Έκρηξη Βόμβας Ισοπεδώνει Αίθουσα Βασιλείας στην Αυστραλία
«Δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί σε μια χώρα σαν την Αυστραλία!» Κι όμως έγινε. Στις 9.35 την Κυριακή το πρωί της 21ης Ιουλίου 1985, ο Ντέηβιντ Γουίντερ άρχισε τη Βιβλική του ομιλία στην Αίθουσα Βασιλείας Κασούλα των Μαρτύρων του Ιεχωβά, στο Σύδνεϋ. Είκοσι πέντε λεπτά αργότερα, μια έκρηξη βόμβας τον πέταξε μέσα από την οροφή, κατέστρεψε την αίθουσα, σκότωσε έναν άνθρωπο, κι έστειλε στο νοσοκομείο 46 από τους 109 παρόντες. Δεν θα μπορούσε να συμβεί στην Αυστραλία, όμως συνέβη. Αυτή η έκθεση από πρώτο χέρι από το γραφείο τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά αποκαλύπτει τον τρόμο και την τραγωδία του πρωινού εκείνου, αλλά υπογραμμίζει επίσης και τη συναρπαστική αυτοπεποίθηση και πίστη των Μαρτύρων εκεί να συνεχίσουν να συναθροίζονται και να κηρύττουν τα καλά νέα για τη Βασιλεία του Ιεχωβά.
ΜΙΑ ΙΣΧΥΡΗ βόμβα, που υπολογίστηκε από την αστυνομία ότι ήταν ενός χιλιογράμμου (2,2 λιμπρών) ζελατινοδυναμίτιδας, είχε τοποθετηθεί κρυφά κάτω από το βήμα του ομιλητή, και είχε χρονικά κανονιστεί να εκραγεί στη διάρκεια της Βιβλικής διάλεξης. Η έκρηξή της έστειλε τον ομιλητή μέσα από την οροφή και τον προσγείωσε σε ένα σωρό από άχρηστα πράγματα έξω από την αίθουσα—αιματωμένο, κρίσιμα πληγωμένο, με δυο σπασμένα πόδια.
Ο Γκρέηχαμ Γουάικς, που καθόταν στη μπροστινή σειρά, σκοτώθηκε την ίδια στιγμή. Η σύζυγός του και οι δυο κόρες του υπέστησαν σοβαρό τραυματισμό. Ένα μέλος του προσωπικού του τμήματος της Σκοπιάς, η Σου Σουλτζ, έσπασε τη μύτη της και έχασε τα περισσότερα από τα μπροστινά της δόντια. Από μια ενδιαφερόμενη που παρακολουθούσε έπρεπε να αφαιρέσουν διάφορα βολιδοφόρα κομμάτια από τα μάτια της. Ένα μωρό τριών μηνών μπήκε στο νοσοκομείο να νοσηλευτεί με διάσειση εγκεφάλου.
Ως την Κυριακή το βράδι οι 14 από τους 46 που πήγαν στο νοσοκομείο κρατήθηκαν· οι άλλοι αφέθηκαν να πάνε σπίτι τους. Οι περισσότεροι από αυτούς υπέφεραν από σοκ και από βλάβες στα αυτιά. Οι παρατηρητές εξεπλάγησαν που δεν σκοτώθηκαν περισσότεροι, αφού η αίθουσα παρουσίαζε εικόνα πλήρους καταστροφής.
Παγκόσμια Δημοσιότητα
Τα τακτικά ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά προγράμματα διακόπηκαν σ’ όλη τη χώρα για να αναγγείλουν το έκτακτο αυτό περιστατικό, και σύντομα οι ειδήσεις πέρασαν σ’ όλο τον κόσμο. Χαρακτηριστικοί τίτλοι εφημερίδων ήταν της Τέλεγκραφ του Μπρισμπαίην: «ΘΑΥΜΑ! 110 επέζησαν από έκρηξη σε εκκλησία». Η εθνική εφημερίδα Δη Ωστράλιαν διακήρυξε: «Η αθωότητα δεν έχει καμία προστασία ενάντια στην τρομοκρατία». Η πρώτη σελίδα της Ντέηλυ Σαν του Μπρισμπαίην διακήρυσσε: «ΒΟΜΒΙΣΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ—έκρηξη σε εκκλησία συγκλονίζει όλο το έθνος». Η εφημερίδα Δε Σύδνεϋ Μόρνιν Χέραλντ στο κύριο άρθρο της υπογράμμιζε: «Γινόταν ομιλία για την οικογενειακή ζωή, και τότε ένας έπεσε νεκρός, και 49 τραυματισμένοι». Το άρθρο συνέχιζε: «Το έκπληκτο εκκλησίασμα ήταν αξιοσημείωτα ήρεμο. Μερικοί έμειναν μέσα για να περιθάλψουν τους πληγωμένους, οι άλλοι βγήκαν ήσυχα από την αίθουσα όσο καλύτερα μπορούσαν. Η αστυνομία, τα νοσοκομειακά και η πυροσβεστική ήταν επί τόπου μέσα σε λίγα λεπτά».
