνήθεια να συναντιόμαστε τακτικά και να παίζουμε μουσική και να κουβεντιάζουμε διάφορα τρέχοντα γεγονότα. Ανάμεσα στα θέματα που συζητούσαμε ήταν η θρησκεία και η πολιτική. Μολονότι αυτός ήταν αθεϊστής, αποφάσισε να μελετήσει τις Γραφές. Για τον λόγο αυτό είχε δεχτεί μια εβδομαδιαία οικιακή Γραφική μελέτη με δυο νεαρούς ιεραποστόλους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Επειδή ήξερε το ζωηρό ενδιαφέρον μου να μάθω για τον Θεό, προσκάλεσε και μένα να παραβρίσκομαι σ’ αυτή. Εγώ με χαρά δέχτηκα.

Μελετούσαμε το βιβλιάριο «Τούτο το Ευαγγέλιο της Βασιλείας». Αλλά είχα τόσο πολλές ερωτήσεις που λίγη πρόοδο έκανα στο βιβλιάριο. Παρ’ όλα αυτά, αμέσως αναγνώρισα ότι αυτή ήταν η αλήθεια που έψαχνα να βρω. Οι αντιφατικές και συγκεχυμένες διδασκαλίες της ψεύτικης θρησκείας αντικαταστάθηκαν με τη λογική αρμονική αλήθεια. Ήταν σαν μουσική στ’ αυτιά μου. Πόσο ενθουσιάστηκα όταν έμαθα για τον Ιεχωβά, όταν έμαθα ποια ήταν η αιτία της κακίας και ότι η μόνη επιτυχής λύση στα προβλήματα του ανθρώπου ήταν η Βασιλεία του Θεού! Ανατρίχιασα από φόβο όταν έμαθα πόσο επικίνδυνο ήταν να συνεργάζομαι άμεσα με τους δαίμονες σαν μέντιουμ όπως ήμουν στο παρελθόν.—Δευτερονόμιον 18:9-13· Ησαΐας 8:19.

Όταν άρχισα να μελετώ με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, η Μύριαμ, η αρραβωνιαστικιά μου, άρχισε να μελετάει με τους Αντβεντιστές. Όταν επισκεπτόμαστε ο ένας τον άλλον ανταλλάσσαμε πάντα απόψεις γι’ αυτά που μαθαίναμε. Αυτή εκπλησσόταν με το πόσο πολλά πράγματα είχα μάθει για τα ζητήματα της Τριάδας, της κόλασης, της ανάστασης, της Βασιλείας και άλλα. Αυτή το μόνο που είχε μάθει τον ίδιο καιρό ήταν να «τηρεί το Σάββατο». Διαπίστωσα ότι ο νόμος του Σαββάτου είχε δοθεί αποκλειστικά στους Ισραηλίτες και σε κανέναν άλλον. (Ψαλμός 147:19, 20) Ο νόμος αυτός εκπληρώθηκε και έπαψε να ισχύει με το θάνατο του Ιησού. (Εφεσίους 2:14-16· Κολοσσαείς 2:16, 17) Βοήθησα την Μύριαμ να το καταλάβει αυτό το σημείο και αποφάσισε να εγκαταλείψει τους Αντβεντιστές και να αρχίσει να μελετάει μαζί με τους Μάρτυρες.

Παντρευτήκαμε το 1967 και συμβολίσαμε και οι δυο την αφιέρωση μας στον Ιεχωβά με το βάφτισμα στο νερό το 1970. Δυστυχώς, ο δάσκαλος φίλος μου που συνέβαλε πολύ στο να με οδηγήσει στην αλήθεια δεν συνέχισε.

