Ματιές στον Κόσμο
Κίνδυνος στα Τρόφιμα από τον Πυρηνικό Πόλεμο
Διακόσιοι από τους κορυφαίους παγκόσμιους επιστήμονες, που εκπροσωπούσαν 30 έθνη, εξέδωσαν μια φοβερή έκθεση πάνω στα αποτελέσματα που θα είχε ένας πυρηνικός πόλεμος στα εφόδια τροφίμων της γης. Η μελέτη των δύο τόμων υπολογίζει ότι ανάμεσα σε ένα και τέσσερα δισεκατομμύρια ανθρώπους που θα επιβίωναν θα αντιμετώπιζαν το θάνατο από λιμοκτονία. Σε περιοχές που δεν θα τις άγγιζε η ατομική έκρηξη, η ατμόσφαιρα θα περιείχε εκατοντάδες εκατομμύρια τόννους μαύρου καπνού, έτσι ώστε το περισσότερο φως του ήλιου θα εμποδιζόταν από του να φτάσει στην αρώσιμη γη. Η γη χτυπημένη από «πυρηνικό χειμώνα» θα μαστιζόταν από παγκόσμια πείνα που θα ακολουθούσε. Ο Δρ Μαρκ Χάργουελ, συνδιευθυντής του Κέντρου Έρευνας Οικοσυστημάτων στο Πανεπιστήμιο Κόρνελ των ΗΠΑ και συνεργάτης της έκθεσης έλεγε σε μια διάσκεψη τύπου: «Οι εικόνες της Αιθιοπίας και του Σουδάν είναι περισσότερο αντιπροσωπευτικές τού πώς θα μοιάζει ο κόσμος μετά από έναν πυρηνικό πόλεμο απ’ όσο οι εικόνες των ανθρώπων που έχουμε από τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι».
Φάλαινες στις Ακτές
Γιατί οι φάλαινες βγαίνουν στις ακτές; Συνήθως είναι τυχαίο, αναφέρει το Δε Γουέστ Ωστρέιλιαν του Περθ. Μια νεαρή, άρρωστη, ή πληγωμένη φάλαινα που βγήκε τυχαία στην ακτή θα στείλει σήματα κινδύνου. Άλλες φάλαινες, ανταποκρινόμενες στην κλήση, συχνά θα βγουν κι αυτές έξω. Οι φάλαινες είναι επίσης γνωστό ότι κολυμπούν στα ρηχά νερά μερικών ακτών—όπως είναι η διαβόητη Οπούτμα της Νέας Ζηλανδίας, που στη Μαορί σημαίνει «Ο Τόπος των Κρανίων». Οι ακτές αυτές δεν αντανακλούν τα ηχητικά σήματα ανίχνευσης βάθους της θάλασσας με συνηθισμένο τρόπο. Επιπρόσθετα, το Σάιενς Νιουζ αναφέρει ότι οι φάλαινες συχνά βγαίνουν στις ακτές επειδή ακολουθούν ‘μονοπάτια’ των ωκεανών χαμηλού μαγνητισμού, τα οποία φαίνεται να ακολουθούν οι φάλαινες που μεταναστεύουν. Παρ’ ότι οι φάλαινες που βγαίνουν στις ακτές έχουν αποπροσανατολιστεί, το Δε Γουέστ Ωστρέιλιαν λέει ότι «οι φάλαινες φαίνεται πάντοτε να καταλαβαίνουν ότι οι άνθρωποι προσπαθούν να τις βοηθήσουν . . . και υπομένουν ευγενικά τις προσπάθειες για βοήθεια».
Φόβος Βίας
«Ο φόβος εγκλήματος ήταν εκτεταμένος και διάχυτος στην καθημερινή συμπεριφορά των ανθρώπων», συμπεραίνει η Έρευνα για το Βρετανικό Έγκλημα το 1984. Ένα άτομο στα τέσσερα δεν βγαίνει πια έξω τη νύχτα. Ο φόβος βιασμού ανησυχεί τις τέσσερις στις δέκα γυναίκες ηλικίας κάτω των 30 ετών. Ο φόβος αυτός είναι κατανοητός εφόσον η ίδια η έρευνα αναφέρει μια αύξηση κατά 115 στις εκατό σεξουαλικές επιθέσεις από το 1981 ως το 1983. Μια σφυγμομέτρηση Γκάλοπ της Βρετανίας έδειξε ότι υπήρχε τετραπλή αύξηση στα εγκλήματα βίας από το 1965, η οποία είχε ωθήσει πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπους να εξοπλίζονται είτε με τα όπλα είτε με μαχαίρια. Ωστόσο άλλο ένα εκατομμύριο άνθρωποι, αναφέρει η Δε Τάιμς του Λονδίνου, «κοιμούνται με ένα ρόπαλο του κρίκετ ή άλλο αιχμηρό όργανο κάτω από το κρεβάτι».
