Όταν Έπληξε ο Δολοφόνος Κυκλώνας!

Από τον ανταποκριτή του «Ξύπνα!» στα Νησιά του Σολομώντα

Ο ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ μετατοπιζόταν αργά-αργά στην αρχή. Προχωρώντας σπιθαμή με σπιθαμή προς τα νοτιοδυτικά, χύμηξε ξαφνικά μπροστά και έπεσε κατευθείαν πάνω στη Μαλάιτα—ένα από τα νησιά του Σολομώντα. Εκεί άρχισε να διαβαίνει σκορπίζοντας το θάνατο.

Άνεμοι που έφθαναν τα 185 χιλιόμετρα την ώρα (115 μίλια την ώρα) άρχισαν να σφυροκοπούν ό,τι έβρισκαν στο δρόμο τους. Τα δέντρα γκρεμίζονταν. Τα σπίτια ισοπεδώνονταν. Οι σκεπές αναρπάζονταν στροβιλιζόμενες προς τον ουρανό. Η βροχή χτυπούσε ανελέητα το έδαφος. Φουρτουνιασμένη από τον αδυσώπητο άνεμο, η θάλασσα συνέτριβε προβλήτες και γέφυρες. Τα γαλήνια ποτάμια μετατράπηκαν σε φουσκωμένους χειμάρρους που κατάπιναν δρόμους και φυτείες.

Τα Νησιά του Σολομώντα είχαν δεχτεί την επίθεση ενός δολοφόνου που ονομαζόταν Ναμού—ενός τροπικού κυκλώνα. Το κακό άρχισε το Σαββατοκύριακο 17, 18 Μαΐου 1986—την ημερομηνία μιας διήμερης συνέλευσης περιοχής των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Χονιάρα του νησιού Γκουανταλκανάλ. Τελικά όμως, η ημερομηνία που ορίστηκε για τη συνέλευση αυτή, αποδείχτηκε ζωοσωτήρια για μερικούς.

‘Μην Πάτε Απ’ Εδώ!’

«Το Σάββατο άρχισε όπως και κάθε άλλη βροχερή μέρα στα Νησιά του Σολομώντα», θυμάται ο Ρόλαντ Σεντ, ένας διάκονος των Μαρτύρων του Ιεχωβά. «Το μυαλό μας ήταν προσηλωμένο στη συνέλευση περιοχής και δεν μας ένοιαζε για τον καιρό». (Ο αριθμός των ατόμων που παραβρέθηκαν στη συνέλευση ήταν 491.) Αλλά προς το τέλος της συνέλευσης, έγινε φανερό ότι αυτή δεν ήταν μια συνηθισμένη μπόρα.

«Έμαθα ότι είχε περάσει κυκλώνας από κοντά μας και ότι είχε σταματήσει στην άλλη πλευρά του Γκουανταλκανάλ», λέει ο Σεντ. Μάρτυρες από το Τετέρε, που βρίσκεται γύρω στα 30 χιλιόμετρα (19 μίλια) ανατολικά της Χονιάρα, βρέθηκαν έτσι αποκλεισμένοι· οι δρόμοι είχαν πλημμυρίσει. Γι’ αυτό οι περισσότεροι διανυκτέρευσαν στη Χονιάρα σε μια ασφαλή περιοχή που ονομάζεται Φόξγουντ, 15 χιλιόμετρα (9 μίλια) περίπου μακριά από τον τόπο της συνέλευσης.

Ο Ρόλαντ Σεντ κατοικεί στην περιοχή Φόξγουντ. Αφού λοιπόν μετέφερε την οικογένειά του στο σπίτι, γύρισε στον τόπο της συνέλευσης για να βοηθήσει και μια άλλη οικογένεια να επιστρέψει στο σπίτι της. Σύντομα όμως ανακάλυψε ότι το πέρασμα είχε γίνει αδύνατο. «Όλα τα ποτάμια κόντευαν να ξεχειλίσουν», θυμάται. «Στον Νγκαλίμπιου Ποταμό είχαν αρχίσει να σφηνώνονται κορμοί δέντρων στη γέφυρα. Ένας οδηγός που ερχόταν από την άλλη πλευρά, μας σύστησε να μην πάμε απ’ αυτό το δρόμο! Έτσι πήγα την οικογένεια στο σπίτι μου που ήταν σε ασφαλές μέρος».

Πανικός στο C.D.C.

Το C.D.C. είναι ένας οικισμός δίπλα στον Νγκαλίμπιου Ποταμό. Οι περισσότεροι από τους κατοίκους του C.D.C. πήγαν για ύπνο την Κυριακή το βράδυ, ανησυχώντας όμως—και δικαιολογημένα—για τις καταρρακτώδεις βροχές. Ωστόσο, δυο άντρες των οποίων τα σπίτια ήταν ακριβώς στην όχθη του ποταμού δεν κοιμήθηκαν. Με μεγάλη ανησυχία παρακολουθούσαν τα νερά του ποταμού που ανέβαιναν απειλητικά.