Μια Καινούργια Κλίμακα Αξιών

Σαν Μάρτυρας του Ιεχωβά, έμαθα μια καινούργια κλίμακα αξιών. Μέσα στους ατελείς περιορισμούς μου άρχισα να βλέπω τα πράγματα όπως τα βλέπει ο Ιεχωβά. Αυτό με έκανε να ξανασκεφτώ τους στόχους μου στη ζωή και να κάνω σπουδαίες προσαρμογές. Ανέλυσα τη μουσική μου καριέρα στο φως της καινούργιας σχέσης που είχα δημιουργήσει με τον Ιεχωβά. Ξανασκέφτηκα τη μεγάλη ποσότητα χρόνου που κατανάλωνα για την προετοιμασία κονσέρτων, ταξιδεύοντας για τις πολλές εμφανίσεις μου στο κοινό. Πώς θα μπορούσε αυτό να με βοηθήσει να εκπληρώσω την αφιέρωση μου στον Δημιουργό;

Το μέλλον μου σαν κιθαρίστας κονσέρτων μού έδινε πολλές υποσχέσεις. Αλλά τώρα κάτι είχε συμβεί που τα είχε αλλάξει όλα αυτά. Όλες εκείνες οι μεγάλες προσδοκίες ωχριούσαν τώρα και φαίνονταν ασήμαντες και χωρίς σπουδαιότητα, όταν εξέτασα τα λόγια του Ιησού, «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη». Ζύγισα το ζήτημα που θα ήταν πιο σπουδαίο για το ακροατήριο μου—να ακούσει ένα κονσέρτο κιθάρας ή να ακούσει τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού; Εκείνο που είναι πιο ανταμειφτικό για όλους είναι το είδος της μελωδίας που αινεί τον Ιεχωβά και φέρνει ζωή στους ακροατές του. Η κιθάρα μου παράγει μια στιγμιαία διέγερση και χαρά, αλλά αυτό που πρέπει να πω τώρα και να διδάξω από το Λόγο του Θεού μπορεί να φέρει μόνιμο όφελος.—Ματθαίος 28:19, 20.

Η εκπαιδευμένη από τη Βίβλο συνείδηση μου με έκανε να πάρω μια σπουδαία απόφαση. Αποφάσισα ότι θα ήταν καλύτερο να εγκαταλείψω την καριέρα μου σαν κιθαρίστας κονσέρτων. Δεν μετανοιώνω που ακύρωσα τα συμβόλαια μου, ανάμεσα στα οποία και το θεατρικό μου τουρ στην Ευρώπη. Δεν πιστεύω πως θα ήταν σωστό να πω: ‘Θα σε υπηρετήσω Ιεχωβά, αλλά πρώτα επίτρεψέ μου να κάνω όλα τα άλλα πράγματα που με ενδιαφέρουν, και όταν τα τελειώσω θα ξαναγυρίσω και θα είμαι πιστός σε σένα’.—Λουκάς 9:57-62.

Όπως θα μπορούσε να αναμένει κανείς, η απόφαση αυτή δημιούργησε σοβαρή επίκριση. Οι περισσότεροι συγγενείς μου, φίλοι, καθώς επίσης και σπουδαίες προσωπικότητες στον κόσμο της μουσικής πίστεψαν ότι είχα αρχίσει να τα χάνω. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν ότι το μυαλό μου μόλις τώρα ευθυγραμμιζόταν από την προηγούμενη συγκεχυμένη κατάσταση που βρισκόταν. Λάθος συμπέραναν ότι η καινούργια μου θρησκεία μού απαγόρευε να συνεχίσω τα κονσέρτα μου. Δυσκολεύτηκα να τους πείσω ότι η απόφαση μου ήταν προσωπική, δική μου. Η συνείδησή μου με υποκίνησε να αναλάβω το πολύ πιο επείγον έργο κηρύγματος και άλλες Χριστιανικές δραστηριότητες. Η παρακολούθηση των Χριστιανικών συναθροίσεων και η συμμετοχή μου στο έργο κηρύγματος θα ήταν ουσιαστικά αδύνατα πράγματα αν πήγαινα σε τουρ κονσέρτων.

