Έφηβοι—Πώς Μπορείτε να Προωθήσετε την Ειρήνη της Οικογένειας;
«ΣΑΣ γράφω για να ζητήσω τη βοήθειά σας», άρχιζε ένα γράμμα από ένα νεαρό κορίτσι. «Φαίνεται ότι πάντα έχω καβγάδες με τους γονείς μου. Αισθάνομαι πολύ μόνη και συχνά καταθλιμμένη. Αν δεν γίνει κάτι γρήγορα, θα βάλω τέλος στη ζωή μου. . . . Υ.Γ. Μη μου προτείνετε να συζητήσω με τους γονείς μου. Κανείς δεν με ακούει».
Ενώ μπορεί να μην είστε τόσο απελπισμένη όσο αυτό το κορίτσι, πάρα πολλοί έφηβοι δοκιμάζουν παρόμοιες διαμάχες μέσα στο σπίτι τους. Οι καθημερινές δουλειές, η απαγόρευση της εξόδου, το ντύσιμο και η κόμμωση, οι επιδόσεις στο σχολείο, τα ραντεβού, και η στάση τού ενός απέναντι στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας—όλα αυτά είναι κοινές αιτίες για διαμάχες.
Παρ’ όλ’ αυτά, πολλοί νεαροί έχουν βρει ότι η συμβουλή της Βίβλου, όταν εφαρμόζεται, στην πραγματικότητα προωθεί την ειρήνη. Και προφανώς, υπάρχουν πραγματικά πλεονεκτήματα στο να έχει κανείς ειρήνη με τους γονείς του. (Βλέπε το πλαίσιο στην απέναντι σελίδα.) Ποια Βιβλική συμβουλή, ωστόσο, σας βοηθάει να το επιτελέσετε αυτό;
‘Τιμάτε και Υπακούετε’
«Να υπακούς στους γονείς σου. . . . Να τιμάς (να εκτιμάς και να υπολογίζεις σαν πολύτιμους) τον πατέρα σου και τη μητέρα σου . . . ώστε να σου γίνεται καλό και να μπορέσεις να ζήσεις πολύ πάνω στη γη», προστάζει η Βίβλος στο Εφεσίους 6:1-3. (The Amplified Bible Η Απλοποιημένη Βίβλος). Δεν θα πρέπει να τιμάς τους γονείς σου που σου έδωσαν τη ζωή, που σε ανέθρεψαν όταν ήσουν ανυπεράσπιστο μωρό, και που θυσιάστηκαν για να σου παράσχουν κατάλυμα, ρουχισμό, τροφή και φροντίδα για την υγεία σου; Υπακοή σημαίνει να κάνεις αυτά που ζητούν οι θεοφοβούμενοι γονείς σου—ακόμη κι αν αυτό είναι δύσκολο. Αυτό είναι ευκολότερο να το λες παρά να το κάνεις! Ωστόσο, το να ακούς τη συμβουλή των γονέων σου, οι οποίοι έχουν πολύ περισσότερη πείρα στη ζωή, μπορεί να σε κάνει σοφότερο και να σε προστατεύσει από επώδυνες καταστάσεις.
Είναι αλήθεια ότι αυτό μπορεί να σημαίνει να μάθεις να κάνεις ή να δέχεσαι μερικά πράγματα που αισθάνεσαι ότι δεν είναι ευχάριστα. Αλλά αυτή είναι μια απαραίτητη εκπαίδευση για να αντιμετωπίσεις τις πιέσεις του κόσμου των ενηλίκων. Ο Δρ Πωλ Γκάμπριελ, ένας παιδοψυχίατρος, βρήκε ότι «τα παιδιά που ανταπεξέρχονται» είναι εκείνα που «μπορούν να ανεχθούν την απογοήτευση». Μαθαίνουν να χειρίζονται τις απογοητεύσεις χωρίς να γίνονται κομμάτια και μαθαίνουν να δέχονται το αναπόφευκτο. Η Βίβλος δείχνει επίσης ότι η αντιμετώπιση των αντιξοοτήτων μπορεί να οικοδομήσει την προσωπικότητα. Οι Θρήνοι στο 3:27 λένε: ‘Είναι καλό στον άντρα να μπορεί να φέρει το ζυγό στη διάρκεια της νιότης του’.
Αλλά τι θα συμβεί αν πιστεύεις ότι οι γονείς σου δεν βλέπουν τα πράγματα με τον τρόπο που τα βλέπεις εσύ; Η Βίβλος προτείνει: (1) Να συζητήσεις μάλλον ήρεμα παρά να έχεις μάχες με λόγια. (Παροιμίαι 29:11) (2) Να χρησιμοποιήσεις λόγια που είναι «γλυκά». Μάλλον να ζητήσεις παρά να απαιτήσεις κατανόηση και βοήθεια. (Παροιμίαι 16:21) (3) Να είσαι λογικός. Να δίνεις βάσιμους λόγους για τις απόψεις σου μάλλον παρά άσχετες παρατηρήσεις, όπως, το «Όλοι το κάνουν αυτό».—Βλέπε Φιλιππησίους 4:5.