Η αστυνομία σύντομα απέκλεισε την πιθανότητα να ήταν διεθνείς τρομοκράτες εκείνοι που έκαναν αυτό το έγκλημα. Όπως αναφέρθηκε περίπου 60 άτομα και οργανώσεις ανέλαβαν την ευθύνη για την πρόσφατη τρομακτική βομβιστική ενέργεια του αεροδρομίου της Φραγκφούρτης, στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας—μια συνηθισμένη τρομοκρατική διαδικασία. Ωστόσο ούτε ένας δεν ανέλαβε την ευθύνη για την επίθεση στην Αίθουσα Βασιλείας.
Ίσως το κύριο άρθρο στο τεύχος της 22ας Ιουλίου της Δη Ωστράλιαν συνοψίζει καλύτερα το συμπέρασμα που έβγαλαν πολλά σκεπτόμενα άτομα όταν, εν μέρει, έλεγε: «Ανεξάρτητα από το ποιος έβαλε τις βόμβες και πόσο απαίσια ήταν τα κίνητρά του, οι Αυστραλοί υποχρεώθηκαν να θυμηθούν πόσο μικρός έχει γίνει ο κόσμος μας. Δεν είμαστε άτρωτοι από τους τρόμους οι οποίοι αποτελούν μέρος της καθημερινής ζωής των κατοίκων του μεγαλύτερου μέρους του πλανήτη μας».
Πράγματι, κανένα μέρος του κόσμου δεν είναι τώρα άτρωτο από τέτοιες συνθήκες ούτε και τα άτομα παραμένουν άτρωτα. Ο απόστολος Παύλος σαφώς προειδοποίησε γι’ αυτή την κατάσταση στην Β΄ επιστολή του στον Τιμόθεο 3:1-4: «Να θυμάσαι ότι πρόκειται να υπάρξουν δύσκολοι καιροί στις έσχατες μέρες. Οι άνθρωποι θα είναι . . . ανελεήμονες, υβριστές, βίαιοι, και μαχητικοί· θα μισούν το καλό· θα είναι προδοτικοί, ριψοκίνδυνοι και πλημμυρισμένοι με περηφάνια». (Σημερινή Αγγλική Μετάφραση ) Και μήπως ο ίδιος ο Ιησούς δεν προειδοποίησε ότι στη διάρκεια αυτού του καιρού ‘εξαιτίας της αύξησης της ανομίας η αγάπη των περισσότερων θα ψυχραθεί’;—Ματθαίος 24:12.
Από τη στιγμή που έφτασαν τα νέα, το γραφείο τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά στο Σύδνεϋ κατακλύστηκε από τηλεφωνήματα που εξέφραζαν συμπαράσταση και συγκλονισμό. Τηλεφωνήματα κατέφθαναν όχι μόνο από τοπικές αλλά και από υπερπόντιες πηγές.
Πολλά τηλεγραφήματα και επιστολές συμπαράστασης λήφθηκαν από όλο τον κόσμο—μερικά από πολιτικούς, θρησκευτικούς ηγέτες, και άλλα άτομα σε θέσεις σπουδαιότητας. Πολύ εκτιμήθηκε μία επιστολή από τον Εντιμότατο Δικαστή κ. Γουώτσον του Οικογενειακού Δικαστηρίου της Κοινοπολιτείας. Ο Δικαστής Γουώτσον υπήρξε και ο ίδιος θύμα μιας έκρηξης βόμβας στο σπίτι του. Στην επιστολή του έλεγε, εν μέρει: «Στις σκοτεινές αυτές και δυσάρεστες μέρες πολλοί από τους ανθρώπους σας, ιδιαίτερα η οικογένεια Γουάικς, θα αισθανθούν την ισχύ που φέρνει η σύναξη της οικογένειας, των φίλων, και της εκκλησίας. Μακάρι να βρουν σ’ αυτό όχι μόνο την ισχύ αλλά και την ειρήνη που είναι πέρα από την ανθρώπινη κατανόηση».
