Αναζητώντας τις Αιτίες του Θανάτου, Βρήκα τη Ζωή

Η ιστορία ενός παθολόγου

«ΕΧΩ την ελπίδα ότι δεν θα πεθάνω ποτέ», είπε ο φίλος μου. Εγώ χαμογέλασα με ειρωνεία. Ωστόσο, ταυτόχρονα, η δήλωση αυτή ξεσήκωσε μια έντονη περιέργεια μέσα μου. Γνώριζα τον φίλο μου πολύ καλά. Ήμαστε συμμαθητές στο σχολείο και ποτέ δεν μου είχε δώσει κανένα λόγο να αμφιβάλλω για τη διανοητική του υγεία. Σαν παθολόγος, ήμουν εξοικειωμένος με το θάνατο και με πολλές από τις αιτίες του, αλλά η ιδέα μιας ατέλειωτης ζωής ποτέ δεν μου είχε περάσει από το νου.

Μετά από τη συνομιλία, μου έδωσε δυο βιβλία: Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή και Είναι η Βίβλος Πράγματι ο Λόγος τού Θεού; Αυτή ήταν και η πρώτη μου επαφή με το άγγελμα που κηρύττουν από τη Βίβλο οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Εκείνα τα δυο βιβλία επρόκειτο να σημάνουν μια μεγάλη αλλαγή στη ζωή μου και ακόμη μια αλλαγή κατεύθυνσης στο έργο ιατρικών ερευνών που έκανα.

Είχα δαπανήσει πολλά χρόνια στην έρευνα των όγκων. Σαν παθολόγος, ενδιαφερόμουν για την προέλευση και την αιτία των ασθενειών. Κάθε μέρα αντιμετώπιζα δυο σταθερά πράγματα—τη ζωή και το θάνατο. Ήμουν γοητευμένος από το θαύμα της ζωής και το μυστήριο του θανάτου. Και τώρα, απρόσμενα, άκουσα κάποιον να διαβεβαιώνει ότι ίσως δεν θα πέθαινε ποτέ επειδή περίμενε ότι θα ερχόταν κατά τη διάρκεια της ζωής του η Βασιλεία του Θεού.—Ματθαίος 6:9, 10.

Η Καριέρα μου στην Ιατρική

Δεν ανατράφηκα σε πολύ θρησκευόμενο σπίτι. Ο πατέρας μου, ένας έξυπνος άνθρωπος και μεγάλος αναγνώστης, είχε φτάσει να γνωρίζει αρκετά για τους Καθολικούς εκκλησιαστικούς ηγέτες στην Ισπανία, ώστε να μην έχει καμία επιθυμία να μεταδώσει τις ιδέες τους σε μας. Τις μέρες εκείνες η διδασκαλία της Καθολικής εκκλησίας ήταν υποχρεωτική στο σχολείο. Όταν έφτασα σε ηλικία 15 ετών και άρχισα να διαλογίζομαι πάνω στο Καθολικό δόγμα, αποφάσισα να στραφώ μακριά από την εκκλησία.

Κάποτε σκεφτόμουν να ακολουθήσω στρατιωτική καριέρα, αλλά όταν τέλειωσα το γυμνάσιο, είχα αποφασίσει να διαλέξω ανάμεσα στο να γίνω μηχανικός και γιατρός. Είχα διαβάσει πολλά για τους γιατρούς και συχνά άκουγα τον πατέρα μου να μιλάει ευνοϊκά για διάσημους Ισπανούς γιατρούς, όπως ο Σαντιάγκο Ραμόν υ Κατζάλ, που είχε πάρει το βραβείο Νόμπελ για την ιατρική. Έτσι αποφάσισα να διαλέξω την συναρπαστική επιστήμη της ιατρικής.

Καθολικός Θεολόγος Προσπαθεί να με Προσηλυτίσει

Καθώς περνούσε ο καιρός, έγινα περισσότερο αδιάλλακτος στην αντίθεση μου προς τον Καθολικισμό, μέχρι σημείου να γίνω αγνωστικιστής. Συνεχώς επιχειρηματολογούσα ενάντια σε δόγματα όπως η Τριάδα, ο πύρινος άδης, και το αλάθητο του πάπα.