Αλλά μέχρι τις 3:00 π.μ. τα νερά είχαν κατεβεί. Οι δυο άντρες έπεσαν να κοιμηθούν. Έπειτα, ο ένας ξύπνησε όταν χτύπησε το τηλέφωνο στις 5:00 π.μ. Τρόμος τον κατέλαβε όταν κοίταξε τον κήπο του και τον είδε να είναι τώρα σκεπασμένος με νερό! Αυτός και η γυναίκα του πήδηξαν αμέσως στο αυτοκίνητό τους και έφτασαν σε ασφαλές μέρος κοντά στο Φόξγουντ.

Και τι έγινε με τον άλλο άντρα που είχε το σπίτι του κοντά στην όχθη του ποταμού; Το όνομά του είναι Τζέιμς Σούλιμε και είναι ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά. Και αυτός επίσης ξύπνησε, και έτρεξε να ειδοποιήσει τους γείτονές του. Φορτώνοντας το φορτηγό του με τρομοκρατημένες οικογένειες, κατευθύνθηκε για καταφύγιο κοντά στο Φόξγουντ. Επέστρεψε δυο φορές για να πάρει και άλλους.

Το Άλλο Πρωί

«Η Δευτέρα ξημέρωσε με δυνατή βροχή και άγριους ανέμους», θυμάται ο Ρόλαντ Σεντ. «Δόθηκε σήμα για βοήθεια για τη μεταφορά ανθρώπων από το C.D.C. και κατάφερα και εγώ να διεκπεραιώσω δυο μεταφορές. Οι άνθρωποι κυριολεκτικά στοιβάζονταν στην καρότσα του φορτηγού! Οι άντρες έκλαιγαν, οι γυναίκες και τα παιδιά στρίγγλιζαν». Το γιατί δεν ήταν δύσκολο να το καταλάβει κάποιος. Η γέφυρα του Νγκαλίμπιου Ποταμού είχε μεταμορφωθεί τώρα σ’ έναν τεράστιο υδροφράχτη και τα νερά της πλημμύρας απειλούσαν να τους πνίξουν όλους!

Δεν περισυλλέχτηκαν όλοι όμως. Η Σόνια Ντίξον, μια άλλη Μάρτυρας που κατοικούσε και αυτή στο C.D.C., είπε: «Είχαμε λάβει τα μέτρα μας γι’ αυτά που νομίζαμε ότι επρόκειτο να είναι μερικά μικρά προβλήματα, όπως ένας πλημμυρισμένος κήπος για παράδειγμα. Όταν όμως άρχισαν να καταφθάνουν οικογένειες στο διώροφο σπίτι μας για να βρουν καταφύγιο, καταλάβαμε ότι τα πράγματα ήταν σοβαρά. Μέχρι τις 10:00 π.μ. ο κήπος μας είχε μετατραπεί σε ποτάμι!

»Άρχισα να φροντίζω για τις ανάγκες 22 περίπου ανθρώπων, περιλαμβανομένων και τριών μωρών. Μερικοί άνθρωποι έφτασαν κυριολεκτικά κολυμπώντας στη βεράντα μας. Σύρθηκαν μέσα, στέγνωσαν και τους δόθηκε ζεστός καφές και φαγητό. Ο άντρας μου, ο Πήτερ, ενόσω με βοηθούσε, παρακολουθούσε ανήσυχα και το ύψος του νερού χρησιμοποιώντας το κοντάρι της απλώστρας σαν μέτρο. Μεγάλοι κορμοί δέντρων που παράσερνε η δίνη του νερού άρχισαν να πέφτουν πάνω στο σπίτι.

»Το πρόσωπο του Πήτερ είχε γίνει άσπρο και εγώ ένιωθα το στομάχι μου να σφίγγεται από το φόβο. Ο Πήτερ πήρε την οχτάχρονη κορούλα μας Ελίζαμπεθ παράμερα και προσευχήθηκαν μαζί. Ένας άλλος Μάρτυρας από την εκκλησία μας και εγώ κάναμε το ίδιο. Το νερό συνέχισε να ανεβαίνει. Ξαφνικά εμφανίστηκε ο τρόπος της διάσωσής μας! Οι κορμοί άρχισαν να συγκεντρώνονται πάνω σ’ έναν μεγάλο φράχτη που είχε φτιαχτεί από το φυτό της μπάμιας και το οποίο περιέβαλλε τον κήπο μας. Το φραγμένο νερό άλλαξε πορεία τώρα και άρχισε να κυλάει μπροστά από την μπροστινή βεράντα μας και σε απόσταση 15 γυάρδες [14 μέτρα] μακριά. Αυτό έσωσε τη ζωή μας».