Ένας οδηγός ταξί στο Σύδνεϋ έκφρασε τα αισθήματα πολλών ανθρώπων σε ένα συγκινητικό γράμμα που έγραψε στον εκδότη της Δε Σύδνεϋ Μόρνιν Χέραλντ. Έγραψε: «Μια από τις δουλειές μου χτες (21 Ιουλίου) ήταν να πάρω το πλήρωμα της κινηματογραφικής εταιρίας ABC από τον αεροδιάδρομο του Χώξτον Παρκ και να τους πάω, όσο πιο γρήγορα μπορούσα, στο νοσοκομείο Λίβερπουλ. Αυτό που είδαμε εκεί ήταν σκέτη φρίκη. Μου είπαν να περιμένω, πράγμα που έκανα. Στη διάρκεια των 20 εκείνων λεπτών είδα τη φρίκη μιας ολόκληρης ζωής. Ασφαλώς ο πόνος και οι πληγές είναι μέρος της ζωής, αλλά αυτά που είδα εκεί δεν ήταν πράγματα απαραίτητα. . . . Αναπόφευκτα γεννήθηκε μέσα μου το ερώτημα ‘γιατί, γιατί, γιατί’. Το ερώτημα αυτό ταράζει ακόμη και έναν ταπεινό οδηγό ταξί τόσο πολύ που με έκανε να κάνω εμετό. . . . Αφήστε μας ήσυχους εμάς που μισούμε τη βία, τον πόνο, και τις βομβιστικές ενέργειες, ώστε να μην ανακατευθούμε σ’ αυτά τα χωρίς ευαισθησία ιδανικά και απλώς να συνεχίσουμε αυτή τη σύντομη ζωή. . . . Σας παρακαλούμε, όχι άλλο πια».
Παρεμπιπτόντως, ποτέ δεν δημιουργήθηκε θέμα σχετικά με τις μεταγγίσεις αίματος—κάτι που οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι γνωστό ότι αρνούνται εξαιτίας θρησκευτικών πεποιθήσεων. (Πράξεις 15:20, 29) Η εφημερίδα Ντέιλυ Σαν του Μπρισμπαίην παρέθεσε έναν εκπρόσωπο του νοσοκομείου Λίβερπουλ που είπε ότι κανείς δεν είχε αρνηθεί μετάγγιση εκτατικών του όγκου του αίματος. Εξηγήθηκε ότι το υγρό αυτό «κάνει την εργασία του αίματος ενώ δίνει στο σώμα την ευκαιρία να αντικαθιστά τα εφόδιά του. Εργάζεται τέλεια, ακόμη και για ανθρώπους που έχουν τις πιο σπάνιες ομάδες αίματος και οι γιατροί δεν χρειάζεται να σπαταλούν χρόνο προσπαθώντας να ταιριάξουν τις σπάνιες ομάδες. Το συνθετικό αίμα επίσης δεν μεταφέρει καμία ασθένεια—και είναι ασφαλώς η απάντηση στις διαμαρτυρίες των θρησκευτικών ομάδων οι οποίες το δέχτηκαν προθυμότατα».
Οι δεκάδες των μηνυμάτων και των εκφράσεων συμπαράστασης για τα θύματα αυτής της τραγωδίας από μέλη του κοινού είναι κάτι που εκτιμήθηκε βαθιά. Μέλη της αστυνομίας, πληρώματα των ασθενοφόρων, πυροσβέστες, και το προσωπικό των νοσοκομείων και γιατροί ήταν ακούραστοι στις προσπάθειές τους να βοηθήσουν. Ένα μέλος του νοσοκομειακού προσωπικού στο νοσοκομείο του Λίβερπουλ γέμισε με συγκίνηση όταν είδε τα πρώτα θύματα που έρχονταν από τον τόπο της βομβιστικής ενέργειας. Είπε σ’ έναν από τους Μάρτυρες που βρισκόταν εκεί: «Θα έβαζα τα κλάματα αν δεν βιαζόμουν τόσο πολύ. Δεν μπορώ να σας πω τη λύπη που αισθάνθηκα με τα άτυχα θύματα». Τελείως ξένα άτομα τηλεφωνούσαν και έγραφαν για να προσφέρουν βοήθεια και καταλύματα σε όποιον μπορούσαν να το κάνουν αυτό.