Μια μέρα, στη διάρκεια μιας συζήτησης με επιχειρήματα με μερικούς φίλους στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Μαδρίτης, ένας απ’ αυτούς με προσκάλεσε να συναντήσω έναν πασίγνωστο Καθολικό θεολόγο, ο οποίος, όπως μου είπαν, θα μπορούσε να ξεδιαλύνει τις αμφιβολίες μου και να καταρρίψει τα επιχειρήματά μου. Δέχτηκα την πρόκληση, και την ίδια εκείνη μέρα επισκεφθήκαμε το σπίτι του κληρικού.

Όταν φτάσαμε, ήταν πολύ ευγενικός και είπε ότι είχε ολόκληρο το απόγευμα ελεύθερο για μας. Θα ήταν πολύ ευχαριστημένος να με βοηθήσει να επιστρέψω στην Καθολική Εκκλησία. Μετά από επιχειρήματα και αντεπιχειρήματα μισής ώρας, ξαφνικά θυμήθηκε ότι είχε κάποιο ραντεβού! Ο φίλος μου αισθάνθηκε απογοήτευση που είδε τον θεολόγο του να υποχωρεί.

Δεν μπορούσα να δεχτώ μισές αλήθειες, στολισμένες με ψεύτικη ανθρώπινη φιλοσοφία που, κατά καιρούς, τολμούσαν να παρουσιάζουν ψεύτικα τον Θεό σαν Τριάδα και σαν ένα ανελεήμονα, κακό σχεδιαστή βασανιστηρίων του πύρινου άδη, όπου οι άνθρωποι παρέμεναν για πάντα. Δεν μπορούσα να δεχτώ έναν τέτοιο Θεό.

Η Σαγήνη που Άσκησε Πάνω μου η Ιατρική Έρευνα

Τα χρόνια περνούσαν ομαλά, και αποκτούσα τα κατάλληλα προσόντα μου σαν γιατρός. Ειδικεύτηκα στην εσωτερική (μη χειρουργική) παθολογία, ακολουθώντας την καριέρα μου με ενθουσιασμό. Ήθελα να βοηθώ άρρωστους ανθρώπους. Μια μέρα με κάλεσαν να επισκεφθώ ένα νεαρό κορίτσι που ήταν άρρωστο από λευχαιμία. Επηρεάστηκα βαθιά από την περίπτωση—από την ιδέα ότι τόσο σύντομα θα έπρεπε να πεθάνει. Με βασάνιζε η σκέψη αυτής της φοβερής αρρώστιας που θέτει πρόωρο τέλος σε τόσο πολλές ζωές.

Όταν επέστρεψα σπίτι τη μέρα εκείνη, πήγα στο σπουδαστήριο μου, πήρα όλα τα βιβλία και τις εκδόσεις που είχα πάνω στο θέμα, και άρχισα να τα μελετώ εντατικά. Ήθελα να βρω τη ριζική αιτία της ασθένειας, και μετά απ’ αυτό τη θεραπεία. Μελετούσα όλη τη νύχτα.

Μέχρι την αυγή ήμουν ικανοποιημένος με τον εαυτό μου, επειδή είχα επεξεργαστεί μια πλήρη θεωρία για τις πιθανές αιτίες της λευχαιμίας. Αποφάσισα να εκδώσω τη θεωρία μου. Αλλά θυμήθηκα τη συμβουλή του Σαντιάγκο Ραμόν υ Κατζάλ: Είναι άλλο πράγμα να κάνεις μια θεωρία και τελείως διαφορετικό πράγμα να εκθέτεις δημόσια τη θεωρία αυτή. Η θεωρία από μόνη της δεν είναι αρκετή. Θα έπρεπε να κάνω και πειραματική έρευνα για να την αποδείξω. Ποιο ήταν το τελικό αποτέλεσμα; Αποφάσισα να αφιερώσω τη ζωή μου στην ιατρική έρευνα. Έτσι αποφάσισα να ειδικευτώ στην ογκολογία, την παθολογική ανατομία, και άλλους κλάδους της παθολογίας.