Φως στο Θέμα του Αίματος
◻ Ο Δανός επιστήμονας Νηλς Τζερν θεωρείται σαν ο «μεγαλύτερος θεωρητικός στην ανοσιολογία». Πήρε το Βραβείο Νομπέλ 1984 για την Ιατρική. Πρόσφατα, όταν το Βραζιλιανό περιοδικό Βέγα τον ρώτησε γιατί αρνούνταν να του κάνουν μετάγγιση αίματος στη διάρκεια μιας εγχείρισης πριν από τρία χρόνια, δήλωσε: «Το αίμα ενός ανθρώπου είναι όπως τα δαχτυλικά του αποτυπώματα—δεν υπάρχουν ούτε δυο τύποι αίματος που να είναι ακριβώς ίδιοι. Γι’ αυτό το λόγο, προτίμησα ν’ αφήσω τον οργανισμό μου να κάνει τη δουλειά μόνος του, και ξεπέρασα το πρόβλημα χωρίς να δημιουργηθεί καμιά επιπλοκή. . . . Γενικά μιλώντας, πάντα αισθάνομαι ότι ένα ποτήρι κρασί και μια μέρα στο κρεβάτι κάνουν καλύτερη δουλειά».
◻ Η ασθένεια του Σαγκά που είναι ενδημική σε πολλές αγροτικές περιοχές της Βραζιλίας εξαπλώνεται με ρυθμό συναγερμού ανάμεσα στους κατοίκους των πόλεων επίσης. Γιατί; Σύμφωνα με το Βραζιλιανό περιοδικό Ο Εστάδο ντε Σάο Πάολο, μια από τις κύριες αιτίες είναι οι μεταγγίσεις αίματος. Το μολυσμένο αίμα συλλέγεται από προσβλημένους ανθρώπους της υπαίθρου οι οποίοι έχουν μετακομίσει στις πόλεις και οι οποίοι πωλούν το αίμα τους προκειμένου να αγοράσουν τρόφιμα. Είναι δύσκολο να διακρίνει το ιατρικό προσωπικό τους δότες που έχουν προσβληθεί από την ασθένεια. Η ασθένεια του Σαγκά προξενεί διαταραχές της καρδιακής λειτουργίας και ερυθηματικές αντιδράσεις οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν στο θάνατο.
◻ Ένα νοσοκομείο στην Αλεσάντρια της Ιταλίας ερεύνησε 48 περιπτώσεις λοιμώδους ηπατίτιδος και ανακάλυψε ότι η κύρια αιτία (33 περιπτώσεις στις 100) από αυτές τις μολύνσεις είχε προέλθει από μεταγγίσεις αίματος. Σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη 8.604 περιπτώσεων λοιμώδους ηπατίτιδας στην Ιταλία, αναφέρει η Μινέρβα Μέντικα, σε περισσότερες από 57 περιπτώσεις στις εκατό ήταν αιτία οι μεταγγίσεις αίματος.
«Περιπλεγμένη Νέα Γενιά»
«Η θεωρία της ανεκτικής ανατροφής παιδιών έχει αφήσει πίσω της τους περιπλεγμένους γονείς και την εξίσου περιπλεγμένη νεαρή γενιά—τι ήταν εκείνο που πήγε λάθος;» ρωτάει η Ελβετική εφημερίδα Ντη Βελτβόχε. Επιπρόσθετα, ο συγγραφέας Ρενάτο Μπισκιόνι, εμπειρογνώμονας στην ψυχολογία των παιδιών και στην εκπαίδευση από το Βίντερθουρ της Ελβετίας, σημείωσε ότι κάτι το νέο έχει εμφανιστεί στη συμπεριφορά των παιδιών: «Μια τρομακτική τάση να είναι εγωκεντρικά και δεσποτικά, να είναι ευαίσθητα, να εμμένουν στην παιδική συμπεριφορά, και να είναι συνεχώς απαιτητικά». Έτσι, η διδασκαλία παιδιών χωρίς ηθικούς φραγμούς δεν είναι πια το κλειδί για την ευτυχία. Ο συγγραφέας καταλήγει: «Σήμερα είναι επείγον να [τα] εκπαιδεύουμε ώστε να είναι στοχαστικά και δίκαια, να έχουν μια ορισμένη μορφή εσωτερικής πειθαρχίας, μάλιστα, ακόμη και εντιμότητας».