Ιδιαίτερης αξίας και παρηγοριάς ήταν τα πολλά τηλεγραφήματα με λόγους συμπάθειας και ενθάρρυνσης από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλο τον κόσμο. Τα θύματα επίσης αντλούν παρηγοριά από τα λόγια του αποστόλου Πέτρου σχετικά με τις σατανικές επιθέσεις που έγιναν ενάντια σε Χριστιανούς στον καιρό του. Αυτοί οι πρώτοι Χριστιανοί πήραν τη συμβουλή να είναι ‘στερεοί στην πίστη, γνωρίζοντας ότι τα ίδια πράγματα με τη μορφή παθημάτων γίνονται σε ολόκληρη την αδελφότητα στον κόσμο’.—1 Πέτρου 5:9.
Η Τραγωδία Προωθεί τα Καλά Νέα
Θα μπορούσαν να υπάρξουν καθόλου ευλογίες από μια τέτοια τραυματική εμπειρία; Ίσως αυτό θα μπορούσαμε να το δούμε καλύτερα έχοντας υπόψη τη φυλάκιση του αποστόλου Παύλου στη Ρώμη. Γράφοντας στους Φιλιππήσιους Χριστιανούς είπε: «Θέλω δε να εξεύρητε, αδελφοί, ότι τα συμβάντα εις εμέ συνέτρεξαν μάλλον εις πρόοδον του ευαγγελίου, . . . και οι πλειότεροι των εν Κυρίω αδελφών πεποιθότες εις τα δεσμά μου τολμώσι περισσότερον να κηρύττωσιν αφόβως τον λόγον».—Φιλιππησίους 1:12-14.
Η άγρια επίθεση σε αθώα μέλη της Χριστιανικής τους αδελφότητας στη συνάθροιση της Εκκλησίας Λουρνέα το πρωινό εκείνο στην Αίθουσα Βασιλείας Κασούλα προξένησε μια παρόμοια αντίδραση. Οι εκκλησίες σε όλη την περιοχή του Σύδνεϋ γνώρισαν ασυνήθιστο αριθμό παρευρισκόμενων των επόμενων βραδινών συναθροίσεων στην Αίθουσα Βασιλείας τους. Όπως είπε περαιτέρω ο Παύλος στους Φιλιππήσιους, αυτοί αληθινά στέκονται «εις έν πνεύμα, συναγωνιζόμενοι εν μια ψυχή διά την πίστιν του ευαγγελίου, και μη φοβιζόμενοι εις ουδέν από των εναντίων».—Φιλιππησίους 1:27, 28.
Ωστόσο μια άλλη ευλογία αναφέρθηκε από τον Παύλο στην επιστολή του: «Τινές μεν και διά φθόνον και έριδα, τινές δε και από καλής θελήσεως κηρύττουσι τον Χριστόν· οι μεν κηρύττουσιν εξ αντιζηλίας τον Χριστόν, ουχί εν καθαρότητι, νομίζοντες ότι προσθέτουσι θλίψιν εις τα δεσμά μου». Ο Παύλος είπε ότι τα δεσμά της φυλακής του είχαν γίνει «δημόσια» γνωστά στον καθένα. Η τεράστια δημοσιότητα που δόθηκε στη «θλίψη» που φέρθηκε πάνω στους Μάρτυρες του Ιεχωβά σ’ αυτή την περίπτωση έγινε γνωστή σε όλη την υδρόγειο σφαίρα.—Φιλιππησίους 1:13, 15, 17.
Μερικοί εναντιούμενοι επωφελήθηκαν από τη δημοσιότητα αυτή για να εκτοξεύσουν το μίσος τους εναντίον των Μαρτύρων. Πολλές ψεύτικες και παραπλανητικές δηλώσεις έγιναν, «που είχαν σκοπό να ξεσηκώσουν θλίψη» εναντίον των Μαρτύρων. Απεναντίας, αυτές έφεραν μια ακόμη μεγαλύτερη ανταπόκριση συμπαράστασης από το κοινό που μπόρεσε να διακρίνει τους ψεύτικους ισχυρισμούς.