Έκανα προόδους στην έρευνά μου μέχρι το σημείο που μου ζήτησαν να εφαρμόσω σε καρκινοπαθείς τα αποτελέσματα των πειραμάτων μου πάνω σε ζώα. Αρνήθηκα να το κάνω, εφόσον είχα πειραματιστεί μονάχα με ένα είδος όγκου. Πρώτα ήθελα να πειραματιστώ και με ένα άλλο είδος όγκου, έτσι ώστε να γνωρίζω καλύτερα τα πράγματα. Ήμουν πεπεισμένος ότι κάθε είδος όγκου απαιτεί μια ειδική θεραπεία.

Ήμουν τελείως απορροφημένος από τα πειράματα μου και απολάμβανα τις ωφέλειες ετήσιων χορηγιών από έναν Ισπανικό καρκινολογικό σύνδεσμο και από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Κατόπιν ξαφνικά συνέβη κάτι ολοκληρωτικά απρόσμενο. Μου είπαν ότι για να συνεχίσω να λαβαίνω τις χορηγίες αυτές, θα έπρεπε να παραδώσω τα αποτελέσματα των ερευνών μου σε μια άλλη μονάδα έρευνας που δεν θα βρισκόταν κάτω από την εποπτεία μου. Δεν ήμουν πρόθυμος να ακολουθήσω αυτή την πολιτική. Εξαιτίας αυτής της ιατρικής πολιτικής, υποχρεώθηκα να σταματήσω την εργασία μου πάνω στις έρευνες.

Ένας Νέος Τομέας Ερευνών

Αυτή ήταν η κατάσταση μου, όταν συναντήθηκα για πρώτη φορά με το φίλο μου τον Μάρτυρα. Η σύζυγος μου κι εγώ είχαμε αποκτήσει πρόσφατα ένα αντίτυπο της Βίβλου, και είχα διαβάσει ένα μέρος της «Καινής Διαθήκης». Το ενδιαφέρον μου για τα πνευματικά θέματα αναζωπυρώθηκε. Το βράδι εκείνο άρχισα διαβάζοντας το βιβλίο Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή.

Όταν χάραξε—μετά από ένα ήρεμο, βαθύ, και ταυτόχρονα συναρπαστικό διάβασμα—είχα σχεδόν τελειώσει το βιβλίο. Έπρεπε να κοιμηθώ για λίγο. Αλλά πρώτα, με μεγάλη χαρά, σεβασμό, και βαθιά συγκίνηση, προσευχήθηκα στον Θεό. Του εξέφρασα την ευγνωμοσύνη μου για όσα είχα μάθει το βράδι εκείνο σχετικά με αυτόν, όχι μόνο σαν Δημιουργό, αλλά επίσης και σαν ένα Θεό που ζει, με θαυμαστές ιδιότητες αγάπης, σοφίας, δικαιοσύνης, και δύναμης. Αυτός ήταν ένας Θεός που μπορούσα να τον σέβομαι και να τον λατρεύω.

Διάβασα αυτό και το βιβλίο Είναι η Βίβλος Πράγματι ο Λόγος του Θεού; μέσα σε δυο μέρες. Την επόμενη μέρα τηλεφώνησα για να μου φέρουν οι Μάρτυρες περισσότερα βιβλία που διαφήμιζαν. Σύντομα μου τα έφεραν, μαζί με ένα βιβλίο πάνω στην εξέλιξη. Τα καταβρόχθισα και έφτασα στο συμπέρασμα ότι μόνο οι Μάρτυρες του Ιεχωβά κατείχαν την αλήθεια σχετικά με την λατρεία και την υπηρεσία του αληθινού Θεού, του Ιεχωβά. Ποτέ δεν είχα διαβάσει κάτι σαν κι αυτό σε θρησκευτικά βιβλία πριν—αυτά εδώ ήταν η ίδια η ουσία της απλότητας και της σαφήνειας.