Οι Μάρτυρες Βοηθούν Άλλους

Αφού δεν χρειάζονταν άλλο οι υπηρεσίες του στο C.D.C., ο Σεντ γύρισε στο σπίτι του. Εκεί, τρεις άλλες οικογένειες—άστεγες εξαιτίας της θύελλας—είχαν ήδη βολευτεί κοντά στην οικογένειά του. Παρόμοια, και άλλες οικογένειες Μαρτύρων πρόσφεραν φιλοξενία στους γείτονές τους. Μια οικογένεια δέχτηκε στο σπίτι της 48 άστεγους, τους φρόντισε και τους προμήθευσε τροφή.

Μερικοί Μάρτυρες ριψοκινδύνεψαν τη ζωή τους για τους γείτονές τους. Τρεις Μάρτυρες που βοηθούσαν μερικούς ανθρώπους να γλιτώσουν από το ποτάμι, παρασύρθηκαν και αυτοί ξαφνικά από το χείμαρρο. Τους άρπαξε όμως μια δίνη που τους μετέφερε πίσω στη στεριά!

«Τώρα ο κυκλώνας έκανε μια στροφή», λέει ο Σεντ «και μας χτύπησε με όλη του τη λύσσα. Ένα σπίτι που ήταν σε απόσταση 200 γυάρδες [180 μέτρα] μακριά από μας, έχασε από τον άνεμο τη σκεπή του η οποία πήρε μαζί της και τα καλώδια ηλεκτροδότησης. Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που είχαμε ρεύμα για μια εβδομάδα. Ο άνεμος και η βροχή μαίνονταν για το μεγαλύτερο μέρος της νύχτας της Δευτέρας. Αλλά την Τρίτη η βροχή είχε σταματήσει».

Η Σόνια θυμάται ότι την τρίτη μέρα τα νερά είχαν υποχωρήσει λίγο. «Και ποιος άλλος θα μπορούσε να εμφανιστεί εκτός από τον Έλσον Σάιτ, τον ολοχρόνιο διάκονο και Χριστιανό πρεσβύτερο, μαζί με τρεις νεαρούς από την εκκλησία μας! Μας έφερναν μια μεγάλη αρμαθιά μπανάνες και ένα σακί πατάτες. Όταν είδαν ότι είχαμε μείνει χωρίς νερό, εξαφανίστηκαν και τρεις ώρες αργότερα γύρισαν φέρνοντας μπουκάλια και πλαστικά δοχεία γεμάτα πόσιμο νερό». Την Παρασκευή τελικά, η Σόνια και η οικογένειά της μπόρεσαν να βγουν από το σπίτι τους.

Τι Άφησε Πίσω της η Θύελλα

Ο δολοφόνος Ναμού είχε τελειώσει τη δουλειά του. Οι κάτοικοι των νησιών μπορούσαν να αρχίσουν να ξεθάβουν τους εαυτούς τους από τα συντρίμμια, να υπολογίζουν τις ζημιές και να μετρούν τους νεκρούς. Πάνω από εκατό ήταν οι νεκροί. Κάπου 90.000 είχαν μείνει άστεγοι. Ο αγροτικός τομέας που είναι τόσο ζωτικός για την οικονομία του νησιού είχε παραλύσει.

Ανάμεσα σ’ αυτούς που έχασαν σπίτια, τροφές, και κήπους ήταν και Μάρτυρες του Ιεχωβά. Δέκα από τις Αίθουσές τους Βασιλείας όπου συγκεντρώνονται για λατρεία, έπαθαν ζημιές. Αλλά κανένας Μάρτυρας δεν σκοτώθηκε. Σε λίγο οι Μάρτυρες από την κοντινή Παπούα Νέας Γουινέας και την Αυστραλία έστειλαν τόνους τροφίμων. Η συνέλευση είχε αποδειχτεί θεία πρόνοια για τους Μάρτυρες από το Τετέρε. Είχαν προφυλαχτεί από τη θύελλα στο σχετικά ασφαλές Φόξγουντ.

Έτσι, ήταν συγκλονιστική η στιγμή που η Σόνια και η οικογένειά της πήγαν δυο μέρες αργότερα στην κατεστραμμένη τους Αίθουσα Βασιλείας για λατρεία. «Ένιωσα ένα συναίσθημα που μου έφερνε λυγμούς», θυμάται η Σόνια, «την ώρα που ψέλναμε έναν ύμνο που έχει για τελευταία του πρόταση: ‘Αν τους αδυνάτους εμείς βοηθούμε, ο Θεός θα μας στηρίζει’».

[Εικόνα στη σελίδα 16]

Η μισή από τη γέφυρα του Νγκαλίμπιου παρασύρθηκε στη διάρκεια του κυκλώνα Ναμού

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Ο κυκλώνας Ναμού έριξε αυτό το πλοίο στις ακτές της Χονιάρα