Οι Μητέρες Κάνουν Καλούς Δασκάλους
Παρ’ ότι οι εκπαιδευτές ενθαρρύνουν τους γονείς να στέλνουν τα παιδιά τους σε νηπιαγωγεία, μια πρόσφατη μελέτη έχει φέρει πρόκληση στη συνήθεια αυτή. Στο Γιανγκ Τσίλντρεν Λέρνιν, οι συγγραφείς Μπάρμπαρα Τήζαρντ και Μάρτιν Χιουζ ανέλυσαν τις συζητήσεις 30 τετράχρονων κοριτσιών από τη Βρετανία. Βρήκαν ότι τα κορίτσια είχαν περισσότερο διεγερτικές συζητήσεις στο σπίτι από όσο στο σχολείο. Επιπρόσθετα, συζητούσαν πιο ελεύθερα, έπαιρναν μέρος σε 27 συζητήσεις την ώρα με τους γονείς τους αντί σε μόνο 10 την ώρα με ενήλικους στο σχολείο. Η διδαχή στο σπίτι, επειδή ήταν μόνο από ένα άτομο σε κάποιο άλλο ήταν ανώτερη από την ομαδική διδαχή στο σχολείο. Οι συγγραφείς συμπεραίνουν ότι το τυπικό σπίτι είναι πολύ πιο πλούσιο σε εκπαιδευτικό περιβάλλον απ’ όσο είναι το τυπικό νηπιαγωγείο.
«Να Κάνουμε Χώρο στην Ησυχία»
Ο ερεθισμός από τη δυνατή μουσική μπορεί να οδηγήσει σε βία. Ένας άνθρωπος στο πάρκο του Μπρονξ της Νέας Υόρκης πλήγωσε τέσσερις ανθρώπους ενώ προσπαθούσε να πυροβολήσει ένα μεγάλο ραδιόφωνο που λειτουργούσε με μπαταρίες από τη στιγμή που ο ιδιοκτήτης του αρνήθηκε να το κλείσει και μετά. «Κι εγώ, επίσης, έχω αισθανθεί σαν να θέλω να πυροβολήσω τα ραδιόφωνα αυτά», γράφει ο Τζέημς Κάλαντερ στη Δε Νιου Γιορκ Τάιμς, παρ’ ότι υποστηρίζει ότι αυτός δεν θα κατέφευγε «σε τέτοιο πρωτόγονο μέτρο». Πριν από το περιστατικό αυτό, και εξαιτίας της γενικής κατακραυγής, η Πόλη της Νέας Υόρκης όρισε «ζώνες ελεύθερες ραδιοφώνων» σε τομείς των ακτών και στο Σηπ Μέντοου στο Σέντραλ Παρκ. Όπως γράφει ο Κάλαντερ: «Εγώ μια φορά χαίρομαι . . . από το κίνημα που γίνεται για να περικοπεί ο θόρυβος γύρω μας και για να κάνουμε χώρο στην ησυχία».
Το Χειρότερο Αεροπορικό Δυστύχημα του Κόσμου
Το χειρότερο μεμονωμένο αεροπορικό δυστύχημα του κόσμου αφαίρεσε τη ζωή 520 ατόμων στην Ιαπωνία τον περασμένο Αύγουστο. Παρ’ ότι το αεροπλάνο συντρίφθηκε στην ορεινή περιοχή όπου δεν υπήρχαν δρόμοι είναι απίστευτο το γεγονός ότι επέζησαν τέσσερα άτομα για να αφηγηθούν από πρώτο χέρι την πείρα τού πώς αισθάνεται κανείς να βρίσκεται πάνω σ’ ένα αεροπλάνο που περνάει μέσα από τις θύρες του αφανισμού. Τα συνεργεία διάσωσης δαπάνησαν 16 ώρες μέχρι να φτάσουν στον τόπο του ατυχήματος. Ο πρόεδρος της αεροπορικής εταιρίας αντέδρασε με μεγάλη συμπόνια και ταπεινά ζήτησε συγγνώμη από τις οικογένειες των θυμάτων, όπως είπε ο ίδιος, «από τα βάθη της καρδιάς μου». Επίσης προσφέρθηκε να παραιτηθεί.
