Είναι το Έγκλημα μια Πραγματική Απειλή για Σας;

Σας επιτέθηκαν ποτέ, ή ξέρετε κάποιον που του επιτέθηκαν;

Φοβάστε να βγείτε στους δρόμους μετά το ηλιοβασίλεμα; Ή όταν βγαίνετε, το κάνετε με προφυλάξεις;

Αποφεύγετε να πάρετε τον υπόγειο σιδηρόδρομο ή τα δημόσια μέσα μεταφοράς σε ορισμένη ώρα της μέρας; Αν έχετε μικρά παιδιά, τα προειδοποιείτε να μη μιλάνε σε ξένους;

Ανησυχείτε μήπως επιτέθηκαν στα παιδιά σας στο σχολείο;

Έχετε περισσότερες από μια κλειδαριά στην πόρτα σας; Έχετε συναγερμό ενάντια στη διάρρηξη ή ειδική συσκευή κλειδώματος του αυτοκινήτου σας; Κλειδώνετε το ποδήλατό σας όταν το παρκάρετε στο δρόμο;

Αν απαντάτε ναι σε οποιοδήποτε από αυτά τα ερωτήματα, τότε θεωρείτε το έγκλημα σαν μια πραγματική απειλή για σας.

ΣΤΑ ΠΡΟΣΦΑΤΑ χρόνια ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι ενημερώνονται για το έγκλημα. Γιατί; Επειδή επηρεάζει τους γείτονές τους, τους φίλους τους, την οικογένειά τους, τους ίδιους. Όπως έλεγε η επικεφαλίδα ενός άρθρου στην εφημερίδα Δε Νιου Γιορκ Τάιμς, «Ο Φόβος του Εγκλήματος Είναι Αλληλένδετος με τη Ζωή της Πόλης». Το άρθρο συνέχιζε ως εξής: «Για τους κατοίκους της πόλης της Νέας Υόρκης, τόσο τους πλούσιους όσο και τους φτωχούς, το έγκλημα δεν είναι πια κάτι που συμβαίνει στους άλλους. Έχει εισχωρήσει στη ζωή της πόλης, και έχει φέρει αναγκαστικές αλλαγές—μερικές μικρές, μερικές συνταρακτικές—στον τρόπο με τον οποίο ζουν οι άνθρωποι». Και αυτό εφαρμόζεται όχι μόνο στη Νέα Υόρκη αλλά και σε πολλές άλλες πόλεις σε όλο τον κόσμο.

Έγκλημα—Μια Παγκόσμια «Αυξανόμενη Βιομηχανία»

ΙΝΔΙΑ: Το έγκλημα δεν είναι καθόλου απλώς ένα Αμερικανικό πρόβλημα. Είναι μια παγκόσμια πληγή. Για παράδειγμα, το περιοδικό Η Ινδία Σήμερα μιλούσε για τη βόρεια πολιτεία του Μπιχάρ σαν το «Βασίλειο των Απαγωγέων». Όπως είπε ο αδελφός ενός απαγμένου θύματος: «Υπάρχει ολοκληρωτικός τρόμος. Έχουμε σταματήσει να βγαίνουμε έξω από το σπίτι μας μετά το ηλιοβασίλεμα. Ζούμε κάτω από διαρκή φόβο». Ένας άλλος κεντρικός τίτλος στις εφημερίδες έλεγε, «Το Οργανωμένο Έγκλημα Είναι μια Αυξανόμενη Βιομηχανία στην Ινδία».

ΙΤΑΛΙΑ: Η Ιταλία έχει και αυτή τα δικά της προβλήματα με το έγκλημα—και όχι απλώς με τη Μαφία. Υπάρχει επίσης «η Καμόρρα, μια αυτοκρατορία εγκληματιών που ιδρύθηκε πριν από έναν αιώνα σύμφωνα με τα πρότυπα της Μαφίας της Σικελίας, κράτος εν κράτει», σύμφωνα με την Γουώσινγκτον Ποστ. Η εγκληματική αυτή κοινωνία «πιστεύεται ότι είναι υπεύθυνη για σχεδόν 1.000 φόνους στα περασμένα τρία χρόνια», λέει η ίδια πηγή.

ΙΑΠΩΝΙΑ: Το έγκλημα είναι μία αιτία για ανησυχία στην Ιαπωνική κοινωνία. Μια εφημερίδα ανέφερε πρόσφατα ότι η Ιαπωνία έχει 2.330 εγκληματικές ομάδες γνωστές στην αστυνομία, με σύνολο σχεδόν 100.000 γκάνγκστερς.

ΚΙΝΑ: Η κυβέρνηση έχει λάβει δραστικά μέτρα σε μια προσπάθεια να ελαττώσει «το πρόβλημα του ανερχόμενου εγκλήματος», σύμφωνα με την Φαρ Ήηστερν Ικονόμικ Ρηβιού. Μερικές φορές οι εγκληματίες και οι βιαστές εκτελούνται δημόσια, και άλλοι εγκληματίες αναγκάζονται να παρελάσουν μέσα από τους δρόμους με πλακάτ που είναι κρεμασμένα από το λαιμό τους και που γράφουν το όνομά τους και το έγκλημά τους.

ΒΡΑΖΙΛΙΑ: Μια σφυγμομέτρηση που έγινε στο Σάο Πάολο και στο Ρίο ντε Τζανέιρο δείχνει ότι τα 65 τοις εκατό του πληθυσμού σκόπιμα αποφεύγουν περιοχές που είναι γνωστές σαν επικίνδυνες· το 85 τοις εκατό δεν φοράνε πια χρυσαφικά ούτε έχουν μαζί τους πολύτιμα πράγματα όταν φεύγουν από το σπίτι. Πάνω από το 90 τοις εκατό εκείνων που ρωτήθηκαν στη σφυγμομέτρηση πιστεύουν ότι θα ήταν δυνατόν να τους επιτεθούν οποτεδήποτε.

ΝΙΓΗΡΙΑ: Το έγκλημα είναι επίσης ένα μέρος της ζωής των Αφρικανικών χωρών. Γράφοντας στο Νιου Ναϊτζίριαν, ο ανταποκριτής Α. Αντάμου εξήγησε: «Η κλοπή, η ένοπλη ληστεία, ο εμπρησμός, το έγκλημα και ο ακρωτηριασμός, η φρικιαστική σκληρότητα με την οποία συμβαίνουν όλα αυτά σ’ αυτή τη χώρα σήμερα αφήνουν κάποιον εμβρόντητο και σε αμηχανία προκειμένου να περιγράψει την κατάσταση του τρόμου και του φρενιασμένου εγκλήματος που έχει δημιουργηθεί στον κόσμο».

Η αλήθεια είναι ότι ο φόβος του εγκλήματος πλήττει τις περισσότερες μεγάλες πόλεις. Η εκτεταμένη αυτή αίσθηση του εγκλήματος γύρω τους πλήττει το νομοταγές τμήμα της κοινωνίας. Και οι άνθρωποι κουράζονται από τις επιθέσεις που δέχονται και από το γεγονός ότι έχουν ανεπαρκή προστασία. Γι’ αυτό όταν κάποιος πολίτης ανταποδίδει στους εγκληματίες το χτύπημα, αυτόματα εξασφαλίζει τη συμπάθεια των υπόλοιπων πολιτών.

Αλλά γιατί στρέφονται στο έγκλημα τόσο πολλοί άνθρωποι; Μήπως συμβαίνει αυτό επειδή, σε αντίθεση με το αρχαίο ρητό, το έγκλημα πράγματι συμφέρει;