Επειδή ήμουν συνηθισμένος να διαβάζω επιστημονικές διατριβές με εκτεταμένες βιβλιογραφικές παραπομπές, εντυπωσιάστηκα από το επίπεδο μελέτης των Μαρτύρων. Στην έκδοση τους Ήρθε ο Άνθρωπος Εδώ από Εξέλιξη ή από Δημιουργία; υπήρχε ένας κατάλογος από 248 βιβλιογραφικές πηγές! Ήταν φανερό ότι είχε γίνει πολύ μεγάλη έρευνα για να παρουσιαστεί το βιβλίο αυτό.

Μίλησα στη σύζυγο μου σχετικά με τα συμπεράσματα μου αναφορικά με τη Βίβλο και τους Μάρτυρες. Τότε και αυτή διάβασε το βιβλίο Αλήθεια και συμφώνησε να αρχίσουμε μια συστηματική μελέτη της Βίβλου με τους Μάρτυρες. Χρησιμοποιούσαμε δύο Γραφές, την Καθολική Νάκαρ-Κολούνγκα και την Μετάφραση Νέου Κόσμου των Μαρτύρων. Φτάσαμε στο σημείο να κάνουμε τρεις φορές την εβδομάδα Γραφική μελέτη. Σύντομα αρχίσαμε να παρακολουθούμε τις συναθροίσεις στην Αίθουσα Βασιλείας στη Μαδρίτη.

Όσο περισσότερο μελετούσα τη Βίβλο, τόσο περισσότερο καταλάβαινα ότι η ιατρική ποτέ δεν επρόκειτο να αποτελέσει την πραγματική απάντηση στα προβλήματα του ανθρώπου. Θα μπορούσαμε να κάνουμε κάποια πρόοδο ενάντια σε ορισμένες ασθένειες, αλλά σαν γιατρός πάντοτε αντιμετώπιζα το απραγματοποίητο: να κάνω το θάνατο να γονατίσει μπροστά μου. Κανένας κλάδος της ιατρικής δεν θα μπορούσε ποτέ να ξεστομίσει τα ισχυρά λόγια που βρίσκονται στη Βίβλο: «Ο θάνατος καταπόθηκε για πάντα» και «θάνατος δεν θα υπάρχει πια». Μονάχα ο Θεός, ‘για τον οποίο είναι αδύνατον να ψευστεί’, μπορεί να εγγυηθεί την εκπλήρωση της ελπίδας αυτής, την οποία λαχταρούν τόσο πολλοί άνθρωποι.—1 Κορινθίους 15:54· Αποκάλυψις 21:4· Εβραίους 6:18, ΜΝΚ.

Με την αλλαγμένη αυτή άποψη, αποφάσισα να εγκαταλείψω την έρευνα στον καρκίνο και να δεχτώ τη θέση Διευθυντή στην Υπηρεσία Παθολογικής Ανατομίας στην πόλη Ορένς στη βορειοδυτική Ισπανία. Σε σύγκριση με την εργασία ερευνών που έκανα, η θέση αυτή έμοιαζε σαν μια απώλεια γοήτρου στον ιατρικό κόσμο. Αλλά ένας άλλος παράγοντας που επηρέασε την απόφαση μου ήταν πως γνώριζα ότι η Εκκλησία Ορένς των Μαρτύρων του Ιεχωβά χρειαζόταν βοήθεια. Αργότερα βαφτιστήκαμε σαν Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά στις 29 Μάιου 1971 στην Ορένς.