Μήπως η πείρα αυτή επιβράδυνε τους Μάρτυρες στο κήρυγμά τους; Απεναντίας, έχει κάνει αυτό το οποίο ανέφερε ο Παύλος ότι έγινε, δηλαδή «πλειότεροι των εν Κυρίω αδελφών . . . τολμώσι περισσότερον να κηρύττωσιν αφόβως τον λόγον». (Φιλιππησίους 1:14) Είναι καλό να ακούει κανείς τόσα πολλά ειλικρινή λόγια συμπαράστασης και ενδιαφέροντος από τους οικοδεσπότες. Οι Μάρτυρες έχουν ακόμη μεγαλύτερη λαχτάρα από όσο ποτέ να βγουν στη δημόσια διακονία και να τους συναντήσουν.
Ενώ τα γεγονότα της 21ης Ιουλίου ήταν ακόμη νωπά στη διάνοια, οι άνθρωποι ήταν επιδεκτικοί στη λύση και στους λόγους για τους οποίους συμβαίνουν τα πράγματα αυτά. Εκείνοι που πράγματι ανταποκρίνονται και διεισδύουν βαθύτερα στο Λόγο του Θεού θα λάβουν ευλογία. Πάνω από 21.000 άτομα ή οικογενειακές ομάδες στην Αυστραλία ήδη απολαμβάνουν μία εβδομαδιαία ιδιωτική οικιακή Γραφική μελέτη που διεξάγεται από ένα διάκονο των Μαρτύρων του Ιεχωβά που έχει τα κατάλληλα προσόντα. Στα τελευταία τέσσερα χρόνια στην Αυστραλία, πάνω από 10.000 άνθρωποι έχουν βγει στη δημόσια διακονία.
Φαινομενικά είναι παράδοξο το γεγονός ότι οι ειρηνικοί, νομοταγείς άνθρωποι προειδοποιήθηκαν από τον Κύριό τους ότι θα πρέπει να αναμένουν καθετί άλλο παρά μια ειρηνική ανταπόκριση στην παρουσία τους σε έναν εχθρικό κόσμο. Εκείνος εξήγησε ότι «ταύτα πάντα θέλουσι κάμει εις εσάς διά το όνομά μου, διότι δεν εξεύρουσι τον πέμψαντά με». (Ιωάννης 15:21) Ο Ιησούς στάλθηκε από τον Πατέρα του, τον Ιεχωβά, σαν αντιπρόσωπός του. Αντιμετώπισε ένα βίαιο θάνατο στα χέρια κοσμικών ανθρώπων που δεν γνώριζαν τον Ιεχωβά. Έτσι δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει που οι άνθρωποι χρησιμοποιούν βία ενάντια στους ακολούθους του Ιησού σήμερα.—Ιωάννης 15:20.
Πόσο Παρηγορητικό Είναι να Γνωρίζουμε ότι η Απολύτρωση Είναι Κοντά!
Πόσο παρηγορητικό είναι να γνωρίζουμε ότι τα πράγματα δεν θα συνεχίσουν μ’ αυτόν τον τρόπο για πολύ ακόμη. Σαρωτικές και συγκλονιστικές αλλαγές πρόκειται να λάβουν χώρα, που παρομοιάζονται με τα γεγονότα των ημερών του Νώε. Ο κόσμος αυτός της βίας και του μίσους βρίσκεται στον επιθανάτιο ρόγχο του, και θα αντικατασταθεί από έναν καινούργιο, όπου ‘πρόκειται να κατοικεί δικαιοσύνη’. (2 Πέτρου 3:13) Τα ίδια αυτά πράγματα που προξενούν τόσο μεγάλη θλίψη σε εκατομμύρια ανθρώπους σήμερα μπορούν να μας κάνουν να χαιρόμαστε όταν «διαβάζουμε» τα αποδεικτικά στοιχεία με το σωστό τρόπο, όπως θα διάβαζε κανείς μια πινακίδα της τροχαίας σε ένα δρόμο μεγάλης κυκλοφορίας για να δει προς τα πού κατευθύνεται. Ο Ιησούς είπε: «Όταν δε ταύτα αρχίσωσι να γίνωνται, ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας, διότι πλησιάζει η απολύτρωσίς σας».—Λουκάς 21:28.
[Πλαίσιο στη σελίδα 12]
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν μια στοργική παγκόσμια αδελφότητα. Σαν παράδειγμα, μόλις έμαθαν από τον τύπο ή από την τηλεόραση για τη βομβιστική ενέργεια και για εκείνους που πληγώθηκαν, πολλοί Μάρτυρες στις Ηνωμένες Πολιτείες έστειλαν αμέσως χρήματα για τα θύματα. Μέσα σε λίγες μέρες παραλήφθηκαν κάπου 100 γράμματα που περιείχαν περισσότερα από 7.000 δολάρια—δώρα που ποίκιλλαν από τα 27 σεντς ενός μικρού αγοριού μέχρι τα 1.000 δολάρια ενός άντρα. Παρακάτω είναι λίγα σταχυολογήματα από τις επιστολές.