Ακόμη στη Δουλειά
«Μια ομάδα φυλακισμένων στη νέα υπερσύγχρονη φυλακή μέγιστης ασφάλειας στο Πάρκλη [της Αυστραλίας] ανακαλύφτηκε ότι τύπωναν δικά τους χαρτονομίσματα των 20 δολαρίων», ανέφερε η Δε Σαν Χέραλντ του Σύδνεϋ. Οι φυλακισμένοι επίσης τύπωναν ψεύτικα πιστοποιητικά γάμου, άδειες οδήγησης, και πιστοποιητικά γέννησης, και μεταχειρίζονταν επίσης και κάποιο τηλέφωνο. Πρώην κατάδικοι εξαπάτησαν εταιρίες λέγοντάς τους ότι ο αριθμός τηλεφώνου ήταν ενός προηγούμενου εργοδότη τους. Αρκετές εταιρίες πήραν τηλέφωνο και διαβεβαιώθηκαν ότι ο μελλοντικός αγοραστής τους ήταν αξιόπιστο άτομο. Όταν ο αγοραστής δεν πλήρωνε αυτά που όφειλε, τότε οι εταιρίες τηλεφωνούσαν και πάλι. Η απόκριση; «Συγγνώμη μιλάτε με τις φυλακές στο Πάρκλη. Έχετε πάρει λάθος αριθμό».
Επινοήσεις για την Παραβίαση του Νόμου
Μερικοί τις αποκαλούν βοήθεια για ασφαλέστερη οδήγηση και άμυνα ενάντια στην παγίδευση της αστυνομίας. Η αστυνομία τα αποκαλεί όργανα για την παραβίαση του νόμου. Πρόκειται για ανιχνευτές ραντάρ που σχεδιάστηκαν για να χτυπούν συναγερμό στους οδηγούς όταν υπάρχει ραντάρ της αστυνομίας για την ανίχνευση της ταχύτητας των αυτοκινήτων. Κοστίζουν λιγότερο από 100 δολάρια μέχρι πάνω από 300 δολάρια ο καθένας και έχει υπολογιστεί ότι δύο εκατομμύρια από αυτούς θα πουληθούν στις Ηνωμένες Πολιτείες φέτος. Όπως παρατηρεί ένας αξιωματούχος της αστυνομίας: «Εκείνοι που οδηγούν παραβιάζοντας ωμά το όριο ταχύτητας σχεδόν χωρίς εξαίρεση χρησιμοποιούν ανιχνευτές ραντάρ».
Λάθος Χτύπημα
«Αφού χτυπούσαν κανονικά επί τρεις ή τέσσερις αιώνες οι καμπάνες πολλά από τα καμπαναριά και κωδωνοστάσια της Ολλανδίας, στα περασμένα 25 χρόνια, έχουν ξεφύγει από τον τόνο τους», αναφέρει το Σαϊεντίφικ Αμέρικαν. Γιατί; Εξαιτίας της όξινης βροχής. Όπως εξηγεί η είδηση: «[Η όξινη βροχή] διαβρώνει το τοίχωμα μιας καμπάνας, λεπταίνοντας το μέταλλο και χαμηλώνοντας την ένταση του χτυπήματος. Η διάβρωση επηρεάζει τις μικρές καμπάνες γρηγορότερα από όσο τις μεγάλες», κάνοντας τις πολλές καμπάνες των κωδωνοστασίων «προοδευτικά παράτονες». Υπάρχει λύση; «Η λύση είναι να χαμηλωθεί ο τόνος της μεγαλύτερης καμπάνας με το να ξυθεί προσεκτικά το εσωτερικό της», λέει η είδηση. Η κυβέρνηση μελετάει το ζήτημα για να καθορίσει ποια βήματα χρειάζεται να αναληφθούν.
Ζωή Μετά τα 80
Η διάρκεια ζωής στην Ιαπωνία, που είναι η μεγαλύτερη του κόσμου, έχει ανέβει πάνω από 80 χρόνια για τα κορίτσια που γεννήθηκαν το 1984. Τα αγοράκια μπορούν να αναμένουν ότι θα ζήσουν μέχρι 74,5 χρόνια. Αλλά αυτό έχει δημιουργήσει ανησυχία για τη φροντίδα της «κοινωνίας μακροβιότητας», όπως αποκαλεί το Ιαπωνικό υπουργικό συμβούλιο την επόμενη ομάδα ηλικίας. Προς το παρόν, άτομα που είναι ηλικίας 65 ετών ή παραπάνω καταλαμβάνουν το 10 τοις εκατό του Ιαπωνικού πληθυσμού. Αλλά αναμένεται ότι μέχρι το έτος 2020 οι ηλικιωμένοι θα περιλαμβάνουν το 22 τοις εκατό του πληθυσμού. Πώς θα διάγουν οι ηλικιωμένοι ενεργητική και άνετη ζωή; Αυτό είναι ένα πρόβλημα πολύ βαρύ που θα χρειαστεί λύση στα επόμενα λίγα χρόνια.