Μαρτυρία σε μια Βασίλισσα

Από τότε απόκτησα πολλά προνόμια σε σχέση με την εκκλησία. Είμαι πρεσβύτερος επί αρκετά χρόνια και είμαι υπεύθυνος για την διεύθυνση του Τμήματος Πρώτων Βοηθειών σε πολλές συνελεύσεις περιφερείας και περιοχής. Σαν γιατρός και παθολόγος έχω υπερασπιστεί—μέσα από το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και τον τύπο—τη στάση των Μαρτύρων του Ιεχωβά ενάντια στη χρήση μεταγγίσεων αίματος. Οι λόγοι της Βίβλου είναι στερεοί, και υπάρχει ολοένα και μεγαλύτερη μαρτυρία στον ιατρικό κόσμο για την αναχαίτιση αυτού τού τομέα.—Γένεσις 9:4· Λευιτικόν 17:14· Πράξεις 15:28, 29.

Το 1978 προσκλήθηκα να δώσω μια ομιλία πάνω στο θέμα «Αίμα, Ιατρική και ο Νόμος του Θεού» στο Ανώτερο Συμβούλιο Επιστημονικής Έρευνας στη Μαδρίτη. Εννιά χρόνια πρωτύτερα, είχα παρουσιάσει μια ομιλία σχετικά με την έρευνα στον καρκίνο στο ίδιο αυτό μέρος. Τι αντίθεση! Τώρα είχα ένα ακροατήριο από γιατρούς και κληρικούς, μαζί με τη Βασίλισσα Σοφία της Ισπανίας, που παρακολουθούσε σαν σπουδάστρια των ανθρωπιστικών επιστημών. Η ομιλία υποτίθετο ότι θα κρατούσε μία ώρα. Τελικά η συζήτηση συνεχίστηκε σχεδόν επί τρεις ώρες. Μπόρεσα να απαντήσω σε πολλές ερωτήσεις, και στο τέλος η Βασίλισσα Σοφία με συνεχάρη ευγενικά. Ήμουν ευτυχής που μπόρεσα να δώσω μαρτυρία προς αίνο του Ιεχωβά.

Τώρα όταν κοιτάζω μέσα από το μικροσκόπιο μου, για να ερευνήσω τις αιτίες της ασθένειας και του θανάτου, έχω επίσης και την τάση να αινώ τον Ιεχωβά Θεό για τη θαυμαστή περιπλοκότητα του μικροσκοπικού κόσμου. Το θαύμα της ζωής εξακολουθεί να είναι μια πηγή συγκίνησης και θαυμασμού, και το αίνιγμα του θανάτου τώρα έχει συγκεκριμένες ερωτήσεις—ο θάνατος είναι ο μισθός που καταβάλλεται για την αμαρτία.—Ρωμαίους 6:23.

Έχω βρει από τη μελέτη μου στη Βίβλο ότι η αληθινή ελπίδα για το θάνατο βρίσκεται στην ανάσταση που δίδαξε ο Ιησούς. Αυτός ο ίδιος είπε: «Μη θαυμάζετε τούτο· διότι έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού, και θέλουσιν εξέλθει».—Ιωάννης 5:28, 29.

Είμαι βαθιά ευγνώμων στον Ιεχωβά για τη γνώση που απέκτησα για την αλήθεια, που γνωρίζω ότι σύντομα η υγεία και η ζωή θα αποκατασταθούν στο ευπειθές ανθρώπινο γένος. Σαν γιατρός και παθολόγος τότε δεν θα έχω δουλειά, γιατί τότε κανείς δεν θα λέει «Είμαι άρρωστος»· επίσης «θάνατος δεν θα υπάρχει πια». (Ησαΐας 33:24· Αποκάλυψις 21:3, 4, ΜΝΚ) Αλλά θα είμαι ευτυχισμένος που θα χάσω το επάγγελμα αυτό. Έτσι, όπως ο φίλος μου στην εισαγωγή της ιστορίας μου, κι εγώ, επίσης, χαίρομαι τώρα με την ελπίδα ότι δεν θα υποχρεωθώ ποτέ να πεθάνω!—Όπως το αφηγήθηκε ο Δρ Σαλβαδόρ Γκονζάλες.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 26]

Ήμουν γοητευμένος από το θαύμα της ζωής και το μυστήριο του θανάτου

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 27]

Ένας διαφορετικός στόχος στη ζωή