«Είμαι ένας αδελφός με λίγα οικονομικά μέσα, αλλά θα ήθελα να σας παρακαλέσω να δεχθείτε τη μικρή αυτή συνεισφορά [7 δολάρια] για βοήθεια».
«Παρακαλώ προωθήστε τα χρήματα αυτά στην αδελφή που έχασε το σύζυγό της στη βομβιστική τραγωδία».
«Παρακαλώ χρησιμοποιήστε τη δωρεά μας για να πληρώσετε τα ιατρικά έξοδα των αδελφών που πληγώθηκαν. (Πράξεις 11:29) Ακούσαμε ότι ένας σκοτώθηκε. Έρχεται στη διάνοιά μας το Ιωάννης 5:28, 29».
«Θα ήθελα να συνεισφέρω 50 δολάρια για το ξαναχτίσιμο της αίθουσας και 50 δολάρια για τους λογαριασμούς του νοσοκομείου».
«Ένας επιδοκιμασμένος σύντροφος θέλει να βοηθήσει. Γι’ αυτό σας στέλνω την τραπεζιτική του επιταγή 1.000 δολαρίων».
«Ο γιος μου και η θυγατέρα μου θα ήθελαν να γράψουν σε μερικούς νεαρούς αδελφούς και αδελφές στην εκκλησία εκείνη για να τους ενθαρρύνουν».
«Θα μπορούσα να έχω τη διεύθυνση της οικογένειας του αδελφού που σκοτώθηκε, επειδή θα ήθελα να τους στείλω ένα σημείωμα. [Εσώκλειστα 50 δολάρια]»
«Για να επιδείξουμε την αδελφική μας αγάπη, εμείς [μια εκκλησία] έχουμε συλλέξει 161,55 δολάρια για να χρησιμοποιηθούν όπου εσείς κρίνετε κατάλληλο».
«Δεν είναι πολλά [3 δολάρια], αλλά είναι όλα όσα έχω, και ίσως θα βοηθήσουν λιγάκι».
«Για να βοηθήσουμε τους αδελφούς και τις αδελφές εκεί, είτε για τη βοήθεια της αδελφής που έμεινε χήρα είτε για να χτιστεί μια καινούργια Αίθουσα Βασιλείας».
«Δεν εργάζομαι προς το παρόν αλλά έχω ένα δολάριο. Όταν αποκτήσω περισσότερα θα σας στείλω κι άλλα».
«Δεν είναι τα ποσά που δίνονται, αλλά είναι η προθυμία εκείνη η οποία μετράει. Ο Ιησούς, αφού παρατήρησε πρώτα τους πλούσιους που έριχναν τα δώρα τους μέσα στα θησαυροφυλάκια στο ναό, «είδε δε και χήραν τινά πτωχήν, βάλλουσαν εκεί δύο λεπτά, και είπεν· Αληθώς σας λέγω ότι η πτωχή αύτη χήρα έβαλε περισσότερον πάντων».—Λουκάς 21:2, 3.
‘Ο Θεός αγαπάει το χαρούμενο δότη. Αν η προθυμία υπάρχει πρώτη, είναι ιδιαίτερα αποδεκτή σύμφωνα με αυτά που έχει ένα άτομο. Το δώρο από τα χέρια του καθενός θα πρέπει να είναι σε αναλογία με την ευλογία του Ιεχωβά’.—2 Κορινθίους 9:7· 8:12· Δευτερονόμιον 16:17.
[Εικόνα στη σελίδα 10]
Άποψη του πίσω μέρους της Αίθουσας Βασιλείας
[Εικόνες στη σελίδα 11]
Η τρύπα που έκανε η βόμβα στο τσιμεντένιο πάτωμα
Η αποθήκη περιοδικών και βιβλίων
[Εικόνα στη σελίδα 13]
Αγαπητοί Αδελφοί,
Σας στέλνω 27 σεντς. Δώστε τα στους πληγωμένους αδελφούς που ήταν στη βομβιστική ενέργεια του Σύδνεϋ της Αυστραλίας.
Σας ευχαριστώ. Αγάπη.