Να Συζητάς ‘Ευθέως από την Καρδιά Σου’
Όταν ο Γκρέγκορυ ήταν έφηβος, πίστευε ότι είχε μικρή συναισθηματική υποστήριξη από τη μητέρα του. Οι περιορισμοί της του φαίνονταν παράλογοι. Χωρίς καμιά αληθινή βάση συχνά τον κατηγορούσε για παραπτώματα. Ο εσωτερικός πόνος τού Γκρέγκορυ οδήγησε σε καθημερινές διαμάχες. Ένας διάκονος ο οποίος τον προσέγγισε για βοήθεια στην Αίθουσα Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά τον παρότρυνε να συζητάει με τη μητέρα του ‘ευθέως από την καρδιά του’.—Ιώβ 33:3, The Holy Bible in the Language of Today (Η Αγία Γραφή στη Σημερινή Γλώσσα), από τον Γουίλλιαμ Μπεκ.
«Εργάστηκα σκληρά για να την κάνω να καταλάβει πώς αισθανόμουν αληθινά. Χρειάστηκα την κατανόησή της και τη συναισθηματική της υποστήριξη», είπε ο Γκρέγκορυ. «Τη βοήθησα να διακρίνει ότι δεν έκανα τίποτα κακό και το πόσο με πλήγωνε όταν δεν με εμπιστευόταν. Αυτή τότε άρχισε να κατανοεί τα συναισθήματά μου και οι σχέσεις μας βελτιώθηκαν. Επίσης, την υπάκουα και απέφευγα να της δίνω οποιοδήποτε λόγο να μη με εμπιστεύεται». Όταν οι συναισθηματικές ανάγκες του νεαρού μένουν αναπάντητες, συχνά δημιουργείται μνησικακία. Αλλά η από καρδιάς επικοινωνία με τους γονείς μπορεί να βελτιώσει την ατμόσφαιρα στο σπίτι.
Η βελτιωμένη κατάσταση στο σπίτι του Γκρέγκορυ μπορεί να εκτιμηθεί καλύτερα όταν αναλογιστείτε ότι αυτός ανήκε σ’ ένα αυξανόμενο με ταχύ ρυθμό είδος οικογένειας με ιδιόμορφα προβλήματα, δηλαδή σε οικογένεια με ένα μόνο γονέα.
Η Οικογένεια με τον Ένα Γονέα
Σήμερα, ένα στα πέντε παιδιά στις Ηνωμένες Πολιτείες ζει με έναν μόνο γονέα, και υπάρχουν παρόμοιες καταστάσεις και σε άλλες χώρες. Μια μητέρα χωρίς σύζυγο στο Περού είπε ότι είχε τεράστιο φορτίο που έπρεπε να μεταφέρει, όπως ήταν οι πολλές ώρες εργασίας και κατόπιν η φροντίδα για το νοικοκυριό. Ωστόσο είπε: «Αυτό που κάνει τη ζωή δυσκολότερη είναι όταν τα παιδιά δεν σέβονται τις εντολές μου».
Αν είσαι παιδί σε μια τέτοια οικογένεια, να δείχνεις ότι έχεις κατανόηση με το να καλλιεργείς αυτό που η Βίβλος αποκαλεί «συμπάθεια». (1 Πέτρου 3:8) Να είσαι υπάκουος. Να αποδεικνύεσαι αληθινός γιος ή θυγατέρα όχι μόνο με το να βοηθάς στις δουλειές του νοικοκυριού, αλλά επίσης και με το να υποστηρίζεις το γονέα σου συναισθηματικά. Να είσαι χαρούμενος που έχεις κάποιον που ενδιαφέρεται για σένα και που είναι αποφασισμένος να σε αναθρέψει σωστά. Η πετυχημένη αντιμετώπιση των πρόσθετων προβλημάτων της οικογένειας με ένα γονέα, θα σε κάνει καλύτερο άτομο.a
Αλήθεια, κανένα σπίτι δεν είναι τέλειο. Παρ’ όλ’ αυτά, συγκέντρωσε την προσοχή σου στα θετικά σημεία του σπιτιού σου διατηρώντας μια άποψη εκτίμησης, και έτσι προώθησε την ειρήνη.
[Υποσημειώσεις]
[Πλαίσιο στη σελίδα 7]
Η Αξία των Καλών Σχέσεων Γονέα—Εφήβου
«Υπήρξε ομοφωνία ανάμεσα στις [κατά προσέγγιση 200] μελέτες που ανασκοπήθηκαν ότι οι ακαδημαϊκές επιτεύξεις, η ηγεσία, και η δημιουργική σκέψη των παιδιών είχαν θετική σχέση με τη θέρμη, την αποδοχή, την κατανόηση . . . τις σχέσεις γονέα-παιδιού».—Τζέημς Γουώλτερ και Νικ Στίννετ στο Journal of Marriage and the Family.
«Όταν ο έφηβος γίνεται ναρκομανής ή αλκοολικός, ο ιδιαίτερος ρόλος του μέσα στην οικογένεια μπορεί να είναι ο αποφασιστικός παράγοντας για την κακή του συνήθεια και για τη θεραπεία του».—«Drug Abuse: A Family Affair», από τον Μ. Χάγκερ στο The Journal.
«Σύμφωνα με μια μελέτη, όσο πιο ικανοποιημένοι ήταν οι έφηβοι με την επικοινωνία και τη βοήθεια που λάβαιναν από τους γονείς τους, τόσο πιο υψηλή ήταν η αυτοεκτίμησή τους».—Ε. Ατγουώτερ στο Adolescence.