Η Μουσική μου και η Λατρεία μου

Η χαρά μου και η ικανοποίηση μου σαν Χριστιανού από τότε που αφιέρωσα τη ζωή μου στον Ιεχωβά ξεπέρασαν όλα όσα δοκίμασα στη διάρκεια του χρόνου που τα κονσέρτα είχαν κάποια σημασία για μένα. Ήταν πραγματική χαρά και προνόμιο για μένα να βοηθήσω πολλούς άλλους να γνωρίσουν τον θαυμάσιο ‘ήχο της αλήθειας’, ο οποίος διαρκεί πολύ περισσότερο από τον ‘ήχο της μουσικής’. Εκτός του ότι κήρυττα τακτικά στα σπίτια των ενδιαφερόμενων και από το βήμα, τα πολλά καθήκοντα σαν πρεσβυτέρου στη Χριστιανική εκκλησία με κρατούσαν απασχολημένο και μου γέμιζαν τη ζωή μου με αξιόλογη δράση. Στην πραγματικότητα, η κλίση μου στη ζωή υπέστη ριζική αλλαγή. Η μουσική μου δράση τέθηκε στη κατάλληλη θέση της στη ζωή μου αφού τώρα ‘εκζητώ πρώτα τη Βασιλεία’.—Ματθαίος 6:33.

Πώς καταφέραμε να ζούμε χωρίς την καριέρα μου στα κονσέρτα; Για λίγα χρόνια δούλεψα σαν καθηγητής στην Πανεπιστημιακή Σχολή του Ιδρύματος Τεχνών. Το 1977 εκλέχτηκα σαν μέλος της πενταμελούς επιτροπής κριτών στη διάρκεια ενός παγκόσμιου διαγωνισμού κιθάρας στο Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας. Ταυτόχρονα έκανα μαθήματα στο Διεθνές Σεμινάριο Μουσικής εκεί.

Το 1980 μετακομίσαμε στην Ισπανία όπου τώρα δίνω ιδιαίτερα μαθήματα κιθάρας. Μ’ αυτό τον τρόπο η κιθάρα μου μας βοηθάει να διατηρούμαστε στην υπηρεσία του Ιεχωβά η σύζυγος μου και εγώ. Από καιρό σε καιρό έχω παίξει μελωδίες προς αίνο του Ιεχωβά με το να αποτελώ μέρος της ορχήστρας που χρησιμοποιείται στις Χριστιανικές συνελεύσεις. Περιττό να πω ότι σε Χριστιανικές κοινωνικές συγκεντρώσεις μπορώ να εξασκώ τα δάχτυλα μου στη δεκάχορδη κιθάρα μου, και οι φίλοι μου φαίνεται να το απολαμβάνουν αυτό.

Στο νέο σύστημα, που θα φέρει σύντομα ο Θεός, θα υπάρχει περισσότερος χρόνος για να αναπτύξει κανείς τις φυσικές ικανότητες και τα ταλέντα του για την πλούσια απόλαυση και ευχαρίστηση του Θεού και του ανθρώπου. Η σωματική και διανοητική τελειότητα μαζί με την αιώνια ζωή θα μας επιτρέψουν να φτάσουμε σε στόχους και επιτεύγματα που είναι αδύνατον να καταλάβουμε ή να συλλάβουμε τώρα. Η μουσική στη Νέα Τάξη θα χρησιμοποιηθεί για να αινέσει τον Δημιουργό, όχι για να δοξάσει τον μουσικό ή τον συνθέτη.

Συμμερίζομαι τα αισθήματα του ψαλμωδού και μουσικοσυνθέτη Δαβίδ, ο οποίος είπε: «Αγάλλεσθε, δίκαιοι, εν Κυρίω· εις τους ευθείς αρμόζει η αίνεσις. Υμνείτε τον Κύριον εν κιθάρα^· εν ψαλτηρίω δεκαχόρδω ψαλμωδήσατε εις αυτόν. Ψάλλετε εις αυτόν άσμα νέον· καλώς σημαίνετε τα όργανα σας εν αλαλαγμώ». (Ψαλμός 33:1-3) Προσπαθώ να κάνω το καλύτερο που μπορώ προς αίνο του Ιεχωβά τόσο κηρύττοντας όσο και παίζοντας τη δεκάχορδη κιθάρα μου.—Όπως αφηγήθηκε ο Χέρμαν Πιτσανέλλι.

[Εικόνες στη σελίδα 18, 19]

Συνήθιζα να παίζω στην τηλεόραση . . . Τώρα παίζω για τους φίλους μου